Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  7b|            confusus atque incertus animi ex loco infesto agere porro
  2       I,    3,   9|         daret Romulus aegritudinem animi dissimulans ludos ex industria
  3       I,    3,  10|               Iam admodum mitigati animi raptis erant; at raptarum
  4       I,    3,  11|        alienis cladibus ceciderant animi certaminis fuit. Utroque
  5       I,    3,  15|      contagione inritati Veientium animi et consanguinitate - nam
  6       I,    4,  19|         curis, ne luxuriarent otio animi quos metus hostium disciplinaque
  7       I,    4,  21|           vi et armis conversa, et animi aliquid agendo occupati
  8       I,    5,  23|          Tullo quamquam cum indole animi tum spe victoriae ferocior
  9       I,    5,  27|          conlocat. Albano non plus animi erat quam fidei. Nec manere
 10       I,    8,  46|           et ipse iuvenis ardentis animi et domi uxore Tullia inquietum
 11       I,    8,  47|           Aut si ad haec parum est animi, quid frustraris civitatem?
 12       I,    9,  58|          fidem; consolantur aegram animi avertendo noxam ab coacta
 13      II,    2,   7|            ut sunt mutabiles volgi animi, ex favore non invidia modo
 14      II,    2,  12|         volui, nec ad mortem minus animi est, quam fuit ad caedem;
 15      II,    2,  15|         mutuis beneficiis in vicem animi sollicitarentur, cum ille
 16      II,    3,  27|     patresque; sed plebi creverant animi et longe alia quam primo
 17      II,    3,  27|           clamore; adeo supererant animi ad sustinendam invidiam.
 18      II,    4,  35|          aliqua ira exacerbarentur animi.~ ~36.
 19      II,    4,  36|        causa ei dubia esset, aegro animi eadem illa in somnis obversata
 20      II,    5,  42|           dulcedine agrariae legis animi plebis. Tribuni plebi popularem
 21      II,    5,  48|          cum patribus coalescerent animi plebis. Itaque principio
 22      II,    5,  52|           otioque lascivire rursus animi et pristina mala, postquam
 23      II,    5,  52|          erat crimini. Sed fervidi animi vir ut in publico periculo
 24      II,    5,  57|           abhorrebant a certatione animi, adeo ut Quinctio gratias
 25      II,    5,  60|            praemio gaudent militum animi. Cum duci, tum propter ducem
 26      II,    5,  65|      castrisque amissis ceciderant animi.~ ~
 27     III,    3,  19|        Caesoni cedebat magnitudine animi, consilium et modum adhibendo
 28     III,    3, 26a|      Minucio neque fortuna nec vis animi eadem in gerendo negotio
 29     III,    6,  38|      acriter in paucos praeferocis animi conatus aliorum comprimerent.
 30     III,    8,  60| commisisset, haud scio an, qui tum animi ab decemvirorum infelicibus
 31     III,    8,  61|       Turpe esse contra cives plus animi habuisse quam contra hostes
 32     III,    8,  62|  disciplina efficiam; si iam satis animi est decernique placet, agite
 33      IV,    1,   6|       aequitatemque et altitudinem animi ubi nunc in uno inveneris,
 34      IV,    2,  13|     atrocitate vindicandam quantum animi haberent. Opus esse non
 35      IV,    3,  18|        detractasset pugnam hostis, animi accessere; posteroque die
 36      IV,    4,  30|           sunt capti superstitione animi, donec publicus iam pudor
 37      IV,    6,  54|         reliquisset senatus, satis animi populo esset ad id quod
 38      IV,    6,  56|            haec cum inflammarentur animi, ut ad quosque ventum erat,
 39       V,    2,   8|        irarum quam adversus hostes animi habuerunt, et auctum est
 40       V,    2,   9|            iis iuris quam in vobis animi esset; sed nefas est tendere
 41       V,    3,  15|         vir haud intacti religione animi, causatus de privati portenti
 42       V,    3,  18|      hebetes, memoria labat, vigor animi obtunsus. En vobis" inquit, "
 43       V,    6,  46|        gens est. Veiis interim non animi tantum in dies sed etiam
 44      VI,    1,   3|          violari. Tum etiam quibus animi in spe ultima obstinati
 45      VI,    2,   8|         impediri videt, minus esse animi ratus in hoste quam ut in
 46      VI,    2,  11|      Manlio Capitolino. Qui nimius animi cum alios principes sperneret,
 47      VI,    3,  13|            et voltum hostis ardore animi micantem ferre non potuit.
