Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  59|         vident, quidquid sit haud temere esse rentur. Nec minorem
 2      II,    1,   5|      paulatim, et aliis quae fert temere flumen eodem invectis, factam;
 3      II,    2,  12|          aperiret quis esset, quo temere traxit fortuna facinus,
 4      II,    3,  20|    infenso cessit hosti: Valerium temere invectum in exsulum aciem
 5      II,    3,  28|     trepidaret consiliis et omnia temere ac fortuito ageret. Eam
 6      II,    3,  31|      caderent, perpulere ut forte temere in adversos montes agmen
 7      II,    4, 33b|       urbis, caedeque facta ignem temere arreptum imminentibus muro
 8      II,    4,  37|     animus, ne quid inconsulte ac temere fiat. Haec nostra vestraque
 9      II,    5,  46|     primam trepidationem abiectis temere magis quam emissis, pugna
10      II,    5,  51|          essent, agebat consilia, temere adverso Ianiculo ad castra
11      II,    5,  61|         irarum. Patres quoque non temere pro ullo aeque adnisi sunt:
12     III,    1,   4|          imparem copiis exercitum temere pugnae commisit. Primo concursu
13     III,    1,   5|       conversus ad pugnam, dum se temere magis quam satis caute in
14      IV,    5,  37|   adversus victos dux esset omnia temere ac neglegenter egit, adeo
15       V,    3,  15|         Romanum. quod primo velut temere iactum sperni, agitari deinde
16       V,    3,  19|      procursationibus quae multae temere inter murum ac vallum fiebant,
17       V,    6,  43|        adversus quos Romani nihil temere nec trepide; ad omnes aditus
18      VI,    3,  13|     oculis utramque metiens aciem temere proelium iniit, temere omisit;
19      VI,    3,  13|      aciem temere proelium iniit, temere omisit; clamore tantum missilibusque
20     VII,    1,   2|        versu similem incompositum temere ac rudem alternis iaciebant
21    VIII,    2,  11|  interfuerant pugnae ad credendum temere faciliores erant, tumultuarius
22      IX,    5,  22|         qui circa erant in Aulium temere invectum per hostium turmas
23      IX,    5,  24|    conlatis; ad hoc saxa erant et temere iacentia, ut fit in aspretis,
24       X,    5,  40|          concurrereturque, emisso temere pilo ictus pullarius ante
25       X,    5,  43|           prohibuit; eo ipso loco temere sub armis strati passim
26     XXI,    1,   5|        vel ab inermi equite, equo temere acto, perverti posset, eques
27     XXI,    1,   6| intenderant bellum; erant qui non temere movendam rem tantam exspectandosque
28     XXI,    3,  26|        vis navium est lintriumque temere ad vicinalem usum paratarum;
29     XXI,    4,  34|           acciperet. Hannibal nec temere credendo nec asperando,
30     XXI,    4,  35|          ubi fides iis non esset, temere initae valles a coniectantibus
31     XXI,    6,  53|            vix ullam spem habebat temere atque improvide quicquam
32     XXI,    7,  62|         animis, multa nuntiata et temere credita sunt, in quis ingenuum
33    XXII,    4,  28|          tamen aut motus alicuius temere egressi aut fulgor armorum
34    XXII,    5,  31|  praedarentur. Itaque in insidias temere inlati, cum a frequentibus
35    XXII,    6,  39|         contemnet Hannibal, nihil temere agentem metuet. Nec ego
36    XXII,    6,  42|          argentum quibusdam locis temere per vias vel[ut] obiectum
37    XXII,    6,  43|           Romanos quam ad ultimum temere evectos vidit, nequiquam
38   XXIII,    1,   3|         quicquam raptim aut forte temere egeritis; de singulorum
39   XXIII,    2,  16|        duces nec prohibere paucos temere provocantes nec dare signum
40   XXIII,    3,  20|        pars quae nihil raptim nec temere agendum consulendumque de
41   XXIII,    6,  40|   praeerat. Is adulescentia ferox temere proelio inito fusus fugatusque.
42   XXIII,    6,  43|        egerat ut aut fortunae aut temere hosti commissum dici posset.
43    XXIV,    1,   6|           eo quam rogato ne fidem temere mutaret proficiscuntur.
44    XXIV,    3,  19|         ubi cum multa succedentes temere moenibus Romani milites
45    XXIV,    3,  20|       mitterent, vana promissa se temere secutum cernens castra inde
46     XXV,    1,   3|       Veientanum, quem populantem temere agros in Lucanis ductu Hannonis
47     XXV,    3, 15a|          facile elici ad certamen temere ineundum rebantur posse,
48     XXV,    6,  38|   occasionis spem, milites, forte temere sed ex re ipsa conceptam
49    XXVI,    2,  10|    comprimendi tumultus erant qui temere oriebantur, placuit omnes
