Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  7b|             iam tum immortalitatis virtute partae ad quam eum sua fata
  2       I,    5,  25|           agebatur in tam paucorum virtute atque fortuna positum. Itaque
  3       I,    6,  34|           omnis repentina atque ex virtute nobilitas sit, futurum locum
  4      II,    2,  13|       appellata. Ergo ita honorata virtute, feminae quoque ad publica
  5      II,    5,  65|       ituros. Dum cunctatur consul virtute militum fretus, loco parum
  6     III,    2,  10|          ad partes paratos. Iam ne virtute quidem premi libertatem
  7     III,    2,  12| Senescentibus vitiis, maturescente virtute, sinerent tantum virum senem
  8     III,    3,  19|            potentem favore patrum, virtute sua, tribus liberis, quorum
  9     III,    6,  42|          natura loci ac vallo, non virtute aut armis tutabantur. Maius
 10     III,    8,  58|          fortunae velit succursum. Virtute libertatem reciperatam esse:
 11     III,    8,  61|        iuvenes' inquit, 'praestate virtute peditem ut honore atque
 12     III,    8,  62|           fuit; consilio collegae, virtute militum victoria parta est.
 13     III,    8,  63|        merito in tribunum, non pro virtute honorem peti. Nunquam ante
 14     III,    9,  68|           quibus semper non vestra virtute innocentiaque, sed auxilio
 15      IV,    1,   3|       nullo, matre serva, ingenio, virtute regnum tenuisse? Quid enim
 16      IV,    2,  14|        habere. Tum dictator "Macte virtute" inquit, "C. Servili, esto
 17      IV,    4,  28|            armati armatis obstant. Virtute pares, necessitate, quae
 18      IV,    4, 31a|            simul fortuna civitatis virtute vera eguit, nihil censoria
 19      IV,    5,  32|     iactura accepta, quae ipsa non virtute hostium nec ignavia Romani
 20      IV,    5,  37|           de imperio certetur, nec virtute nec patientia nec disciplina
 21      IV,    5,  40|         cohorsque in castra vestra virtute perruperitis; ecquem in
 22      IV,    5,  40|          saucios milites. Haec pro virtute tua fideque, qua una hoc
 23      IV,    6,  58|           parum cogitaverunt nulla virtute superari humanarum virium
 24       V,    1,   6|         maiores suos creasse. Haec virtute militum vestrorum, haec
 25       V,    4,  27|      vicisti: ego Romanis artibus, virtute opere armis, sicut Veios
 26       V,    4,  28|          qualis ubi ira magis quam virtute res geritur, ad perniciem
 27       V,    5,  34|         dabant. Ambigatus is fuit, virtute fortunaque cum sua, tum
 28       V,    6,  36|        domum possent quantum Galli virtute ceteros mortales praestarent.
 29       V,    6,  42|           collem liberati relictum virtute defenderent; et iam cum
 30      VI,    4,  27|              Camillus, consilio et virtute in Volsco bello, felicitate
 31      VI,    5,  30|           ibi dum iniquo loco sola virtute militum restantes caedunt
 32      VI,    5,  32|         pugna; et aliquamdiu aequa virtute fortunaque Latinae maxime
 33      VI,    5,  35|            aequari tam honore quam virtute possent. in praesentia tribunos
 34      VI,    5,  41|           occasionibus potius quam virtute petere honores malunt. est
 35     VII,    1,   7|          legati militumque, quorum virtute castra defensa erant, simul
 36     VII,    1,   8|  primoribus pugna, eventum suum in virtute aliena ponit. Multi utrimque
 37     VII,    2,  10|      deiecit." Tum dictator "macte virtute" inquit "ac pietate in patrem
 38     VII,    2,  12|   apparuitque occasione magis quam virtute fretos venisse: adeo vix
