Lib. Cap. Par.

  1       I,    2,   6|         ostendit. Iuvenes per mediam contionem agmine ingressi cum avum
  2       I,    3,  16|             ad exercitum recensendum contionem in campo ad Caprae paludem
  3       I,    3,  16|         quamvis magnae rei auctor in contionem prodit. "Romulus" inquit, "
  4       I,    5,  28|        omnibus ut adsolet, vocari ad contionem utrumque exercitum iubet.
  5      II,    1,   2|          suspicione plebem Brutus ad contionem vocat. Ibi omnium primum
  6      II,    2,   7|         populo submissis fascibus in contionem escendit. Gratum multitudini
  7      II,    3,  24|           Tum consul misso senatu in contionem prodit. Ibi curae esse patribus
  8      II,    5,  54|          inventum. Quod ubi in totam contionem pertulit rumor, sicut acies
  9      II,    5,  59|           negare volgo milites se ad contionem ituros passimque exaudiri
 10     III,    4,  27|              Cum magistro equitum in contionem venit, iustitium edicit,
 11     III,    5,  33|         virum, invento prolatoque in contionem, in re iuxta manifesta atque
 12     III,    5,  34|            decem tabulis, populum ad contionem advocaverunt et, quod bonum
 13     III,    6,  39|            qui sibi minus privato ad contionem populum vocare quam illis
 14     III,    7,  49|             a multitudine fasces. In contionem Appius escendit: sequuntur
 15     III,    7,  54|        senatu, decemviri prodeunt in contionem abdicantque se magistratu,
 16     III,    9,  64|             haud popularis nactus in contionem cum iis processit. Ubi cum
 17     III,    9,  66|            iere, Quinctius consul ad contionem populum vocavit.~ ~67.
 18     III,    9,  67|            tamen cum pudore summo in contionem in conspectum vestrum processi.
 19     III,    9,  69|        primores patrum dignam dicere contionem imperio consulari, dignam
 20      IV,    1,   1|              scivisset, confestim ad contionem advocavit.~ ~2.
 21      IV,    1,   6|                               Cum in contionem et consules processissent
 22      IV,    2,  15|       incerta existimatione facti ad contionem vocari iussit, et Maelium
 23      IV,    5,  32|           vicos dimissis dictator ad contionem advocatam increpuit quod
 24      IV,    6,  49|        quieverint." Quod auditum non contionem magis quam mox patres offendit.
 25       V,    1,   2| invenientibus, Romam est allatum, in contionem prosiliunt, sollicitant
 26       V,    6,  43|              tactus cum se in mediam contionem intulisset, abstinere suetus
 27       V,    7,  50|             Veios transmigrarent, in contionem universo senatu prosequente
 28     VII,    2,  16|             consedissent, vocatis ad contionem militibus "castra nunc"
 29     VII,    5,  36|              est, consul classico ad contionem convocat orsusque meritas
 30     VII,    5,  36|       interfante ipso Decio distulit contionem; qui auctor omnia posthabendi
 31    VIII,    1,   7|            extemplo filium aversatus contionem classico advocari iussit.~ ~
 32    VIII,    5,  32|              classicoque extemplo ad contionem advocavit. tum silentio
 33    VIII,    5,  32|        recepit. inde clamor in totam contionem est perlatus; alibi preces,
 34    VIII,    5,  32|      proficerent, intueri saevientem contionem iubebant: ita inritatis
 35    VIII,    5,  33|       Hostilius cessit.' ex curia in contionem itur. quo cum paucis dictator,
 36      IX,    3,  13|            adloquendos milites ratus contionem advocari iussit; ceterum
 37      IX,    5,  26|         imperii memor, progressus in contionem ita verba fecit: "et omnes
 38       X,    2,  19|              restitantes consules in contionem pertraxerunt. Ibi orationes
 39       X,    3,  21|     suffragium centurias vocaret, in contionem advocato populo multa de
 40       X,    5,  39|       Papirius nuntio misso extemplo contionem habuit; multa de universo
 41     XXI,    5,  45|            milites ratus, vocatis ad contionem certa praemia pronuntiat
 42   XXIII,    1,   3|                        Tum vocato ad contionem populo "quod saepe" inquit "
 43   XXIII,    6,  48|              staturam. Prodeundum in contionem Fulvio praetori esse, indicandas
 44    XXIV,    1,   4|       testamento prolato pueroque in contionem producto - erat autem quindecim
 45    XXIV,    1,   4|            annorum - paucis, qui per contionem ad excitandos clamores dispositi
 46    XXIV,    2,  14|              hoste castra locat. ibi contionem militum habuit. legiones
 47    XXIV,    2,  14|            posterum diem pronuntiato contionem dimisit: milites laeti,
 48    XXIV,    4,  22|    principibus unus nomine Polyaenus contionem et liberam et moderatam
 49    XXIV,    4,  24|          silentes integram plebem in contionem sequerentur. Sopatro mandatum
 50    XXIV,    4,  28|              hac turbatione rerum in contionem vocari placuit; ubi cum
