Lib. Cap. Par.

  1      II,    4,  35|                                   Et senatui nimis atrox visa sententia
  2      II,    5,  44|             tribunis rei publicae ac senatui conciliarent. Praeceptis
  3      II,    5,  57|              ac deseri; non consulem senatui sed senatum consuli deesse;
  4     III,    6,  38|     repetentium, si se plebs comitem senatui det et quemadmodum patres
  5      IV,    1,  7a|       exspectare velint arbitriumque senatui levandae iniuriae suae permittant,
  6      IV,    2,   8|           Romanae penes eam regimen, senatui equitumque centuriis decoris
  7      IV,    2,  10|           Romani Ardeates credebant; senatui superesse aliquid ad delendum
  8      IV,    4,  26|             terroris Romam attulere. Senatui dictatorem dici placuit,
  9      IV,    4,  26|         pronuntiant placere consules senatui dicto audientes esse; si
 10      IV,    5, 44a|         tempestatem forti animo; nec senatui tanti se civem aut quemquam
 11      IV,    6,  48|            privatim, gratum universo senatui fore, sex ad intercessionem
 12       V,    1,   7|       nuntiatum, maestitiam omnibus, senatui curam metumque iniecit,
 13       V,    3,  22|         arbitrii sui reiecisset, nec senatui, sed Liciniae familiae,
 14       V,    4,  25|           cum ea disceptatio, anceps senatui visa, delegata ad pontifices
 15       V,    4,  25|          Grata ea res ut quae maxime senatui unquam fuit; honoremque
 16       V,    6,  36|          erant mandata exposuissent, senatui nec factum placebat Fabiorum
 17      VI,    2,   9|          tuendique cura erat. Igitur senatui cum Camillo agi placuit
 18     VII,    1,   1|         verecundia inde imposita est senatui ex patribus iubendi aediles
 19     VII,    4,  24|          causa dictatoris desiderium senatui fecit, ut esset qui aegris
 20     VII,    4,  27|      difficultatibus potior ad curam senatui fuit. Levatae maxime res,
 21     VII,    4,  28|             religione civitas esset, senatui placuit dictatorem feriarum
 22    VIII,    5,  33|             collega secus populo aut senatui scriberet, sed cum revertisset
 23      IX,    1,   4|             unum non fuisse auctorem senatui redimendae auro a Gallis
 24      IX,    8,  45|            non posse; comperta omnia senatui relaturum; decedentem ex
 25       X,    1,   7|          oriatur, non plus spei fore senatui populoque Romano in patriciis
 26       X,    5,  45|              Responsum legatis curae senatui futurum ne socios fidei
 27     XXI,    1,  10|         extemplo Romam mittendos qui senatui satisfaciant, alios qui
 28     XXI,    1,  14|       paulatim multitudine permixtum senatui esset populi concilium,
 29   XXIII,    1,   2|              esset, iam diu infestam senatui plebem ratus per occasionem
 30   XXIII,    3,  17|           Romani esse et summa rerum senatui tradita cum exercitu omni
 31    XXIV,    2,  13|         aversa ab Romanis et infesta senatui suo. itaque legati ad arcessendum
 32    XXIV,    2,  13|             trecentos, qui praesidio senatui essent, Nolam intromisit.
 33    XXIV,    2,  14|     militaturi essent, scripseratque senatui non tam quid desiderarent
 34    XXIV,    4,  24| coniurationem ante oculos posuit. et senatui quidem tam iure caesi quam
 35    XXIV,    6,  48| Carthaginienses, gratam eam rem fore senatui populoque Romano et adnisuros
 36     XXV,    1,   6|             nostro volneribusque nos senatui satisfacturos esse, sicut
 37     XXV,    1,  7a|          potestatis suae esse dixit; senatui scripturum se omniaque de
 38    XXVI,    1,   2|    referretur, res gestae magnificae senatui visae: titulus honoris,
