Lib. Cap. Par.

  1       I,    8,  44|             scriptorum antiquissimus Fabius Pictor, eorum qui arma ferre
  2      II,    5,  42|            ex hostibus est, vendidit Fabius consul ac redegit in publicum.
  3      II,    5,  42|              ut cum L. Aemilio Caeso Fabius consul crearetur. Eo infestior
  4      II,    5,  43|                                   Q. Fabius inde et C. Iulius consules
  5      II,    5,  43|       bellorum crescente cura, Caeso Fabius et Sp. Furius consules fiunt.
  6      II,    5,  45|          erat; tergiversantur tamen. Fabius deinde ad crescentem tumultum
  7      II,    5,  46|               telo extracto praeceps Fabius in volnus abiit. Sensit
  8      II,    5,  46|       cedebatque inde Romanus cum M. Fabius consul transiluit iacentis
  9      II,    5,  46|            cadam." Consuli tum Caeso Fabius, prioris anni consul: "verbisne
 10      II,    5,  48|         magis quam plebis studiis K. Fabius cum T. Verginio consul factus
 11      II,    5,  48|             de exercitu foret, ni K. Fabius in tempore subsidio venisset.
 12     III,    1,   1|             capto, T. Aemilius et Q. Fabius consules fiunt. Hic erat
 13     III,    1,   1|             consules fiunt. Hic erat Fabius qui unus exstinctae ad Cremeram
 14     III,    1,   1|            Atrox certamen aderat, ni Fabius consilio neutri parti acerbo
 15     III,    1,   8|           vim parum virium esset. Q. Fabius praeerat urbi; is armata
 16     III,    2,   9|            ut coeperit. 'Vos' inquit Fabius, 'ceteri tribuni, oramus,
 17     III,    3,  22|                   Consules creati Q. Fabius Vibulanus tertium et L.
 18     III,    3,  22|    tutarentur, pararent, postero die Fabius non permixtam unam sociorum
 19     III,    3,  23|            datum auxilium videbatur. Fabius omissis omnibus praedam
 20     III,    3,  25|              locant. In ea castra Q. Fabius, P. Volumnius, A. Postumius
 21     III,    4,  29|            accessit Sabinis. Minucio Fabius successor in Algidum missus.
 22     III,    5,  35|               Sergius L. Minucius Q. Fabius Vibulanus Q. Poetelius T.
 23     III,    6,  41|            inter decemviros erant Q. Fabius et Ap. Claudius. Bellum
 24      IV,    2,  11|        Postumum Aebutium Cornicinem. Fabius et Aebutius consules, quo
 25      IV,    3,  19|        dictum est, ad castra missam. Fabius Vibulanus corona primum
 26      IV,    4,  25|             patricii creati sunt, M. Fabius Vibulanus M. Folius L. Sergius
 27      IV,    4,  28|        omniaque sub oculis erant. Et Fabius cum equitatu impetum dederat
 28      IV,    5,  37|              Sempronius Atratinus Q. Fabius Vibulanus. Peregrina res,
 29      IV,    6,  49|           Quinctius Cincinnatus Num. Fabius Vibulanus tribuni militum
 30      IV,    6,  57|             C. Valerius Potitus Num. Fabius Vibulanus C. Servilius Ahala,
 31      IV,    6,  59|              ut distinerent Volscos; Fabius, quod maxime petebatur,
 32      IV,    6,  59|              in paludes. Ab ea parte Fabius oppugnationem ostendit;
 33      IV,    6,  59|           capiuntur. A cetera praeda Fabius militem abstinuit, donec
 34       V,    2,  12|           militum M'. Aemilius et K. Fabius. A M. Furio in Faliscis,
 35       V,    6,  36|      peregrina virtus. quin etiam Q. Fabius, evectus extra aciem equo,
 36       V,    6,  46|           Fabiae. Ad id faciendum C. Fabius Dorsuo Gabino [cinctus in]
 37      VI,    5,  36|             Cornelii Q. Quinctius M. Fabius. nihil ne ab his quidem
 38      VI,    5,  36|            tribunos plebis refectos, Fabius quoque tribunus militum,
 39     VII,    2,  11|           gesta est. Et consul alter Fabius proeliis primum parvis,
