Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  11|       Fusi igitur primo impetu et clamore hostes, oppidum captum;
  2       I,    5,  25|     secundam pugnam petebat. Tunc clamore qualis ex insperato faventium
  3       I,    7,  39|         conspectu; plurimo igitur clamore inde ad tantae rei miraculum
  4      II,    2,  10|         deinde commovit aciem, et clamore sublato undique in unum
  5      II,    3,  23|      agminibus per omnes vias cum clamore in forum curritur. Magno
  6      II,    3,  27|         consulis prae strepitu et clamore poterat, neque cum decresset
  7      II,    3,  27| auctoritate principum quam populi clamore; adeo supererant animi ad
  8      II,    3,  29|         non sententiis magis quam clamore et strepitu. Tandem cum
  9      II,    3,  30|           gerere. Volsci cursu et clamore fessi cum se velut stupentibus
 10      II,    4,  39|       poscentium primum seditioso clamore conterruit, deinde vocare
 11      II,    5,  65|           ultro gradum inferre et clamore renovato commovent aciem;
 12     III,    3,  21|          plebe veniunt. Multitudo clamore ingenti nunc consulum, nunc
 13     III,    4,  28|     clamorem omnes tollere iubet; clamore sublato ante se quemque
 14     III,    4,  28|           differendum negat; illo clamore non adventum modo significari
 15     III,    4,  28|        est; legionibus dictatoris clamore significant ab ea quoque
 16     III,    7, 48b|                                   Clamore ad tam atrox facinus orto
 17     III,    8,  60|          addito turbatis mentibus clamore atque impetu invadit. Rettulere
 18     III,    8,  63|          excitabant. Redintegrato clamore undique omnes conisi hostem
 19      IV,    3,  18|         conspexit, primos equites clamore sublato in hostem emisit;
 20      IV,    4,  28| exsequentemque dicta redintegrato clamore secuti dant impressionem
 21      IV,    5,  33|        adortos; ipse redintegrato clamore infert acrius signa. Cum
 22      IV,    5,  38|          esse pedites pares". Cum clamore comprobata adhortatio esset,
 23      IV,    5,  41|      ablatum ex strepitu tamen et clamore sensisse usque ad noctem
 24      IV,    6,  59|          erat praesidium, ingenti clamore ac tumultu moenia invasere.
 25       V,    6,  37|        fieret, Romam se ire magno clamore significabant quacumque
 26       V,    6,  38|         temptato certamine sed ne clamore quidem reddito integri intactique
 27       V,    6,  43|          in foro instruitur; inde clamore sublato ac testudine facta
 28       V,    6,  45|           parte nacti cum ingenti clamore invadunt. Nusquam proelium,
 29       V,    6,  47|       pronuntiasset, consentiente clamore militum in unum vigilem
 30      VI,    1,   4|            improviso adorti primo clamore atque impetu cepere; direptum
 31      VI,    2,   8|          procurrunt pariter omnes clamore sublato 'sequere imperatorem'
 32      VI,    2,  10|          fossis scalae admotae et clamore primo impetuque oppidum
 33      VI,    3,  13|    proelium iniit, temere omisit; clamore tantum missilibusque telis
 34      VI,    4,  24|  adhortatio in vicem totam alacri clamore pervasit aciem. neque alter
 35      VI,    4,  29|      Praenestini. primo impetu ac clamore dissipati ordines sunt dein,
 36      VI,    5,  33|      improviso incidissent, primo clamore oppidum praeter arcem captum
 37     VII,    1,   7|       deinde eius relictis equis, clamore ingenti provolant ante signa
 38     VII,    1,   8|        inter se vocibus concitati clamore renovato inferunt pedem
 39     VII,    2,  16|            Signum poscunt ingenti clamore celsique et spe haud dubia
 40     VII,    4,  23|        maxime operi essent, truci clamore adgreditur. Ab Romanis nec
 41     VII,    5,  35|        fallentes vel sentientibus clamore subito pavorem iniecturi.
 42     VII,    5, 37a|     gramineam coronam obsidialem, clamore donum approbantes, Decio
 43     VII,    6, 37b|  oppugnanda ducit. Quae cum primo clamore atque impetu cepisset, pluribus
 44     VII,    6,  41|                     Approbantibus clamore cunctis T. Quinctius ante
 45    VIII,    1,   4|     suadenti solum sed pollicenti clamore et adsensu omnes permiserunt,
 46    VIII,    2,  10|   intervalla ordinum antepilanis, clamore sublato principia Latinorum
 47    VIII,    3,  16|        certaminis memoria pavidos clamore atque impetu primo fudisset,
 48    VIII,    5,  27|          concitati homines cogunt clamore suo magistratus senatum
 49    VIII,    6,  39|       secum pugnam vocare. novato clamore signa inferuntur, et quidquid
 50      IX,    3,  13|           concursum est, ita prae clamore poscentium pugnam nulla