 39    XXVI,    1,   2|              patrum dato 'propraetor senatui' scripserat, magnam partem
 40    XXVI,    1,   2|              utramque rem curae fore senatui; adscribi autem 'propraetori
 41    XXVI,    2,   8|           transfugis Fulvius Flaccus senatui Romam cum scripsisset, varie
 42    XXVI,    3,  18|           novi deficiebant; et Romae senatui populoque post receptam
 43    XXVI,    5,  32|              esse, in reliquum curae senatui fore rem Syracusanam, mandaturosque
 44    XXVI,    6,  33|        ferret scisceretque plebs uti senatui de Satricanis sententiae
 45    XXVI,    6,  36|         Laevinus consul: magistratus senatui et senatum populo, sicut
 46  XXVIII,    8,  45|              decreverunt: 'si consul senatui de provinciis permittit,
 47  XXVIII,    8,  45|         petit; postero die permissum senatui est. provinciae ita decretae:
 48    XXIX,    4,  21|       Locrenses praetori legatisque, senatui ac populo Romano gratias
 49     XXX,    3,  17|         introduxit. gratulati primum senatui sunt quod P. Scipio prospere
 50     XXX,    4,  22|           consilio bellum intulisse; senatui ac populo Carthaginiensi,
 51     XXX,    5,  27|             consulem manere ad urbem senatui placuisset. praetores M.
 52     XXX,    7,  40|           postremo eo deducta est ut senatui permitterent. patres igitur
 53     XXX,    7,  42|          publica facere gratumque id senatui esse quod socios populi
 54    XXXI,    1,   2|          responsum est curae eam rem senatui fore; consultatio de Macedonico
 55    XXXI,    1,   7|      precantique ut hoc bellum mihi, senatui vobisque, sociis ac nomini
 56    XXXI,    2,  10|         Ariminum substiterat. is tum senatui scripsit quo in tumultu
 57    XXXI,    2,  12|     praetorem in Bruttios scriberet: senatui placere quaestionem de expilatis
 58    XXXI,    3,  19|           missuros legatos Romam qui senatui satisfacerent. ducenta milia
 59    XXXI,    6,  48|           quod praetor non fecisset, senatui faciendum esse ut consulem
 60   XXXII,    1,   2|          deinde ut, si iam videretur senatui, obsides sibi redderentur,
 61   XXXII,    2,   8|          Romanos iuvisset, id gratum senatui esse; auxilia nec ipsos
 62   XXXII,    2,   8|         Romanum: gratum eum facturum senatui si regno Attali abstineat
 63   XXXII,    4,  27|       Capitolio posuerunt gratiasque senatui egere quod Antiochus legatorum
 64  XXXIII,    2,  13|             se concedere, de ceteris senatui permissurum dixit. quamquam
 65  XXXIII,    4,  30|        Bithynorum regi scribere quid senatui et decem legatis placuisset;
 66  XXXIII,    4,  39|         classem solvisset displicere senatui non dissimulabant restituique
 67   XXXIV,    1,   4|              stipendiaria plebs esse senatui coeperat? itaque minime
 68   XXXIV,    2,  10|               causa triumphi negandi senatui fuit quod alieno auspicio
 69   XXXIV,    6,  62|          propter conloquia Aristonis senatui, senatu propter indicium
 70    XXXV,    3,  23|            traiceret, itaque placere senatui ad eum exercitum quem haberet
 71    XXXV,    3,  24|       mitteret quibus certior fieret senatui placere provincia exercituque
 72    XXXV,    3,  25|         revertissent legati, ut quid senatui placeret scirent, post reditum
 73   XXXVI,    1,   1|             animo haberet, ut ea res senatui populoque Romano bene atque
 74   XXXVI,    1,   4|         legatis responsum gratum eum senatui populoque Romano facturum,
 75   XXXVI,    4,  32|           Achaeis esse, auctor essem senatui populoque Romano, ut eam