 40     VII,    2,  12|           repetitis novi consules C. Fabius et C. Plautius iussu populi
 41     VII,    2,  15|             devicti subactique sunt, Fabius collega eius incaute atque
 42     VII,    2, 17a|               Novi consules inde, M. Fabius Ambustus iterum et M. Popilius
 43     VII,    2, 17a|             volebant et alter consul Fabius bello retinebatur, res ad
 44     VII,    3, 17b|       deinceps Q. Servilius Ahala M. Fabius Cn. Manlius C. Fabius C.
 45     VII,    3, 17b|             M. Fabius Cn. Manlius C. Fabius C. Sulpicius L. Aemilius
 46     VII,    3, 17b|             Aemilius Q. Servilius M. Fabius Ambustus. In secundo interregno
 47     VII,    3, 17b| intercedentibusque tribunis interrex Fabius aiebat in duodecim tabulis
 48     VII,    3,  18|           consules ambo patricii, M. Fabius Ambustus tertium T. Quinctius.
 49     VII,    3, 22a|       interreges, C. Sulpicius et M. Fabius, interpositi obtinuere quod
 50     VII,    4,  28|              consules secuti sunt M. Fabius Dorsuo Ser. Sulpicius Camerinus.
 51     VII,    4,  28|               magister equitum ei Q. Fabius Ambustus datus est. Non
 52    VIII,    1,   3|             fuere, M. Valerius ac M. Fabius. creavit consules T. Manlium
 53    VIII,    3,  16|   opportunitas praevertit. namque M. Fabius, captivus Romanus, cum per
 54    VIII,    3,  18|              futurum noxae indicium. Fabius confestim rem ad consules,
 55    VIII,    5,  29|          Papirium Cursorem, a quo Q. Fabius Maximus Rullianus magister
 56    VIII,    5,  30|           hoste manum consereret. Q. Fabius cum post profectionem dictatoris
 57    VIII,    5,  31|                                      Fabius contione extemplo advocata
 58    VIII,    5,  31|          milites fuerint, quod se Q. Fabius magistrum equitum duxerit
 59    VIII,    5,  32|             secures expediri iussit. Fabius fidem militum implorans
 60    VIII,    5,  33|         immitis animus, tum pater M. Fabius 'quando quidem' inquit '
 61    VIII,    5,  35|             adulescens, iam pater M. Fabius contentionis obliti procumbere
 62    VIII,    5,  35|        essent. non noxae eximitur Q. Fabius, qui contra edictum imperatoris
 63    VIII,    5,  35|              oculis exemplum erat Q. Fabius M. Valerio legato, qui castris
 64    VIII,    6,  38|      Cornelius Arvina dictator et M. Fabius Ambustus magister equitum,
 65    VIII,    6,  39|            prope equitatu hostium M. Fabius circumductis paululum alis
 66      IX,    2,  7b|    interregnum rediit. Interreges Q. Fabius Maximus M. Valerius Corvus.
 67      IX,    5,  22|         superiores, Romae manserunt; Fabius ad accipiendum ab Aemilio
 68      IX,    5,  23|           Suffectus in locum Auli C. Fabius magister equitum cum exercitu
 69      IX,    7,  33|                                   Q. Fabius, insequentis anni consul,
 70      IX,    7,  33|        Rutulus datus est; ceterum et Fabius supplementum ab Roma adduxit
 71      IX,    8,  38|         satis fidebant. Alter consul Fabius infestus privatim Papirio
 72      IX,    8,  40|            indutiarum fidem ruperat, Fabius consul nec dubia nec difficili
 73      IX,    8,  42|                                      Fabius, alienae sortis victor belli,
 74      IX,    8,  42|       periculi et laboris avidum. Q. Fabius pro consule ad urbem Allifas
 75      IX,    8,  42|          custodia habitus; eos omnes Fabius Romam ad senatum misit;
 76      IX,    8,  43|         quoque, quia decesserat inde Fabius, novi motus exorti. Calatia
 77      IX,    8,  46|             factio tenebat, donec Q. Fabius et P. Decius censores facti
 78      IX,    8,  46|             Decius censores facti et Fabius simul concordiae causa,
 79       X,    2,  14|                    Consules novi, Q. Fabius Maximus quartum et P. Decius
