Lib. Cap. Par.

  1     XXV,    5,  23|          abnuit Marcellus iam tum Aetolorum, quibus socii Lacedaemonii
  2    XXVI,    4,  24|        ante ad id ipsum concilium Aetolorum classe expedita venit. ubi
  3    XXVI,    4,  24|            et Dorimachus princeps Aetolorum adfirmaverunt auctoritate
  4    XXVI,    4,  24|        tectaque et muri cum agris Aetolorum, alia omnis praeda populi
  5    XXVI,    4,  24|      retenti Romae diutius legati Aetolorum; nec tamen impedimento id
  6    XXVI,    4,  25|                          Philippo Aetolorum defectio Pellae hibernanti
  7    XXVI,    4,  25|    audivit, armata omni iuventute Aetolorum bellum inferre Acarnaniae
  8    XXVI,    4,  25|       adversus vim atque iniuriam Aetolorum pro patria pugnantes mortem
  9    XXVI,    4,  25|     prospero alio successu rerum. Aetolorum impetum tardaverat primo
 10    XXVI,    4,  25|         inde cum audisset reditum Aetolorum ex Acarnania, et ipse Pellam
 11   XXVII,    6,  31|           profectus ad praesidium Aetolorum quod ab Eleis accitum acceptumque
 12   XXVII,    6,  32|     excursiones genus lacesserent Aetolorum. ignorabant Sulpicium cum
 13  XXVIII,    2,   7|           a Philippo cum in fidem Aetolorum perfugissent, sedem iis
 14  XXVIII,    2,   8|      sinum, profectus ad Eruthras Aetolorum, quae prope Eupalium sunt,
 15    XXIX,    3,  12|           se averterant Romani ab Aetolorum quo missi erant auxilio,
 16    XXXI,    4,  29|                         Concilium Aetolorum stata die, quod Panaetolicum
 17    XXXI,    4,  32|        Romanos Damocritus praetor Aetolorum pecunia, ut fama est, ab
 18    XXXI,    4,  32|    inclinaturos. haec in concilio Aetolorum acta.~ ~
 19    XXXI,    5,  41|          nec effusas populationes Aetolorum nec castra quo fors tulisset
 20    XXXI,    5,  42|          fuga capti caesique sunt Aetolorum. Philippus, si satis diei
 21    XXXI,    5,  43|          forte oblata res hostium Aetolorum numerum. Scopas princeps
 22    XXXI,    5,  43|          avexit; nec ex iuventute Aetolorum quemquam reliquisset, ni
 23   XXXII,    1,   4|      absistere eum coegit subitus Aetolorum adventus, qui Archidamo
 24   XXXII,    5,  32|      classis et Phaeneas princeps Aetolorum et Achaei duo, Aristaenus
 25   XXXII,    5,  33|         Argos repetebant. Praetor Aetolorum Phaeneas cum eadem fere
 26   XXXII,    5,  33|           orationem eius princeps Aetolorum Alexander, vir ut inter
 27   XXXII,    5,  33|       pulso praetore et praesidio Aetolorum occupasse eum; Cium, item
 28  XXXIII,    1,   3|           pervenit. ibi concilium Aetolorum Heracleam indictum tenuit
 29  XXXIII,    1,   6|          fuit, in quo non minimum Aetolorum opera regii fugati atque
 30  XXXIII,    1,   7|         duo milia peditum, maxime Aetolorum, cum duobus tribunis militum
 31  XXXIII,    2,  12|        pacis libertatisque esset. Aetolorum asperior oratio fuit, qui
 32  XXXIII,    2,  12|          deinde Phaeneae praetori Aetolorum testificantique si elapsus
 33  XXXIII,    2,  16|      genti, altera metus odiumque Aetolorum. concilium Leucadem indictum
 34  XXXIII,    4,  31|     liberandam omnem Graeciam, si Aetolorum linguas retundere, si veram
 35  XXXIII,    4,  35|        populi Romani permanerent. Aetolorum principes alii leniter questi
 36  XXXIII,    5,  49|        adventus Hannibalis fecit. Aetolorum quoque eodem tempore alienati
 37   XXXIV,    3,  24|           ut ab latrocinio quoque Aetolorum satis pacata haec relinquatis.'
 38   XXXIV,    4,  41|     castra diuque cunctatum, quia Aetolorum auxilia expectasset, coactum
 39    XXXV,    2,  12|        infesti erant Romanis quam Aetolorum gens. ii post deportatos
 40    XXXV,    2,  12|  Romanorum esse dicere, victoriam Aetolorum, et aditum in Graeciam Romanis
 41    XXXV,    4,  31|       Romanis totique Antiochi et Aetolorum erant, quia cum reddi obsidem
 42    XXXV,    4,  31|          eius quidam omnia novari Aetolorum Antiochique adventu malebant.
 43    XXXV,    4,  33|      orsus a principio societatis Aetolorum cum Romanis et quotiens
 44    XXXV,    4,  33|         furor illo tempore gentem Aetolorum, tantus magistratus eorum
 45    XXXV,    4,  34|      interficerent. ita Demetrias Aetolorum facta est.~ ~35.
 46    XXXV,    4,  36|            deinde, postquam abire Aetolorum agmen videre, concurrunt
 47    XXXV,    4,  38|          respicerent: ne sinerent Aetolorum Chalcidem fieri; Euboeam
 48    XXXV,    4,  38|     venirent. respondit Thoas dux Aetolorum non ad oppugnandos sed ad
 49    XXXV,    5,  45|        regis inter duos principes Aetolorum Phaeneam et Thoantem contentio
 50    XXXV,    5,  46|      navibus ipse cum principibus Aetolorum Euripum traiecit; et, cum
