Lib. Cap. Par.

 1      II,    4,  34|          pristinum reddant patribus. Cur ego plebeios magistratus,
 2      II,    4,  34|            ego plebeios magistratus, cur Sicinium potentem video,
 3      II,    5,  62|               Id satis consuli visum cur pro victo relinqueret hostem,
 4     III,    5,  37|            comitiis perlatae essent, cur eo magistratu rei publicae
 5     III,    6,  38|         convertit quidnam incidisset cur ex tanto intervallo rem
 6      IV,    1,   3|              mandet. Quid tandem est cur caelum ac terras misceant,
 7      IV,    1,   3|           caelum ac terras misceant, cur in me impetus modo paene
 8      IV,    1,   4|             contumeliosum plebi est. Cur enim non fertis, ne sit
 9      IV,    1,   4|            ex una civitate faciatis. Cur non sancitis ne vicinus
10      IV,    1,   6|      vertisset, interroganti tribuno cur plebeium consulem fieri
11      IV,    4,  30|         Quidam Ostiam relegati, quod cur per eos dies a Fidenis afuissent
12      IV,    5,  35|    meminisset. Desineret ergo mirari cur nemo de commodis plebis
13      IV,    5,  35|        contumeliam os. Nec se videre cur non lex quoque abrogetur,
14      IV,    6,  49|               Incipite deinde mirari cur pauci iam vestram suscipiant
15       V,    2,  12|            gravis; nec satis constat cur primus ac potissimus ad
16       V,    4,  24|         solatium obiectum censebant: cur enim relegari plebem in
17       V,    6,  46|      Caedicius negare se commissurum cur sibi aut deorum aut hominum
18      VI,    2,  10|           res repetitae quaesitumque cur per eos annos militem ex
19      VI,    3,  15|       difficilem interrogatio facit. cur enim quaeritis quod scitis?
20      VI,    3,  15|          enim quaeritis quod scitis? cur quod in sinu vestro est
21      VI,    3,  18|            est, sed usu possidemini. cur enim adversus externos tantum
22     VII,    2,   9|            citroque iactatae essent, cur per fetiales rebus repetitis
23     VII,    2,  11|            transierit. Ea fuit causa cur proximo anno C. Poetelius
24     VII,    2,  13|          aliud esse causae credamus, cur veteranus dux, fortissimus
25     VII,    6,  38|            exemplum in eos versurum; cur autem potius Campani agrum
26    VIII,    1,   4|         ponendis sumendisque nolint, cur non omnia aequantur? cur
27    VIII,    1,   4|             cur non omnia aequantur? cur non alter ab Latinis consul
28      IX,    2,  11|               Nunquamne causa defiet cur victi pacto non stetis?
29       X,    2,  18|              quam quicquam incidisse cur non satis esset Etruriae
30     XXI,    5,  43|             nominis Romani, quid est cur illi vobis comparandi sint?
31    XXII,    7, 50b|     sententiam alii totam aspernari; cur enim illos, qui se arcessant,
32   XXIII,    6,  46|              ambigere solitus esset, cur non ferro decerneret daretque
33    XXIV,    2,   8|            post fuisse non negaverim cur M. Valerio non diffideretur
34    XXIV,    2,   8|         Otacili, re sumus; haud sane cur ad maiora tibi fidamus documenti
35    XXIV,    2,   8|              fuit, quid dicere potes cur te potissimum ducem Hannibali
36     XXV,    1,  7a|   deservissent, senatum nihil videre cur res publica committenda
37     XXV,    6,  28|             superesse causam Romanis cur non, perinde ac si Hiero
38    XXVI,    6,  35|              cum multa disseruissent cur aequa plebis recusatio esset,
39   XXVII,    4,  19|              Scipio quis et cuias et cur id aetatis in castris fuisset,
40  XXVIII,    5,  24|            confecta provincia esset, cur in Italiam non revehi? flagitatum
41  XXVIII,    5,  29|     numeratum satis digna causa fuit cur patriae indiceretis bellum,
42  XXVIII,    5,  29|          patriae indiceretis bellum, cur ad Ilergetes descisceretis
43  XXVIII,    5,  29|       descisceretis a populo Romano, cur nihil divinarum humanarumve
44  XXVIII,    8,  43|              domi bello transgressi. cur ergo, quoniam Graecas fabulas
45     XXX,    5,  29|            publico consilio, neutrum cur adfirmem habeo. Valerius
46     XXX,    7,  44|          volnere concidimus. nec est cur vos otio vestro consultum
47    XXXI,    4,  29| consultatione nihil fortuna mutavit, cur vos mutetis non video.'~ ~
