Lib. Cap. Par.

  1      II,    1,   3|         inimicum discrimen nosse; leges rem surdam, inexorabilem
  2      II,    2,   8|                      Latae deinde leges, non solum quae regni suspicione
  3      II,    2,   8|          inisset gratae in volgus leges fuere. Quas cum solus pertulisset,
  4      II,    5,  44|           parti magistratus, suas leges esse. Primum in dilectibus
  5      II,    5,  52|         saeviret magistratus, eas leges haberet, periculum audacia
  6      II,    5,  54|       quam nihil auxilii sacratae leges haberent morte collegae
  7      II,    5,  57|          deesse; graviores accipi leges quam in Sacro monte acceptae
  8     III,    2,   9|        consulare imperium laturum leges fuisse, ducem Volscis Aequisque
  9     III,    3,  20|           quisque ius iurandum et leges aptas faciebat, sed suos
 10     III,    5, 31b|  certaminum facerent. Si plebeiae leges displicerent, at illi communiter
 11     III,    5, 31b|     aspernabantur patres; daturum leges neminem nisi ex patribus
 12     III,    5, 31b|      Camerinus, iussique inclitas leges Solonis describere et aliarum
 13     III,    5,  32|        Aventino aliaeque sacratae leges abrogarentur.~ ~33.
 14     III,    5,  34|        eorum esset, ire et legere leges propositas iussere: se,
 15     III,    5,  34|     minusve esset conferrent. Eas leges habiturum populum Romanum
 16     III,    5,  34|          comitiis decem tabularum leges perlatae sunt, qui nunc
 17     III,    5,  37|          supererat, si eae quoque leges centuriatis comitiis perlatae
 18     III,    6,  40|       annum creati sint, an donec leges quae deessent perferrentur.
 19     III,    8,  55|        mos fuerit. Hae consulares leges fuere. Institutum etiam
 20     III,    8,  56|    libertate in servitutem contra leges vindicias non dedisse, in
 21     III,    8,  56|           consulatu abisset, suas leges, quibus manentibus lator
 22     III,    8,  56|   provocare ad populum, implorare leges de provocatione et consulares
 23     III,    8,  57|      Priusquam urbe egrederentur, leges decemvirales, quibus tabulis
 24     III,    8,  63|      civitatem fore, ita aequatas leges, si sua quisque iura ordo,
 25      IV,    1,   2|  subituros fuisse potius quam eas leges sibi imponi paterentur.
 26      IV,    1,   2|      senatu proloqui se nisi suas leges tamquam victoris patres
 27      IV,    6,  54|       quod tam diu vellent et per leges liceret. Pro ingenti itaque
 28       V,    1,   6|     senatum, non magistratus, non leges, non mores maiorum, non
 29       V,    2,  11|       plebis sint; eripi sacratas leges, extorqueri tribuniciam
 30      VI,    1,   1|  consuluere. In primis foedera ac leges - erant autem eae duodecim
 31      VI,    1,   1|         tabulae et quaedam regiae leges - conquiri, quae comparerent,
 32      VI,    5,  35|           L. Sextius promulgavere leges omnes adversus opes patriciorum
 33      VI,    5,  38|           tamquam captae civitati leges imponere tendent, vim tribuniciam
 34      VI,    5,  39|       intercessione collegarum in leges suas pugnatum esse, deinde
 35      VI,    5,  41|      curam, quibus nefas est; non leges auspicato ferantur, non
 36    VIII,    1,   5|      cepisset ut ab Setino homine leges acciperent, gladio cinctum
 37    VIII,    2,  12|     criminosis fuit, et quod tres leges secundissimas plebei, adversas
 38      IX,    1,   3|        dimitterentur incolumes et leges iis iure belli victis imponerentur, "
 39      IX,    2,   9|       magistratus, si senatum, si leges non habiturum? si sub regibus
 40      IX,    7,  34|   insedistis; haec, quae fenebres leges, haec, quae agrarias semper
 41      IX,    7,  34|         quia, ubi duae contrariae leges sunt, semper antiquae obrogat
 42      IX,    8,  43|    maluerunt quam civitatem, suae leges redditae conubiumque inter
 43      IX,    8,  45|          cum quibus licuerit suas leges Romanae civitati praeoptaverint;
 44       X,    2,  13|    perstabat: quid ergo attineret leges ferri, quibus per eosdem
 45       X,    2,  13|  tulissent fraus fieret? iam regi leges, non regere. Populus nihilo
 46       X,    2,  15|     rationem comitiis, cum contra leges futurum sit, pessimo exemplo
 47     XXI,    1,  12|       Poenus iussisset. Has pacis leges abnuente Alcone accepturos
 48     XXI,    5,  41|          victis Carthaginiensibus leges fremens maerensque accepit,
 49   XXIII,    1,   5|       foedus aequum deditis, quod leges vestras, quod ad extremum,
 50   XXIII,    1,   7|          munusve faceret; ut suae leges, sui magistratus Capuae
 51   XXIII,    5,  34|                      In has ferme leges inter Poenum ducem legatosque
 52     XXV,    2,   8|      sanxerunt liberos Tarentinos leges <suas> suaque omnia habituros
 53     XXV,    6,  40|      dediderat ut victi a victore leges acceperunt. erant tamen
 54    XXVI,    3,  17|        conloquio petivit ut coram leges conscriberentur de tradendis