 76   XXXVI,    5,  35|             Romam possitis, per quos senatui de vobis permittatis; ego
 77  XXXVII,    1,   1|      condiciones iis latae sunt: vel senatui liberum arbitrium de se
 78  XXXVII,    1,   1|         quarum rerum in se arbitrium senatui permitterent, nihil certi
 79  XXXVII,    1,   1|            ab eo permittere audacter senatui, renuntiat collegae facturum
 80 XXXVIII,    3,  32|       orationes habuerunt. Diophanes senatui disceptationem omnium rerum
 81   XXXIX,    2, 29a|           foret, cognitionem placere senatui reservari et, ut omnia in
 82   XXXIX,    3,  36|             Lacedaemonii, displicere senatui ostendit: caedem primum
 83   XXXIX,    5,  54|        aedificare conati sint; neque senatui placere deditos spoliari.
 84   XXXIX,    5,  55|       traducere legiones liceret. id senatui <non> placuit. illud agitabant,
 85      XL,    1,   3|            nam ita fecisse eum, quae senatui placuissent, fatebatur,
 86      XL,    3,  35|          censes, utrum tandem auctor senatui sis supplementum in Hispaniam
 87    XLII,    1,   1|        magistratus proficiscerentur, senatui placuit, L. Postumium consulem
 88    XLII,    1,   8|          eorum vendidit; litterasque senatui de rebus ab se gestis misit.
 89    XLII,    1,   8|            aberat --, atrox res visa senatui, Statellates, qui uni ex
 90    XLII,    1,   8|         servire. quas ob res placere senatui, M. Popilium consulem Ligures,
 91    XLII,    1,   9|               eandem ad non parendum senatui habuit. legionibus extemplo
 92    XLII,    1,  10|      Sardiniam. consules ob ea irati senatui, Latinis feriis in primam
 93    XLII,    1,  14|              habuit, ceterum invisam senatui inutilemque sibi et civitati
 94    XLII,    2,  19|       vellent esse. ea legatio grata senatui fuit; decreverunt, ut Cn.
 95    XLII,    2,  21|             de M. Popilio referrent, senatui obsequebantur, et nihil
 96    XLII,    2,  25|             Aetolique legati auditi. senatui, ut scirent quam primum,
 97    XLII,    3,  29|            omnia et per suos legatos senatui et ipse legatis eorum enixe
 98    XLII,    3,  30|           diis immortalibus ominati, senatui rite sacrificatum precationemque
 99    XLII,    5,  62|            si de summa rerum liberum senatui permittat rex de se deque
100   XLIII,    1,   4|         ceteros venisse. Indigna res senatui visa, decreveruntque eadem
101   XLIII,    1,   7|              nuntiarent suis placere senatui dare operam Cretenses, ut,
102   XLIII,    1,   8|      Chalcidenses querantur acta, ea senatui non placere; si qui in servitutem
103   XLIII,    2,  14|              esset, dilectum, si ita senatui videretur, perfecturos esse.
104    XLIV,    2,  19|            ei nuntiarent non placere senatui sociis regibus bellum fieri,
105    XLIV,    2,  22|            esset. vos quae scripsero senatui ac vobis, iis modo credite
106     XLV,    1,  12|             inquit 'redde responsum, senatui quod referam.' obstupefactus
107     XLV,    1,  13|        victoria potiorem pacem regi, senatui quae placuisset, visam,
108     XLV,    1,  13|            gratias egerunt: plus eos senatui populoque Romano quam parentibus
109     XLV,    1,  13|         parvisset, gratumque id esse senatui populoque Romano: regibus
110     XLV,    1,  13|              nuntiarent gratularique senatui iuberent et indicare tantae
111     XLV,    3,  29|            facto Paulus Latine, quae senatui, quae sibi ex consilii sententia
112     XLV,    3,  34|           quorum cognitionem causae <senatui> reservarat, et ipse navibus
113     XLV,    4,  44|            filium postremo Nicomedem senatui commendavit. omnium, qui