Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,  10|     intueri; inde tibi tuaeque rei publicae quod imitere capias, inde
  2       I,    5,  30|       patres ut ea quoque pars rei publicae cresceret legit, Iulios,
  3       I,    7,  35|         firmandi quam augendae rei publicae memor centum in patres legit
  4      II,    1,   2|     dicturum fuisse ni caritas rei publicae vinceret: non credere populum
  5      II,    1,   5|        eminente animo patrio inter publicae poenae ministerium. Secundum
  6      II,    5,  42|          fuere. Ea igitur pars rei publicae vicit, nec in praesens modo
  7      II,    5,  44|      aliquos tamen ex tribunis rei publicae ac senatui conciliarent.
  8      II,    5,  44|         vires salubres vellent rei publicae esse, quattuorque tribunorum
  9      II,    5,  47|          hoc ulla nisi salubri rei publicae arte.~ ~48.
 10      II,    5,  54|   honoribus et administratione rei publicae abstineant; consulares vero
 11     III,    2,   9|            rerum, ad tollendum rei publicae consulare imperium laturum
 12     III,    2,  14|         cessissent possessione rei publicae, iuniores, id maxime quod
 13     III,    3,  20|            dictatore opus esse rei publicae, ut, qui se moverit ad sollicitandum
 14     III,    3,  25|           familiae Caeso neque rei publicae maximus iuvenum restitui
 15     III,    4, 26b|          bene verteret ipsi reique publicae, togatus mandata senatus
 16     III,    5,  34|         bonum faustum felixque rei publicae ipsis liberisque eorum esset,
 17     III,    5,  37|      essent, cur eo magistratu rei publicae opus esset. Exspectabant
 18     III,    6,  40|        illius causa orare quam rei publicae; quippe rem publicam, si
 19     III,    6,  44|         puellae, cum Verginium rei publicae causa dixissent abesse,
 20     III,    7,  54|          felixque sit vobis reique publicae, redite in patriam ad penates
 21     III,    8,  59|            dubium quin turbato rei publicae statu tempori succubuissent.~ ~
 22     III,    9,  68|        fortunarum gloriaeque simul publicae simul privatae triumphantes
 23      IV,    1,   3|         quidem, ad gubernacula rei publicae accedere eum patiemur, potiusque
 24      IV,    1,   5|     consortio, si in societate rei publicae esse, si, quod aequae libertatis
 25      IV,    1,   6|           cessisse possessione rei publicae viderentur. Eventus eorum
 26      IV,    2,  10|      superesse aliquid ad delendum publicae avaritiae monumentum videbatur.
 27      IV,    2,  13|         rebus damno dedecorive rei publicae esset, dictator a consule
 28      IV,    2,  14|     octogesimum annum rectorem rei publicae quaesisset rogitarent, missus
 29      IV,    4,  26|            in tanto discrimine rei publicae dictatorem dicere consules
 30      IV,    5, 44a|            suae nocere causae quam publicae deesse, stetitque in eadem
 31      IV,    6,  45|       huius ulla" inquit, "nec rei publicae est verecundia, patria maiestas
 32      IV,    6,  46|           tribunorum damnosior rei publicae esset quam ad Veios fuisset,
 33      IV,    6,  48|           censeat dissolvendae rei publicae esse, ei se intercessuros
 34      IV,    6,  55|           postquam non cessere nec publicae tempestati nec suae invidiae,
 35      IV,    6,  60|        addictum atque operatum rei publicae esset, tum quod ultro sibi
 36       V,    1,   3|           vobis et propter vos rei publicae gratulor. An est quisquam
 37       V,    1,   4|           se suo sumptu operam rei publicae praebere; gaudebat idem
 38       V,    1,   6|           patriae dissolvendae rei publicae est, adsuestis, Quirites,
 39       V,    1,   7|      plebis velut ab se victae rei publicae insultarent, cum repente
 40       V,    1,   7|         aiunt nunc esse operam rei publicae extra ordinem polliceri,
 41       V,    2,   8|     collegas maledictis. Pauci rei publicae, [plerique] huic atque illi
 42       V,    2,  10|       laborandum seruiendumque rei publicae erat. Haec per se gravia