 39     VII,    2,  12|           faceret Sex. Tullius, ut virtute eius dignum esset.~ ~13.
 40     VII,    2,  13|   impetrari aequum censerem ut nos virtute culpam nostram corrigere
 41     VII,    2,  13|           profectae postea a Veiis virtute reciperavere. Nobis deum
 42     VII,    2,  13|            habet res, te de nostra virtute dubitasse videri quam nos
 43     VII,    3,  18|            si, quod duorum hominum virtute, L. Sexti ac C. Licini,
 44     VII,    5,  32|    compulerit? Cum gloria belli ac virtute sua quemque fretos ire in
 45     VII,    5,  35|            vos circumvenit hostis: virtute cepistis locum, virtute
 46     VII,    5,  35|            virtute cepistis locum, virtute hinc oportet evadatis. Veniendo
 47     VII,    5,  36|            esse, cum Decius "macte virtute" inquit, "milites Romani,
 48     VII,    5, 37a|            ante sed cumulatas nova virtute laudes peragit et praeter
 49    VIII,    1,   4|             en hoc tempus adest et virtute vestra et deum benignitate
 50    VIII,    2,  10|           se unum vertit, alter ea virtute eoque consilio in proelio
 51    VIII,    3, 13b|            iam deum benignitate ac virtute militum ad finem venit.
 52    VIII,    5,  31|     obtestatus milites est ut, qua virtute rem publicam ab infestissimis
 53      IX,    1,   4|         qui tum princeps legatorum virtute atque honoribus erat, "patrem
 54      IX,    7,  32|    infensis animis; numero hostis, virtute Romanus superat; anceps
 55       X,    2,  17|       estis futuri? voltis vos pro virtute spes gerere? omnes Samnitium
 56       X,    5,  40|         Cui ille: "tu quidem macte virtute diligentiaque esto; ceterum
 57     XXI,    1,   5|             vi captae. Arbocala et virtute et multitudine oppidanorum
 58     XXI,    3,  30|           aut cederent animo atque virtute genti per eos dies totiens
 59     XXI,    5,  43|  parentibus nostris ereptas nostra virtute reciperaturi essemus, satis
 60     XXI,    5,  43|          militiam vestram cum illa virtute, cum illa fortuna taceam,
 61     XXI,    6,  49|          et militum multitudine ac virtute.~ ~50.
 62    XXII,    1,   5|        imploratione deum sed vi ac virtute evadendum esse; per medias
 63    XXII,    2,  12|           et concessum propalam de virtute ac gloria esse, in castra
 64    XXII,    4,  29|     aequatus imperio Hannibalem et virtute et fortuna superiorem videt.
 65    XXII,    6,  49|         quidem, Cn. Corneli, macte virtute esto; sed cave, frustra
 66   XXIII,    2,  15|           oppressus. "Itaque macte virtute esto" inquit. "Apud me tibi
 67   XXIII,    6,  46|            quoniam verbis secum de virtute ambigere solitus esset,
 68    XXIV,    1,   5|         aut fugit; tantum illis in virtute ac fide Theodoti fiduciae
 69    XXIV,    2,  14|          ullo insidiarum metu vera virtute geri res posset. qui caput
 70    XXIV,    5,  38|      benignitate, dein vestra ipsi virtute dies noctesque perstando
 71     XXV,    4,  16|            fecerit, id cohonestent virtute: reliquum autem quid esse
 72     XXV,    5,  23|           venit, praeterquam vi ac virtute ducis exercitusque, intestina
 73    XXVI,    2,  15|            civibus meis, petatur a virtute invisae huius vitae vindicta.'
 74    XXVI,    7,  39|        arcis ostenderent non vi ac virtute, sed proditione ac furto
 75    XXVI,    7,  41|          Romano et successori mihi virtute vestra obtinuistis. sed
 76   XXVII,    5, 20b|    Tarentum captum astu magis quam virtute gloriae tamen esse, Fulvi
 77  XXVIII,    2,   8|            inde conlaudata fide ac virtute quod neque timor nec spes
