Lib. Cap. Par.

  1       I,    5,  23|       aleam imus, ineamus aliquam viam qua utri utris imperent
  2       I,    5,  26|      tradita sunt, transmisso per viam tigillo, capite adoperto
  3       I,    7, 41a|     aedium per fenestras in Novam viam versas - habitabat enim
  4       I,    9,  60|        comprimendos motus, flexit viam Brutus - senserat enim adventum -
  5      II,    2,   6|        odio iraque, postquam dolo viam obsaeptam vidit, bellum
  6      II,    2,  12|         mucrone sibi ipse fecerat viam, cum concursu ad clamorem
  7      II,    4,  39|          recepit; inde in Latinam viam transversis tramitibus transgressus,
  8      II,    5,  41|         acceperint laturos; regno viam fieri. Quid ita enim adsumi
  9      II,    5,  44|       Pontificius fuit. Is eandem viam, velut processisset Sp.
 10      II,    5,  47|          milite opposito hostibus viam clauserat. Ea desperatio
 11      II,    5,  47|  patefecissent una porta hostibus viam. Ea erumpunt; consternatoque
 12      II,    5,  50|  corporibus armisque rupere cuneo viam. Duxit via in editum leniter
 13     III,    1,   5|       frustra conatibus captis ut viam sibi ad castra faceret,
 14     III,    2,  17|           tuae; iube hanc ingredi viam, quam tu dux, quam tuus
 15     III,    5,  35| properantis abire magistratu quam viam ad continuandum magistratum
 16     III,    6, 48a|      lictor, submove turbam et da viam domino ad prehendendum mancipium.'
 17     III,    7, 48b|         Ille ferro quacumque ibat viam facere, donec multitudine
 18      IV,    2,  15|           ad dominationem pandere viam; sed tamen Claudios, Cassios
 19      IV,    5,  38|            Quacumque incedunt, vi viam faciunt; eo se inferunt
 20      IV,    5,  39|     maxime confertis hostibus qua viam fecerant, et consul legionesque
 21      IV,    6,  48|      privatis principum cogendis, viam consilii inveniebant, cum
 22      IV,    6,  48|      Claudium ostendisse patribus viam unam dissolvendae tribuniciae
 23       V,    1,   5|          inutiles sequantur illam viam consilii, iactura operum
 24       V,    3,  19|        ante omissum quam in arcem viam facerent.~ ~20.
 25       V,    5,  34|        paulo laetiorem in Italiam viam di dabant. Is quod eius
 26       V,    6,  37|          alveo, haud multum infra viam Tiberino amni miscetur.
 27       V,    6,  39|         usquam hostile cernebatur viam ingressi, haud multo ante
 28       V,    6,  47|       primo inermem qui temptaret viam praemisissent, tradentes
 29      VI,    1,   2|        non aperuit solum incendio viam sed flammis in castra tendentibus
 30      VI,    5,  35|           magistratu sibimet ipsi viam ad ceteros honores aperirent;
 31      VI,    5,  37|     soliti sint, et ad consulatum viam fieri passuros, qui tribunatum
 32     VII,    3,  20|        Tarquinienses, cum praeter viam nihil petissent, traxisse
 33     VII,    3, 22a|          ad dictaturam aperuisset viam, censuram quoque in partem
 34     VII,    5,  30|      omnem multitudinem ad portas viam hinc ferentem prospectantes
 35     VII,    5,  33|           posse aperire in hostes viam, revectus ad antesignanos
 36     VII,    5,  33|           in aciem hostium, ferro viam facientem, sic pro se quisque
 37     VII,    5,  33|          in mediam aciem aperiunt viam. Primus omnium consul invadit
 38     VII,    5,  34|         Decium intercludant, nunc viam patefacere, ut degressos
 39    VIII,    3,  15|         ad portam Collinam dextra viam stratam defossa Scelerato
 40      IX,    1,   2|        venerant, pergunt repetere viam; eam quoque clausam sua
 41      IX,    1,   5|         foedi agminis miserabilem viam per sociorum urbes, reditum
 42      IX,    1,   6|          pudor praepediebat circa viam haud procul Capua omnium
