Lib. Cap. Par.

  1      II,    2,  11|          ne sit ad flumen reditus. Consulum alter T. Lucretius porta
  2      II,    2,  12|     constituit; dein metuens ne si consulum iniussu et ignaris omnibus
  3      II,    3,  17|     hostium volneratis et occisis, consulum quoque alterum - sed utrum
  4      II,    3,  23|         suas. Iam prope erat ut ne consulum quidem maiestas coerceret
  5      II,    3,  27|          data esset factum quam ad consulum ignominiam. Saevire inde
  6      II,    3,  27|    ignominiam. Saevire inde utique consulum alter patresque; sed plebi
  7      II,    3,  27|       grassabantur. Desperato enim consulum senatusque auxilio, cum
  8      II,    3,  28|        placuit. Tum vero ad sellas consulum prope convolare minimus
  9      II,    3,  29|           in patres impetus esset, consulum intercursu rixa sedata est,
 10      II,    3,  29|           natum; quippe minas esse consulum, non imperium, ubi ad eos
 11      II,    3,  32|            esset, tamen quoniam in consulum verba iurassent sacramento
 12      II,    3,  32|          primo agitatum dicitur de consulum caede, ut solverentur sacramento;
 13      II,    3,  32|     Sicinio quodam auctore iniussu consulum in Sacrum montem secessisse.
 14      II,    4,  36|     defertur. Inde in curiam iussu consulum delatus, eadem illa cum
 15      II,    5,  44|          sit, tribunos ad auxilium consulum paratos fore, et unum vel
 16      II,    5,  47|          ipse coram offert. Duorum consulum cognita ora accendunt militum
 17      II,    5,  55|     tribunorum magis silentio quam consulum imperio, et dicere actum
 18      II,    5,  56|          collegio, auctoritate aut consulum aut principum adduci posset,
 19      II,    5,  56|             insectatione abstinens consulum, ipse incusationem Appi
 20     III,    1,   4|         erat quin cum Aequis alter consulum bellum gereret. Itaque Aequi
 21     III,    1,   4|          dubium haberi. Sp. Furius consulum alter cui ea provincia evenerat
 22     III,    1,   4|       habita est, Postumio, alteri consulum, negotium daretur videret
 23     III,    2,   9|           rem integram in adventum consulum differat. Ne Aequi quidem
 24     III,    2,  17|            cessere nocti, timentes consulum arma. Amotis inde seditionis
 25     III,    3,  20|            Quinctius dictitabat se consulum comitia non habiturum; non
 26     III,    3,  21|     Multitudo clamore ingenti nunc consulum, nunc patrum fidem implorant;
 27     III,    3,  24|            tribuniciae in adventum consulum differrentur. Erat et nova
 28     III,    3,  24|            extracta utraque res in consulum adventum est. Qui ubi triumphantes
 29     III,    3,  24|        milia trecenta undeviginti. Consulum magna domi bellique eo anno
 30     III,    5, 31b|         Nec haec priorum calamitas consulum segniores novos fecerat
 31     III,    5,  33| repetitumque duobus uti mandaretur consulum nomen imperiumque. Decemviri
 32     III,    5,  33|        redditus, et Sestio, alteri consulum prioris anni, quod eam rem
 33     III,    5,  34|            plebs, praeterquam quod consulum nomen haud secus quam regum
 34     III,    6,  41|       interpositis aut moderatione consulum in imperiis exercendis posse
 35     III,    8,  55|   deferrentur, quae antea arbitrio consulum supprimebantur vitiabanturque.
 36     III,    8,  59|         desideret spondet perpetua consulum amborum in libertate vestra
 37     III,    8,  59|            dempsit, eademque auxit consulum invidiam, quod adeo toti
 38     III,    8,  63|           unum diem supplicationes consulum nomine decrevit. Populus
 39     III,    8,  63|       tulit ad populum de triumpho consulum, multis dissuasum prodeuntibus,
 40     III,    9,  64|   causabantur, quo per contumeliam consulum iura plebis labefactata
 41      IV,    1,   2|        neque tribunorum magis quam consulum culpa accidere. Cuius rei
 42      IV,    2,  7b|       tenuit. Interrex ac senatus, consulum comitia, tribuni plebis
 43      IV,    2,  7b|     consulibus praetermissa nomina consulum horum. Licinius Macer auctor
 44      IV,    2,  12|           ut consulerentur patres, consulum an tribunorum placeret comitia
 45      IV,    2,  12|         fraudem, nunc neglegentiam consulum accusabant. Postremo perpulere
 46      IV,    3, 16b|     tribunorum militum potius quam consulum comitia haberentur, haud
