Lib. Cap. Par.

  1       I,    9,  55|           suppeditavere. Eo magis Fabio, praeterquam quod antiquior
  2      II,    5,  41|            a quaestoribus Caesone Fabio et L. Valerio diem dictam
  3      II,    5,  41|       damnatur Servio Cornelio Q. Fabio consulibus.~ ~42.
  4      II,    5,  43|     exercitus scribitur; ducendus Fabio in Aequos, Furio datur in
  5      II,    5,  43|       gestum; et in Aequis quidem Fabio aliquanto plus negotii cum
  6      II,    5,  43|           Fabium consulem creant; Fabio collega Cn. Manlius datur.~ ~
  7      II,    5,  46|        nos, ut decet proceres, ut Fabio nomine est dignum, pugnando
  8      II,    5,  59|          Ceterum multo Appio quam Fabio violentior fuit; non enim
  9     III,    1,   1|        alibi accipere. Aequi a Q. Fabio - is eo cum exercitu venerat -
 10     III,    1,   2|       tertium annum bellum est Q. Fabio et T. Quinctio consulibus.
 11     III,    1,   2|           T. Quinctio consulibus. Fabio extra ordinem, quia is victor
 12     III,    2,   9|      senatus a praefecto urbis Q. Fabio vocatur, qui adeo atrociter
 13     III,    3,  22|         condi religiosum fuit. Q. Fabio L. Cornelio consulibus principio
 14     III,    3,  22|          inde partiti provincias: Fabio ut legiones Antium duceret
 15     III,    4,  29|           salutaverit. Romae a Q. Fabio praefecto urbis senatus
 16     III,    6,  41|    comprimendos urbanos motus: in Fabio minus in bono constans quam
 17      IV,    4,  27|     legatum praeficit castris; M. Fabio legato adsignat equites,
 18      IV,    5,  43|                 Proximo anno Num. Fabio Vibulano T. Quinctio Capitolini
 19      IV,    6,  49|        Cosso L. Valerio Potito Q. Fabio Vibulano iterum M. Postumio
 20      IV,    6,  51|                                Q. Fabio Vibulano interrege comitia
 21      IV,    6,  52|    tribunus plebis L. Icilius, Q. Fabio Ambusto C. Furio Paculo
 22      IV,    6,  54|         creandis uni patricio, K. Fabio Ambusto, relinqueretur locus,
 23      IV,    6,  58|         Cn. Corneliis Cossis Num. Fabio Ambusto L. Valerio Potito
 24       V,    2,  10|          Cornelio Cosso iterum K. Fabio Ambusto L. Iulio Iulo tribunis
 25       V,    7,  52|           egregio adulescente, C. Fabio, non minore hostium admiratione
 26      VI,    1,   1|       urbis teneretur, interim Q. Fabio, simul primum magistratu
 27      VI,    4,  22|      Furius cum L. Lucretio et M. Fabio Ambusto. Volscum bellum
 28      VI,    5,  34|     adfinitas haud spreta gratiam Fabio ad volgum quaesierat. forte
 29      VI,    5,  36|           uno ex tribunis militum Fabio, artifices iam tot annorum
 30     VII,    2,  11|      consul, cum collegae eius M. Fabio Ambusto Hernici provincia
 31     VII,    2,  11|           geminum triumphum egit: Fabio satis visum ut ovans urbem
 32    VIII,    5,  30|    cuipiam fuit seu credere libet Fabio auctori eo factum ne suae
 33    VIII,    5,  32|    prudentiae eius; neminem id Q. Fabio poenam deprecanti suam vitio
 34    VIII,    5,  33|     profugit; et patre auctore M. Fabio, qui ter iam consul dictatorque
 35    VIII,    5,  35|     infensos quod implacabilis Q. Fabio fuisset et, quod suis precibus
 36    VIII,    5,  36|       Crasso, magistro equitum Q. Fabio vetito quicquam pro magistratu
 37    VIII,    6,  38|               Insequenti anno, Q. Fabio L. Fulvio consulibus, A.
