Lib. Cap. Par.

 1       I,    6,  34|           Romam. Ad Ianiculum forte ventum erat; ibi ei carpento sedenti
 2       I,    7,  38|          universae rei dimicationem ventum est, ad singula oppida circumferendo
 3       I,    9,  51|    deferantur, quin prima luce, ubi ventum in concilium sit, instructus
 4       I,    9,  51|            existimaturi. Ubi est eo ventum, Turnum ex somno excitatum
 5       I,    9,  56|           ingenii sui. Quo postquam ventum est, perfectis patris mandatis
 6       I,    9,  59|        Bruto Romam profecti. Ubi eo ventum est, quacumque incedit armata
 7       I,    9,  59|           forum curritur. Quo simul ventum est, praeco ad tribunum
 8      II,    2,   6|           Postquam in agrum Romanum ventum est, obviam hosti consules
 9      II,    4,  40|          defenderent. Ubi ad castra ventum est nuntiatumque Coriolano
10      II,    5,  44|         concitata quam quod in spem ventum erat discordia intestina
11      II,    5,  47|        trepidos agit, et ad extrema ventum foret ni legati rapto consulis
12      II,    5,  65|         Consul ubi ad iniquum locum ventum est, sistit aciem. Miles
13     III,    3,  23|       detraxit hostem. Qua postquam ventum ad extremum est, inermes
14     III,    4,  30|           lex faciebat; ulteriusque ventum foret - adeo exarserant
15     III,    6,  39|               Sed magis oboedienter ventum in curiam esse quam obnoxie
16     III,    9,  69|           implevere. In senatum ubi ventum est, ibi vero in Quinctium
17      IV,    1,   2|          posse furores tribunicios; ventum iam ad finem esse; domi
18      IV,    2,   9|           intra parietes nequisset, ventum in ius est. Postulatu audito
19      IV,    4,  26|          plebis, quoniam ad extrema ventum est, senatus appellat ut
20      IV,    6,  56| inflammarentur animi, ut ad quosque ventum erat, numerus iuniorum conscribebatur.
21      VI,    4,  29|           utrimque animis ad Alliam ventum est. dictator Romanus, postquam
22      VI,    4,  29|            ad caput belli Praeneste ventum. id non vi sed per deditionem
23      VI,    5,  38|             dimicationem de legibus ventum; et cum tribus vocarentur
24     VII,    4, 29a|     Quotiens in extrema periculorum ventum, ut in hanc magnitudinem
25     VII,    5,  30|            fortuna nostra cogit: eo ventum est, patres conscripti,
26     VII,    5,  36|      aequantibus. Ubi ad praetorium ventum est, consul classico ad
27     VII,    6,  40|            Ubi primum in conspectum ventum est [et] arma signaque agnovere,
28    VIII,    1,   5|                       Ubi est Romam ventum, in Capitolio eis senatus
29    VIII,    2,  12|            utique ex plebe + cum eo ventum sit ut utrumque plebeium
30    VIII,    5,  29|             ad ultimum dimicationis ventum est, nobilius. ab altero
31      IX,    2,  10|            Samnitium et ad tribunal ventum Ponti est, A. Cornelius
32      IX,    2,  11|    habuerunt quam in conloquium est ventum habeant; tum bellum et fortia
33      IX,    5,  25|        principum quosdam inquirendo ventum est. Ceterum Ausonum gens
34      IX,    8,  39|         ultimum laboris ac periculi ventum est ut equites Romani omissis
35       X,    2,  14|        ducunt. ubi in hostium fines ventum est, uterque populabundus
36       X,    2,  18|           profectum est quod mature ventum erat ut quosdam spectantes
37       X,    3,  22|         collegae certaminibus nuper ventum foret admonendo: Decium
38       X,    4,  35|             si ante lucem ad castra ventum foret, tantum pavoris fuisse
39     XXI,    1,   7|         postquam ad effectum operis ventum est, coeptis succedebat.
40     XXI,    2,  19|        fortunae erexerunt. Inde est ventum ad Volcianos, quorum celebre
41     XXI,    3,  31|            quo priusquam in Italiam ventum foret non erat in animo
42     XXI,    4,  34|    subiectam iugo insuper imminenti ventum est, undique ex insidiis
43     XXI,    4,  34|         periculi ac prope perniciem ventum est; nam dum cunctatur Hannibal
44     XXI,    4,  36|                                     Ventum deinde ad multo angustiorem
45    XXII,    2,  14|         extrema iuga Massici montis ventum est [et] hostes sub oculis
46    XXII,    2,  17|            montium viasque angustas ventum est, signum extemplo datur,
47    XXII,    6,  44|     itineribus sequentes Poenum, ut ventum ad Cannas est et in conspectu
48   XXIII,    3,  19|       excipiebantur. Postremo ad id ventum inopiae est, ut lora detractasque
49    XXIV,    4,  22|          neque consulti fuerant. ut ventum ad Adranodorum est, ipsum