50    XXVI,    2,  10|         et nocte insequenti multi temere excitati tumultus sunt compressique.~ ~
51    XXVI,    3,  19|         servatus seu consulto seu temere volgatae opinioni fidem
52    XXVI,    3,  20|      timoris reddi poterat oborti temere, maiorem inferens metum.
53   XXVII,    3,   9|      integro; nam tum quidem quae temere agitassent, ea prodendi
54   XXVII,    7,  40|           genus hostium cognosset temere manum consereret, respondisse
55  XXVIII,    2,   6| temporibus statis reciprocat, sed temere in modum venti nunc huc
56  XXVIII,    2,   6|         fuit. id prudenter, ut in temere suscepta re, Romanus fecit
57  XXVIII,    5,  25|           quisquam evanesceretque temere ortus rumor, tum primi auctores
58  XXVIII,    5,  25|       quoque ut credidisse potius temere quam finxisse rem talem
59  XXVIII,    5,  27|       sitis.~ 'De me ipso taceo - temere potius quam avide credideritis,
60  XXVIII,    6,  33|      esset, pedes fiducia equitis temere commissus campo caederetur,
61  XXVIII,    8,  41|           si reges imperatoresque temere in hostium terram transgressos
62  XXVIII,    8,  43|         Athenienses audiendi sunt temere in Siciliam omisso domi
63    XXIX,    4,  18|    ignobili atque inhonesta morte temere nocte ingressus Argos occubuit.
64    XXIX,    6,  34|           faceret, ad insequendum temere eliciebat. nondum omnes
65     XXX,    1,   3|        Carthaginiensium, congesta temere ex agris materia exaedificata,
66     XXX,    2,  15|    quantum res sineret fidei suae temere obstrictae consuleret -
67     XXX,    5,  30|         est consiliis, metuo. non temere incerta casuum reputat quem
68    XXXI,    5,  43|           nemo, quia non excedunt temere ordinibus suis sed confertim
69    XXXI,    6,  48|       feliciter, non quod male ac temere res publica a L. Furio praetore
70   XXXII,    2,   7|     provinciam Galliam acceperat, temere ingressus Gallorum Insubrum
71   XXXII,    2,  12|     verterat periculum in Romanos temere in loca iniqua nec faciles
72  XXXIII,    1,   5|          postquam nihil conceptae temere spei succedebat, urbis quidem
73  XXXIII,    1,   8|           et dicentem <Philippum> temere fieri, non locum sibi placere,
74   XXXIV,    2,   9|       recipiebant: ne ipsi quidem temere urbe excedebant. ad mare
75   XXXIV,    2,  13|        nationem rebellantem magis temere quam constanter bellantem
76   XXXIV,    2,  19|     semperque victores ex quamvis temere coepto certamine abire.
77    XXXV,    1,   2|      negare ad rumores a privatis temere in gratiam magistratuum
78    XXXV,    1,   7|                    De ea re nihil temere decerni placuit; ad frequentiores
79    XXXV,    3,  23|      explorabantur, tamen rumores temere sine ullis auctoribus orti
80    XXXV,    3,  29|           confragosa et quacumque temere processisset iniqua quam
81    XXXV,    4,  32|           Quincti admonuerunt: ne temere eam nimia celeritate consiliorum
82   XXXVI,    1,   5|     Romanos. petebant enim, ne se temere in causam deduceret, expositos
83   XXXVI,    3,  15|     evenirent, admirari. ne tamen temere coepta segnitia insuper
84   XXXVI,    3,  18|   subiectum haberet hostem. multi temere subeuntes vallum transfixi
85  XXXVII,    7,  51|           de rebus in Asia gestis temere vulgata sine auctore, et
86 XXXVIII,    2,  21|    praeparassent, sed quod cuique temere trepidanti ad manum venisset, <
87 XXXVIII,    2,  21|          ferae transfixae in suos temere incurrunt. Detegebat vulnera
88 XXXVIII,    5,  47|      bellum cum Gallis, et gestum temere atque imprudenter dixerunt. '
89   XXXIX,    1,  15|         contionem vocasset, forte temere coire voluerunt; et ubicumque
90      XL,    4,  54|    lacessendo etiam mentionem rei temere actae, saepe querenti querens
91     XLI,    1,   2|          mare vocantium; id forte temere ab uno exclamatum totis
92     XLI,    3,  19|    auxiliis, audendum aliquid vel temere rati, omnes undique armati
93     XLI,    3,  24|        aut novi foederis, quo nos temere inligemus, conscribendi
94    XLII,    5,  59|           felicitate summam rerum temere in non necessariam aleam
95    XLII,    5,  64|           tum vero pudore coeptae temere> et inconsulte oppugnationis
96    XLIV,    1,   6|          supererat nihil aliud in temere commisso quam in Macedoniam
97    XLIV,    1,  10|        non vagi modo circa muros, temere adpropinquantes, sed etiam
98     XLV,    1,   5|   Evandrum iussit. qua perpetrata temere caede subit extemplo animum,