 48      VI,    3,  18|        externo terrore avocarentur animi ab sanandis domesticis malis.
 49      VI,    4,  24|       remittitur a summo certamine animi. sensit ergo eventus virtutis
 50      VI,    4,  25|           optavit; qua moderatione animi cum collegae levavit infamiam
 51      VI,    5,  34|      confusam eam ex recenti morsu animi cum pater forte vidisset,
 52      VI,    5,  36|     desciscunt, capti et stupentes animi vocibus alienis id modo
 53     VII,    1,   5|        rudis quidem atque agrestis animi et quamquam non civilis
 54     VII,    2,  11|        etiam absentibus hortamenta animi tum subiecta oculis simul
 55     VII,    4,  28|       praedonum magis quam hostium animi inventi; prima itaque acie
 56     VII,    5,  30|          sollicitis ac pendentibus animi renuntiare iubetis? Alterum
 57     VII,    5,  34|             Itaque consuli territo animi "videsne tu" inquit, "A.
 58    VIII,    3, 13b|            spem metumque suspensos animi habetis; et vestram itaque
 59    VIII,    5,  29|   praesentia videri potuit maioris animi quam consilii; sed eventus
 60    VIII,    5,  36|             ut medendis corporibus animi multo prius militum imperatori
 61    VIII,    6, 37b|          est, arrecti ad bellandum animi sunt. C. Sulpicio Q. Aemilio +
 62      IX,    1,   3|          tamen adfecto vigebat vis animi consiliique. Is ubi accepit
 63      IX,    1,   4|            esset, non mihi paterni animi indoles in consilio dando
 64      IX,    1,   6|          maestiores et abiectiores animi visos referrent: adeo silens
 65      IX,    2, 12a|        viribus post Caudinam pacem animi mutaverant, ut clariorem
 66      IX,    3,  16|            omni bellica laude, non animi solum vigore sed etiam corporis
 67      IX,    4,  17|       eadem quae in Alexandro erat animi ingeniique, tum disciplina
 68      IX,    4,  17|         illo corporis robore, illo animi. Victus esset consiliis
 69      IX,    8,  45|           bellum pacemne inclinent animi, falli non posse; comperta
 70       X,    2,  13|    sollicitarent? nec corporis nec animi vigorem remanere eundem,
 71       X,    3,  27|            sunt ad iustum certamen animi quam ad discrimen summa
 72       X,    3,  28|         Decius et aetate et vigore animi, quantumcumque virium habuit
 73       X,    4,  32|            Improviso oppressis nec animi satis ad resistendum nec
 74       X,    5,  41|       resistitur vi, non quia plus animi victis est sed melius muri
 75       X,    5,  41|            priusquam colligerentur animi transacta res esset, lentiorem
 76       X,    5,  42|      gerundae rei. Ab eodem robore animi neque controverso auspicio
 77       X,    5,  43|            viderent armatos, satis animi habuerunt ad prohibendos
 78     XXI,    1,   2|          ob aliam indolem profecto animi adscitus et, quia gener
 79     XXI,    1,   9|        spem resisterent crevissent animi, Poenus quia non vicisset
 80     XXI,    2,  16|            tot uno tempore motibus animi turbati trepidarent magis
 81     XXI,    2,  20|     avidissima gens est, principum animi concilientur. Ita peragratis
 82     XXI,    2,  23|            ceterorum etiam feroces animi inritarentur, supra septem
 83     XXI,    3,  25|         spes, refecti sunt militum animi, quamquam ad [quingentos]
 84     XXI,    5,  45|           certamen accensi militum animi essent, Romani ponte Ticinum
 85     XXI,    6,  52|        trahi rem malebat; recentis animi alter eoque ferocior nullam
 86     XXI,    6,  53|       volnus faceret, dum Gallorum animi vigerent, quorum ingentem
 87    XXII,    1,  7a|        inclinant ferme scribentium animi, Fabium, aequalem temporibus
 88    XXII,    2,  7b|             tot in curas distracti animi eorum erant quorum propinqui
 89    XXII,    4,  26|    acceperunt. Ipse, qua gravitate animi criminantes se ad multitudinem
 90    XXII,    4,  29|          esse. Nobis quoniam prima animi ingeniique negata sors est,
 91    XXII,    7,  52|            quibus satis virium aut animi fuit, ad quattuor milia
 92    XXII,    7,  53|      consultantium gladio, "ex mei animi sententia" inquit, "ut ego
 93   XXIII,    1,   8|         valetudinem excusans patre animi quoque eius haud mirabilem
