Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   1|            Troiam amisso quaerebant, venisse in intimum maris Hadriatici
  2       I,    1,   1|           fatis, primo in Macedoniam venisse, inde in Siciliam quaerentem
  3       I,    2,  7a|                 Priori Remo augurium venisse fertur, sex voltures; iamque
  4       I,    5,  22|             subigi; res repetitum se venisse; ni reddantur bellum indicere
  5       I,    6,  34|            caeli et eius dei nuntiam venisse; circa summum culmen hominis
  6       I,    8,  47|         praeparati, alii metu ne non venisse fraudi esset, novitate ac
  7      II,    2,  14|             diriperentur hostiliter, venisse, bonaque Porsennae appellata,
  8      II,    3,  32|             corpus ad extremam tabem venisse. Inde apparvisse ventris
  9      II,    4,  34|          quanti plebi daretur. Multi venisse tempus premendae plebis
 10      II,    5,  43|            Licinius tribunus plebis, venisse tempus ratus per ultimam
 11      II,    5,  44|     patientia plebis, iam ad extrema venisse. Duas civitates ex una factas;
 12      II,    5,  45|       seditionis erupturam, finemque venisse Romano imperio. His freti
 13     III,    2,  12|             eum in dubiis suis rebus venisse subsidio; neminem unum esse
 14     III,    9,  67|           urbis Romae impune armatos venisse! Hanc ego ignominiam, quamquam
 15       V,    1,   2|      inimicorum veneno inlitum fore. Venisse libertatem plebis; remotam
 16       V,    5, 35a|         gentem Clusium Romamque inde venisse comperio: id parum certum
 17     VII,    2,  12|            magis quam virtute fretos venisse: adeo vix primum impetum
 18     VII,    2,  12|            quod Gallos mox Praeneste venisse atque inde circa Pedum consedisse
 19     VII,    4,  27|              simile est quam deditos venisse.~ ~28.
 20     VII,    5,  30|            enim, ut qui ex aequo nos venisse in amicitiam meminissemus,
 21    VIII,    2,  11|       proelium demum factum Samnites venisse subsidio exspectato eventu
 22    VIII,    4,  19|      sectamque eius secutis precatum venisse sed pro Fundano populo;
 23    VIII,    4,  20|     Vitruviumque vivum in potestatem venisse: alii priusquam ultima adhiberetur
 24    VIII,    5,  26|              domitos hostes in fidem venisse. duo singularia haec ei
 25    VIII,    5,  27|               in fidem populi Romani venisse allatum est: quippe propemodum
 26    VIII,    5,  36|              postero die, seu ignari venisse dictatorem seu adesset an
 27      IX,    7,  36|              impedire bellum possent venisse, nuntii victoriae Romam
 28       X,    2,  16|          instructum armis, stipendio venisse, et confestim secuturos,
 29       X,    2,  18|           ait, litteris eius accitum venisse; quae si falsae fuerint
 30       X,    2,  18|              ferendam aliis gloriari venisse." bene, hercules, verteret,
 31       X,    3,  25|         peditum equitumque cum Fabio venisse. Sibi placere P. Decium
 32     XXI,    1,   9|              Interim ab Roma legatos venisse nuntiatum est; quibus obviam
 33     XXI,    6,  52|        ferebat, ab Gallis accitum se venisse ad liberandos eos dictitans.
 34    XXII,    7,  51|        Sequere; cum equite, ut prius venisse quam venturum sciant, praecedam."
 35    XXII,    8,  61|          captivis fama: decem primos venisse; de eis cum dubitatum in
 36    XXII,    8,  61|           alios tres insuper legatos venisse, L. Scribonium et C. Calpurnium
 37   XXIII,    1,   6|            iis Vibius Virrius tempus venisse ait, quo Campani non agrum
 38   XXIII,    3,  21|           classe ex Africa Lilybaeum venisse; ipsum graviter saucium
 39    XXIV,    1,   6|      societatem quae cum avo fuisset venisse dicerent, per ludibrium
 40    XXIV,    2,  14|        consereret, pronuntiat tempus venisse eis libertatis quam diu
 41    XXIV,    5, 35b|             litteris Hannibalis, qui venisse tempus aiebat Siciliae per
 42    XXVI,    2,  11|              quo ipse castra haberet venisse nihil ob id deminuto pretio
 43    XXVI,    2,  11|           Amiternum Forulosque vicum venisse. neque ibi error est quod
 44    XXVI,    2,  16|             Tauream neque sua sponte venisse Cales neque sua manu interfectum,
 45    XXVI,    5,  29|             quod Romam de se questum venisse Siculos sciat facturum?
 46    XXVI,    8,  49|          bonum animum habere iussit: venisse enim eos in populi Romani
 47    XXVI,    8,  50|          laudibus meritis Scipionis: venisse dis simillimum iuvenem,
 48   XXVII,    6,  30|          postquam et Attalum Aeginam venisse et Romanam classem stare
 49   XXVII,    8,  50|      faucibus Umbriae opposita erant venisse ex proelio nuntiantes caesos
 50  XXVIII,    4,  18|          pacem amicitiamque petentes venisse.~ Utrumque in hospitium
 51  XXVIII,    4,  19|          expetendae poenae videbatur venisse, accitum ab Tarracone L.
