Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  31|           id sacrum esse, nec solum nullam ei oblatam caelestium speciem
 2       I,    6,  34|            puero post avi mortem in nullam sortem bonorum nato ab inopia
 3       I,    9,  50|        tacitum ferunt; dixisse enim nullam breviorem esse cognitionem
 4       I,    9,  54|             superbia insita ingenio nullam eum vocem emisisse. Sexto
 5       I,    9,  58|          Cum pavida ex somno mulier nullam opem, prope mortem imminentem
 6      II,    2,  12|            Romana indicimus bellum. Nullam aciem, nullum proelium timueris;
 7      II,    3,  32|           sacramento; doctos deinde nullam scelere religionem exsolvi,
 8      II,    3,  32|      communitis castris quieti, rem nullam nisi necessariam ad victum
 9      II,    3,  32|            interim bellum exsistat? Nullam profecto nisi in concordia
10      II,    5,  42|          motique ita numinis causam nullam aliam vates canebant publice
11     III,    1,   7|            hostium dedit. Adeo enim nullam spem non potiundi modo sed
12      IV,    2,  15|              Et quis homo? Quamquam nullam nobilitatem, nullos honores,
13      IV,    5, 31b|            proelio fusos, cum tamen nullam publici consilii societatem
14       V,    1,   2|            tribunis plebis, iam diu nullam novandi res causam invenientibus,
15       V,    1,   2|   continuatae militiae causam esse? Nullam profecto aliam inventuros
16       V,    4,  24|      relinquant patriam atque cives nullam vim unquam subacturam, et
17       V,    4,  25|         voto contineatur, mentionem nullam fieri. cum ea disceptatio,
18       V,    6, 35b|      agerent cum Gallis ne a quibus nullam iniuriam accepissent socios
19      VI,    1,   3|           ut fit, secundis invenit, nullam stationem ante moenia, patentes
20      VI,    3,  17|       omnibus satis auxilii fuisse, nullam opem in tam multis uni esse?
21     VII,    2,   9|             vetustioribus annalibus nullam inveniam, magis ut belli
22    VIII,    5,  27|      repentina res quia quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat,
23    VIII,    5,  36|          hostium agros, nulla arma, nullam vim nec apertam nec insidiis
24      IX,    5,  23|  accendendos virorum fortium animos nullam alibi quam in semet ipso
25      IX,    5,  23|         victoria patefecerimus viam nullam habemus. Stativa nostra
26      IX,    6,  31|        atque alios testatur deos se nullam suam gloriam inde sed praedam
27      IX,    6,  31|            posse; ab eo se dedecore nullam rem aliam quam virtutem
28       X,    4,  35|           impediendum iter Romanos; nullam inde ne fugae quidem patere
29     XXI,    3, 32a|             castra hostium venerat, nullam dimicandi moram facturus;
30     XXI,    5,  43|         laevaque duo maria claudunt nullam ne ad effugium quidem navem
31     XXI,    6,  52|           Romanum imperium aut spem nullam aliam esse satis declarabat.
32     XXI,    6,  52|          animi alter eoque ferocior nullam dilationem patiebatur. Quod
33    XXII,    1,   5|         acies claudebat apparuitque nullam nisi in dextera ferroque
34    XXII,    6,  44|   testareturque deos hominesque hic nullam penes se culpam esse, quod
35    XXII,    7,  55|       egredi urbe cogantque homines nullam nisi urbe ac moenibus salvis
36    XXII,    8,  60|         redimendos de publico, alii nullam publice impensam faciendam
37    XXII,    8,  60|      accessum; ante secundam horam, nullam fortunam certaminis experti,
38   XXIII,    1,   2|         eversa re publica dominari, nullam autem incolumem esse orbatam
39   XXIII,    3,  19|            sum?" Exclamaret; et qui nullam antea pactionem auribus
40    XXIV,    4,  25|             contionis clamor oritur nullam earum vivere debere nec
41    XXIV,    6,  40|            urbibus arceret, quae ob nullam aliam causam nisi quod imminerent
42     XXV,    4,  16|          implacabiles fore Romanos; nullam unquam gentem magis exorabilem
43     XXV,    6,  28|             illo momento horae sit, nullam deinde fore, si simul liberatas
44     XXV,    6,  29|        dedendos nos, urbem, moenia, nullam recusandam fortunam quae
45    XXVI,    1,   1|          non ab ira tantum, quae in nullam unquam civitatem iustior
46    XXVI,    2,  16|       multitudo civium dissipata in nullam spem reditus; non saevitum
47    XXVI,    5,  27|             populum Romanum sciret; nullam enim in terris gentem esse,
