Lib. Cap. Par.

  1       I,    2,   6|     dictitans, cum pubem Albanam in arcem praesidio armisque obtinendam
  2       I,    3,  11|      corrumpit Tatius ut armatos in arcem accipiat; aquam forte ea
  3       I,    3,  12|                       Tenuere tamen arcem Sabini; atque inde postero
  4       I,    3,  12|         prima urbi fundamenta ieci. Arcem iam scelere emptam Sabini
  5       I,    4,  18|       sacerdotium fuit, deductus in arcem, in lapide ad meridiem versus
  6       I,    6,  33|             Sabini Capitolium atque arcem, Caelium montem Albani implessent,
  7       I,    9,  55|            species haud per ambages arcem eam imperii caputque rerum
  8      II,    2,   7|          ibi alto atque munito loco arcem inexpugnabilem fieri. Haec
  9     III,    2,  15|       Sabino nocte Capitolium atque arcem occupavere. Confestim in
 10     III,    2,  17|            mentem tuam, qua quondam arcem ab his iisdem Sabinis auro
 11     III,    2,  17|             simul patres plebemque, arcem urbis, templa deorum, penates
 12     III,    3,  19|           Claudius consules Romanam arcem liberarent; et qui ante
 13     III,    3,  23|         robore iuventutis praemisso arcem Tusculanam improviso nocte
 14     III,    3,  23|        partem Tusculanis dederat ad arcem reciperandam. Vi nunquam
 15     III,    9,  68|            iam intra moenia erit et arcem et Capitolium scandet et
 16      IV,    1,   2|         speraturos Capitolium atque arcem scandere posse? Nisi patribus
 17      IV,    3,  18|        pugnam inituris et dictatore arcem Romanam respectante, ut
 18      IV,    3,  22|            tutissima erat, agere in arcem cuniculum instituit. Ipse
 19      IV,    3,  22|            perfosso monte erecta in arcem via est, intentisque Etruscis
 20      IV,    5,  34|          receptusque intra muros in arcem quo ruere fugientium turbam
 21      IV,    6,  45|          ferendam tectis intento ut arcem Capitoliumque armati occuparent.
 22      IV,    6,  53|          diceret, repente nuntiatur arcem Carventanam ab hostibus
 23      IV,    6,  53|            exercitus ad Carventanam arcem, quamquam invisus infestusque
 24      IV,    6,  53|     deiectis qui in praesidio erant arcem recipit; praedatores ex
 25      IV,    6,  55|       causam plebis, nuntii veniunt arcem Carventanam, dilapsis ad
 26      IV,    6,  55|     invasisse; alios recurrentes in arcem, alios palantes in agris
 27      IV,    6,  55|      Consules ambo profecti sint ad arcem Carventanam, an alter ad
 28      IV,    6,  61|      Romanis inrumpendi, praeterque arcem cetera capta; in arcem munitam
 29      IV,    6,  61|   praeterque arcem cetera capta; in arcem munitam natura globus armatorum
 30      IV,    6,  61|          armatorum concessit; infra arcem caesi captique multi mortales.
 31      IV,    6,  61|         priusquam urbs caperetur in arcem convecto; taedioque recessum
 32      IV,    6,  61|       recessum inde foret ni servus arcem Romanis prodidisset. Ab
 33       V,    3,  19|        laboriosissimum cuniculus in arcem hostium agi coeptus. Quod
 34       V,    3,  19|        nunquam ante omissum quam in arcem viam facerent.~ ~20.
 35       V,    3,  21|          subrutis cuniculo moenibus arcem iam plenam hostium esse,
 36       V,    6,  38|      clausis quidem portis urbis in arcem confugerunt.~ ~39.
 37       V,    6,  39|       militarem senatusque robur in arcem Capitoliumque concedere,
 38       V,    6,  40|         quos in Capitolium atque in arcem prosequebantur, commendantes
 39       V,    6,  40|           Magna pars tamen earum in arcem suos persecutae sunt, nec
 40       V,    6,  41|           ut in tali re, ad tuendam arcem compositis, turba seniorum
 41       V,    6,  43|         ultima et impetum facere in arcem statuunt. Prima luce signo
 42       V,    6,  43|            placuit, partim obsideri arcem, ut obsidentibus frumentum
 43       V,    7,  50|            maximus suam sedem atque arcem populi Romani in re trepida
 44       V,    7,  51|         urbe Capitolium tamen atque arcem dique et homines Romani
 45      VI,    2,  11|           ipse armatos capientesque arcem depulerit; illius gloriae
 46      VI,    3,  20|             mentem sibi Capitolinam arcem protegenti ad salutem populi
 47      VI,    3,  20|    universosque ut Capitolium atque arcem intuentes, ut ad deos immortales
 48      VI,    5,  33|             clamore oppidum praeter arcem captum est. in arcem oppidani
 49      VI,    5,  33|        praeter arcem captum est. in arcem oppidani refugere cum coniugibus