 80       X,    2,  14|           qua venturum bellum foret, Fabius per Soranum, Decius per
 81       X,    2,  14|            ex loco adoriri parabant. Fabius impedimentis in locum tutum
 82       X,    2,  14|          pugna praebuerunt terroris. Fabius ubi nulla ex parte hostem
 83       X,    2,  14|             Samnitium animos; nam et Fabius Decium collegam appropinquare
 84       X,    2,  15|           regionumque depopulatarum. Fabius etiam urbem Cimetram cepit.
 85       X,    2,  15|             Fabio consulem dicerent. Fabius primo de se eadem fere quae
 86       X,    2,  15|         patriciis gentibus redderet. Fabius silentio facto media oratione
 87       X,    3,  22|              Nemini dubium erat quin Fabius quintum omnium consensu
 88       X,    3,  22|           habita. Consules creati Q. Fabius et P. Decius, Ap. Claudius
 89       X,    3,  24|                              Q. Inde Fabius quintum et P. Decius quartum
 90       X,    3,  24|             patriciis tendentibus ut Fabius in Etruriam extra ordinem
 91       X,    3,  24|              senatu et, postquam ibi Fabius plus poterat, revocata res
 92       X,    3,  24|          fretos, pauca verba habita. Fabius, quam arborem consevisset,
 93       X,    3,  24|          Etruscum geri recte possit. Fabius nihil aliud precatus populum
 94       X,    3,  25|         consulem salutarent, quaerit Fabius quo pergerent, respondentibusque
 95       X,    3,  26|                                      Fabius, ut Romam rediit, et in
 96       X,    3,  27|   constiterunt. Adversus Samnites Q. Fabius primam ac tertiam legionem
 97       X,    3,  29|        Romanorum fortuna variaverat. Fabius in dextro primo, ut ante
 98       X,    3,  29|          facta conferti stabant. Tum Fabius audita morte collegae Campanorum
 99       X,    3,  29|              Fabi mille septingenti. Fabius dimissis ad quaerendum collegae
100       X,    3,  29|            omnium aliarum rerum cura Fabius collegae funus omni honore
101       X,    3,  30|            loci, fundit fugatque. Q. Fabius Deciano exercitu relicto
102       X,    4,  31|             exercitu Deciano missus. Fabius in Etruria rebellante denuo
103       X,    4,  31|            ob haec aditi. Eo anno Q. Fabius Gurges consulis filius aliquot
104       X,    5, 37b|           gestas eumque triumphasse. Fabius ambo consules in Samnio
105     XXI,    2,  18|            senatus datus esset et Q. Fabius nihil ultra quam unum quod
106    XXII,    2,   9|              urbem iter intendit. Q. Fabius Maximus dictator iterum
107    XXII,    2,  10|             Veneri Erycinae aedem Q. Fabius Maximus dictator vovit,
108    XXII,    2,  11|             ut e re publica duceret. Fabius duas legiones se adiecturum
109    XXII,    2,  12|        posset, occultus subsistebat. Fabius per loca alta agmen ducebat,
110    XXII,    2,  15|                                      Fabius pariter in suos haud minus
111    XXII,    2,  18|                 Hunc tumultum sensit Fabius; ceterum et insidias esse
112    XXII,    2,  18|              in castra contenderunt. Fabius quoque movit castra transgressusque
113    XXII,    2,  18|       Paelignos populabundus rediit; Fabius medius inter hostium agmen
114    XXII,    4,  29|                                  Tum Fabius, primo clamore paventium
115    XXII,    6,  38|         constantius perseveraret, Q. Fabius Maximus sic eum proficiscentem
116    XXII,    7,  53|             militum quattuor essent, Fabius Maximus de legione prima,
117    XXII,    7,  55|     promiscue complorarentur, tum Q. Fabius Maximus censuit equites
118    XXII,    7, 57a|        libros adire iussi sunt et Q. Fabius Pictor Delphos ad oraculum
