Lib. Cap. Par.

  1       I,    5,  22|           res repetitum se venisse; ni reddantur bellum indicere
  2       I,    5,  26|        filiam iure caesam iudicare; ni ita esset, patrio iure in
  3       I,    8,  48|      habuisse quidam auctores sunt, ni scelus intestinum liberandae
  4       I,    9,  50|    paucisque transigi verbis posse: ni pareat patri, habitrum infortunium
  5       I,    9,  53|          aequasset superiores reges ni degeneratum in aliis huic
  6      II,    1,   2|          causa, nec dicturum fuisse ni caritas rei publicae vinceret:
  7      II,    2,  10|          iter paene hostibus dedit, ni unus vir fuisset, Horatius
  8      II,    3,  22|             quae mitterent Latinis, ni maturatum ab dictatore Romano
  9      II,    3,  23|           temperatum manibus foret, ni propere consules, P. Servilius
 10      II,    3,  26|             Aurunci senatum adeunt, ni decedatur Volsco agro bellum
 11      II,    3,  28|      nunquam unum militem habituros ni praestaretur fides publica;
 12      II,    3,  29|      demersam esse, nec sisti posse ni omnibus consulatur; quin
 13      II,    4,  34|             utique et plebis esset, ni consules providissent dimissis
 14      II,    4,  34|          commeatibus vexati forent, ni Volscos iam moventes arma
 15      II,    4,  35|         curia impetus factus esset, ni peropportune tribuni diem
 16      II,    4,  36|           mercedem; maiorem instare ni eat propere ac nuntiet consulibus.
 17      II,    5,  47|      rettulere; cessissentque loco, ni consul alter cum aliquot
 18      II,    5,  47|             ad extrema ventum foret ni legati rapto consulis corpore
 19      II,    5,  48|         actumque de exercitu foret, ni K. Fabius in tempore subsidio
 20      II,    5,  50|  vincebatque auxilio loci paucitas, ni iugo circummissus Veiens
 21      II,    5,  51|            enim Etrusci Tiberim --, ni Horatius consul ex Volscis
 22      II,    5,  56|         violatusque esset tribunus, ni et contio omnis atrox coorta
 23      II,    5,  56|            incruento proelio foret, ni Quinctius, consul alter,
 24      II,    5,  64|          erat, gradum rettulissent, ni salubri mendacio consul
 25      II,    5,  65|            sinistrum Romanis cornu, ni referentibus iam gradum
 26     III,    1,   1|              Atrox certamen aderat, ni Fabius consilio neutri parti
 27     III,    1,   5|           in periculum summa rerum, ni T. Quinctius peregrinis
 28     III,    2,  13|              sisti reum pecuniamque ni sistatur populo promitti
 29     III,    3,  22|          deletusque exercitus foret ni fugientes silvae texissent.~ ~
 30     III,    4,  28|         suis coeptam, mirumque esse ni iam exteriore parte castra
 31     III,    4,  29|      dictator magistratu abdicasset ni comitia M. Volsci, falsi
 32     III,    4,  30|            adeo exarserant animis - ni velut dedita opera nocturno
 33     III,    6,  38|          abolendi sibi magistratus, ni consensu resisterent imperioque
 34     III,    6,  41|             iam prope esse ratus ut ni violentiae eorum pari resisteretur
 35     III,    6,  43|          protinus Siccium placebat, ni decemviri funus militare
 36     III,    8,  57|          saepius iudicem illi ferre ni vindicias ab libertate in
 37     III,    8,  60|           Romanus, vallum invasurus ni copia pugnae fieret. Et
 38     III,    9,  70|         terrore dissipasset hostes, ni suo proprio eum proelio
 39     III,    9,  70|  interclusosque ab suis vociferans, ni equestre proelium conixi
 40      IV,    3,  18|            oppugnaturos frementibus ni copia pugnae fiat, utrimque
 41      IV,    4,  28|       poenas rebellionis dedissent, ni vettius Messius ex Volscis,