 43      IX,    3,  16|           quaque porta et quam in viam egressurus hostis foret;
 44      IX,    3,  16|          Samnitium insessis circa viam silvestribus locis necopinato
 45      IX,    5,  23|       quam victoria patefecerimus viam nullam habemus. Stativa
 46      IX,    6,  29|         posteros nomen Appi, quod viam munivit et aquam in urbem
 47       X,    1,   5|        atque ea, cum deos pandere viam fugae conclamassent, plures
 48       X,    4,  35|       inde ne fugae quidem patere viam; illo loco aut cadendum
 49       X,    5,  41|       centurionibusque imperat ut viam equitibus patefaciant; ipse
 50     XXI,    3,  25|          ducit. Silvae tunc circa viam erant, plerisque incultis.
 51     XXI,    3,  28|        per stabilem ratem tamquam viam praegredientibus feminis
 52     XXI,    4,  34|      acceptis et commeatu quem in viam ipsi detulerant usus, nequaquam
 53     XXI,    4,  34|     incedebat. Ubi in angustiorem viam et ex parte altera subiectam
 54     XXI,    4,  34|           interrupto medio agmine viam insedere, noxque una Hannibali
 55    XXII,    1,   2|      ostenderetur iter, propiorem viam per paludes petit, qua fluvius
 56    XXII,    1,   5|            per medias acies ferro viam fieri et quo timoris minus
 57    XXII,    2,  12|          transversis limitibus in viam Latinam est egressus, unde
 58    XXII,    2,  15|        magister equitum castra in viam deferunt qua Hannibal ducturus
 59    XXII,    8,  60|       virtutis exstitisset comes. Viam non ad gloriam magis quam
 60   XXIII,    1,   2|       quibus nequiquam adversarer viam saluti vestrae inveniam.
 61   XXIII,    4, 24b|      silvae dextra laevaque circa viam Galli arbores ita inciderunt
 62   XXIII,    6,  47|        nisi e campo in cavam hanc viam demittimus equos. Ibi nullo
 63   XXIII,    6,  47|       Dicto prope citius equum in viam Claudius egit. Taurea, verbis
 64    XXIV,    2,  10|    Vacunae in Sabinis publicamque viam, murum ac portam Gabiis.
 65    XXIV,    4,  22|       opes adfectandas ratus esse viam, si in praesentia tempori
 66    XXIV,    6,  40|      milites procul a flumine per viam minime ab regiis obsessam
 67    XXIV,    6,  45|         mediam secuturum consilii viam. neque eum pro hoste neque
 68     XXV,    2,   8|      abessent, ceteri silva prope viam sese occuluerunt, Nico et
 69     XXV,    2,   8|       Hannibali visum est. tridui viam aberat; ubi, quo minus mirum
 70     XXV,    2,  11|       munitae expugnandae cernere viam neque in obsidione quicquam
 71     XXV,    6,  36|           onera armatis dedissent viam pluribusque idem partibus
 72    XXVI,    1,   5|         discrimine rem verti; aut viam dandam iis esse - et minore
 73    XXVI,    2,   8|     municipia quaeque propter eam viam sunt, Setiam, Coram, Lavinium
 74    XXVI,    2,   8|    haberent et ex agris deviis in viam proferrent, praesidiaque
 75    XXVI,    2,   9|          per urbes modo sed circa viam expositis benigne commeatibus,
 76    XXVI,    6,  36|        reliquae plebis. hanc unam viam multa inter nos conlocuti
 77   XXVII,    4,  18|   deferretur amnis iubet, alteram viam insidere quae ab orbe per
 78   XXVII,    4,  18|         donec mollioris adscensus viam inveniret iubet: ipse ab
 79   XXVII,    5,  26|          ad insidendam ab Tarento viam. ibi sub tumulo Peteliae
 80   XXVII,    5,  27|           ab tergo intercluderent viam; tum undique omnes exorti,
 81   XXVII,    7,  39|          urebatur satis edocuerat viam tantum Alpes esse; duas
 82   XXVII,    8,  43|    paratos militi ad vescendum in viam deferrent, equos iumentaque
 83   XXVII,    8,  47|          signa. Hasdrubal dum lux viam ostenderet ripa fluminis
 84  XXVIII,    1,   1|        abessent bina castra circa viam qua irent esse; laeva Celtiberos
 85  XXVIII,    3,  13|   protinus ab sociis qui accolunt viam modica contrahendo auxilia