 51      IX,    5,  24|           unam praesidium Romanum clamore excitatum inrumpit et concursantes
 52      IX,    6,  31|       saltum, repente exortus cum clamore ac tumultu incautos invadit.
 53      IX,    7,  35|     instabilem aciem redintegrato clamore strictis gladiis hastati
 54      IX,    8,  40|     legiones Romanae redintegrato clamore intulissent gradum, tum
 55       X,    2,  19|        manere an abire me velitis clamore significate." tum vero tantus
 56       X,    4,  33|          armis in ordines eunt et clamore magis quam oculis hostem
 57       X,    4,  33|    oppugnaturi essent [rogitans], clamore sublato conixi primo resistunt,
 58       X,    4,  36|    tergiversantesque segnis pugna clamore incerto atque impari coepit;
 59       X,    5,  40|     divinae humanaeque spei pleni clamore consentienti pugnam poscunt;
 60     XXI,    1,   3|       imperatorque ingenti omnium clamore atque adsensu appellatus [
 61     XXI,    1,   5|       rati quod interesset amnis, clamore sublato passim sine ullius
 62     XXI,    3,  28|          ingenti sono fluminis et clamore vario nautarum militumque,
 63     XXI,    5,  46|     cornua Numidis firmat. Vixdum clamore sublato iaculatores fugerunt
 64    XXII,    1,   4|    pariter decucurrerant. Romanus clamore prius undique orto quam
 65    XXII,    4,  29|                 Tum Fabius, primo clamore paventium audito, dein conspecta
 66    XXII,    6,  42|         erant, ea accenderunt, et clamore orto a militibus, ni signum
 67    XXII,    6,  45|           vixdum in ripam egressi clamore ac tumultu fugassent, in
 68    XXII,    6,  47|                                   Clamore sublato procursum ab auxiliis
 69    XXIV,    1,  7a|  volneribus quam succurri posset. clamore et tumultu audito in Dinomenem
 70    XXIV,    2,  16|       animos accendit ut renovato clamore velut alii repente facti
 71    XXIV,    4,  31|        recitata essent, cum tanto clamore ad arma discursum est ut
 72    XXIV,    5,  38|          dedero, tum mihi undique clamore sublato turbam invadite
 73    XXIV,    5,  39|      superne in aversam contionem clamore sublato decurrunt, alii
 74     XXV,    3, 15a|        ubi est ventum, coorti cum clamore equites prope inconditam
 75     XXV,    6,  34|         vidit, alacres gaudio cum clamore per totam aciem nuntiantes
 76    XXVI,    1,   5|          proelium non solito modo clamore ac tumultu est coeptum;
 77    XXVI,    3,  18|         omnium ora conversa sunt, clamore ac favore ominati extemplo
 78   XXVII,    4, 15b|     agmine signa inferrentur. tum clamore sublato sub ortum ferme
 79   XXVII,    5,  27|          undique omnes exorti, et clamore sublato impetum fecere.
 80   XXVII,    8,  48|     deinde crescente certamine et clamore impotentius iam regi et
 81   XXVII,    8,  51|           adsensu, postremo etiam clamore universae contionis cum
 82  XXVIII,    3,  14|         aciem acceptis. Hasdrubal clamore equitum excitatus ut ex
 83  XXVIII,    4,  20|       evadunt. inde decurrunt cum clamore in urbem iam captam ab Romanis.
 84  XXVIII,    7,  36|          repente porta Romani cum clamore erumpunt, turbatosque hostes
 85    XXIX,    5,  25|       volucres ad terram delapsas clamore militum ait tantamque multitudinem
 86    XXXI,    3,  21|          ductum agmen erat. Galli clamore suorum ex agris revocati
 87  XXXIII,    4,  32|       certo iam gaudio tantus cum clamore plausus est ortus totiensque
 88   XXXIV,    4,  38|       terrerent, portabant. iussi clamore sublato subire undique omnes,
 89   XXXVI,    2,  14|          vacuamque eam cepit. tum clamore ab tergo captae urbis audito
 90   XXXVI,    5,  34|      quisque tendentes consonante clamore nominatim Quinctium orare,
 91  XXXVII,    4,  20|      potuit effusissimis habenis, clamore ab omni simul pedite atque
 92  XXXVII,    6,  41|       simul consternatis, augebat clamore et ab alia circumstantium
 93 XXXVIII,    1,   9|         et principes consulerent. Clamore et iurgio excepti, quam
 94 XXXVIII,    3,  25|           occurrissent. Ii procul clamore pavido suorum audito cum
 95 XXXVIII,    4,  41|           Conferti subeunt et cum clamore impetu facto primum expulere
 96      XL,    3,  28|        incompositos eos venientes clamore pariter omnium, qui in castris
 97      XL,    3,  31|           partibus simul erumpit, clamore non tantum ad ardorem pugnae
 98      XL,    4,  48|          libero introitu sineret, clamore sublato simul omnibus portis
 99     XLI,    2,  11|      capti tumultum ubi ex pavido clamore fugientium accepit rex,
100    XLII,    5,  58|           erat. deinde ut plurium clamore et cursu a portis dubitatio
101    XLII,    5,  59|         ita concitati cum ingenti clamore in dextrum cornu, Italicos