Lib. Cap. Par.

 1       I,    6,  32|            tum patriae compotem me nunquam siris esse." Haec, cum fines
 2      II,    3,  22|             inde hospitia iungunt. Nunquam alias ante publice privatimque
 3      II,    3,  28|         ultra decipi plebem posse; nunquam unum militem habituros ni
 4      II,    3,  30|   certamine nomina dedere. Quantus nunquam ante exercitus, legiones
 5      II,    5,  41|            agraria promulgata est, nunquam deinde usque ad hanc memoriam
 6      II,    5,  45|       semel in acie fefellit: deos nunquam fallet." Centurio erat M.
 7      II,    5,  49|          medium signa ferri iubet. Nunquam exercitus neque minor numero
 8      II,    5,  61|           Cn. Siccius diem dixere. Nunquam ante tam invisus plebi reus
 9     III,    2,  14|   interpellatione concilia habere, nunquam ulli neque publice neque
10     III,    2,  18|           tam propinquam civitatem nunquam parem occasionem daturos
11     III,    3,  23|          ad arcem reciperandam. Vi nunquam eo subiri potuit: fames
12     III,    8,  63|          pro virtute honorem peti. Nunquam ante de triumpho per populum
13     III,    9,  68|           sed ex illis contionibus nunquam vestrum quisquam re, fortuna
14     III,    9,  71|         Aricinique, cuius agri ius nunquam usurpaverint incolumi Coriolana
15      IV,    1,   1|       plebem a cura novarum legum, nunquam eos se vivo dilectum habituros,
16      IV,    1,   2|          esse, potiusque sero quam nunquam obviam eundum audaciae temeritatique.
17      IV,    1,   4|         Tullio est facta. Consules nunquam fuerant; regibus exactis
18      IV,    5,  35|      abrogetur, qua id liceat quod nunquam futurum sit; minorem quippe
19       V,    1,   1|      potestate numerum; octo, quot nunquam antea, creati, M'. Aemilius
20       V,    1,   4|          esse aera militibus, quia nunquam data essent. Quonam modo
21       V,    1,   4|      Septiens rebellarunt; in pace nunquam fida fuerunt; agros nostros
22       V,    2,  11|       liceat et oporteat, non uti. nunquam deos ipsos admovere nocentibus
23       V,    3,  15|           Albano aqua emissa foret nunquam potiturum Veiis Romanum.
24       V,    3,  17|       Fidenas, M. Furius Camillus. Nunquam desitum interim turbari,
25       V,    3,  19|      attributae sunt; nocte ac die nunquam ante omissum quam in arcem
26       V,    6,  43|            ruina fudere Gallos; ut nunquam postea nec pars nec universi
27      VI,    1,   2|      factam per annos prope centum nunquam ambigua fide in amicitia
28      VI,    3,  18|           di prohibebunt haec; sed nunquam propter me de caelo descendent;
29      VI,    3,  20|          Manlios, quod ad eum diem nunquam usu venisset, ut in tanto
30      VI,    3,  20| liberassent tanti memoria decoris, nunquam fore in praeoccupatis beneficio
31      VI,    5,  37|           nisi imperio communicato nunquam plebem in parte pari rei
32     VII,    1,   5|   accusandi causa concilium plebis nunquam habiturum, se eum extemplo
33     VII,    2,  10|           imperator, extra ordinem nunquam pugnaverim, non si certam
34     VII,    5,  33|   diremisset. Et Romani fatebantur nunquam cum pertinaciore hoste conflictum,
35    VIII,    1,   1|       semper hostes, populi Romani nunquam amicos, qui nec ut Samnites
36      IX,    4,  18|       Romanos duces nominem quibus nunquam adversa fortuna pugnae fuit?
37      IX,    4,  19|          et civilia bella sileant: nunquam ab equite hoste, nunquam
38      IX,    4,  19|           nunquam ab equite hoste, nunquam a pedite, nunquam aperta
39      IX,    4,  19|           hoste, nunquam a pedite, nunquam aperta acie, nunquam aequis,
40      IX,    4,  19|       pedite, nunquam aperta acie, nunquam aequis, utique nunquam nostris
41      IX,    4,  19|             nunquam aequis, utique nunquam nostris locis laboravimus:
42      IX,    8,  39|            virum legisset, quantis nunquam alias ante simul copiis
43       X,    1,   3|         memor Papirianae saevitiae nunquam ut dictatoris iniussu dimicaret
44       X,    3,  26|         satis sibi cum P. Decio et nunquam nimium hostium fore. Sin
45       X,    5,  40|          augurio consul, adfirmans nunquam humanis rebus magis praesentes
46     XXI,    1,   4|        favorem conciliandum esset. Nunquam ingenium idem ad res diversissimas,
47    XXII,    2,   8|      populus creare poterat], quod nunquam ante eam diem factum erat,
48    XXII,    4,  27|           imperium esse; itaque se nunquam volentem parte, qua posset,