48    XXXI,    6,  45|        quicquam nec meruerant Graeci cur diriperentur. inde Cassandream
49   XXXII,    3,  21|              Nulline venit in mentem cur qui nondum socii sunt plus
50   XXXII,    3,  21|        pervagantes videmus: miramini cur diffidenter Cleomedon legatus
51   XXXII,    3,  21|          Philippo gesserint dicebat. Cur igitur nostrum ille auxilium
52   XXXII,    3,  21|           Elatiam oppugnari patitur? Cur excessit faucibus Epiri
53   XXXII,    3,  21|         vobis volunt, committere vos cur pereatis non patiuntur.
54   XXXII,    5,  32|             perpelli potuerunt. Mora cur non extemplo oppugnarentur
55  XXXIII,    2,  11|              aliquantum honoris; sed cur neglegerentur ignorabant.
56  XXXIII,    3,  28|           nominaverunt nullo adiecto cur scire quicquam viderentur
57  XXXIII,    4,  31|          libertatis adumbratas esse. cur enim alias Romanis tradi
58  XXXIII,    5,  45|           satis iam causae videretur cur decerneretur bellum, an
59   XXXIV,    1,   4|            non fero" illa locuples. "cur non insignis auro et purpura
60   XXXIV,    1,   4|          auro et purpura conspicior? cur paupertas aliarum sub hac
61   XXXIV,    1,   6|         foret ne abrogata incitaret: cur sit autem lata, ipsum indicabit
62   XXXIV,    1,   6|           perpetuum servari oportet, cur pecunias reddimus privatis?
63   XXXIV,    1,   6|          pecunias reddimus privatis? cur publica praesenti pecunia
64   XXXIV,    1,   6|           praesenti pecunia locamus? cur servi qui militent non emuntur?
65   XXXIV,    1,   6|            qui militent non emuntur? cur privati non damus remiges
66   XXXIV,    2,  21|            conficta aliqua probabili cur afuisset causa iussit: cum
67   XXXIV,    3,  27|      circumdedit. et pauca praefatus cur sibi omnia timenti caventique
68   XXXIV,    3,  31|           adestis, causam excogitare cur mihi aut indixissetis bellum
69   XXXIV,    3,  31|             quin, priusquam perirem, cur periturus essem scirem.
70   XXXIV,    3,  31|         vobiscum institui amicitiam, cur eius vos paeniteret commisisse.'~ ~
71   XXXIV,    5,  54|            esse; quid repente factum cur immisceri sibi in cavea
72   XXXIV,    5,  54|         cavea patres plebem nollent? cur dives pauperem consessorem
73    XXXV,    2,  12|         causam existimaturos Romanos cur legiones rursus in Graeciam
74    XXXV,    2,  16|           naves ex foedere exigitis? cur Syracusas atque in alias
75   XXXVI,    5,  40|            id quemquam mirari posse, cur victor exercitus, cum hostem
76 XXXVIII,    6,  52|           Scipio morbum causae esse, cur abesset, excusabat. Quam
77   XXXIX,    1,  11|              contulit, causamque ei, cur esset a matre eiectus, narravit,
78   XXXIX,    3,  37|        amicitia ex aequo observatur, cur ego, quid Capua capta feceritis
79      XL,    1,  14|      aggressuri fuerimus. si aperte, cur non omnes ferrum habuimus?
80      XL,    1,  14|           non omnes ferrum habuimus? cur nemo praeter eos, qui tuum
81      XL,    1,  15|           invidia urit, reverteris? 'cur usquam [regni] tui mentio
82      XL,    1,  15|             tui mentio fit, Demetri? cur dignior patris fortunae
83      XL,    1,  15|          quibusdam videris quam ego? cur spem meam, quae, si tu non
84      XL,    4,  37|           eventu comprobata, valuit, cur Hostilia damnaretur. veris
85      XL,    4,  50|      cecidisse; nec aliud magnopere, cur vicisse crederes, fecisse
86     XLI,    2,   7|              redderet populo Romano, cur ex Gallia provincia, quam
87     XLI,    3,  24|             pacis auctores sequamur. cur quidem nos inexpiabile omnium
88     XLI,    3,  24|              est, idem et nobis sit. cur execrabilis ista nobis solis
89     XLI,    3,  24|           fecerit aliquid Philippus, cur adversus eum armatum et
90     XLI,    3,  24|       simultates obliterans, meruit, cur soli omnium hostes ei simus?
91    XLII,    2,  28|            erant interrogationesque, cur scelere fratris oppressos
92    XLII,    3,  29|          Illyriorum, fecerat potius, cur suspectus esset Romanis,
93     XLV,    1,   5|     sanctitati adsentirentur omnes, 'cur igitur' inquit 'polluit
94     XLV,    3,  31|       auctores delatoresque; altera, cur praesentes evocarent, causa
95     XLV,    4,  36|            ad demonstrandum haberet, cur L. Aemilium non iuberent