 42      IV,    5,  38|          mox terga hostibus forent, ni Sex. Tempanius, decurio
 43      IV,    6,  49|        consulari potestate fuerunt, ni Veiens bellum religio principum
 44      IV,    6,  52|          pestilentia tristior erat, ni, dimissis circa omnes populos
 45      IV,    6,  58|           legatis repetentibus res, ni facesserent propere urbe
 46      IV,    6,  61|       taedioque recessum inde foret ni servus arcem Romanis prodidisset.
 47       V,    4,  26|             labor ac Veiis fuisset, ni fortuna imperatori Romano
 48       V,    4,  28|             nihil poenae recusabant ni ea ante noctem expugnassent.
 49       V,    6,  36|                      Mitis legatio, ni praeferoces legatos Gallisque
 50       V,    6,  43|       flexuros ad deditionem animos ni vis adhiberetur, experiri
 51      VI,    1,   3|       desperatione hostium fuisset, ni praecones per urbem dimissi
 52      VI,    4,  21|        Romam mitteretur inclinabat, ni privato, ut fit, periculo
 53      VI,    4,  24|            suam gloriam videt; ego, ni restituitur pugna, quod
 54      VI,    5,  33|          templo cum tristibus minis ni nefandos ignes procul delubris
 55      VI,    5,  36|        fenore circumventam plebem, [ni] potius quam sortem [creditum]
 56      VI,    5,  39|         perfecta utraque res esset, ni tribuni se in omnia simul
 57     VII,    1,   7|           neque sustineri poterant, ni extraordinariae cohortes
 58     VII,    2,  14|             iusto proelio res erat, ni celeriter diremptum certamen
 59     VII,    2,  15|         neque sustineri potuissent, ni forte eo loco dictator fuisset,
 60     VII,    3,  19|         eandem fortunam habuissent, ni universa gens positis armis
 61     VII,    3,  21|             passuros comitia haberi ni secundum Liciniam legem
 62     VII,    5,  33|            nec superfuissent multi, ni nox victoriam magis quam
 63     VII,    6, 37b|            temeritate bellum foret, ni duces continuissent impetum
 64     VII,    6,  39|           aut ubi restitaret mortem ni sequeretur denuntiantes,
 65     VII,    6,  39|       issentque confestim ad urbem, ni venire contra exercitum
 66    VIII,    2,  10|       moritur, probe factum videri; ni moritur, tum signum septem
 67    VIII,    2,  10|              sicuti Decius devovit, ni moritur, neque suum neque
 68    VIII,    4,  23|            contumeliam iniuriamque, ni sibi ab iis qui fecerint
 69    VIII,    5,  35|             eis ab legato potuisse, ni tristia edicta exhorruisset.
 70      IX,    3,  14|          ullum superfuisset animal, ni consules receptui signum
 71      IX,    3,  14|           supplicii futuros fuisse, ni respectus equitum sescentorum
 72      IX,    6,  30|           dictu parvam praeterirem, ni ad religionem visa esset
 73      IX,    7,  32|            nec plus caedis fuisset, ni obstinatos mori Tuscos nox
 74      IX,    8,  40|         victor accessit - cepisset, ni legati dedentes urbem exissent.
 75      IX,    8,  41|       pugnae memoria tradita foret, ni Marsi eo primum proelio
 76      IX,    8,  42|          nec castra forent retenta, ni exiguum superfuisset diei;
 77       X,    2,  11|         anno Fabium Maximum placet, ni eius viri cura, qualis in
 78       X,    2,  14|          fiducia sui vim potuisset, ni secunda acies iussu consulis
 79       X,    2,  15|             proelium coniunxissent, ni P. Decius consul iis ad
 80       X,    4,  36|             atque intacti abissent, ni cedenti instaturum alterum
 81       X,    4, 37a|          laturum fuisse ad populum, ni sciret mancipia nobilium,
 82       X,    5,  41|            iam annos vinci adsueti, ni potentior alius metus insidens
 83       X,    5,  45|          attinebat, acta res esset, ni Faliscos quoque, qui per