 38      IX,    5,  22|          deinceps ab dictatore Q. Fabio gestum est. Consules novi,
 39      IX,    5,  24|  Sulpicius exercitum ab dictatore Fabio accipiunt magna parte veterum
 40      IX,    7,  33|          Sutrium excepit; collega Fabio C. Marcius Rutulus datus
 41      IX,    7,  35|   Etruscis obsidebatur consulique Fabio imis montibus ducenti ad
 42      IX,    7,  36|       plebis venerant denuntiatum Fabio senatus verbis ne saltum
 43      IX,    8,  41|                                   Fabio ob egregie perdomitam Etruriam
 44      IX,    8,  41|            Etruria Decio, Samnium Fabio evenit. Profectus ad Nuceriam
 45      IX,    8,  44|    Minucius. Hos consules Piso Q. Fabio et P. Decio suggerit biennio
 46       X,    1,   3|        qui terror non eo tantum a Fabio abhorret quod, si qua alia
 47       X,    2,  15|     viribus incubuit ut se cum Q. Fabio consulem dicerent. Fabius
 48       X,    2,  15|    comparati. Nobilitas obiectare Fabio fugisse eum Ap. Claudium
 49       X,    2,  17|            Murgantiam ab Decio, a Fabio Ferentinum Romuleamque oppugnatas
 50       X,    3,  20|      Samnium redeuntem - iam enim Fabio Decioque prorogati imperii
 51       X,    3,  24|           esse: nunc extra sortem Fabio senatum provinciam dare, -
 52       X,    3,  24|    provincia Etruria extra sortem Fabio decreta est.~ ~25.
 53       X,    3,  25|      milia peditum equitumque cum Fabio venisse. Sibi placere P.
 54       X,    3,  25|        omnia integra ac libera Q. Fabio servarentur, donec vel ipse,
 55       X,    3,  26|         senatu et ab ipso collega Fabio permissum est; et cum P.
 56       X,    3,  26|          et Appi criminationes de Fabio absente ad populum et pertinaciam
 57    XXII,    2,  14|           per iuga Massici montis Fabio ducente, tum prope de integro
 58    XXII,    2,  14|           dubie ferebant Minucium Fabio duci praelaturos.~ ~15.
 59    XXII,    2,  15|           per exploratores relata Fabio. Cum satis sciret per easdem
 60    XXII,    2,  15|           Minucius se coniunxerat Fabio missus ad firmandum praesidio
 61    XXII,    4,  24|  praebuisse novi praesidii cum Q. Fabio ab Roma venientis. Hannibalem,
 62    XXII,    4,  27|         magis victo ab se quam Q. Fabio gloriari: illum in rebus
 63    XXII,    4,  27|      primum congressus est cum Q. Fabio, statuendum omnium primum
 64    XXII,    4,  27|        rei gerendae habuisset. Q. Fabio haudquaquam id placere:
 65    XXII,    4,  27|        Minucio, secunda et tertia Fabio evenerunt. Item equites
 66    XXII,    4,  29|    deprendit fortuna temeritatem. Fabio aequatus imperio Hannibalem
 67    XXII,    4,  29|   Hannibale ab se Minucium, se ab Fabio victum. Ita per variam fortunam
 68    XXII,    4,  29|      animum inducamus. Castra cum Fabio iungamus. Ad praetorium
 69    XXII,    5,  34|          quod M. Minucius absente Fabio prospere pugnasset, duas
 70    XXII,    6,  49|   praesidiis firment; privatim Q. Fabio L. Aemilium praeceptorum
 71   XXIII,    5,  32|  exercitus inter sese diviserunt. Fabio exercitus Teani, cui M.
 72   XXIII,    6,  39|      Capuam transgresso Volturnum Fabio post expiata tandem prodigia
 73    XXIV,    2,   9|        exercitum esset; praesenti Fabio atque ipsi comitia habenti
 74    XXIV,    3,  20|           saxo deiecti. haec a Q. Fabio intra paucos dies gesta;