 94   XXIII,    1,  10|            Qui cum manente ferocia animi negaret lege foederis id
 95   XXIII,    2,  13|      auctorem faciebat et occupati animi praesenti laetitia nihil
 96   XXIII,    2,  15|   quocumque hospitia aut fortuitus animi impetus tulit, per Campaniae
 97   XXIII,    3,  17|             Ceterum Acerranis plus animi quam virium erat; itaque
 98   XXIII,    3,  18|  intervenisset. Postero die omnium animi ad oppugnandum accenduntur,
 99   XXIII,    4,  26|            velocitate pari, robore animi viriumque aliquantum praestanti.~ ~
100   XXIII,    5,  35|        concordia coaluerant omnium animi ut prope in oblivionem veniret
101   XXIII,    6,  46| pellerentur, Romanisque crescerent animi, non duce solum adhortante
102    XXIV,    1,   6|           levitatem ac iactationem animi neque mirabantur in iuvene
103    XXIV,    2,   9|      laudabant potius magnitudinem animi quod, cum summo imperatore
104    XXIV,    5,  37|         sunt et aliarum civitatium animi praesidiaque Romana aut
105    XXIV,    6,  45|       necandusque videri ancipitis animi communis hostis, qui post
106     XXV,    2,  7b|            cum esset, vir inquieti animi et minime otium, quo tum
107     XXV,    5,  23|     conloquii copia, quia multorum animi suspecti omnium curam oculosque
108    XXVI,    2,   8|       Romam cum scripsisset, varie animi hominum pro cuiusque ingenio
109    XXVI,    2,  15|           dubiis sociorum fidelium animi, et subicerentur indicibus
110    XXVI,    3,  19|         capti quadam superstitione animi, sive ut imperia consiliaque
111    XXVI,    5, 26b|            laudem minuat. moderati animi gloriam eo die adeptus consul
112    XXVI,    6,  38|     patientium modo abalienabantur animi, sed ceterorum etiam; quippe
113    XXVI,    8,  46|            adeo intenti omnium non animi solum fuere sed etiam oculi
114   XXVII,    3,  13|           sunt quibus excitarentur animi militum in aciem procedunt.~ ~
115   XXVII,    4,  18|     succedendi muros et pertinacia animi subierunt primi. qui simul
116   XXVII,    4,  19|         etiam barbari magnitudinem animi, cuius miraculo nominis
117   XXVII,    8,  50|   celebratum est. nam Romae neuter animi habitus satis dici enarrarique
118  XXVIII,    3,  13|         aucti et deminuti hostibus animi erant, tamen nunquam per
119  XXVIII,    3, 17a|            quae spe ac magnitudine animi concepisset receptas Hispanias
120  XXVIII,    4,  19|         sed feminae puerique super animi corporisque vires adsunt,
121  XXVIII,    4,  19|         oculos erat. accendebantur animi et certamine laboris ac
122  XXVIII,    5,  22|          proposito spes mollitiave animi flexisset.~ Inde concitato
123  XXVIII,    5,  25|         primum adventum exasperati animi: mox ipsis placido sermone
124  XXVIII,    6,  33|         barbaris est quam imminuti animi. itaque ne perculsi viderentur
125  XXVIII,    7,  35|           et ipse iuvenis specimen animi prae se ferret. fide data
126  XXVIII,    8,  43|         nec mihi in minoribus natu animi sit ut nolimus quemquam
127  XXVIII,    8,  44|          uri exscindi videas; plus animi est inferenti periculum
128    XXIX,    4,  21|          peccari nolint quam satis animi ad vindicanda peccata habeant.
129    XXIX,    6,  31|        multo maiorem indolem in eo animi ingeniique esse quam in
130     XXX,    2,  15|            Scipioni, ne quid aeger animi ferox iuvenis gravius consuleret
131     XXX,    4,  21|      mandatum ab senatu esset, aut animi aut virium habuisse videbantur
132     XXX,    5,  30|          ad tutandam Italiam parum animi esset, transgressus in Africam
133     XXX,    6,  36|      sollicitaret, ad pacem omnium animi versi sunt.~ ~37.
134    XXXI,    5,  34|         tam inaestimabile est quam animi multitudinis. quod promptiores
135   XXXII,    2,  12|       locus fugae deerat quam quod animi satis esset ad pugnam cum
136   XXXII,    3,  20|           obtorpuerant quodam modo animi, eos orationes quoque insuper
137  XXXIII,    2,  11|           invicti ab ea cupiditate animi virum; sed et suscensebat
138  XXXIII,    2,  17|         tam inexpugnabiles hostium animi. die ac nocte intenti reficere
139  XXXIII,    2,  18|            tempus teritur. interim animi eorum qui Stratoniceam praesidio
140  XXXIII,    4,  32|        peractum est ut nullius nec animi nec oculi spectaculo intenti
