Lib. Cap. Par.

  1      IV,    4,  29|         Romanam pertinere visum, quod Carthaginienses, tanti hostes futuri, tum
  2     VII,    6,  38|         Italiae se finibus tenuit sed Carthaginienses quoque legatos gratulatum
  3     XXI,    1,   1|       scripturum, quod Hannibale duce Carthaginienses cum populo Romano gessere.
  4     XXI,    2,  16|            non lati auxilii et ira in Carthaginienses metusque de summa rerum
  5     XXI,    2,  18|               mittunt ad percontandos Carthaginienses publicone consilio Hannibal
  6     XXI,    5,  41|             iuvat utrum alios repente Carthaginienses per viginti annos terra
  7     XXI,    5,  44|     fidelissimos fortissimosque, vos, Carthaginienses, cum ob patriam, tum ob
  8     XXI,    5,  45|     satisfacturum; qui sociorum cives Carthaginienses fieri vellent, potestatem
  9     XXI,    6,  49|            morati cursum navium erant Carthaginienses ut ante lucem accederent
 10     XXI,    6,  49|             pars in navibus erant. Et Carthaginienses, quia rem fore haud cum
 11    XXII,    3,  22|                quae Romanos quoque et Carthaginienses concedere in tecta coegit,
 12   XXIII,    3,  20|               in amicitia Romana, non Carthaginienses modo qui regionem obtinebant
 13   XXIII,    4,  25|          animos summitterent: quod ad Carthaginienses hostes Hannibalemque attineret,
 14   XXIII,    6,  41|             et Hanno et Mago, nobiles Carthaginienses, Mago ex gente Barcina,
 15    XXIV,    1,   5|    audiebantur; tendendo autem duo ad Carthaginienses, Thraso ad societatem Romanam,
 16    XXIV,    2,  10|           classis eadem quam adversus Carthaginienses priore anno habuisset. prodigia
 17    XXIV,    4,  28|           omnes vel ad Romanos vel ad Carthaginienses inclinent, nullius civitatis
 18    XXIV,    4, 35a|       profectus quae in motu rerum ad Carthaginienses defecerant, Helorum atque
 19    XXIV,    6,  41|            esset, ad Romanos defecit. Carthaginienses Iliturgim oppugnare adorti,
 20    XXIV,    6,  48|             perseveraret urgere bello Carthaginienses, gratam eam rem fore senatui
 21    XXIV,    6,  48|         coepta amicitia est. quod ubi Carthaginienses acceperunt, extemplo ad
 22     XXV,    1,   3|         Hannonis priore anno ceperant Carthaginienses. hi, quia publicum periculum
 23     XXV,    3, 15a|              quam respectu Romanorum, Carthaginienses in urbem accipiunt.~ ~
 24     XXV,    5,  26|     propinquas urbes dilapsi sunt; at Carthaginienses, quibus nusquam receptus
 25     XXV,    6,  37|       caedisque et sanguinis reduxit. Carthaginienses trepide primo ab hostium
 26    XXVI,    5,  31|         acciderint apud Hannibalem et Carthaginienses victos iustius quam apud
 27    XXVI,    6,  37|           aliud tempus belli fuit quo Carthaginienses Romanique pariter variis
 28    XXVI,    6,  37|            Romanis imperium orientis. Carthaginienses quoque Capuae amissae Tarentum
 29   XXVII,    2,  5b|             positam victoriam credere Carthaginienses; classem praeterea ingentem
 30   XXVII,    4,  16|              armatos inermes caedunt, Carthaginienses Tarentinosque pariter. Bruttii
 31   XXVII,    4,  17|              merita inde sua in duces Carthaginienses commemoravit, avaritiam
 32  XXVIII,    1,   2|         interfectis levis armatura et Carthaginienses, qui ex alteris castris
 33  XXVIII,    1,   3|              tuebantur, abstinuerunt. Carthaginienses omnes in custodiam dati
 34  XXVIII,    3,  12|             eandem quod proelio victi Carthaginienses duce amisso in ultimam Hispaniae
 35  XXVIII,    3,  14|              aciem hinc Romani illinc Carthaginienses mixti Afris, cornua socii
 36  XXVIII,    3,  15|              quicquam eo die conandi. Carthaginienses, quamquam fessos labore
 37  XXVIII,    3,  16|              Scipionis pulsi Hispania Carthaginienses sunt, quarto decimo anno