 51    XXIV,    5,  38|         instantis facerem. orta luce contionem habituri sunt ad criminandum
 52    XXIV,    5,  39|              alii superne in aversam contionem clamore sublato decurrunt,
 53     XXV,    6,  28|    interfectis iis et multitudine ad contionem vocata inopiam quaeque ipsi
 54    XXVI,    2,  15|            murmur ab tribunali totam contionem pervasit differri rem integram
 55    XXVI,    8,  48|          Scipio conlaudato Laelio ad contionem advocavit pronuntiavitque
 56   XXVII,    2,   7|         obsistentem. productus et in contionem Laelius eadem edisseruit.
 57   XXVII,    3,  13|      postquam in castra reditum est, contionem adeo saevam atque acerbam
 58   XXVII,    8,  51|     recitatae sunt. inde traducti in contionem legati. L. Veturius litteris
 59  XXVIII,    5,  26|        egrederetur. vocati deinde ad contionem qui pridie venerant, ferociter
 60  XXVIII,    5,  29|       offusus. exercitus, qui corona contionem circumdederat, gladiis ad
 61    XXIX,    2,   8|             vidit castra, vocatos ad contionem Locrenses graviter ob defectionem
 62    XXIX,    4,  21|             fecerunt. tum vocatos ad contionem milites praetor signa extra
 63    XXIX,    4,  21|      restituisset. Locrensium deinde contionem habuit atque iis libertatem
 64    XXIX,    5,  24|        mentes hominum, et vocatis ad contionem militibus non ultra esse
 65     XXX,    2,  15|              in tribunal escendit et contionem advocari iussit. ibi Masinissam,
 66     XXX,    7,  40|          accessio erat, devictum. in contionem inde prodire iussus gaudiumque
 67    XXXI,    2,  15|                                   In contionem extemplo populus vocatus
 68    XXXI,    2,  15|       litteris autem, quae missae in contionem recitataeque sunt, commemoratio
 69   XXXII,    5,  40|       Argivis se defenderet accitum. Contionem rex Argivorum postulabat
 70   XXXII,    5,  40|              urbe praesidiis liberam contionem non immixtis Lacedaemoniis
 71  XXXIII,    3,  28|              ab se criminis causa in contionem progressus errare ait homines
 72  XXXIII,    5,  46|     quaestorem misit subductumque in contionem non ipsum magis quam ordinem
 73   XXXIV,    3,  27|            vocant - positis armis ad contionem vocari iubet Lacedaemonios
 74   XXXIV,    3,  32|              eduntur? exhibe liberam contionem vel Argis vel Lacedaemone,
 75   XXXIV,    4,  37|      multitudinem cerneret tyrannus, contionem advocari iussit. ubi cum
 76    XXXV,    4,  34|            velamenta supplicum, <in> contionem frequentem accierunt singulos
 77    XXXV,    4,  36|              positis armis vocata in contionem multitudo fuisset et oratio
 78   XXXVI,    3,  17|         copias admoveret, vocatos in contionem milites paucis est adlocutus. '
 79   XXXVI,    3,  21|              legati iussu senatus in contionem sunt producti, atque ibi
 80  XXXVII,    4,  28|      rettulissent legati, vocatur in contionem a magistratibus populus,
 81 XXXVIII,    2,  12|        Scipione et exercitu lustrato contionem apud milites habuit, qua
 82 XXXVIII,    6,  51|              clientiumque per mediam contionem ad Rostra subiit silentioque
 83 XXXVIII,    6,  52|       iudicium et tribunos plebis et contionem reliquisset, et, quibus
 84   XXXIX,    1,  15|          aliquis ex magistratibus ad contionem vocasset, forte temere coire
 85     XLI,    2,   7|              Histria essent acta, in contionem quoque produxerunt. ad quae
 86    XLII,    3,  33|             res ageretur, populus in contionem advocatus. pro centurionibus
 87    XLII,    4,  52|          armatosque, sicut erant, ad contionem vocavit. ipse constitit
 88    XLII,    5,  61|   multiplicata verbis regis, quae ad contionem vocato exercitu habuit. '
 89   XLIII,    1,   8|          modo eum lacerarunt, sed in contionem etiam pertracto multis obiectis
 90   XLIII,    2,  16|               Eo facto avocatam a se contionem tribunus questus et in ordinem
 91   XLIII,    2,  16|             Claudio diem dixit, quod contionem ab se avocasset; et utrique
 92    XLIV,    1,   1|            paucis post diebus consul contionem apud milites habuit. orsus
 93    XLIV,    2,  22|           Aemilius consul e curia in contionem processit orationemque talem <
 94    XLIV,    3,  34|           debere.> ab his praeceptis contionem dimisit, volgo etiam veteranis
 95    XLIV,    3,  37|         fuerat, consulis permissu ad contionem militibus vocatis pronuntiavit,
 96    XLIV,    3,  45|        nequiquam miserat legatos, in contionem processit Philippum secum
 97     XLV,    1,   2|             eadem haec paulo post in contionem traducti exposuerunt; renovataque
 98     XLV,    1,  10|       postquam Rhodum ventum est, in contionem quoque eos iidem precibus
 99     XLV,    4,  37|         universi populi Romani; apud contionem togatam et urbanam prius
100     XLV,    4,  37|        fuisse. transeatur ad alteram contionem; nec Quirites vos, sed milites