Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  7b|           fatiloquam ante Sibyllae in Italiam adventum miratae eae gentes
  2       V,    5,  33|           urbemque Romam caperent, in Italiam Galli transcenderunt; nec
  3       V,    5,  34|                        De transitu in Italiam Gallorum haec accepimus:
  4       V,    5,  34|               haud paulo laetiorem in Italiam viam di dabant. Is quod
  5     VII,    4,  26|            necessaria usui deficiente Italiam reliquere. Cuius populi
  6    VIII,    1,   3|             Alexandrum Epiri regem in Italiam classem appulisse constat;
  7    VIII,    4,  23|              Samnis Romanusne imperio Italiam regat decernamus.' legati
  8    VIII,    5,  24|               accito ab Tarentinis in Italiam data dictio erat, caveret
  9    VIII,    5,  24|             eoque ocius transmisit in Italiam ut quam maxime procul abesset
 10      IX,    4,  17|     praevertisset bellum seniorque in Italiam traiecisset. Horum in quolibet
 11      IX,    4,  18|             similis quam Alexandro in Italiam venisset et exercitum Macedoniae
 12     XXI,    1,  15|           Carthagine profectus sit in Italiam pervenisse. Quae si ita
 13     XXI,    2,  20|               visa est censere, ne in Italiam transmittant Galli bellum,
 14     XXI,    2,  21|          Hispaniam Galliasque itinere Italiam peteret, nuda apertaque
 15     XXI,    2,  22|              ab Iove diceret ducem in Italiam Hannibali missum; proinde
 16     XXI,    2,  24|            per Gallos liceat, quam in Italiam venisset. Et per nuntios
 17     XXI,    3,  25|                                    In Italiam interim nihil ultra quam
 18     XXI,    3,  29|             incertum utrum coeptum in Italiam intenderet iter an cum eo
 19     XXI,    3,  29|          nusquam ante libatis viribus Italiam adgrediendam censent. Multitudo
 20     XXI,    3,  30|              stetit pergere ire atque Italiam petere, advocata contione
 21     XXI,    3,  31|         credens, cum quo priusquam in Italiam ventum foret non erat in
 22     XXI,    3, 32a|             circa Padum erat exercitu Italiam defensurus.~ ~
 23     XXI,    4,  35|           consistere iussis militibus Italiam ostentat subiectosque Alpinis
 24     XXI,    4,  38|                    Hoc maxime modo in Italiam perventum est quinto mense
 25     XXI,    4,  38|         Quantae copiae transgresso in Italiam Hannibali fuerint nequaquam
 26     XXI,    4,  38|        Semigalli proxima gens erat in Italiam degresso. Id cum inter omnes
 27     XXI,    5,  39|               Gallia obvius fuerat in Italiam transgresso Hannibali, Hannibal
 28     XXI,    5,  44|     infestisque signis descendimus in Italiam, tanto audacius fortiusque
 29     XXI,    6,  49|               ipsi classis essent, in Italiam missas, quinque et triginta
 30     XXI,    6,  51|              ab senatu de transitu in Italiam Hannibalis et ut primo quoque
 31    XXII,    1,   3|          dedecus ratus per mediam iam Italiam vagari Poenum atque obsistente
 32    XXII,    1,   3|        emissus e manibus perpopuletur Italiam vastandoque et urendo omnia
 33    XXII,    2,   8|               occupatam armis Punicis Italiam facile erat aut nuntium
 34    XXII,    2,   8|              esse ac penatibus quando Italiam tueri nequissent.~ ~9.
 35    XXII,    2,  14|             rebus adfectis quaesitus, Italiam ab Hannibale reciperare
 36    XXII,    5,  31|            pedibus profectus freto in Italiam traiecit, litteris Q. Fabi
 37    XXII,    5,  34|           quaerentibus, Hannibalem in Italiam adductum; ab iisdem, cum
 38    XXII,    6,  38|     denuntiantis bellum arcessitum in Italiam ab nobilibus mansurumque
 39    XXII,    6,  44|              iam vel[ut] usu cepisset Italiam; se constrictum a collega
 40    XXII,    7,  54|            Samnium ac iam prope totam Italiam factam. Nulla profecto alia
 41   XXIII,    1,   5|             Carthagine iura petere et Italiam Numidarum ac Maurorum pati
 42   XXIII,    2,  12|        constetque in defectione totam Italiam esse, primum, ecquis Latini
 43   XXIII,    2,  13|          habuimus qua die Hannibal in Italiam est transgressus. Quam varia
 44   XXIII,    4,  27|               primo quoque tempore in Italiam exercitum duceret, quae