 38  XXVIII,    4, 17b|              bello iam expertus ipsos Carthaginienses, finibus etiam regni apte
 39  XXVIII,    4,  20|           discordia secessionem inter Carthaginienses atque Hispanos fecit. his
 40  XXVIII,    8,  42|           Syphax et Masinissa se quam Carthaginienses malunt potentissimos in
 41  XXVIII,    8,  42|         potentissimos in Africa esse, Carthaginienses quam quemquam alium. nunc
 42  XXVIII,    8,  42|         concurrent. aliter iidem illi Carthaginienses Hispaniam defenderunt, aliter
 43  XXVIII,    8,  42|               porro, si satis confisi Carthaginienses consensu Africae, fide sociorum
 44  XXVIII,    8,  43|           anno gessisse et quantum ad Carthaginienses duces attinet invictum ad
 45    XXIX,    1,   1|              simul. pulsos ab Romanis Carthaginienses: ab Hispanis, si consentirent,
 46    XXIX,    2,   6|               sibi rerum omnium inter Carthaginienses esse. itaque, ut qui simul
 47    XXIX,    3,  14|            patribus ne praesciscerent Carthaginienses, tamen in eam spem erecta
 48    XXIX,    4, 16b|     Romanisque militibus quae pati ne Carthaginienses quidem velit populus Romanus;
 49    XXIX,    4,  17|              omne genus, utrum vos an Carthaginienses principes orbis terrarum
 50    XXIX,    5,  23|           haec apud Romanos geruntur, Carthaginienses quoque cum speculis per
 51    XXIX,    6,  31|           hostibusque; et Syphacem et Carthaginienses nisi orientem illum ignem
 52    XXIX,    6,  31|             quam iusto saepe in bello Carthaginienses caderent caperenturque.
 53    XXIX,    6,  31|          deplorabant ea apud Syphacem Carthaginienses infensumque et ipsum ad
 54    XXIX,    6,  34|                                       Carthaginienses ala equitum cum praefecto
 55     XXX,    1,   2|              erat quo missuri classem Carthaginienses forent, videbantur autem
 56     XXX,    1,   3|          conspectu Hasdrubalis erant; Carthaginienses deduxerant naves; classem
 57     XXX,    1,   4|              consulendus Hasdrubal et Carthaginienses essent, consuleret; tempus
 58     XXX,    1,   4|             ab Syphace, ab Hasdrubale Carthaginienses, et speculatores omnia visendi
 59     XXX,    2,   8|         utraque cornua, et Numidae et Carthaginienses, pulsi; nam neque Numidae,
 60     XXX,    2,   8|               Romanum equitatum neque Carthaginienses, et ipse novus miles, Masinissam
 61     XXX,    2,  10|              adventum opperiebantur.~ Carthaginienses, qui, si maturassent, omnia
 62     XXX,    3,  16|       munimenta incohaverat permunit. Carthaginienses non brevi solum sed prope
 63     XXX,    3,  16|         mittite legatos.' ita dimissi Carthaginienses nullas recusandas condiciones
 64     XXX,    3,  17|               retinendum donec legati Carthaginienses venirent. supplicatio in
 65     XXX,    4,  21|     comprensos cum pecunia adducentes Carthaginienses qui ad conducenda auxilia
 66     XXX,    4,  21|               Gillo legatus Scipionis Carthaginienses Romam adduxit; quibus vetitis
 67     XXX,    4,  23|             ceterum omnia simulaturos Carthaginienses, duces eos exercitusque
 68     XXX,    5,  30|           Italiamque continetur mari; Carthaginienses inclusi Africae litoribus
 69     XXX,    5,  31|            Hannibal, adventus tui spe Carthaginienses et praesentem indutiarum
 70     XXX,    6,  33|             admixtis: in secunda acie Carthaginienses Afrosque et Macedonum legionem:
 71     XXX,    6,  33|         circumdedit cornibus; dextrum Carthaginienses, sinistrum Numidae tenuerunt.
 72     XXX,    6,  33|            maxime haec imperator apud Carthaginienses, duces suarum gentium inter
 73     XXX,    6,  34|       cedentes secunda acies, Afri et Carthaginienses, adeo non sustinebant ut
 74     XXX,    6,  34|           permixta proelia erant, cum Carthaginienses simul cum hostibus simul
 75     XXX,    6,  35|             omnis spes esset, milites Carthaginienses Afrosque ut omnibus rebus