 55    XXIX,    7,  37|        est exitu censurae. cum in leges iurasset C. Claudius et
 56     XXX,    3,  16|  suscipere iuste bella et finire. leges pacis se has dicere: captivos
 57     XXX,    6,  37|        scire: urbis ac fori iura, leges, mores vos me oportet doceatis.'
 58    XXXI,    2,  11|    senatum ut Verminae pacis dent leges, liberum arbitrium eius
 59    XXXI,    3,  19|          cum populo Romano. datae leges pacis iussusque ad eam confirmandam
 60    XXXI,    4,  31|  occupatis nobis coactos metu vos leges pacis ab eo qui tum plus
 61    XXXI,    6,  50|      flamen Dialis erat iurare in leges non poterat; magistratum
 62    XXXI,    6,  50|        dies, nisi qui iurasset in leges, non licebat gerere. petente
 63   XXXII,    2,   7|      honorem quem sibi capere per leges liceret peteret, in eo populo
 64   XXXII,    5,  33|         orationem qui daret pacis leges, non qui acciperet; tum
 65   XXXII,    5,  36|       quascumque senatus dedisset leges pacis accepturum. Id ceteris
 66  XXXIII,    2,  12|   advocavit socios. rettulit quas leges pacis placeret dici. Amynander
 67  XXXIII,    2,  13|      Quinctius 'societatis istius leges rupistis quo tempore relictis
 68  XXXIII,    3,  24|   consilio T. Quinctius imperator leges pacis Philippo daret, decreti
 69  XXXIII,    4,  30|          pax data Philippo in has leges est, ut omnes Graecorum
 70  XXXIII,    4,  30|       libertatem ac suas haberent leges: quae earum sub dicione
 71  XXXIII,    4,  34|         ab rege defecissent, suae leges redditae. Magnetes et Perrhaebi
 72  XXXIII,    5,  46|         superbia atque opibus nec leges quicquam essent nec magistratus,
 73   XXXIV,    1,   2|          nunc mulierum secessione leges accipiendae sunt. equidem
 74   XXXIV,    1,   2|   matronas contineret pudor, quae leges hic rogarentur abrogarenturve
 75   XXXIV,    1,   3|        attinebit universos rogare leges quas mox abrogare in quos
 76   XXXIV,    1,   4| cupiditates prius natae sunt quam leges quae iis modum facerent.
 77   XXXIV,    1,   6|       tempora aliqua desiderarunt leges, mortales, ut ita dicam,
 78   XXXIV,    3,  31|        fecisse. nolite ad vestras leges atque instituta exigere
 79   XXXIV,    3,  32|          libertatem erat atque in leges suas, quarum modo tamquam
 80   XXXIV,    6,  57|           bello victis dicerentur leges; ubi enim omnia ei qui armis
 81   XXXIV,    6,  57|         neque dicere nec accipere leges; id enim victoris et victi
 82   XXXIV,    6,  57|       quod Romani aequum censeant leges ei dicere quas Asiae urbium
 83    XXXV,    2,  16|       armis superatis vos iis has leges imposuisse. eandem de Zmyrna,
 84    XXXV,    2,  17|          Asiae regum, imponentium leges: quamquam Nabidi tamen dominationem
 85    XXXV,    5,  46|        iniquo adligata quas nolit leges patiatur; itaque Chalcidenses
 86   XXXVI,    1,   7|       aegre pati sub specie pacis leges servitutis sibi impositas.
 87  XXXVII,    3,  19|        moenibus et obsessi, velut leges pacis accipiemus? aut cui
 88  XXXVII,    5,  32|            urbem agrosque et suas leges iis restituit; et, quia
 89  XXXVII,    5,  36|         perinde ac victo iam sibi leges dicerentur. omissa igitur
 90  XXXVII,    7,  54|           sed ante omnia mores et leges et ingenium sincerum integrumque
 91 XXXVIII,    1,  11|           Cephallania extra pacis leges esto.' De pecuniae summa,
 92 XXXVIII,    3,  34|        Achaeis ius esset; Lycurgi leges moresque abrogarent, Achaeorum
 93 XXXVIII,    4,  37|         ab ipsis Gallis, ut pacis leges dicerentur, et ab Ariarathe
 94 XXXVIII,    4,  37|         venisset, tum daturum iis leges. Civitatium legationes cum
 95 XXXVIII,    4,  40|     evocatis eo regulis Gallorum, leges, quibus pacem cum Eumene
 96 XXXVIII,    6,  59|            At hercule in Scipione leges ipsas pacis, ut nimium accommodatas
 97   XXXIX,    2,  23|            una eum res, cum victo leges imponerentur, maxime angebat,
 98   XXXIX,    3,  33|        civitas stetisset, Lycurgi leges, Achaei maxime concilii
 99   XXXIX,    3,  36|          urbis nobilissimae esse, leges vetustissimas abrogatas,
100   XXXIX,    3,  37|         vestra sunt, Achaei, quod leges disciplinamque vetustissimam
101   XXXIX,    3,  37|          annos servistis. quod ad leges ademptas attinet, ego antiquas
102   XXXIX,    3,  37|        ego antiquas Lacedaemoniis leges tyrannos ademisse arbitror;
103   XXXIX,    3,  37|         non habebant, sed nostras leges dedisse; nec male consuluisse
104   XXXIX,    3,  37|           essent nos fecimus, cum leges iis nostras dedimus, cum,
105    XLII,    5,  62|    consulem, qui foedus in easdem leges renovarent, quibus Philippus
106     XLV,    3,  31|      Macedoniae formula dicta cum leges quoque se daturum ostendisset,
107     XLV,    3,  32|         imperio, mors denuntiata. leges Macedoniae dedit cum tanta