 45   XXIII,    4,  29|             Hispania quam victores in Italiam trahi malebant. Primo igitur
 46   XXIII,    4,  29|             Hasdrubalique non modo in Italiam traducendi exercitus sed
 47   XXIII,    4,  29|              prohibito Hasdrubalis in Italiam transitu laetabantur.~ ~
 48   XXIII,    5,  32|              mille argenti talenta in Italiam transmissurus erat cum praesidio
 49   XXIII,    5,  33|             videbatur effecturus - in Italiam traiceret et vastaret maritimam
 50   XXIII,    6,  42|   quinquaginta ad id tempus quo tu in Italiam venisti. Tua nos non magis
 51    XXIV,    1,   3|         passuum habuit ante Pyrrhi in Italiam adventum; post vastitatem
 52    XXIV,    2,  13|               portum, si transiret in Italiam, Brundisium cum Romani haberent,
 53    XXIV,    4,  23|            dent aliquid quo Locros in Italiam perducantur; gratiam magnam
 54    XXIV,    6,  47|           vectigalem ac stipendiariam Italiam Africae facerent, Arpinis
 55    XXIV,    6,  49|           Hispanos supra trecentos in Italiam ad sollicitandos populares
 56     XXV,    1,   5|            ante Punici belli finem in Italiam reportarentur.~ ~6.
 57     XXV,    1,  7a|        virtutis ergo donaretur neu in Italiam reportaretur donec hostis
 58     XXV,    6,  32|              Hasdrubalem tendentem in Italiam retinerent, tempus esse
 59    XXVI,    4,  24|               bello finitimo ratus ne Italiam Poenosque et pacta cum Hannibale
 60    XXVI,    5, 26b|        Hannibal, exhaustam dilectibus Italiam et prope quotannis caesos
 61    XXVI,    7,  40|      inconditam multitudinem secum in Italiam transvexit. quattuor milia
 62   XXVII,    1,   4|             visum est, quamquam extra Italiam esset, Valerium potius consulem
 63   XXVII,    2,  5b|               primo quoque tempore in Italiam transgressus iungeret se
 64   XXVII,    2,   7|              Hasdrubalis transitus in Italiam, vix Hannibali atque eius
 65   XXVII,    3,   9|             patriam, ab Romanis extra Italiam in exsilium verius quam
 66   XXVII,    3,   9|             vivo Hannibale sine bello Italiam fore. haec acta in conciliis.~
 67   XXVII,    4, 20a|            tamen Hasdrubali fuisse in Italiam ubi belli caput rerumque
 68   XXVII,    5, 20b|          pugnaverat, quia vagante per Italiam Hannibale media aestate
 69   XXVII,    5,  21|            Hannibal decimum iam annum Italiam provinciam habeat, diutius
 70   XXVII,    7,  36|             De Hasdrubalis adventu in Italiam cura in dies crescebat.
 71   XXVII,    7,  36|             primum ex quo Hannibal in Italiam venisset comitium tectum
 72   XXVII,    7,  38|             duplicatus novi hostis in Italiam adventu et minus iuventutis
 73   XXVII,    7,  39|         coniunctura se transgresso in Italiam esse nisi mitteretur in
 74   XXVII,    7,  39|             ea aestate transiturum in Italiam fratrem crediderat, recordando
 75   XXVII,    7,  40|        respirandum. nunc duo bella in Italiam accepta, duo celeberrimi
 76  XXVIII,    1,   1|       transitu Hasdrubalis quantum in Italiam declinaverat belli tantum
 77  XXVIII,    5,  24|               provincia esset, cur in Italiam non revehi? flagitatum quoque
 78  XXVIII,    7,  36|               quam Gadibus haberet in Italiam traiceret; conducta ibi
 79  XXVIII,    8,  39|              ut quatenus tuto possent Italiam spectatum irent, duces dati
 80  XXVIII,    8,  41|        exercitu quartum decimum annum Italiam obsideat, paenitebit te,
 81  XXVIII,    8,  42|    exercitusque tui praesidio nudatam Italiam viderint, ultro ipsi novum
 82  XXVIII,    8,  42|               ipsi novum exercitum in Italiam aut ex Africa miserint,
 83  XXVIII,    8,  42|               fuimus cum Hasdrubal in Italiam transcendit, quem tu, qui
 84  XXVIII,    8,  42|          clausurus, e manibus tuis in Italiam emisisti. victum a te dices;
 85  XXVIII,    8,  42|           causa - iter datum victo in Italiam esse. patere nos omnia quae
 86  XXVIII,    8,  42|             descendenti occurreret in Italiam ex provincia rediit: tu
 87  XXVIII,    8,  42|              in Italia sit relinquere Italiam paras, non quia rei publicae
 88  XXVIII,    8,  44|               non ad defendendam modo Italiam sed ad inferenda etiam Africae
 89  XXVIII,    8,  46|          lecta in classem imposita in Italiam triginta ferme rostratis