119   XXIII,    2,  11|                Dum haec geruntur, Q. Fabius Pictor legatus a Delphis
120   XXIII,    3,  21|             Caecilius Metellus et Q. Fabius Maximus et Q. Fulvius Flaccus,
121   XXIII,    3,  22|            manu se interfecturum, Q. Fabius Maximus nunquam rei ullius
122   XXIII,    5, 30b|           eventu acta. Exitu anni Q. Fabius Maximus a senatu postulavit
123   XXIII,    5,  31|              duumviri creati sunt Q. Fabius Maximus et T. Otacilius
124   XXIII,    5,  31|         dedicandis, Menti Otacilius, Fabius Veneri Erycinae; utraque
125   XXIII,    5,  31|              abdicavit, suffectus Q. Fabius Maximus tertium. Mare arsit
126   XXIII,    5,  32|           conveniendum edixit, et Q. Fabius consulto prius senatu ut
127   XXIII,    5,  36|          exercitui. Nec alter consul Fabius, qui ad Cales castra habebat,
128   XXIII,    6,  39|            quae ad Poenum defecerant Fabius vi cepit, praesidiaque in
129   XXIII,    6,  39|             erant, traducto exercitu Fabius super Suessulam in castris
130   XXIII,    6,  46|          circaque Arpos consedit. Q. Fabius ut profectum in Apuliam
131    XXIV,    2,  7b|        praesidia. exitu anni eius Q. Fabius ex auctoritate senatus Puteolos,
132    XXIV,    2,  7b|             consules diceret, tum Q. Fabius silentio facto tali oratione
133    XXIV,    2,   9|          creatique in ea consules Q. Fabius Maximus quartum M. Marcellus
134    XXIV,    2,   9|         Otacilius Crassus iterum, Q. Fabius consulis filius qui tum
135    XXIV,    2,   9|              secundi Punici belli Q. Fabius Maximus quartum M. Claudius
136    XXIV,    2,  11|            navibus novis deductis Q. Fabius comitia censoribus creandis
137    XXIV,    2,  14|                  Iisdem diebus et Q. Fabius consul ad Casilinum temptandum,
138    XXIV,    3,  19|                                   Q. Fabius consul ad Casilinum castra
139    XXIV,    3,  19|           satis inceptum succederet, Fabius omittendam rem parvam ac
140    XXIV,    3,  20|           unde venerat Nolam rediit, Fabius in Samnites ad populandos
141    XXIV,    6,  43|           consules ambo absentes, Q. Fabius Maximus, consulis filius,
142    XXIV,    6,  44|      Sempronius habuerat, alter quem Fabius consul; eae binae erant
143    XXIV,    6,  44|           legionesque duas quibus Q. Fabius, qui tum consul erat, praetor
144    XXIV,    6,  44|    Sempronius in Lucanos, in Apuliam Fabius. pater filio legatus ad
145    XXIV,    6,  45|          consilium <cum> rettulisset Fabius, aliis pro transfuga verberandus
146    XXIV,    6,  45|             contra ea consulis pater Fabius temporum oblitos homines
147    XXIV,    6,  46|                                      Fabius ab Suessula profectus Arpos
148     XXV,    4,  20|              et Puteolis - iam> ante Fabius Maximus munierat - praesidium
149    XXVI,    2,   8|          urbis praesidium revocabat. Fabius Maximus abscedi a Capua
150   XXVII,    2,   6|        habita; declarati consules Q. Fabius Maximus quintum, Q. Fulvius
151   XXVII,    2,   7|             tamen partitum imperium: Fabius ad Tarentum, Fulvius in
152   XXVII,    2,   8|           erant Romam deducendas. et Fabius consul reliquias exercitus
153   XXVII,    3,  11|     Sempronio princeps in senatum Q. Fabius Maximus consul. inde alius
154   XXVII,    3,  12|          post paucos dies consecutus Fabius, qui et collegam coram obtestatus
155   XXVII,    4, 15b|              petentes venissent.~ Q. Fabius consul oppidum in Sallentinis
156   XXVII,    4, 15b|      convenerat ad consulem refert.~ Fabius vigilia prima dato signo
157   XXVII,    4, 15b|            accidebat sonus traducit. Fabius cum et ex temporis spatio
158   XXVII,    4,  16|        generis eius praeda abstinuit Fabius quam Marcellus; qui interroganti