 84     XXI,    2,  20|             indomita ingenia esse - ni subinde auro, cuius avidissima
 85     XXI,    5,  39|      voluntate Gallos accolas Padi, ni eos circumspectantes defectionis
 86     XXI,    6,  48|            utique novissimum agmen, ni aviditate praedae in vacua
 87    XXII,    3,  22|       armaque extemplo mota forent, ni hiemps, quae Romanos quoque
 88    XXII,    6,  41|       hostem e manibus debellarique ni cessatum foret potuisse.
 89    XXII,    6,  42|           clamore orto a militibus, ni signum detur, sine ducibus
 90    XXII,    8,  60|            ac retinere conati sunt, ni strictis gladiis viri fortissimi
 91   XXIII,    1,   1|             nec evasisset quisquam, ni mare propinquum et haud
 92   XXIII,    2,  14|              urbem extemplo futuram ni subveniatur; concedendo
 93   XXIII,    3,  18|     interfectis; plures cecidissent ni nox proelio intervenisset.
 94   XXIII,    6,  40|          proelio in Sardinia esset, ni classis Punica cum duce
 95   XXIII,    6,  40|           Carales perventurus erat, ni Manlius obvio exercitu ab
 96   XXIII,    6,  43|       petendum praesidium, postremo ni impetraretur, tum denique
 97   XXIII,    6,  44| memorabilisque inter paucas fuisset ni ingentibus procellis effusus
 98   XXIII,    6,  44|             iussit, pugna abstinere ni ab se signum accepissent.~ ~
 99    XXIV,    4,  31|           ab ullo temperatum foret, ni Epicydes atque Hippocrates
100    XXIV,    6,  41|          Romanis ulterior Hispania, ni P. Cornelius raptim traducto
101    XXIV,    6,  41|           eum in patentibus campis, ni tumulum in propinquo cepisset.
102     XXV,    1,   1|      redierunt et plures redissent, ni T. Pomponius Veientanus,
103     XXV,    1,   3|             ad seditionem spectare, ni propere dimittitis plebis
104     XXV,    1,   4|           diem Postumio dixerunt ac ni vades daret prendi a viatore
105     XXV,    3, 15a|        portas et muros bellum esse; ni propere subveniat, celerius
106     XXV,    3, 15a|           et hostes urbem invasuros ni propere portas claudant.
107     XXV,    6,  31|      extemplo Syracusas misit, quod ni tam in tempore subvenisset,
108     XXV,    6,  34|           nec superfuisset quisquam ni praecipiti iam ad vesperum
109     XXV,    6,  37|  periculosusque sequentium impetus, ni Marcius propere receptui
110     XXV,    6,  39|           oritur; diuque tenuisset, ni cruenta scuta Romanorum
111    XXVI,    1,   5|     iacturum in medios eos minitans ni se propere sequantur milites
112    XXVI,    5, 26b|             ab inimicis volgare, ut ni simularent aliquem sibi
113    XXVI,    5,  27|              volgoque facturos alia ni comprendantur. comprehensi
114   XXVII,    2,   6|           iure vocatae inclinassent ni se tribuni plebis C. et
115   XXVII,    2,   8|        flaminis libens reticuissem, ni ex mala fama in bonam vertisset.
116   XXVII,    3,  14|             latiusque fuga manasset ni C. Decimius Flavus tribunus
117   XXVII,    5,  27|          diutius certamen potuisset ni coepta ab Etruscis fuga
118   XXVII,    7,  42|     terrorem instruxisset Hannibal, ni cohortium ac manipulorum
119  XXVIII,    3,  13|             turbassentque munientes ni abditi post tumulum opportune
120  XXVIII,    5,  22|   pugnatumque sub ipso vallo foret, ni robur legionum perexiguo
121  XXVIII,    6,  30|            indepta esset mulcasset, ni cum reliquis quinque navibus
122  XXVIII,    6,  33|    ancepsque pedestre certamen erat ni equites supervenissent.
123  XXVIII,    8,  45|           quam consulere senatum et ni provinciam tibi quam volueris
124    XXIX,    1,   2|           infestum impetum barbari, ni regulus ipse Indibilis cum
125    XXIX,    2,   6|             nequaquam numero pares, ni clamor ab iis qui extra