 90    XXIX,    1,   4|   pollicerentur ut in Siciliam aut in Italiam traiceret. missi et ad suos
 91    XXIX,    1,   4|             et ad suos imperatores in Italiam ut omni terrore Scipionem
 92    XXIX,    3,  15|        mitterenturque ubicumque extra Italiam supplemento opus esset.
 93    XXIX,    7,  37|             sal et Romae et per totam Italiam erat; Romae pretio eodem,
 94     XXX,    2,   9|             naves, simul et legati in Italiam profecti; raptimque omnia
 95     XXX,    3,  16|            insulis omnibus quae inter Italiam atque Africam sint decedant;
 96     XXX,    3, 19a| Carthaginiensium res ut Galliam atque Italiam armis obtineant. Mago non
 97     XXX,    3, 19a|              Liguresque ipsi relinqui Italiam a Poenis cernentes ad eos
 98     XXX,    4,  21|             mala sentire; transitu in Italiam Hannibalis quantum terroris
 99     XXX,    4,  21|             esset quo vacuam hostibus Italiam bona pace florentem visuri
100     XXX,    4,  24|             senatum aequum censere in Italiam reverti eum; dein, cum praetor
101     XXX,    4,  24|           maioris imperii consulem in Italiam revocavit. reliquum anni
102     XXX,    5,  27|               provinciis rettulerunt. Italiam atque Africam in sortem
103     XXX,    5,  28|              factus Hispanias Gallias Italiam ab Alpibus ad fretum monumentis
104     XXX,    5,  30|               cum ceteris ad tutandam Italiam parum animi esset, transgressus
105     XXX,    6,  32|                neque enim Africam aut Italiam sed orbem terrarum victoriae
106     XXX,    7,  40|        compararent sortirenturve uter Italiam, uter classem navium quinquaginta
107     XXX,    7,  41|            Cornelius et L. Manlius in Italiam deportarent. consuli quinquaginta
108     XXX,    7,  45|               non minus quam victoria Italiam effusis non urbibus modo
109    XXXI,    1,   7|            transportetis an hostes in Italiam accipiatis. hoc quantum
110    XXXI,    1,   7|             cum summa clade nostra in Italiam accepimus? ne illud quidem
111    XXXI,    1,   7|       litterasque cum Hannibale ut in Italiam traiceret, misso cum classe
112    XXXI,    1,   7|           Corintho solverit naves, in Italiam perveniet. ne aequaveritis
113    XXXI,    1,   7|                quanto magis florentem Italiam, quanto magis integras res,
114    XXXI,    1,   7|             haec vos, si Philippus in Italiam transmiserit, quietura aut
115   XXXII,    1,   3|               esse. Multis annis sese Italiam non vidisse; consenuisse
116   XXXII,    2,   8|           provincias Macedoniam atque Italiam consules compararent inter
117   XXXII,    4,  28|              est sortitus. Consulibus Italiam Macedoniamque sortiri parantibus
118   XXXII,    4,  28|             patres consulibus ambobus Italiam provinciam decreverunt,
119  XXXIII,    3,  22|               cum Q. Minucius utrique Italiam provinciam obtigisse diceret,
120  XXXIII,    3,  25|             de provinciis ageretur et Italiam utrique provinciam senatus
121  XXXIII,    3,  27|             futurum esse profectis in Italiam Romanis, Philippo ex propinquo
122  XXXIII,    4,  39|             illum quidem, etiam si in Italiam traiciat, negaturum; Romanos
123  XXXIII,    5,  43|              Cato Hispaniam, Valerius Italiam est sortitus. praetores
124  XXXIII,    5,  44|          tenere liceat, deportatis in Italiam Romanis exercitibus nequiquam
125   XXXIV,    3,  23|               deportarent legiones in Italiam: Aetolos polliceri aut condicionibus
126   XXXIV,    4,  43|               qui esset ibi reduci in Italiam a Quinctio ac dimitti; item
127   XXXIV,    4,  43|             esset; consulibus ambobus Italiam provinciam esse et duas
128   XXXIV,    5,  49|           subiecit proficisci sibi in Italiam atque omnem exercitum deportare
129   XXXIV,    5,  50|               animo esse exercitum in Italiam traicere. et L. Quinctio
130   XXXIV,    5,  52|         transportatae; inde per totam Italiam ad urbem prope triumphantes
131   XXXIV,    6,  60|              Italia bellum gereretur: Italiam et commeatus et militem
132   XXXIV,    6,  60|               et copiis Italiae extra Italiam bellum gerere, neque regem
133    XXXV,    1,   2|            tumultuarios milites extra Italiam scribi a praetore. mens
134    XXXV,    3,  20|        paratus esset si quo eum extra Italiam opus esset ducere legiones.