 43       V,    2,  10|           accepta, multiplicia rei publicae reddant. Inter dilectum
 44       V,    3,  18|            mea vicarium pro me rei publicae do dicoque, vosque quaeso,
 45       V,    5,  31|             copia magistratuum rei publicae esset.~ ~32.
 46       V,    7,  52|         adfectae Veienti bello rei publicae remedio fuit? At etiam,
 47       V,    7,  52|          noctes tantum sibi reique publicae piaculi contrahet? Quid
 48      VI,    1,   2|    erigendae ex tam gravi casu rei publicae secum agitare. Hinc Volsci,
 49      VI,    2,  6b|     dictatore unquam opus fore rei publicae, si tales viros in magistratu
 50      VI,    5,  37|           plebem in parte pari rei publicae fore. nec esse quod quisquam
 51      VI,    5,  38|            qua peperistis, non rei publicae magis universae quam vestra
 52     VII,    4,  23|        belli eventus subsidium rei publicae esset. Ipse iam satis omnibus
 53    VIII,    1,  8a| necessitatem adduxisti, ut aut rei publicae mihi aut mei [meorum] obliviscendum
 54    VIII,    3, 13b|          quod optimum vobis reique publicae sit.'~ ~14.
 55    VIII,    3,  18|      curulem indicaturam se causam publicae pestis professa est, si
 56    VIII,    5,  34|           posthabita filii caritas publicae utilitati iactabantur: hoc
 57      IX,    5,  26|            tempora postulabant rei publicae, qui bello clarissimus esset,
 58       X,    1,   8|          felixque sit vobis ac rei publicae, uti rogas, iubendam censeo."~ ~
 59       X,    2,  9b|            anno maiori se usui rei publicae fore urbano gesto magistratu;
 60       X,    3,  25|          ipse, si per commodum rei publicae posset, Romam venisset vel
 61       X,    3,  26|            timori quam suo aut rei publicae periculo consulere: ceterum
 62    XXII,    5,  33|     rescriptum sine detrimento rei publicae abscedi non posse ab hoste;
 63    XXII,    6,  38|      mansurumque in visceribus rei publicae, si plures Fabios imperatores
 64    XXII,    6,  41|        castra plena omnis fortunae publicae privataeque relinquit, transque
 65    XXII,    7, 57a|           quantum per commodum rei publicae fieri posset, Romam veniret.
 66    XXII,    8,  59|        quam in nobis praesidii rei publicae esse. Sed illis et bonis
 67   XXIII,    2,  14|       ultimum prope desperatae rei publicae auxilium - cum honesta utilibus
 68   XXIII,    4,  25|  aperirique tabernas et maestitiae publicae speciem urbi demi iuberent,
 69   XXIII,    5,  31|          consulem, quem tempus rei publicae postularet, quem maxime
 70   XXIII,    6,  48|        oneri sociis et sumptui rei publicae essent. Et Ti. Gracchus
 71   XXIII,    6,  48|       auxissent patrimonia, ut rei publicae, ex qua crevissent, tempus
 72    XXIV,    2,   8|           sed si aliquid eorum rei publicae praestitit. sin autem te
 73    XXIV,    2,   9|           imperatore esse opus rei publicae sciret seque eum haud dubie
 74    XXIV,    2,   9|      oreretur, quam utilitatem rei publicae fecisset.~ ~10.
 75    XXIV,    2,  16|         bonum faustum felixque rei publicae ipsisque esset, omnes eos
 76     XXV,    1,   1|       omnibus malis artibus et rei publicae et societatibus infidus
 77     XXV,    1,   6|         habuissemus, melior et rei publicae et nostra fortuna esset.
 78     XXV,    1,   6|         homines laudabant quod rei publicae nos reservassemus quod ad
 79     XXV,    1,   6|        quae tamen semel navata rei publicae opera et uno felici proelio
 80    XXVI,    1,   3|          se restantem prodesse rei publicae, nisi si mors sua remedio
 81    XXVI,    4,  22|         Italia sit temporumque rei publicae; vixdum requiesse aures
 82    XXVI,    5,  31|     neminem qui navatam operam rei publicae nostrae vellet aversatum
 83    XXVI,    5,  31|       conscripti, necne, magis rei publicae interest quam mea. quippe
 84    XXVI,    5,  32|           ut quod sine iactura rei publicae fieri posset fortunis eius
 85    XXVI,    6,  36|            certamen adiuvandae rei publicae excitet ad aemulandum animos