 47      IV,    3,  20|       funesti nihil praeter nomina consulum suggerant. Tertius ab consulatu
 48      IV,    4,  26|          erat. Ante omnia pravitas consulum discordiaque inter ipsos
 49      IV,    6,  54|         fore cernentes, tendere ad consulum comitia quae nondum promiscua
 50      VI,    5,  42|          patribus ut in praesentia consulum mentione omissa tribuni
 51      VI,    5,  42|           acciperentur; et comitia consulum adversa nobilitate habita,
 52     VII,    3,  18|      certamine captum, sive duorum consulum auspicio bellum ibi gestum
 53     VII,    3,  18|       postremo vicit perseverantia consulum: plebis eo dolor erupit,
 54     VII,    6,  38|         tribuni celebre nomen quam consulum esset. Campanorum deinde
 55     VII,    6,  39|   supplicia impotensque et crudele consulum ac patrum in se regnum passuros.
 56    VIII,    1,   6|         portenderentur, alter uter consulum fata impleret. ubi responsa
 57    VIII,    1,  8a|           morte tua sancienda sint consulum imperia aut impunitate in
 58    VIII,    2,  11|          illos gerere; funesta duo consulum praetoria, alterum parricidio
 59    VIII,    2,  12|         potentibus populis, ad hoc consulum alterius nobili morte, alterius
 60    VIII,    5,  25|        aliusque ager primo adventu consulum longe lateque est pervastatus.
 61      IX,    1,   2|      silent; deinde, ubi praetoria consulum erigi videre et expedire
 62      IX,    1,   5|    Redintegravit luctum in castris consulum adventus, ut vix ab iis
 63      IX,    2,  11|        bellum; nec populus Romanus consulum sponsionem nec nos fidem
 64      IX,    3,  15|   Samnitium imperator, ut expiaret consulum ignominiam, sub iugum cum
 65      IX,    3,  15|          Camillum triumphaverit an consulum - Papirique praecipuum -
 66      IX,    4,  18|            fastis percurrere licet consulum dictatorumque quorum nec
 67      IX,    6,  27|           aciem pedite tutam fore. Consulum Sulpicius in dextro, Poetelius
 68      IX,    6,  30|       relictis locis dictatorum et consulum ferme fuerant beneficia -
 69      IX,    7,  32|       ingens orsi bellum. Eo alter consulum Aemilius cum exercitu ad
 70      IX,    8,  43|        opportuna loca hostes inter consulum castra inter ceperunt ut
 71      IX,    8,  43|          caedem. In quas nec iussu consulum nec signo accepto victores
 72      IX,    8,  44|     consularia habita, quia neuter consulum potuerat bello abesse. Creati
 73       X,    2,  17|          tradunt. Sunt qui novorum consulum hanc gloriam faciant, quidam
 74       X,    3,  30|       exercitumque eius legionibus consulum adiciunt. In pluribus annalibus
 75       X,    3,  30|       pluribus annalibus duorum ea consulum propria victoria est, Volumnius
 76       X,    5,  45|                           Litterae consulum ingenti laetitia et in curia
 77     XXI,    7,  63|                                    Consulum designatorum alter Flaminius,
 78    XXII,    4,  25|            imperium habeat. Quippe consulum alterum in acie cecidisse,
 79    XXII,    6,  38|           sacramentum fuerat iussu consulum conventuros neque iniussu
 80    XXII,    6,  40|           omne robur virium esset, consulum anni prioris M. Atilium,
 81    XXII,    6,  40|            cernebat, tamen adventu consulum mire gaudere. Non solum
 82    XXII,    6,  42|         concursus fit ad praetoria consulum nuntiantium fugam hostium
 83    XXII,    6,  44|    seditione militari ac discordia consulum Romana castra, cum Paulus
 84    XXII,    6,  49|        caesi dicuntur; in his ambo consulum quaestores, L. Atilius et
 85    XXII,    7,  55|              referant quae fortuna consulum atque exercituum sit et,
 86    XXIV,    2,   9|             multis enim annis tale consulum par non fuerat. referebant
 87    XXIV,    4,  21|       mutasset, M. Marcello alteri consulum eam provinciam decernunt.
 88     XXV,    1,   3|        anno effecta est.~ Dilectum consulum M. Postumii Pyrgensis cum
 89    XXVI,    1,   6|           Latinae linguae iuberent consulum verbis quoniam amissa castra
 90    XXVI,    5,  28|         decrevere patres ut alteri consulum Italia bellumque cum Hannibale
 91    XXVI,    5,  29|            exspectatione sortis in consulum conspectu stantes, ut comploratio
 92    XXVI,    6,  35|          foro atque oculis ipsorum consulum ingens turba circumfusi