 75    XXIV,    3,  20|          tenuit. et a praetore Q. Fabio, cui circa Luceriam provincia
 76    XXIV,    6,  43|               haec in Hispania Q. Fabio M. Claudio consulibus gesta.
 77    XXIV,    6,  43|           consularia habita ab Q. Fabio Maximo consule. creati consules
 78    XXIV,    6,  43|     comitiis perfectis auctore Q. Fabio consule designati consules
 79    XXIV,    6,  45|     poenae an hic reditus veniae. Fabio adsensum est Calenisque
 80     XXV,    1,   3|     legiones decretae; alter a Q. Fabio superioris anni consule,
 81    XXVI,    4,  22|     duobus plenis iam honorum, Q. Fabio et M. Marcello, et si utique
 82   XXVII,    2,   7|         Hispania consumpsisse. Q. Fabio Maximo quintum Q. Fulvio
 83   XXVII,    2,   7|        Valerius Laevinus haberet, Fabio, quibus in Etruria C. Calpurnius
 84   XXVII,    3,  10|         erat sortitus, additumque Fabio consuli centum pondo auri
 85   XXVII,    4,  16|         Metaponto insidias ponit. Fabio auspicanti priusquam egrederetur
 86   XXVII,    5, 20b|       Scipionis in dies crescere, Fabio Tarentum captum astu magis
 87   XXVII,    5,  25| contentione in senatu actum coram Fabio, defendente ipso quos ceperat
 88   XXVII,    5,  25|       quia magnam famam attulisse Fabio Tarentum rebatur, omne genus
 89   XXVII,    7,  35|          est principio facto a Q. Fabio Maximo; inimicitiae autem
 90   XXVII,    7,  40|         proficiscentem monenti Q. Fabio ne priusquam genus hostium
 91    XXIX,    3,  15|          Latinas duodecim quae Q. Fabio et Q. Fulvio consulibus
 92     XXX,    7,  41|           acciperet, legio una M. Fabio in Sardiniam quam P. Lentulus
 93     XXX,    7,  41|     consuli usus non esset. et M. Fabio in Sardiniam decem longae
 94  XXXIII,    3,  26|   Sempronius Longus Sardiniam. Q. Fabio Buteoni et Q. Minucio, quibus
 95  XXXIII,    5,  42|           quaestoribus urbanis Q. Fabio Labeoni et L. Aurelio. pecunia
 96   XXXIV,    1,   1|         Oppius tribunus plebis Q. Fabio Ti. Sempronio consulibus
 97   XXXIV,    1,   6|        novam istam legem esse, Q. Fabio et Ti. Sempronio consulibus
 98  XXXVII,    7,  60|    devicto Antiocho, cogitantique Fabio, cui rei potissimum insisteret,
 99  XXXVII,    7,  60|           scripsit; eamque causam Fabio, cum rem nullam aliam gessisset,
100 XXXVIII,    4,  39|         ab Oroandis rediit. Et Q. Fabio Labeoni, qui classi praeerat,
101   XXXIX,    3,  32|       pervicit Appius, ut deiecto Fabio fratrem traheret. creatus
102   XXXIX,    5,  56|          memorabile quicquam a Q. Fabio consule gestum.~ Ex Histria
103      XL,    1,   1|     equitibus scribi iussa. et Q. Fabio Labeoni cum exercitu, quem
104      XL,    2,  18| praetoribus Q. Petilio urbana, Q. Fabio Maximo peregrina, Q. Fabio
105      XL,    2,  18|        Fabio Maximo peregrina, Q. Fabio Buteoni Gallia, Ti. Claudio
106      XL,    3,  26|       Marcellus, tradito exercitu Fabio Romam cum venisset, spem
107      XL,    3,  26|      praetoribus Q. Petilio et Q. Fabio imperatum est, ut Petilius
108      XL,    3,  26|         annis sacramento rogaret, Fabio, ut sociis Latini nominis
109      XL,    3,  34|     Romano sumere. responsum a Q. Fabio praetore est Liguribus iussu
110      XL,    3,  36|           in provincias missi. Q. Fabio Buteoni prorogatum in Gallia
111    XLIV,    3,  45|       consul nuntiis victoriae Q. Fabio filio et L. Lentulo et Q.