141  XXXIII,    4,  33|          hoc spe concipere audacis animi fuisse, ad effectum adducere
142  XXXIII,    4,  39|   praesenti Asiae agi coeptum est, animi exasperati sunt. Romani
143  XXXIII,    5,  49|       alienati ab societate Romana animi sunt, quorum legatos Pharsalum
144   XXXIV,    2,  18|     fuerint. sed in consule ea vis animi atque ingenii fuit ut omnia
145   XXXIV,    3,  25|        Argivus, adulescens maioris animi quam consilii, qui primo
146   XXXIV,    3,  27|          obstipuerant multitudinis animi ab omni conatu novorum consiliorum.
147   XXXIV,    3,  34|        explorandumque quid quaeque animi, quid virium habeat. auxiliorum
148   XXXIV,    4,  44|          spectaculo eorum occupati animi hominum essent, Q. Pleminius,
149    XXXV,    3,  27|     maritimae ignominiae restituti animi et hostium conterriti essent,
150    XXXV,    3,  29|           et temptaturos si quorum animi sollicitari ad defectionem
151   XXXVI,    1,   5|         ullam liberi aut simplicis animi; apud regem gratiam initam
152   XXXVI,    2,   9|          aut vulnerarentur, labare animi coeperunt. revocati deinde
153   XXXVI,    2,  10|           ut incerti fluctuarentur animi magnae partis Larisaeorum
154   XXXVI,    4,  29|          imperii atque indignitate animi exasperati sunt, ut, si
155   XXXVI,    5,  33|        fuga delati, nec virium nec animi satis ad obsidionem tolerandam
156  XXXVII,    2,   7|      processerat; ea ipsa remissio animi suspicionem dempsit novare
157  XXXVII,    2,  10|       dixisse, praecipuo certamine animi adversus eum sumpto nihil
158  XXXVII,    3,  12|        parem, cautiorem, quo minus animi erat, ducem futurum credebant.
159  XXXVII,    5,  34|      praeterquam quod et magnitudo animi et satietas gloriae placabilem
160  XXXVII,    5,  36|           dixit; deinde ignarus et animi Scipionis et moris Romani,
161  XXXVII,    7,  54|         hospitium est. ceterum non animi nostri, patres conscripti,
162 XXXVIII,    2,  16|      cernentibus Asiam multo magis animi ad transeundum accensi;
163 XXXVIII,    5,  46|           multo ante et corpora et animi mixti ac vitiati sunt. An,
164 XXXVIII,    6,  54|        Africani crevere inimicorum animi, quorum princeps fuit M.
165 XXXVIII,    6,  55|       posceretur. Ab eadem fiducia animi, cum quaestores pecuniam
166 XXXVIII,    6,  57|       posita ingentem magnitudinem animi moderantis ad civilem habitum
167   XXXIX,    1,   5|           nutu nec alieni momentis animi circumagi, adstipularique
168   XXXIX,    1,   8|           et epularum, quo plurium animi illicerentur. cum vinum
169   XXXIX,    4,  40|    anteibat. in hoc viro tanta vis animi ingeniique fuit, ut quocumque
170   XXXIX,    4,  40|   nobilitatem. asperi procul dubio animi et linguae acerbae et immodice
171   XXXIX,    4,  40|            invicti a cupiditatibus animi, rigidae innocentiae, contemptor
172   XXXIX,    5,  47|            has notas irritati eius animi collegit senatus: ceterum
173     XLI,    3,  23|            quos aliquorum ex nobis animi sollicitarentur, ii contionantem
174    XLII,    1,   5|          ad favorem eius inclinati animi, et aliquanto quam in Eumenem
175    XLII,    1,   9|                Consul, qua ferocia animi usus erat in Liguribus,
176    XLII,    2,  19|         speculari, num sollicitati animi sociorum ab rege Perseo
177    XLII,    3,  38|   commemoratione meritorum accensi animi multitudinis ad omnia decernenda,
178    XLII,    3,  42|            esse scio, ut aures, ut animi audientium sint, nec tam
179    XLII,    5,  57|       ordirentur. regiis creverant animi vastatione concessa sibi
180   XLIII,    2,  15|     iusiurandum adigebant: 'ex tui animi sententia, tu ex edicto
181    XLIV,    2,  22|            tam firmi et constantis animi contra adversum rumorem
182    XLIV,    2,  29|            et iam cum accessissent animi Dinoni ac Polyarato, qui
183     XLV,    1,  12|     Popilius pro cetera asperitate animi virga, quam in manu gerebat,
184     XLV,    2,  25|         occuparunt. non ita fracti animi civitatis erant, ut non
185     XLV,    3,  34|        intrare eum non placuit, ne animi ex disceptatione inritarentur.
186     XLV,    4,  38|      primum ne invidiae et ingrati animi adversus clarissimum quemque