49    XXII,    6,  38|        venirent milites. Tum, quod nunquam antea factum erat, iure
50    XXII,    6,  39|       nimis saepe aiunt, exstingui nunquam. Gloriam qui spreverit,
51    XXII,    7,  54|       omnes copias allatum fuerat. Nunquam salva urbe tantum pavoris
52    XXII,    8,  58|       Romanos quoque vocatos, quod nunquam alias antea, satis miti
53   XXIII,    2,  11|       dictatorem, quia se in aciem nunquam commiserit, unicum haberi
54   XXIII,    2,  13|            meminerimus supersumus. Nunquam terra marique magis prosperae
55   XXIII,    3,  22|   interfecturum, Q. Fabius Maximus nunquam rei ullius alieniore tempore
56   XXIII,    3,  23|       dictatores tempore uno, quod nunquam antea factum esset, probare
57   XXIII,    4,  26|        desertam graviter increpiti nunquam deinde satis fidi aut duci
58   XXIII,    6,  45|        quos binae acies consulares nunquam sustinuerunt? Marcellus
59    XXIV,    1,   3|        nocte remeabant ad stabula, nunquam insidiis ferarum, non fraude
60    XXIV,    2,   8|            hoc bello, in hoc hoste nunquam ab ullo duce sine ingenti
61    XXIV,    3,  17|           spe Nolae potiundae, rei nunquam prospere temptatae, Tarentum
62    XXVI,    3,  19|      oculis elapsam. his miraculis nunquam ab ipso elusa fides est;
63    XXVI,    5,  30|     Leontinis crudeliter direptis. nunquam deinde principes Syracusanorum
64    XXVI,    5,  31|      spoliatas si negaturus essem, nunquam spoliis earum urbem Romam
65    XXVI,    8, 45b|      stagna auferrent viasque ante nunquam initas humano vestigio aperirent,
66   XXVII,    2,   6|            publico fieret profecto nunquam sisset. his orationibus
67   XXVII,    3,   9|       iungenda cogitaturos: aliter nunquam vivo Hannibale sine bello
68   XXVII,    4,  18|   elephantisque ante signa locatis nunquam evasissent. cum ab omni
69   XXVII,    4,  19|        propter aetatem a Masinissa nunquam ante proelium inisse: eo
70   XXVII,    7,  42|            inde Canusium procedit. nunquam Nero vestigiis hostis abstiterat
71   XXVII,    8,  49|            erat, pugnans cecidit.~ Nunquam eo bello una acie tantum
72   XXVII,    8,  50|           victoriae famam accepit. nunquam per omnes dies ex quo Claudium
73  XXVIII,    3,  13|        hostibus animi erant, tamen nunquam per aliquot insequentes
74  XXVIII,    5,  27|       praeconem facto ita coepit: 'nunquam mihi defuturam orationem
75  XXVIII,    5,  27|       quibus servus cui imperarent nunquam fuerat, Romanus exercitus
76  XXVIII,    8,  40|       magistro equitum, quod fando nunquam ante auditum erat, imperium
77  XXVIII,    8,  41|            erit, si cum in me ipso nunquam pluris famam hominum quam
78    XXIX,    1,   1|    inconditam turbam tironum esse. nunquam talem occasionem liberandae
79    XXIX,    7,  37|            deinde coloniarum, quod nunquam antea factum erat, deferentibus
80     XXX,    5,  30|        casuum reputat quem fortuna nunquam decepit. quod ego fui ad
81    XXXI,    1,   7|          enim Punico postea bello. nunquam isti populi, nisi cum deerit
82   XXXII,    1,   5|          Alipheran, contendentibus nunquam eam urbem fuisse ex Triphylia
83  XXXIII,    2,  15|          Cleonis quidem accessuros nunquam credidisset. revocari tuba
84  XXXIII,    3,  28|           fidem apud quosdam fecit nunquam, si sibi conscius esset,
85   XXXIV,    1,   4|           tuae facere desierit, tu nunquam facies. nolite eodem loco
86   XXXIV,    1,   5|          in publicum processerunt? nunquam ante hoc tempus in publico
87   XXXIV,    1,   7|           quibusdam in manu erunt. nunquam salvis suis exuitur servitus
88   XXXIV,    2,   9|           Hispanorum oppidum versa nunquam nisi frequentes, pars tertia
89   XXXIV,    3,  23|        obicere semper soliti sint, nunquam donec Demetrias Chalcisque
90   XXXIV,    3,  33|        esse et tollendum tyrannum: nunquam aliter tutam libertatem
91   XXXIV,    6,  57|         tertium esse genus cum qui nunquam hostes fuerint ad amicitiam
92   XXXIV,    6,  58|       Romanos abstinere Asia, quae nunquam eorum fuerit? amicitiam
93   XXXIV,    6,  58|            habuerit, avus paterque nunquam usurpaverint pro suis, eas
94    XXXV,    2,  12|         dominantes in Peloponneso; nunquam habiturum reciperandi sua
95    XXXV,    2,  16|            iuris, semper usurpato, nunquam intermisso, quae ex foedere
96    XXXV,    2,  19|         admotum iureiurando adegit nunquam amicum fore populi Romani.