 51    XXXV,    5,  46|         non aspernari nec ipsorum Aetolorum. id primum eos pro amicis
 52    XXXV,    5,  48|        interponant. idem ferme et Aetolorum legatus Archidamus petiit
 53    XXXV,    5,  48|          modo de Philippo virtute Aetolorum partam sed etiam salutem,
 54    XXXV,    5,  49|          Achaeos enim probe scire Aetolorum omnem ferociam in verbis,
 55    XXXV,    5,  49|          nunc Lamiam in concilium Aetolorum, nunc Chalcidem: videretis
 56   XXXVI,    1,   6| Demetriadem convenirent principes Aetolorum, cum quibus de summa rerum
 57   XXXVI,    2,  10|        cum tribus milibus peditum Aetolorum et ducentis equitibus in
 58   XXXVI,    3,  15|     infames nuptias petisse. tunc Aetolorum vana promissa incusare et
 59   XXXVI,    3,  16|         inutili utrobique auxilio Aetolorum, in ipsis faucibus prope
 60   XXXVI,    3,  16|     adversus regem posuit castra. Aetolorum utraeque manus Heracleam
 61   XXXVI,    3,  17|    delectorum peditum ad castella Aetolorum, Flaccum in Rhoduntiam et
 62   XXXVI,    3,  19|      certamine pugnae, ab incursu Aetolorum se tuentes non plus quinquaginta
 63   XXXVI,    4,  24|   traditus inter ceteros princeps Aetolorum Damocritus est, qui principio
 64   XXXVI,    4,  24|          principio belli decretum Aetolorum, quo accersendum Antiochum
 65   XXXVI,    4,  26|     Romanos vacuos omni cura, cum Aetolorum gentem sustulissent, omnibus
 66   XXXVI,    4,  27|        capta fregit tandem animos Aetolorum, et paucos post dies, quam
 67   XXXVI,    4,  27|          ut est ventum, principes Aetolorum apud Flaccum concilium habuerunt
 68   XXXVI,    4,  28|           se quidem et qui adsint Aetolorum scire facienda esse, quae
 69   XXXVI,    4,  28|         ad decernenda ea concilio Aetolorum opus esse; ad id petere
 70   XXXVI,    4,  29|           timere quicquam vetuit, Aetolorum prava consilia atque in
 71   XXXVI,    5,  34|          vi foret, omne nomen ibi Aetolorum ad internecionem videbatur
 72   XXXVI,    5,  34|        non tantum interest nostra Aetolorum opes ac vires minui, quantum
 73   XXXVI,    5,  35|    orarent, ut misereretur gentis Aetolorum, exire aliquos ad se iussit.
 74   XXXVI,    5,  42|         Zacynthumque, quia partis Aetolorum maluerant esse, protinus
 75  XXXVII,    1,   3|         Per eosdem dies principes Aetolorum tres et quadraginta, inter
 76  XXXVII,    2,   6|     responsum est nisi ex communi Aetolorum decreto facturos, ne teneret
 77  XXXVII,    2,   6|        frequens ab Hypata legatio Aetolorum venit, et spem pacis eis
 78  XXXVII,    4,  25|        primum furor, deinde fraus Aetolorum absumpsisset. maxime confirmatus
 79  XXXVII,    6,  46|       triginta duxit. Damocritus, Aetolorum dux, paucos ante dies, cum
 80 XXXVIII,    1,   3|      recepta - nam fuerat quondam Aetolorum - eadem spe in Aperantiam
 81 XXXVIII,    1,   3| deditionem venit. Dolopes numquam Aetolorum fuerant, Philippi erant.
 82 XXXVIII,    1,   5|           metu deterrito praetore Aetolorum, seu quia potius visum est
 83 XXXVIII,    1,   8|   Phaeneas et Damoteles quod e re Aetolorum, ut in tali casu, fideque
 84 XXXVIII,    1,   9|      Ambracienses prius pacti, ut Aetolorum auxiliares sine fraude emitterent,
 85 XXXVIII,    1,  10|        approbasse pacem concilium Aetolorum accepit, iussis proficisci
 86 XXXVIII,    1,  10|         aequiperando multitudinem Aetolorum, usus, cum in fide Romanae
 87 XXXVIII,    1,  11|  maiestatemque populi Romani gens Aetolorum conservato sine dolo malo;
 88 XXXVIII,    1,  11|      urbes, qui agri, qui homines Aetolorum iuris aliquando fuerunt,
 89 XXXVIII,    4,  43|            eadem Ambraciensium et Aetolorum causa est. Itaque collega
 90   XXXIX,    2,  25|      Acilium regi concessisse, si Aetolorum fuissent, et si voluntate,
 91     XLI,    3,  25|                  per haec tempora Aetolorum in semet ipsos versus furor
 92    XLII,    1,   5|     conpositae in Perrhaebia res. Aetolorum causas <M.> Marcellus Delphis
 93    XLII,    4,  51|     litteris ad Persea deprensis. Aetolorum et Boeotorum, qui non explebant
 94    XLII,    5,  55|          centum pedites miserunt. Aetolorum alae unius instar erat,
 95    XLII,    5,  60| principium ortum; secutos pavorem Aetolorum et ceteros socios Graecorum
 96    XLII,    5,  60|      populorum. quinque principes Aetolorum, qui primi terga vertentes
 97   XLIII,    2,  21|      obvium Archidamum, principem Aetolorum, per quem ei Stratus tradebatur,
 98   XLIII,    2,  22|         praefectus equitum gentis Aetolorum, cum sescentis peditibus
 99     XLV,    3,  28|           itinere sordidata turba Aetolorum occurrit; mirantique et
100     XLV,    3,  31|   ministerium caedis. hic eventus Aetolorum causae in omnibus Graeciae