 86   XXVII,    2,  5b|            desertae ab collega rei publicae subveniret diceretque quem
 87   XXVII,    2,   6|             patribus id tempus rei publicae visum est ut per veteres
 88   XXVII,    2,   6|            legerunt neque quicquam publicae rei egerunt: mors diremit
 89   XXVII,    8,  43|    Claudius non id tempus esse rei publicae ratus quo consiliis ordinariis
 90   XXVII,    8,  45|         ibant. illos praesidia rei publicae, vindices urbis Romanae
 91  XXVIII,    8,  42|         vellem - et id tua non rei publicae solum causa - iter datum
 92  XXVIII,    8,  42|        Italiam paras, non quia rei publicae utile sed quia tibi id amplum
 93  XXVIII,    8,  42|       conscripti, P. Cornelium rei publicae nobisque, non sibi ipsi
 94  XXVIII,    8,  43|         quibus inviderimus sed rei publicae et paene omnis generis humani
 95  XXVIII,    8,  43|         meam quoque, non solum rei publicae et exercitus vicem videretur
 96  XXVIII,    8,  45|        quia impensae negaverat rei publicae futuram classem, ut quae
 97    XXIX,    1,   1|         atque inutiles milites rei publicae esse; expromerent quid sentirent;
 98    XXIX,    5,  24|          duce credebant navata rei publicae opera finire se militiam
 99    XXIX,    5,  27|         precatus deos uti bono rei publicae suoque Africam viderit,
100    XXXI,    2,   9|          firma ac fidelia suae rei publicae esse. munera deinde legatis
101    XXXI,    2,  11|          ipse, si per commodum rei publicae posset, ad opprimendum Gallicum
102  XXXIII,    4,  31|            legati quod tempora rei publicae postulassent id e re publica
103  XXXIII,    5,  47|           quid eorum ordinarii rei publicae usus consumerent, quantum
104   XXXIV,    1,   3|           semper talis fortuna rei publicae; sed tamen, cum fuit, negastis
105   XXXIV,    1,   4|     laetiorque in dies fortuna rei publicae est, quo magis imperium
106   XXXIV,    1,   6|    coarguit aut status aliquis rei publicae inutilem fecit, sic quas
107   XXXIV,    1,   7|  mutationem in meliorem statum rei publicae sentient: ad coniuges tantum
108   XXXIV,    1,   7|           pacis et tranquillitatis publicae fructus non perveniet? purpura
109    XXXV,    1,   6|     pernicie sociorum et damno rei publicae non posset. si ita videretur
110   XXXVI,    5,  39|         egregiam navare operam rei publicae potuissent, possent etiam,
111  XXXVII,    7,  50|            ut, si per commodum rei publicae facere posset, ut ad comitia
112 XXXVIII,    4,  42|           inde reddique tandem rei publicae debere. Senatus his auditis
113 XXXVIII,    6,  51|         alias egregie gerendae rei publicae mentem facultatemque dederunt.
114   XXXIX,    1,   5|          inimicitias remisisse rei publicae, alterum alienas et mandatas
115   XXXIX,    4,  40|           ars neque privatae neque publicae rei gerendae ei defuit;
116      XL,    4,  46|    comparati sitis, nec tantum rei publicae prosit, quod omnibus nobis
117      XL,    4,  46|            ex hac die nobis et rei publicae quam vobis graviores fiant.
118      XL,    4,  51|            habebat ibi privatamque publicae rei impensam inserverat;
119    XLII,    1,  10|     denuntiarunt, nec quicquam rei publicae acturos, praeterquam quod
120    XLII,    1,  13|      precer, ut vos et vestrae rei publicae et nobis sociis atque amicis,
121    XLII,    2,  19|           privatorum custodia, sed publicae etiam curae ac velut tutelae
122    XLII,    2,  26|        quod memorari adtineat, rei publicae eo anno consules gesserant.
123    XLII,    3,  33|        tamen, quo minus operam rei publicae dent. id tantum deprecari,
124   XLIII,    1,   4|       adsiduis lacerabant, cum rei publicae causa abesse excusaretur;
125   XLIII,    1,   5|          iniurium esse, cum is rei publicae causa absit; ubi ex Macedonia
126   XLIII,    1,  11|          tota Italia, nisi qui rei publicae causa abessent, Romam revocaret:
127    XLIV,    2,  22|           is ne deneget operam rei publicae et in Macedoniam mecum veniat.