50     XXV,    3, 15a|            pertraheret. quo ubi est ventum, coorti cum clamore equites
51     XXV,    6,  35|        debellari posse. quo ubi est ventum, inter exercitus ducesque
52    XXVI,    1,   4|            et ubi ad coniectum teli ventum est signo dato velites desiliunt.
53    XXVI,    2,   9|  Fregellanum agrum ad Lirim fluvium ventum, ubi intercisum pontem a
54    XXVI,    3,  17|        semitas ac difficiles esset. ventum insequenti die ad conloquium
55    XXVI,    7,  42|           die ab Hibero Carthaginem ventum est simul terra marique.
56   XXVII,    6, 28b|      habebant. ii ubi ad portam est ventum Latine omnes loquentes excitant
57    XXIX,    4,  22|            erant postquam Romam est ventum extemplo in carcerem conditi.
58    XXIX,    7,  37|     habebant. cum ad tribum Polliam ventum esset in qua M. Livi nomen
59    XXIX,    7,  37|         Arniensem et nomen collegae ventum est, vendere equum C. Claudium
60     XXX,    2,  10|          itaque Scipio, postquam eo ventum est, contra quam in navali
61     XXX,    6,  32|                    In castra ut est ventum, pronuntiant ambo arma expedirent
62   XXXII,    1,   4|           flexibus vallium vias ubi ventum ad hanc urbem est, repente
63   XXXII,    2,  11|          iubet: ubi ad invia equiti ventum sit, in planitie aliqua
64   XXXII,    5,  37|                                  Ut ventum Romam est, prius sociorum
65  XXXIII,    1,   1|            ad hospitium imperatoris ventum est conspexere. tum velut
66  XXXIII,    1,   7|            esset, praecaverent. ubi ventum ad insessos tumulos est,
67  XXXIII,    2,  12|          cum Philippo ipso quotiens ventum in conloquium? nec unquam
68  XXXIII,    2,  16|             ubi ad crimina diluenda ventum est, cum tanta fiducia quantum
69   XXXIV,    2,  8b|            convenerunt. inde Rhodam ventum et praesidium Hispanorum
70   XXXIV,    5,  48|            cum ad mentionem Nabidis ventum esset: id minime conveniens
71   XXXIV,    5,  52|            venerunt. postquam Romam ventum est, senatus extra urbem
72    XXXV,    3,  26|             fugae finem quam Patras ventum est fecit. nihil ea res
73    XXXV,    4,  33|            sumpturos arma. postquam ventum est eo, Quinctius in concilio
74    XXXV,    5,  44|                     In concilium ut ventum est, aegre a Phaenea praetore
75   XXXVI,    3,  20|             donec in agrum Coroneum ventum est. ibi statua regis Antiochi
76   XXXVI,    4,  27|        vellent alia. Hypatam ut est ventum, principes Aetolorum apud
77   XXXVI,    4,  28|                Postquam ad consulem ventum est, Phaeneas legationis
78   XXXVI,    4,  30|         agmine fecit; ut ad Coracem ventum est - mons est altissimus
79  XXXVII,    3,  14|            occurrit. Samum postquam ventum est, accepta ab Livio classe
80  XXXVII,    3,  16|           enixe fecerunt. Rhodum ut ventum est, simul et, ad quam rem
81 XXXVIII,    2,  13|          castris ad Harpasum flumen ventum est, quo legati ab Alabandis
82 XXXVIII,    2,  14|     castellum imminens flumini Indo ventum est, cui fecerat nomen Indus
83 XXXVIII,    2,  15|     fertilemque omni genere frugum, ventum est. Colunt Pisidae, longe
84 XXXVIII,    2,  18|            vicum quem vocant Tyscon ventum. Eo legati Oroandensium
85 XXXVIII,    2,  22|     escendissent, postquam ad invia ventum est, flexere iter in partem
86 XXXVIII,    3,  25|             hoc colloquium utrimque ventum est. Trecentos equites Attalus
87 XXXVIII,    3,  30|      conventus agerentur. Et sub ad ventum consulis damiurgis civitatium,
88      XL,    1,   4|     propositum. ceterum in adversum ventum nequiquam eos tendentes
89    XLII,    2,  15|             agmen. ubi ad eum locum ventum est, qua singulis eundum
90    XLII,    4,  44|                        Chalcidem ut ventum est, aliarum civitatium
91    XLII,    5,  55|     postquam Gomphos sine certamine ventum est, praeter gaudium periculosi
92    XLIV,    1,   4|            in exitu est, corrigere. ventum quidem erat eo, ut, si hostem
93    XLIV,    2,  25|           ubi ad pecuniae mentionem ventum erat, ibi haesitabat; et
94    XLIV,    2,  27|             cum ad finem Macedoniae ventum esset, subsisterent ibi
95    XLIV,    3,  31|             Romani. ad Scodram inde ventum est, quod belli caput erat,
96    XLIV,    3,  43|     comitatu fugit. simul in silvam ventum est, ubi plures diversae
97     XLV,    1,  10|         paterentur. postquam Rhodum ventum est, in contionem quoque
98     XLV,    3,  27|        petiit. inde Oropum> Atticae ventum est, ubi pro deo vates anticus