 50      VI,    5,  33|       Tusculi] tueri vident, illinc arcem oppugnare, terrere una ac
 51      VI,    5,  37|        superesse plebeiis; eam esse arcem libertatis, id columen.
 52      VI,    5,  40|            praeter Capitolium atque arcem omnia haec hostium erant,
 53     VII,    2,  11|          Gallorum. Fuga Tibur sicut arcem belli Gallici petunt; palati
 54     VII,    4,  24|          tumulos occurrebat oculis, arcem Albanam petunt. Consul non
 55     VII,    5, 29b|             omissis Sidicinis ipsam arcem finitimorum [Campanos] adorti,
 56    VIII,    5,  33|          intuentem Capitolium atque arcem deosque ab se duobus proeliis
 57      IX,    5,  24|             ardua ac prope invia in arcem ducit, pluribus quam pro
 58      IX,    5,  24|         arduam erectam ex oppido in arcem ostendisset, "hoc quidem
 59      IX,    5,  24|          terrore omnia implebo; vos arcem intenti tenete". Decurrit
 60      IX,    5,  24|       Trepidi magistratus missis ad arcem exploratoribus cum tela
 61      IX,    5,  24|          cum tela et armatos tenere arcem multiplicato numero audirent,
 62      IX,    6,  28|           accepit. Is, cum audisset arcem Fregellanam ab Samnitibus
 63       X,    1,   1|      Coloniam aegre patientes velut arcem suis finibus impositam,
 64     XXI,    1,  11|        castellum in ipsa urbe velut arcem imminentem haberent muro
 65     XXI,    1,  12|           ostendit. Itaque ad ipsam arcem extemplo ductus exercitus
 66     XXI,    4,  35|           aut summum altero proelio arcem et caput Italiae in manu
 67    XXII,    3,  22|         Hiberum castra Romana esse, arcem tutam perfugiumque novas
 68   XXIII,    1,   9|             quo pro te armatus hanc arcem hostium inii, quoniam parens
 69    XXIV,    1,   2|          primo impetu omnem praeter arcem cepere. arcem optimates
 70    XXIV,    1,   2|         omnem praeter arcem cepere. arcem optimates tenebant praeparato
 71    XXIV,    1,   3|             inexpugnabilem viderent arcem, coacti necessitate Hannonis
 72    XXIV,    1,   3|       legati, cum permissu Hannonis arcem intrassent, persuadent ut
 73    XXIV,    4,  21|           Adranodorus et Insulam et arcem et alia quae poterat quaeque
 74    XXIV,    4,  30|       refringique portas videre, in arcem sese cum paucis recepere;
 75    XXIV,    5,  38|         postquam ab eo conloquio in arcem sese recepit, convocatis
 76     XXV,    2,  10|             inde acceptus scapha in arcem circumvehitur. errorem et
 77     XXV,    2,  10|            caedibus superfuerant in arcem confugerant conticiscebatque
 78     XXV,    2,  10|         praeterquam qui cedentes in arcem Romanos ad omnem adeundam
 79     XXV,    2,  11|          Postero die ad oppugnandam arcem ducit; quam cum et <a> mari,
 80     XXV,    2,  11|          creverat, spem cepit etiam arcem expugnari posse. et est
 81     XXV,    2,  11|             Hannibali fuit ea parte arcem oppugnandi. reliqua erat
 82     XXV,    2,  11|          nec ea satis efficax, quia arcem tenentes, quae in paene
 83     XXV,    2,  11|          hinc terra circumsedebimus arcem; immo brevi aut relictam
 84     XXV,    2,  11|             ac parata circumvehitur arcem et ante os ipsum portus
 85     XXV,    3, 15a|           Tarentum quidem, non modo arcem, tanti debere esse ut Capuam,
 86     XXV,    3, 15a|             praesidium traductis ad arcem Tarenti tuendam qui Metaponti
 87     XXV,    5,  25|       legiones], haud dubius, si in arcem accepisset eos, deleri Romanum
 88     XXV,    5,  26|             ab tergo vis hostium in arcem accepta inclusos impeditosque
 89    XXVI,    3,  20|           clauserat quidem omnes ad arcem a mari aditus, sed adsidendo
 90    XXVI,    4,  24|           nomine habet; eam praeter arcem vi cepit - et Oeniadas Nassumque
 91    XXVI,    7,  39|             centesimum prope annum, arcem etiam liberarent, spe commeatus
 92    XXVI,    7,  44|       opponit: quingentis militibus arcem insidit, quingentos tumulo
 93    XXVI,    8,  46|         militum praesidio, alios in arcem in quam et ipse Mago cum
 94    XXVI,    8,  46|  expugnandum mittit, partem ipse ad arcem ducit. et tumulus primo
 95    XXVI,    8,  46|          impetu est captus, et Mago arcem conatus defendere, cum omnia
 96    XXVI,    8,  48|             et capta cum iis qui in arcem confugerant iniquo etiam
 97   XXVII,    3,  10|             auri praecipuum quod in arcem Tarentinam portaretur; cetero
 98   XXVII,    4, 15b|             inferret, praesidium ad arcem unde maxime terribilis accidebat