159   XXVII,    4,  16|       praesidio Punico prodidissent. Fabius vera quae adferrent esse
160   XXVII,    4,  16|        laetus successu fraudis si ne Fabius quidem dolo invictus fuisset,
161   XXVII,    5,  21|           senatu est ut redirent cum Fabius consul Romam venisset.~
162   XXVII,    5,  25|      dicentibus, cuius sententiae et Fabius fuit. adiecit tamen, fateri
163  XXVIII,    2,   9|           Graecia gesta sunt, cum Q. Fabius Maximus filius legatus ab
164  XXVIII,    8,  40|             ambitionem mussarent, Q. Fabius Maximus rogatus sententiam: '
165  XXVIII,    8,  43|            oratione ad tempus parata Fabius, tum auctoritate et inveteratae
166  XXVIII,    8,  43|          locutus fertur: 'et ipse Q. Fabius principio orationis, patres
167  XXVIII,    8,  44|     pertinens sit, si quemadmodum Q. Fabius meas res gestas in Hispania
168    XXIX,    4,  19|              quaesissetque ab iis Q. Fabius detulissentne eas querellas
169    XXIX,    4,  19|              lacerari. ante omnes Q. Fabius natum eum ad corrumpendam
170    XXIX,    7,  37|            princeps iterum lectus Q. Fabius Maximus; notati septem,
171     XXX,    4,  26|              M. Valerius Falto et M. Fabius Buteo aediles curules quaternis
172     XXX,    4,  26|        discripserunt.~ eodem anno Q. Fabius Maximus moritur, exactae
173     XXX,    4,  26|            locum eius inauguratus Q. Fabius Maximus filius: in eiusdem
174     XXX,    7,  40|          Valerius Falto Bruttios, M. Fabius Buteo Sardiniam, P. Aelius
175  XXXIII,    3,  24|       praetores postero die facti Q. Fabius Buteo Ti. Sempronius Longus
176  XXXIII,    3,  26|              cives et peregrinos, Q. Fabius Buteo Hispaniam ulteriorem,
177  XXXIII,    5,  42|               Corneli Cethegi. et Q. Fabius Maximus augur mortuus est
178  XXXIII,    5,  43|             praeter legionem quam Q. Fabius habuerat, duo milia <peditum>
179  XXXVII,    7,  50|    Sempronius Tuditanus Siciliam, Q. Fabius Pictor, flamen Quirinalis,
180  XXXVII,    7,  50|            Quirinalis, Sardiniam, Q. Fabius Labeo classem, L. Plautius
181  XXXVII,    7,  60|        Manlius consul in Asiam et Q. Fabius Labeo praetor ad classem
182  XXXVII,    7,  60|              fuisse. a Creta Ephesum Fabius redit; inde tribus navibus
183   XXXIX,    3,  32|          haud dubie destinabantur Q. Fabius Labeo et L. Porcius Licinus.
184   XXXIX,    5,  44|        deduxerunt iidem tresviri, Q. Fabius Labeo, et M. et Q. Fulvii,
185   XXXIX,    5,  45|             Labeonem. M. Claudius Q. Fabius idibus Martiis, quo die
186   XXXIX,    5,  55|              deduxerunt triumviri Q. Fabius Labeo C. Afranius Stellio
187      XL,    1,   1|            habere consules iussi. Q. Fabius ex Liguribus scripserat
188      XL,    3,  28|          urbanas dimittere legiones, Fabius sociis atque nomini Latino
189      XL,    4,  42|          eius locum suffectus est Q. Fabius Labeo. P. Manlius, qui nuper
190      XL,    4,  43|       triumviri creati ad eam rem Q. Fabius Buteo M. et P. Popilii Laenates.
191     XLI,    3,  28|              praetores inde facti N. Fabius Buteo C. Matienus C. Cicereius
192    XLII,    1,   1|              cives et peregrinos, N. Fabius Buteo Hispaniam citeriorem,
193    XLII,    1,   4|             in provincias ierant, N. Fabius Massiliae moritur, cum in
194    XLIV,    2,  22|              esse possunt, <quam> Q. Fabius fuit, qui suum imperium
195     XLV,    1,   1|                 Victoriae nuntii, Q. Fabius et L. Lentulus et Q. Metellus,
196     XLV,    2,  17|              ambo illi censorii, <Q. Fabius Labeo, Q. Marcius Philippus,>
197     XLV,    4,  44|         flamen Quirinalis mortuus Q. Fabius Pictor.~ Eo anno rex Prusia