 86  XXVIII,    5,  28|     eieceritis ex animis vestris: viam consilii scelerati sed non
 87    XXIX,    1,   2|        simul equitibus Hispanorum viam immittendi equos clauserunt.
 88    XXIX,    7,  37|         cum summa fide exegerunt. viam e foro bovario [et] ad Veneris
 89     XXX,    2,  11|         repentino per turmas suis viam dantes intercursu stabilem
 90     XXX,    6,  33|       applicantes se antesignanis viam qua inruerent in ancipitia
 91     XXX,    6,  33|          ad manipulos velites cum viam elephantis ne obtererentur
 92    XXXI,    1,   6|          Baebius tribunus plebis, viam antiquam criminandi patres
 93    XXXI,    5,  39|    Philippo data est. montes quam viam non ingressurum gravi agmine
 94    XXXI,    5,  39|           atque, ut ipse rebatur, viam suapte natura difficilem
 95   XXXII,    2,  11|        pedites qua dux monstraret viam ire; ubi, ut polliceatur,
 96   XXXII,    3,  21|        mediam et tutissimam vobis viam consilii, ut quiesceretis
 97  XXXIII,    1,   7|           diem ut neque signiferi viam nec signa milites cernerent,
 98   XXXIV,    3,  28|           praemissis qui munirent viam, lato satis et patenti limite
 99   XXXIV,    4,  39|           postquam in patentiorem viam urbis paulatim urgentes
100   XXXIV,    5,  46|     obstitere Galli ut clauderent viam. diu in angustiis pugnatum
101    XXXV,    3,  30|         per angustam et proclivem viam duci raptim vidit, equitatum
102  XXXVII,    1,   3|    fornicem in Capitolio adversus viam, qua in Capitolium escenditur,
103  XXXVII,    2,  11|   circumventos. Pausistratus unam viam salutis esse ratus, si vim
104 XXXVIII,    1,   7|      aperiunt rectam in cuniculum viam nec fuit magni operis; momento
105 XXXVIII,    1,   9|          Acarnanum insidiis prope viam positis, cum quibus bellum
106 XXXVIII,    2,  18|     fanatico carmine deam Romanis viam belli et victoriam dare
107 XXXVIII,    2,  21|     vergeret, ut armis clauderent viam, quattuor milia fere armatorum
108 XXXVIII,    2,  22|         et C. Helvius, cum, quoad viam colles obliqui dederunt,
109 XXXVIII,    3,  28|       Aequimelium in Capitolio et viam silice sternendam a porta
110 XXXVIII,    4,  40|        Coreli, ad ipsas angustias viam circumsederunt. Opinio erat
111 XXXVIII,    4,  43|       causam excepit, qui veterem viam et obsoletam ingressos Ambracienses
112   XXXIX,    1,   2|          in otio militem haberet, viam a Bononia perduxit Arretium.
113   XXXIX,    2,  27|  derexisse finem Philippo veterem viam regiam, quae ad Thraciae
114   XXXIX,    2,  27|           novam postea deflexisse viam, qua Maronitarum urbes agrosque
115   XXXIX,    2,  28|       nuper, ingressus disserendi viam 'non cum Maronitis' inquit '
116   XXXIX,    5,  44|          ut iter populo esset, et viam per Formianum montem, Cato
117   XXXIX,    5,  49| reficiuntque et ex valle devia in viam portant, vix sibimet ipsi
118      XL,    1,   7|     superiore aedium versisque in viam fenestris comisatores, tamquam
119      XL,    2,  21|       satis inter omnes constaret viam exercitui nullam esse, paucis
120     XLI,    3,  22|      gente reconciliandae gratiae viam quaerebat.~ ~23.
121     XLI,    3,  23|      patimur. quis enim non videt viam regiae societatis quaeri,
122     XLI,    3,  27|      aquam adducendam, et Pisauri viam silice sternendam, et Sinuessae
123   XLIII,    1,   1|           exteras gentes duceret, viam tot nationibus in Italiam
124    XLIV,    1,   2|    summotis iis, quam potissimum <viam> peteret, rettulit ad consilium.
125    XLIV,    1,   2|        quam potissimum capesseret viam. per eosdem dies Perseus
126    XLIV,    1,  11|         cervis etiam obiectis, ut viam intercluderet, a Macedonico
127    XLIV,    3,  35|       duces itineris ita dividere viam, ut quarta vigilia tertio