 99   XXVII,    4, 15b|             omnesque undique qui ad arcem portumque pugnabant in se
100   XXVII,    4,  18|            Romanus; nec tumulos nec arcem, ne mare quidem armis obstitisse
101   XXVII,    5,  25| decernentibus quod per quinquennium arcem tutatus esset maximeque
102  XXVIII,    2,   6|            urbem ad alteram tendere arcem; et ibi positi erant qui
103  XXVIII,    8,  42|       Hannibal sit, ibi caput atque arcem huius belli esse, quippe
104    XXIX,    2,   6|          redempti ac remissi forent arcem se iis tradituros; ibi se
105    XXIX,    2,   6|             clamor ab iis qui extra arcem erant sublatus incertum
106    XXIX,    2,   6|         omisso certamine in alteram arcem - duae sunt haud multum
107    XXIX,    2,   7|         invenit pugnam, ipse nec in arcem se includere, turba locum
108    XXIX,    2,   8|                        Scipio ut et arcem relictam ab hostibus et
109    XXIX,    2,   8|            legato praesidioque quod arcem ceperat ad tuendam urbem
110    XXXI,    6,  45|            postquam praesidio regio arcem teneri nec se potestatis
111    XXXI,    6,  45|             itaque fuga extemplo in arcem facta est, urbe hostes potiti.
112    XXXI,    6,  46|              subito adventu praeter arcem cepit. Attalus quoque Pteleon
113    XXXI,    6,  46|          ruina iter nocte Romani in arcem quae super portum est perruperunt.
114    XXXI,    6,  46|           praesidium oppidanique in arcem alteram perfugere, unde
115   XXXII,    3,  16|            coniugibus ac liberis in arcem confugit, deinde in deditionem
116   XXXII,    3,  17|           multitudo urbe deserta in arcem confugit. Inde ad fidem
117   XXXII,    4,  24|          conferti tuebantur loco in arcem omnes, inermi quoque sequente
118   XXXII,    4,  24|       consul; qua direpta missis in arcem qui vitam regiis si inermes
119   XXXII,    4,  24|         haec data, post dies paucos arcem recipit.~ ~25.
120   XXXII,    4,  25|       imminentem urbi - Larisam eam arcem vocant - positoque ibi praesidio
121   XXXII,    5,  32|         adventum eius tenuit urbem. Arcem regium tenebat praesidium
122  XXXIII,    5,  44|       aequantem; cui si Argos velut arcem Peloponneso impositam tenere
123   XXXIV,    2,  21|      factionis hominibus meminisset arcem occupare. id uti praeceperat
124   XXXIV,    2,  21|         potitus loci consul eos qui arcem tenuerant liberos esse cum
125   XXXIV,    3,  24|             si in media Peloponneso arcem sibi fecerint futurum nobis
126   XXXIV,    3,  32|         accersendo accipiendoque in arcem nihil esse publico consilio
127   XXXVI,    4,  22|        Oetae montis, ipsa in campo, arcem imminentem loco alto et
128   XXXVI,    4,  24|             desertis stationibus in arcem fugiunt. oppidum victores
129   XXXVI,    4,  24|       vertice altero conici tela in arcem possint; cum dimidia parte
130   XXXVI,    4,  24|        consul ab urbe escensurus in arcem signum ab iis, qui ab tergo
131   XXXVI,    4,  24|            et imbelli alia turba in arcem, quae vix capere, nedum
132   XXXVI,    4,  30|            et uno castello adversus arcem posito ceteras partes urbis
133  XXXVII,    2,   6|           moenibus nudata erat - in arcem, quam inexpugnabilem habent,
134  XXXVII,    7,  53|       Antiochus alia Seleucus circa arcem regni mei castra haberent,
135 XXXVIII,    1,   4|         castellum loco edito contra arcem obiecit; ea omnia vallo
136 XXXVIII,    1,   5|           Aesculapii, unum adversus arcem. Arietibus muros quatiebat;
137 XXXVIII,    2,  15|             eo tempore Isiondensium arcem urbe capta oppugnabant.
138 XXXVIII,    3,  29|            essent, Romani nocte per arcem, quam Cyneatidem vocant -
139 XXXVIII,    3,  29|       liberis in maiorem refugerunt arcem. Inde postero die dediti
140 XXXVIII,    6,  53|         nostris honoribus umquam in arcem tutam et velut sanctam clari
141   XXXIX,    3,  37|              tyranni enim nuper eos arcem et munimentum sibi, non
142      XL,    4,  49|          diffisi praesidio urbis in arcem universi concesserunt: postremo
143    XLII,    3,  42|        quoad regia Pergami sit; eam arcem supra capita finitimarum
144    XLII,    5,  63|             passim caesi; armati in arcem confugerunt; et postero
145    XLII,    5,  67|      admovit. urbs deserta erat; in arcem omnis multitudo concesserat;
146   XLIII,    2,  22|             iuventute Stratiorum in arcem per praesidii speciem amovit.
147    XLIV,    3,  31|          ceperat velut regni totius arcem, sed etiam quod Labeatium
148     XLV,    3,  27|             tamen visenda habentis, arcem, portus, muros Piraeum urbi