48  XXVIII,    6,  32|             acie ac signis conlatis nullam esse; magis velocitate ad
49  XXVIII,    6,  33|             poterat. moram pugnandi nullam fecit ut ipso certamine
50  XXVIII,    6,  34|         clementia eius: nunc contra nullam in causa, omnem in misericordia
51    XXIX,    6,  31|        ingenti mox incendio cum iam nullam opem ferre possent arsuros;
52     XXX,    1,   4|       placuisse; renuntiaret igitur nullam aliam spem pacis quam relictis
53    XXXI,    4,  32|         magni discriminis consiliis nullam esse tam inimicam quam celeritatem
54  XXXIII,    1,   9|            hostium aversum invadit. nullam aciem ab tergo adortus non
55  XXXIII,    3,  27|             proximis Boeotarchen ob nullam aliam causam Brachyllem
56  XXXIII,    5,  49|              comiter ab eo exceptus nullam moram navigandi fecit. Ephesi
57   XXXIV,    1,   2|             decuit." maiores nostri nullam, ne privatam quidem rem
58   XXXIV,    1,   6|        causa in aeternum latae sunt nullam abrogari debere fateor,
59   XXXIV,    1,   7|          usus, sicut experti estis. nullam aemulationem inter se singularum,
60   XXXIV,    2,  17|         consciscerent, ferox genus, nullam vitam rati sine armis esse.
61   XXXIV,    6,  58|       condiciones ponam, extra quas nullam esse regi nuntietis amicitiae
62    XXXV,    2,  18|           voti si compos nunc fiat, nullam moram rebellandi facturum.
63    XXXV,    3,  27|         sentirent, et qui senserant nullam opem ferre potuerunt. ferro
64    XXXV,    5,  46|             in Europam traiecisset; nullam enim civitatem se in Graecia
65   XXXVI,    1,   4|             pecunia item responsum, nullam ante diem accepturos.~ ~
66   XXXVI,    2,   8|             coacervatis factus, qui nullam gratiam ad Macedonas, odium
67   XXXVI,    2,  12|             haud perplexo responso, nullam se novam societatem nisi
68   XXXVI,    5,  33|       desertos se ab Antiocho, spem nullam in Aetolis esse cernerent,
69   XXXVI,    5,  34|          maxime operis esse credens nullam gentem liberatae ab se Graeciae
70  XXXVII,    2,  4b|          legati ab Roma rettulerunt nullam spem pacis esse, quamquam
71  XXXVII,    3,  17|        perire sinerent; sibi exilii nullam aliam causam esse quam fidem
72  XXXVII,    5,  36|         absistat, pacis condicionem nullam recuset.' nihil ea moverunt
73  XXXVII,    7,  60|        eamque causam Fabio, cum rem nullam aliam gessisset, triumphi
74 XXXVIII,    2,  16|        inopia agri seu praedae spe, nullam gentem, per quas ituri essent,
75 XXXVIII,    4,  41|            via duceretur, habuerat, nullam ob aliam causam, quam quod
76 XXXVIII,    5,  45|            castra posuisse. Cum ibi nullam belli causam inveniret quiescentibus
77   XXXIX,    1,  17|             consules fassique de se nullam moram indicio fecerunt.~ ~
78   XXXIX,    4,  38|            haec intercessio fieret, nullam rem aliam se decerni passuros.
79   XXXIX,    5,  53|             vulgato corpore genitum nullam certi patris notam habere,
80   XXXIX,    5,  53|             solio locaturos, Persei nullam apud eos gratiam esse. haec
81      XL,    1,   5|             apud Romanos, sibi spem nullam regni superesse nisi in
82      XL,    1,  15|        scelerate in fratrem admisi, nullam deprecor poenam: si innocens
83      XL,    2,  20|            primo neque magnam neque nullam spem habebat patrem sibi
84      XL,    2,  21|            constaret viam exercitui nullam esse, paucis et expeditis
85      XL,    3,  27|          reddebatur militum clamor, nullam militum culpam esse, quibus
86      XL,    4,  59|    hostilium magnam vim transtulit, nullam pecuniam admodum. divisit
87    XLII,    2,  24|             se <crederent>, quem ob nullam aliam causam nisi propter
88    XLIV,    2,  19|          quodam populi Romani, quod nullam opem in ultimo discrimine
89     XLV,    1,   3| denuntiatione armorum terreret; tum nullam pacis ab Rhodiis mentionem
90     XLV,    2,  18|         vanum aut libertatem sociis nullam esse. ne ipsos quidem Macedonas
91     XLV,    2,  19|             aetatemque Eumenis esse nullam stirpem liberum habentis;
92     XLV,    2,  24|         ceteri Rhodii sicut gratiam nullam meriti hoc bello, ita ne
93     XLV,    2,  25|          Romanis non inligarent, ob nullam aliam causam, quam ne spem
94     XLV,    4,  37|        inimicum in castris haberet, nullam in exercitu seditionem habuit.