 76     XXX,    6,  37|               atque ita pecunia luere Carthaginienses. - sunt qui Hannibalem ex
 77     XXX,    7,  42|          dimissis Macedonibus, legati Carthaginienses vocati. quorum aetatibus
 78     XXX,    7,  42|              atque Hannonem audissent Carthaginienses et tempore uti voluissent,
 79     XXX,    7,  43|         gratias deinde patribus egere Carthaginienses, et petierunt ut sibi in
 80     XXX,    7,  43|             ducentos ex captivis quos Carthaginienses vellent ad P. Cornelium
 81     XXX,    7,  43|           solet.~ Ita dimissi ab Roma Carthaginienses cum in Africam venissent
 82     XXX,    7,  44|       lacrimasse.' haec Hannibal apud Carthaginienses.~ Scipio contione advocata
 83    XXXI,    1,   7|               in Italia Hannibalem et Carthaginienses hostes haberetis. Macedonia
 84    XXXI,    2,  11|         foedere restituantur. haec ad Carthaginienses mandata. Masinissae gratulari
 85    XXXI,    2,  11|              Philippo susceptum, quod Carthaginienses auxiliis iuvisset iniuriasque
 86   XXXII,    1,   2|                                       Carthaginienses eo anno argentum in stipendium
 87  XXXIII,    2,  12|   Carthaginiensibus data. omittere se Carthaginienses: cum Philippo ipso quotiens
 88  XXXIII,    5,  45| animadvertendum esse quid Hannibal et Carthaginienses, si cum Antiocho bellum
 89  XXXIII,    5,  49|           impune esse, si satisfacere Carthaginienses populo Romano vellent nihil
 90  XXXIII,    5,  49|        publico consilio factum esse - Carthaginienses responderunt quidquid aequum
 91   XXXIV,    3, 22b|              Romanorum amicitiam nunc Carthaginienses hostes eorum iuvando, nunc
 92   XXXIV,    3,  31|             tales essetis quales esse Carthaginienses fama est, apud quos nihil
 93   XXXIV,    6,  60|              magno opere confidere et Carthaginienses ad rebellandum ab se compelli
 94   XXXIV,    6,  62|         Masinissa postquam et infames Carthaginienses et inter se ipsos discordes
 95   XXXIV,    6,  62|         auditi de Tyrio advena primum Carthaginienses curam iniecere patribus
 96   XXXIV,    6,  62|           legatis disceptari coeptum. Carthaginienses iure finium causam tutabantur,
 97   XXXIV,    6,  62|              priusquam hostes Romanis Carthaginienses, socius atque amicus rex
 98   XXXVI,    1,   3|            Legati terni in Africam ad Carthaginienses et in Numidiam ad frumentum
 99   XXXVI,    1,   4|       Masinissa rege legati venerunt. Carthaginienses tritici modium milia, hordei
100 XXXVIII,    4,  42|              L. Manlius, quod legatos Carthaginienses pulsasse dicebantur, iussu
101 XXXVIII,    6,  54|            nisi etiam accusaretur; et Carthaginienses exilio Hannibalis contentos
102      XL,    2,  17|       Carthaginiensibus dono dederat; Carthaginienses eo anno Masinissa expulerat.
103      XL,    2,  17|                res acta apud Romanos. Carthaginienses, quod maiorum suorum fuisset,
104    XLII,    2,  23|                                Legati Carthaginienses eo tempore Romae erant et
105    XLII,    2,  23|         contentiones in senatu fuere. Carthaginienses querebantur, praeter agrum,
106    XLII,    2,  23|               pensi sit, facile esse. Carthaginienses foedere inligatos silere;
107    XLII,    2,  23|         avaritiam eius pati non posse Carthaginienses. missos esse <se>, qui orarent
108    XLII,    2,  24|            facile fuisse mandare, cum Carthaginienses nec, de qua re acturi essent,
109    XLII,    2,  24|           patri, ut de iis, de quibus Carthaginienses querantur, legatos quam
110    XLII,    3,  29|       Romanorum, quae tum protegerent Carthaginienses, suam omnem Africam fore.
111   XLIII,    1,   3|            filius, legatus patris, et Carthaginienses venerunt. Gulussa prior
112     XLV,    2,  22|          Messana in Sicilia oppugnata Carthaginienses, Athenae oppugnatae et Graecia