135    XXXV,    3,  20|            equites. Cn. Domitio extra Italiam quo senatus censuisset provincia
136   XXXVI,    1,   1|         senatus decrevit, ut consules Italiam et Graeciam provincias sortirentur;
137   XXXVI,    1,   1|      Macedoniam traiecisset; et extra Italiam permissum, ut, si res postulasset,
138   XXXVI,    1,   5|         deduceret, expositos adversus Italiam pro omni Graecia et primos
139  XXXVII,    1,   1|             Scipioni Graeciam, Laelio Italiam decreverunt.~ ~2.
140  XXXVII,    3,  16|            circa Thessaliam erant, in Italiam traiceret. ~ ~17.
141  XXXVII,    3,  17|            res et Livium profectum in Italiam cognovit, cum ipse ab Epheso
142  XXXVII,    3,  19|               rediturusne extemplo in Italiam sis, classem exercitumque
143 XXXVIII,    4,  39|       venirent, totam inde classem in Italiam reduxit. Cn. Manlius cum
144 XXXVIII,    4,  42|             dicendi causa, duas extra Italiam, Siciliam ac Sardiniam,
145   XXXIX,    1,  13|           consulem orare, ut se extra Italiam aliquo ablegarent, ubi reliquum
146   XXXIX,    1,  14|             in urbe Roma et per totam Italiam edicta mitti, ne quis, qui
147   XXXIX,    1,  17|           eorum, qui tum extra terram Italiam essent, nominaretur, ei
148   XXXIX,    1,  17|       continuit, sed passim per totam Italiam, litteris hospitum de senatus
149   XXXIX,    1,  18|              primum, deinde per totam Italiam diruerent, extra quam si
150   XXXIX,    3,  31|               eius exercitus non modo Italiam, sed ne Tagi quidem ulteriorem
151   XXXIX,    3,  35|              fluminis barbaros, ut in Italiam irrumperent, sollicitandos.
152   XXXIX,    5,  45|                ut ante dictum est, in Italiam transgressi oppidum in agro,
153   XXXIX,    5,  54|           illos recte fecisse, cum in Italiam venerint oppidumque in alieno
154      XL,    2,  19|               edixerunt, ut per totam Italiam triduum supplicatio et feriae
155      XL,    2,  21|             ad mare Hadriaticum atque Italiam ducerent, quaeque ratio
156      XL,    3,  36|              retenturos aut cum eo in Italiam venturos esse. disceptationem
157      XL,    3,  36|             annum urbem Romanam atque Italiam vastabat.~ ~
158      XL,    4,  53|                tria milia hominum, in Italiam transgressi, neminem bello
159      XL,    4,  55|               indicio Xychi audito in Italiam traiecit. de Philocle nihil
160      XL,    4,  57|              liberisque ad populandam Italiam possent mitti. per Scordiscos
161    XLII,    1,  11|             quorum auxiliis fretus in Italiam transiret. haec secum volutantem
162    XLII,    1,  13|             neminem sibi, antequam in Italiam traiecerit, armatum occursurum.
163    XLII,    1,  13|               ut caveretis, venire in Italiam. functus necessario mihi
164    XLII,    3,  31|          consules inter se provincias Italiam et Macedoniam compararent
165    XLII,    3,  34|        Philippo Macedonibusque cum in Italiam reportati ac dimissi essemus,
166    XLII,    3,  34|            Aetolis reportati sumus in Italiam; et deinceps bis, quae annua
167    XLII,    3,  36|           esse; nemini enim eorum per Italiam ire liciturum. ita dimissis
168    XLII,    3,  41|               ut, quicumque exules in Italiam aut Romam se contulerunt,
169   XLIII,    1,   1|                viam tot nationibus in Italiam aperiret. Decernunt frequentes,
170   XLIII,    2,  12|            aut conparare eos inter se Italiam et Macedoniam aut sortiri
171     XLV,    3,  32|             annos natis praecedere in Italiam placeret. id, prima specie
172     XLV,    3,  32|           Macedonia excedere atque in Italiam ire: qui non parvisset imperio,
173     XLV,    3,  34|         exercitu in naves inposito in Italiam traiecit. et post paucos
174     XLV,    3,  34|        Acarnanumque acto iussisque in Italiam sequi principibus, quorum
175     XLV,    3,  34|        Macedonicus exercitus erat, in Italiam traiecit.~ Cum haec in Macedonia
176     XLV,    4,  38|               milites, ad quam rem in Italiam deportati et non statim
177     XLV,    4,  41|             in tanta pecunia regia in Italiam traicienda et victore exercitu
178     XLV,    4,  41|               secundo navium cursu in Italiam pervenerunt neque erat,