 78  XXVIII,    5,  25|   duorumque exercituum stragem sua virtute defensum nomen Romanum ac
 79  XXVIII,    6,  32|            quis in provincia simul virtute tanta et felicitate perdomita
 80  XXVIII,    8,  43|            possit in hominis unius virtute tantum momenti esse. at
 81    XXIX,    4,  17|   voluntate solum sed ope etiam ac virtute nostra, magis indignemini
 82    XXIX,    6,  33|           diu anceps fuit, loco et virtute militum Masinissam, multitudine
 83     XXX,    5,  28|       Italia, atque ea omnia unius virtute et consilio Scipionis facta,
 84    XXXI,    1,   1|        haudquaquam comparandum aut virtute ducis aut militum robore,
 85    XXXI,    5,  33|            est. forte et numero et virtute, utpote lecti utrimque,
 86   XXXII,    2,  12|      superior est Romanus miles et virtute et scientia et genere armorum:
 87   XXXII,    3,  17|            rati si armis potius et virtute quam moenibus urbem tuerentur,
 88   XXXII,    5,  33|     Philippum agere nec bella vera virtute unquam gessisse. In conloquiis
 89   XXXIV,    2,  13|          amissum est. hoc armis et virtute reciperetis oportet et nationem
 90   XXXIV,    2,  14|         apud suos 'nusquam nisi in virtute spes est, milites', inquit '
 91   XXXIV,    2,  14|  pulcherrimum, idem tutissimum: in virtute spem positam habere'. sub
 92   XXXIV,    2,  14|           sed pede conlato tota in virtute ac viribus spes erat.~ ~
 93   XXXIV,    2,  16|         ubi spem <nusquam> nisi in virtute haberent, inter medios hostes
 94   XXXIV,    6,  59|          suis populum Romanum, qua virtute quaque fide libertatem eorum
 95    XXXV,    5,  48|         nullae unquam nec arte nec virtute navali aequassent. iam pecuniam,
 96    XXXV,    5,  48|         victoriam modo de Philippo virtute Aetolorum partam sed etiam
 97    XXXV,    5,  49|           se victum Philippum, sua virtute protectos Romanos et, quae
 98   XXXVI,    5,  45|        coepit. Polyxenidas enim ut virtute militum haud dubie se superari
 99  XXXVII,    4,  30|         hepteres. robore navium et virtute militum Romani longe praestabant,
100  XXXVII,    5,  32|         appareret plus in armis et virtute quam in moenibus auxilii
101 XXXVIII,    2,  12|     milites habuit, qua collaudata virtute eorum, quod cum Antiocho
102 XXXVIII,    2,  13|         apparuit nec numero se nec virtute pares esse, in urbem compulsi
103 XXXVIII,    5,  48|            ac superbum existimarem virtute gloriari, <si> pro felicitate
104   XXXIX,    3,  31|           equites praetoris eximia virtute et equitum pedites accensi
105   XXXIX,    4,  40|          His comitiis prudentia et virtute senatus sublatis, alia maioris
106      XL,    3,  27|       alieno praesidio, non vestra virtute evaseritis, occurret, non
107      XL,    4,  40|            facinus videre, et ipsi virtute eorum accensi sine ullius
108     XLI,    1,   3|            secundanorum amissa sua virtute recipiant. et recipi facile
109     XLI,    3,  16|          sed etiam gloriaretur sua virtute ac felicitate neminem iam
110     XLI,    3,  23|            Persea. genere materno, virtute, ingenio, favore Macedonum
111    XLII,    3,  34|         est potestatis; ne quis me virtute in exercitu praestet, dabo
112    XLII,    4,  47|            ut astu magis quam vera virtute gloriarentur, bella maiores
113    XLII,    4,  47|      tempus plus profici dolo quam virtute; sed eius demum animum in
114    XLII,    4,  49|           ad magnum nobilemque aut virtute aut fortuna hostem euntem
115     XLV,    2,  23|        fortuna deum benignitate et virtute vestra, ea Persei fuisset,