 93   XXVII,    5,  22|       decreta provincia est et duo consulum prioris anni exercitus -
 94   XXVII,    5,  23|      impetrata pax deum. in capita consulum re publica incolumi exitiabilis
 95   XXVII,    5,  25|        fuisse nisi amissum foret.~ Consulum alter T. Quinctius Crispinus
 96   XXVII,    5,  27|       Arrenius captus; et lictores consulum quinque vivi in hostium
 97   XXVII,    7, 33b|           exercitibus, temeritatem consulum ipsorum capitibus damnasse.~ ~
 98   XXVII,    7,  34| recusaturusque esset; egregium par consulum fore, si M. Livium C. Claudio
 99   XXVII,    7,  35|     urbanis scriptis utrius mallet consulum prioris anni exercitum sumeret;
100   XXVII,    7,  36|           provincias divisa: binae consulum essent, quattuor Hispania
101   XXVII,    7,  38|          omnia cum summa concordia consulum acta. volones in undevicensimam
102   XXVII,    7,  40|     proximus annus lugubris duorum consulum funeribus. his anxii curis
103   XXVII,    8,  46|      praetor adfuit. castra iuncta consulum castris habebat, et ante
104  XXVIII,    2,   9|          quisque victrices dextras consulum cupientes, alii gratulabantur,
105  XXVIII,    2,   9|         primum, dein secundum deos consulum responderunt; et supplicatione
106  XXVIII,    3,  10|   Sardiniam. exercitus ita divisi: consulum alteri quem C. Claudius
107  XXVIII,    3,  11|       magna tamen pars auctoritate consulum compulsa in agros remigravit.
108     XXX,    1,   2|           ingentem sinum consedit; consulum alteri primam hostiam immolanti
109     XXX,    4,  23|            non videri sibi absente consulum altero ambobusve eam rem
110     XXX,    7,  40|            sortitus. de provinciis consulum nihil ante placebat agi
111    XXXI,    1,   6|      Romani bellum indici.' alteri consulum Aurelio Italia provincia
112    XXXI,    1,   8|    indicendum.~ Tum de exercitibus consulum praetorumque actum. consules
113    XXXI,    6,  50|           pro se iuraret arbitratu consulum daret, consules si iis videretur
114   XXXII,    4,  28|        omnium primum de provinciis consulum praetorumque actum. Prius
115   XXXII,    4,  31|           dicionem venit. Litterae consulum amborum de rebus in Gallia
116  XXXIII,    4,  37|    relinquerent. ob has res gestas consulum litteris Romam allatis supplicatio
117   XXXIV,    4,  43|      stimularet? dum de provinciis consulum disceptatur, praetores sortiti
118   XXXIV,    5,  46|           priusquam coniungerentur consulum copiae rem transigerent.
119   XXXIV,    5,  54|         subrogandos venit. comitia consulum fuere, quibus creati sunt
120    XXXV,    1,   6|          Eodem fere tempore duorum consulum litterae allatae sunt, L.
121    XXXV,    3,  22|        Ligures in Boios venit. duo consulum agmina diversa late agrum
122  XXXVII,    1,   1|            excedere iussi.~ Tum de consulum provinciis coeptum agi est.
123 XXXVIII,    4, 44a|           Romam veniret, certamine consulum biduum absumptum est; nec
124 XXXVIII,    5, 44b|                               Post consulum profectionem Cn. Manlius
125   XXXIX,    1,  14|       conciliabula conquiri, ut in consulum potestate essent; edici
126   XXXIX,    1,  17|     consulto et contione et edicto consulum acceptis, trepidari coeptum
127   XXXIX,    4,  38|            anni, cum de provinciis consulum et praetorum actum est,
128   XXXIX,    4,  38|     legionibus deportandis, cum de consulum praetorumque exercitibus
129      XL,    3,  36|         inter praetorem legatumque consulum relatio interrupit, qui
130      XL,    4,  38|        ante adventum in provinciam consulum non exspectassent bellum,
131      XL,    4,  59|                              Alter consulum Q. Fulvius ex Liguribus
132     XLI,    3,  19|         Liguribusque gestas duorum consulum ductu auspicioque senatus
133    XLII,    3,  31|         suffragiis crearentur, sed consulum praetorumque in iis faciendis
134    XLII,    3,  34|           nunc quoque in potestate consulum ac senatus esse et omnia
135   XLIII,    2,  14|             non sine suggillatione consulum mandatum est. Censores,
136   XLIII,    2,  15|     Marcius Figulus erat sortitus. Consulum Cn. Servilio Italia, Q.
137    XLIV,    2,  17|         provinciae nominatae sunt. consulum Aemilio Macedonia, Licinio
138     XLV,    1,  12|           stirpi Ptolemaei fuerat. consulum eius anni sicut alterius
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License