Lib. Cap. Par.

  1       I,    5,  29|            muris aut arce vi capta clamor hostilis et cursus per urbem
  2       I,    5,  29| pervagarentur. Ut vero iam equitum clamor exire iubentium instabat,
  3       I,    7, 41a|            lictores comprehendunt. Clamor inde concursusque populi,
  4       I,    7, 41a|         mea consilia sequere." Cum clamor impetusque multitudinis
  5       I,    8,  48|   eludentem insultasse dominis --, clamor ab utriusque fautoribus
  6      II,    2,  10|         fragor rupti pontis, simul clamor Romanorum, alacritate perfecti
  7      II,    2,  11|         illinc ab Naevia, redditus clamor; ita caesi in medio praedatores,
  8      II,    3,  23|             Ad haec visa auditaque clamor ingens oritur. Non iam foro
  9      II,    4, 33b|           muro aedificiis iniecit. Clamor inde oppidanorum mixtus
 10      II,    5,  50|        undique hostes erant. Primo clamor circumlatus exterruit, dein
 11      II,    5,  55| indignantium pro se acerrimus erat clamor, eo se in turbam confertissimam
 12     III,    4,  28|            Iussa miles exsequitur; clamor hostes circumsonat. Superat
 13     III,    8,  62|        Postquam ingenti alacritate clamor est sublatus, quod bene
 14      IV,    3,  22|       vanas a certo periculo minas clamor supra caput hostilis captam
 15      IV,    4,  27|      ancipitis eventus committunt. Clamor subito ortus non consulis
 16      IV,    5,  33|        quacumque pervaserat dedit. Clamor deinde accidit novus; qui
 17      IV,    5,  37|         apte locato concursum est. Clamor indicium primum fuit quo
 18      IV,    5,  40|          metu laetitiam fecere, ut clamor urbem pervaderet gratulantium
 19      IV,    6,  50|           militem lictore cum inde clamor et iurgium oreretur, saxo
 20       V,    3,  21|        iacerentur, inferunt ignes. Clamor omnia variis terrentium
 21       V,    4,  25|           rixae committendae causa clamor ortus esset, principes senatus
 22       V,    4,  28|          diurno proelium fuit; sed clamor Verruginem perlatus, cum
 23       V,    6,  38|          in reliqua acie simul est clamor proximis ab latere, ultimis
 24       V,    6,  42|       constare poterant. Quocumque clamor hostium, mulierum puerorumque
 25      VI,    5,  33|         verterat. tollitur ex arce clamor ab Tusculanis; excipit aliquanto
 26     VII,    2,  14|          deinde ab Romana statione clamor ortus ac procursum utrimque
 27     VII,    2,  15|       dedit. Ubi inde quoque novus clamor ortus est et tendere obliquo
 28     VII,    5,  36|             Perfertur circa collem clamor fugatque ex suis quemque
 29     VII,    6,  40|        istinc signa canent, istinc clamor prius incipiet atque impetus,
 30    VIII,    5,  32|                                    Clamor e tota contione ortus, uti
 31    VIII,    5,  32|       miscentes sese recepit. inde clamor in totam contionem est perlatus;
 32    VIII,    6,  38|         certamen stetisse ut neque clamor, ut primo semel concursu
 33    VIII,    6,  39|          pedestrem aciem adoritur. clamor inde novus accidens et Samnitium
 34      IX,    3,  16|           et ab urbe plena hostium clamor sublatus momentoque unius
 35      IX,    7,  32|     exspectantes ut ab adversariis clamor et pugna inciperet, et prius
 36      IX,    7,  32|            ne infecta re abiretur, clamor ab Etruscis oritur concinuntque
 37      IX,    7,  37|           intra munimenta sensere, clamor repente circa duces ortus,
 38      IX,    8,  41|       alacritate militum audita ut clamor sua sponte ortus loquentem
 39      IX,    8,  43|       patiebatur, instructa acies. Clamor primum in stativa perlatus,
 40       X,    1,   5|           tum concitatior accidens clamor ab increscente certamine.
 41       X,    2,  19|          rem gesturum. Tum militum clamor ortus, ut simul ambo bellum
 42       X,    2,  19|  significate." tum vero tantus est clamor exortus ut hostes e castris
 43       X,    3,  29|           diem; dein, postquam nec clamor hostium nec impetus nec
 44       X,    4,  36|      hostibus prius impetus, prius clamor inciperet. Neutris animus
 45       X,    5,  40|       spectaculum esset. Priusquam clamor tolleretur concurrereturque,
 46       X,    5,  43|         iam Aquiloniam habuissent, clamor eos utrimque par accidens
 47     XXI,    3,  28|       terribilior ab tergo adortus clamor, castris ab Hannone captis.
 48     XXI,    7, 57b|            vigiles. Tantus repente clamor est sublatus ut Placentiae
 49    XXII,    6,  42|      crebros etiam relictos ignes. Clamor inde ortus ut signa proferri
 50    XXII,    7,  55|          expedirent obstreperetque clamor lamentantium mulierum et