126    XXIX,    3,  10|      adflictari, nec sisti potuisse ni eadem vis mali aut gravior
127     XXX,    2,  10|       exitio fuisse Romanam classem ni cessatum a praefectis suarum
128     XXX,    3,  18|             stetisset hostium acies ni Mago ad primum equitum motum
129     XXX,    3,  18|        locum; nec diutius tenuisset ni ex subsidiis tertia decima
130     XXX,    3,  18|            longius certamen fuisset ni volnere ducis concessa victoria
131    XXXI,    2,  16|              eripique ex obsidione, ni cessatum ab Attalo et Rhodiis
132    XXXI,    3,  24|       responsurum. et respondisset, ni speculator - hemerodromos
133    XXXI,    5,  43|     Aetolorum quemquam reliquisset, ni Damocritus nunc belli quod
134   XXXII,    2,   9|            vicissetque ea sententia ni timuisset ne, cum a mari
135   XXXII,    2,  12|   temeritate inde recepissent sese, ni clamor primum ab tergo auditus,
136   XXXII,    4,  31|           Boi detrectassent pugnam, ni fama Insubres victos allata
137   XXXII,    5,  33|            ea enim se dicturum quae ni fiant nulla sit pacis condicio.
138  XXXIII,    1,   5|     periculum quoque atrox subiret, ni castris exciti repente pedites
139  XXXIII,    2,  17|         obsidionem eam extraxissent ni exules quidam Italici generis
140  XXXIII,    3,  25|        forsitan obtinuisset consul, ni Q. Marcius Ralla et C. Atinius
141  XXXIII,    3,  25|             intercessuros dixissent ni prius ipsi ad plebem tulissent
142  XXXIII,    3,  29|         habuerunt deprecantes, quia ni impetrassent pacem Boeotis
143   XXXIV,    3,  28|          infesta ac trepida fuisset ni Achaei locorum prudentes
144   XXXIV,    3,  29|   difficilior facta oppugnatio erat ni T. Quinctius cum quattuor
145   XXXIV,    6,  62|         certamine eos relinqui; nam ni ita esset, unus Scipio vel
146    XXXV,    1,   1|            sublatura animos fuerit, ni alter praetor P. Cornelius
147    XXXV,    1,   6|          eum et nuntiarent senatum, ni is ad magistratus subrogandos
148    XXXV,    3,  29|            quoque foret trepidatum, ni Philopoemen receptui cani
149   XXXVI,    3,  18|             aut plures cecidissent, ni M. Porcius ab iugo Callidromi
150   XXXVI,    4,  28|          ante armis victos; itaque, ni propere fit, quod impero,
151  XXXVII,    4,  24|         urgebat, et circumvenisset, ni signo sublato ex praetoria
152  XXXVII,    4,  28|         vanum ei consilium fuisset, ni, cum Teii facturos se imperata
153  XXXVII,    4,  29|             mari et in terra foret, ni partibus divisis Aemilius
154  XXXVII,    6,  43|        perniciem suam caecos ruere, ni dicto parerent; postremo
155 XXXVIII,    3,  25|             et successisset fraudi, ni pro iure gentium, cuius
156 XXXVIII,    3,  25|       magnaque pars oppressa foret, ni statio pabulatorum, sescenti
157 XXXVIII,    5, 50a|            quam defensio valuisset, ni altercationem in serum perduxissent.
158 XXXVIII,    6,  60|      Scipione factum recitavit; se, ni referatur pecunia in publicum,
159   XXXIX,    5,  54|          misisse bellum se cum iis, ni dederentur, gesturum. se
160      XL,    3,  32|           cornu pelleretur Romanis, ni septima legio successisset.
161      XL,    4,  40|            legionarios equites, et 'ni quid auxilii in vobis est,
162    XLII,    1,  10|      Macedoniam decreturos negant, <ni> de M. Popilio referretur.
163    XLII,    3, 43a|             non ducem, cum Perseus, ni spes vana pacis occaecasset
164    XLII,    5,  61|              quae hodie cepissemus, ni fugissent; aut si acie decernere
165    XLIV,    2,  19|            adire iussi et nuntiare, ni absistatur bello, per utrum
166     XLV,    2,  19|             spopondisset, cuperent, ni unius amici prudens monitio