 52    XXIX,    3,  12|             venit Romanos Dyrrachium venisse Parthinosque et propinquas
 53    XXIX,    5,  24|            prius ipsum ad C. Laelium venisse querentem quod cunctando
 54    XXIX,    6,  29|              milium equitatu tradunt venisse. ceterum cum longe maximus
 55    XXIX,    6,  33|              Scipionem quoque postea venisse Masinissam credam; quippe
 56    XXIX,    6,  35|              alteram repetendam sese venisse. duos eodem nomine Carthaginiensium
 57     XXX,    1,   3|          castra Romana ad conloquium venisse. - primo eas condiciones
 58     XXX,    2,  14|            iungendam mecum amicitiam venisse et postea in Africa te ipsum
 59     XXX,    3,  16|              quae vellet.~ Scipio et venisse ea spe in Africam se ait,
 60     XXX,    4,  23|             speculatores non legatos venisse arguebat, iubendosque Italia
 61     XXX,    5,  29|             peditum quattuor equitum venisse eo ipso forte die adferebant -
 62     XXX,    5,  29|        tradit in castra ad Scipionem venisse.~ Ceterum Scipio cum conloquium
 63    XXXI,    5,  39|        Corpus iam curabat consul cum venisse caduceatorem et quid venisset
 64  XXXIII,    4,  40|           recipienda in antiquum ius venisse et Lysimachiam deletam Thracum
 65  XXXIII,    5,  45|             rege ad eum clam legatos venisse: ut feras quasdam nulla
 66  XXXIII,    5,  47|              adventus dici iusserunt venisse se ad controversias quae
 67   XXXIV,    6,  56|           milia in agrum Placentinum venisse et eum usque ad ipsa coloniae
 68   XXXIV,    6,  61|           Hannibale et rege Antiocho venisse; certos homines cotidie
 69    XXXV,    4,  32|        concilio motura esset; nam et venisse eos et quae agerent omnia
 70    XXXV,    4,  39|         utrum ad amicos an ad hostes venisse se mallent. respondit Magnetarches
 71    XXXV,    4,  39|    Magnetarches Eurylochus ad amicos venisse eum, sed abstineret portu
 72    XXXV,    5,  43|         Aetoli, postquam Demetriadem venisse Antiochum allatum est, concilio
 73   XXXVI,    5,  41|             gerendae causa ex Italia venisse; itaque desineret Antiochus
 74  XXXVII,    1,   2|             omne nomen in deditionem venisse - traducere in Boios et
 75  XXXVII,    2,   6|              in Africa in fidem suam venisse; in omnibus se maiora clementiae
 76  XXXVII,    3,  18|      Hellesponti opus essent, tempus venisse ratus, priusquam terra marique
 77  XXXVII,    4,  21|       Romanos ad tuendum Adramytteum venisse audivit, ea quidem urbe
 78  XXXVII,    4,  27|           vim magnam Chium ex Italia venisse, vinum portantes naves tempestatibus
 79 XXXVIII,    4,  37|              legatos ab Roma Ephesum venisse audierat, iussis sequi Antiochi
 80 XXXVIII,    6,  58|              crimen quaeri; eam dici venisse. Hic decem legatos simul
 81   XXXIX,    2,  24|            sub ius iudiciumque regis venisse; et Maronitarum exules venerant,
 82   XXXIX,    5,  42|         Boium cum liberis transfugam venisse; convenire consulem velle,
 83   XXXIX,    5,  54|              urbi ulli vim adlaturos venisse. nuper M. Claudium ad se
 84      XL,    1,   8|       volutans inambulavit. postquam venisse eos nuntiatum est, secessit
 85      XL,    1,   9|     colligendo ago. quid enim? negat venisse se cum multitudine ad ianuam
 86      XL,    1,  12|             fiducia in spem regni me venisse? nam si et in Romanis tantum
 87      XL,    4,  47|         exercitu se egregio fidentem venisse respondit; quem si ipsi
 88     XLI,    3,  22| adfirmaverunt legatos ab rege Perseo venisse, iisque noctu senatum in
 89     XLI,    3,  24|              audimus legatos Romanos venisse ad regem Persea et eos benigne
 90    XLII,    1,   8|             auderet, pessumo exemplo venisse, et distractos passim iustis
 91    XLII,    1,  11|             Eumenis fratrem, legatum venisse Romam Valerius Antias his
 92    XLII,    1,  11|      credidisse malis, ipsum Eumenem venisse tradunt. Eumenes igitur
 93    XLII,    2,  26|         acciperent, sciretur denique venisse eos et super qua re venissent?
 94   XLIII,    1,   4|        percussos, sub corona ceteros venisse. Indigna res senatui visa,
 95   XLIII,    2,  22|             Persea tendentem Stratum venisse, mutato deinde cum fortuna
 96    XLIV,    2,  20|         adlatas naves, sine causa et venisse et abisse; nec animum eius
 97     XLV,    1,   1|            in dicionem populi Romani venisse. his auditis clamor cum
 98     XLV,    1,  13|         regem in potestatem consulis venisse. dimissis legatis <regiis>
 99     XLV,    2,  20|           civitatis crimina dicentes venisse petissent, ut senatus sibi
100     XLV,    3,  34|      dicerent ad praesidia deducenda venisse, ut liberi Epirotae sicut
101     XLV,    4,  44|           Romanum salutatum se dixit venisse et gratulatum, quod Persea