 51    XXII,    8,  60|       turba, quae in comitio erat, clamor flebilis est sublatus manusque
 52   XXIII,    1,   3|   nominasset, multo maior extemplo clamor oriebatur, cum alii negarent
 53   XXIII,    6,  44|        circa Nolam - concurrerunt. Clamor ex parte utraque sublatus
 54    XXIV,    2,  14|       consultum recitavit, ad quae clamor cum ingenti adsensu est
 55    XXIV,    2,  16|          iubere. ad quam vocem cum clamor ingenti alacritate sublatus
 56    XXIV,    4,  24|        incertae rerum multitudinis clamor erat. quam ferociter minitantem
 57    XXIV,    4,  25|         omnibus partibus contionis clamor oritur nullam earum vivere
 58    XXIV,    4,  31|      extemplo primum a Cretensibus clamor est ortus, deinde exceptus
 59     XXV,    3,  14|          cum iam receptui caneret, clamor militum aspernantium tam
 60     XXV,    6,  37|        iacere sinerent; cum subito clamor tubarumque sonus - iam enim
 61     XXV,    6,  38|         non stationes iustas esse. clamor in portis auditus et primus
 62     XXV,    6,  39|           signa canunt et tollitur clamor. pars semisomnos hostes
 63     XXV,    6,  39|  intercludant. hostes simul ignis, clamor, caedes, velut alienatos
 64     XXV,    6,  41|            certaminis fuit; primus clamor atque impetus rem decrevit.
 65    XXVI,    7,  40|           Numidarum procul visa et clamor Romanus haudquaquam ignotus
 66    XXVI,    7,  44|             multitudinem aliam quo clamor, quo subita vocasset res
 67   XXVII,    1,   1|           a tergo, simul a castris clamor hostilis auditus sextam [
 68   XXVII,    3,  13|         exercitus dedistis decus.' clamor inde ortus ut veniam eius
 69   XXVII,    4, 15b|         urbis interdum excitaretur clamor, veritus ne inter cunctationem
 70   XXVII,    7,  42|            decurrentium per colles clamor ab tergo auditus metum ne
 71  XXVIII,    4,  19|       mediocri periculo moenia cum clamor undique ab sollicitis vicem
 72    XXIX,    2,   6|  scandentes accepissent, priusquam clamor oreretur in vigiles Poenorum,
 73    XXIX,    2,   6|         nequaquam numero pares, ni clamor ab iis qui extra arcem erant
 74    XXIX,    2,   9|     poculum esset, iurgium inde et clamor, pugna postremo orta inter
 75    XXIX,    6,  28|      recursum semper ad naves quam clamor agrestes conciret fuerat.
 76     XXX,    1,   6|         sponte incendium ortum; et clamor inter caedem et volnera
 77     XXX,    3,  18|           tumultum equestrem auxit clamor ab legionibus additus, nec
 78     XXX,    6,  33|      Romanis cecinerunt, tantusque clamor ortus ut elephanti in suos,
 79     XXX,    6,  34|         gerenda momenta: congruens clamor ab Romanis eoque maior et
 80   XXXII,    2,  12|          inde recepissent sese, ni clamor primum ab tergo auditus,
 81   XXXII,    4,  25|         multitudinis ortus, deinde clamor subicientium Philippi nomen
 82   XXXII,    4,  30|    fugatique fuissent: a militibus clamor sublatus compotem voti consulem
 83  XXXIII,    1,   9|          signum. raro alias tantus clamor dicitur in principio pugnae
 84    XXXV,    2,  11|           primo conspectus, deinde clamor trepidantium in vicis auditus,
 85   XXXVI,    4,  24|          in nocturno tumultu, unde clamor exaudiretur, haud dubie
 86   XXXVI,    4,  24|          muros transcendere. simul clamor, index capti oppidi, est
 87  XXXVII,    5,  32|            parci se deditis velle, clamor undique est sublatus, indignum
 88 XXXVIII,    1,   6|       oppresserunt; dein, postquam clamor tumultusque in castra est
 89 XXXVIII,    2,  22|  coniciebatur, et vulnerari multos clamor permixtus mulierum atque
 90 XXXVIII,    4,  40|          abstrahere. Unde postquam clamor primum ad eos, qui iam ingressi
 91   XXXIX,    3,  31|        sequi. renovatur ab omnibus clamor: impetus fit velut ex superiore
 92   XXXIX,    3,  35|       restituti in eam viderentur. clamor undique ortus, referret
 93      XL,    3,  27|     consentiens reddebatur militum clamor, nullam militum culpam esse,
 94      XL,    3,  32|         Romanis animus crevit. iam clamor suorum vincentium accidebat,
 95     XLI,    1,   2|     reddere responsum poterant; et clamor in portis, ut ubi nulla
 96    XLII,    5,  66|      equitibus occurrunt. ibi vero clamor iubentium referre signa
 97   XLIII,    2,  16|            Ti. Gracchus, quod, cum clamor undique plebis esset periculum
 98    XLIV,    1,  12|            quidnam sibi repentinus clamor vellet. postquam patere
 99    XLIV,    3,  37|            movit nec aliter vates. clamor ululatusque in castris Macedonum
100     XLV,    1,   1|        fremitus increvit; postremo clamor plaususque velut certo nuntio
101     XLV,    1,   1|        Romani venisse. his auditis clamor cum ingenti plausu ortus;