Lib. Cap. Par.

 1     VII,    3,  19|         gestae ut Samnites quoque amicitiam peterent effecerunt. Legatis
 2     VII,    3,  20| desumerent hostem, cuius adflicti amicitiam cepissent? Ne appellarent
 3     VII,    4,  27|           Romae foedus ictum, cum amicitiam ac societatem petentes venissent.
 4     VII,    5,  30|          patres conscripti, misit amicitiam in perpetuum, auxilium in
 5     VII,    5,  30|           ex aequo nos venisse in amicitiam meminissemus, amici forsitan
 6     VII,    5,  30|         valere arbitror ne nos in amicitiam accipiamur sed ut ii vetustate
 7     VII,    5,  30|   accessio bonis rebus vestris in amicitiam venimus vestram. Aequis
 8     VII,    5,  31|         senatus; sed ita vobiscum amicitiam institui par est, ne qua
 9    VIII,    1,   1|        iustius petere, quod et in amicitiam populi Romani secundis suis
10    VIII,    1,   1|           nec ut Samnites in pace amicitiam nec ut Campani auxilium
11    VIII,    5,  25|      pollicentes; foedere ergo in amicitiam accepti. eodem tempore etiam
12    VIII,    5,  25|     studio periculoque reditum in amicitiam suam esset quam qua stultitia
13    VIII,    5,  26|      similius vero facit ipsos in amicitiam redisse. Publilio triumphus
14      IX,    8,  40|   imposito, legationibus Etruriae amicitiam petentibus prae se Romam
15      IX,    8,  41|           Ocriculani sponsione in amicitiam accepti.~ ~42.
16       X,    1,   3|           cum Vestinis petentibus amicitiam ictum est foedus. Multiplex
17     XXI,    1,   2|     regulorum conciliandisque per amicitiam principum novis gentibus
18     XXI,    2,  19|          nulla quemquam merita in amicitiam recipi aut receptos in fidem
19     XXI,    4,  34|        exemplo, doctos memorantes amicitiam malle quam vim experiri
20     XXI,    5,  39|     gentis eius, quia volentes in amicitiam non veniebant, vi expugnarat;
21    XXII,    3,  22|       Romanis principum Hispaniae amicitiam. Sed cum iniussu Bostaris
22    XXII,    5,  37|       atque uno tenore, ex quo in amicitiam populi Romani venerit, fidem
23   XXIII,    1,  10|        gratias egit Campanis quod amicitiam suam Romanae societati praeposuissent, [
24   XXIII,    5,  33|    Philippo rege se missum ait ad amicitiam societatemque iungendam
25   XXIII,    5,  33|   pervenit foedusque cum eo atque amicitiam iungit legibus his: ut Philippus
26   XXIII,    6,  43|          Romanae societatem atque amicitiam praeoptandam esse. Si ambo
27   XXIII,    6,  44|        Romanum Nolanumque populum amicitiam esse, cuius neutros ad eam
28    XXIV,    1,   1|  conloquium iussit et pollicentes amicitiam Hannibalis adhortari ad
29    XXIV,    2,  13| Tarentinae referunt ut Hannibalis amicitiam ac societatem quam populi
30    XXIV,    4,  28|          annis feliciter expertam amicitiam nunc incognitae, quondam
31    XXIV,    6,  48|       legatos miserunt qui cum eo amicitiam societatemque facerent et
32     XXV,    4,  16|          suis legibus venturos in amicitiam Lucanos, deducit Poenum
33     XXV,    4,  16|        persuasisse ut redirent in amicitiam Romanorum, quando res quoque
34     XXV,    5,  23|         socii Lacedaemonii erant, amicitiam adfectantibus Romanis. ad
35     XXV,    6,  40|      desciverant aut redierant in amicitiam ut socii fideles accepti
36    XXVI,    4,  24|         gentium transmarinarum in amicitiam primi venissent; Philippum
37    XXVI,    4,  24| conscriptae condiciones quibus in amicitiam societatemque populi Romani
38   XXVII,    1,   4|        velut fonte petere Romanam amicitiam voluisse. senatus non legatis
39   XXVII,    1,   4|       commemorandam renovandamque amicitiam missi, dona tulere, regi
40  XXVIII,    1,   3|        temptarent suaderentque ut amicitiam potius quam vim experirentur
41  XXVIII,    3, 17a|        Hispania nullae iam erant, amicitiam se Romanorum accipere adnuit:
42    XXIX,    3,  11|          Philippum bellum coeptam amicitiam esse - facturum eum quae
43     XXX,    2,  13|          Scipio imperator suus ad amicitiam eius petendam relicta provincia
44     XXX,    2,  13|        ita ab eo utrimque pariter amicitiam petitam. iam tantas habuisse
45     XXX,    2,  14|       Hispania ad iungendam mecum amicitiam venisse et postea in Africa
46    XXXI,    4,  31|          vobis restituendi vos in amicitiam societatemque nostram fortuna
47   XXXII,    3,  19|        societate regia in Romanam amicitiam avertendi. Cycliadan principem
48   XXXII,    3,  21|          quia ultro Romani petunt amicitiam, id quod optandum vobis
49  XXXIII,    2,  13|   exercitu ab se admoto vocati in amicitiam, cum potestas libera desciscendi
50  XXXIII,    2,  16|   Philippi abnuendamque Romanorum amicitiam censerent.~ ~17.
51  XXXIII,    3,  20|           fraudive; nam Romanorum amicitiam se non violaturum argumento
52  XXXIII,    4,  40|  querantur, sibi cum Ptolomaeo et amicitiam esse et id agere ut brevi
53   XXXIV,    3, 22b|       habuerunt. nam et Romanorum amicitiam nunc Carthaginienses hostes
54   XXXIV,    3,  31|         vos laesissem aut vestram amicitiam violassem?" sed illud, me
55   XXXIV,    3,  31|        postquam vobiscum institui amicitiam, cur eius vos paeniteret
56   XXXIV,    3,  32|     bellum cum tyranno instituere amicitiam? et tyranno quam qui unquam
57   XXXIV,    3,  32|         tamen" inquis "vestramque amicitiam ac societatem proprie non
58   XXXIV,    3,  32|   foederis quo et Lacedaemonem in amicitiam nostram acceptam, socius
59   XXXIV,    6,  57|       haberet, cum simpliciter ad amicitiam petendam iungendamque societatem
60   XXXIV,    6,  57|      aequo foedere in pacem atque amicitiam venirent; tunc enim repeti
61   XXXIV,    6,  57|         nunquam hostes fuerint ad amicitiam sociali foedere inter se
62   XXXIV,    6,  58|        quae nunquam eorum fuerit? amicitiam expetere Romanorum Antiochum,
63    XXXV,    4,  31|        saevituros quam ut Romanam amicitiam violarent.~ ~32.
64    XXXV,    5,  42|    poterat neque condicionibus in amicitiam perlicere, neque ab tergo
65    XXXV,    5,  46|           quam utramque complecti amicitiam; ita enim ab utriusque iniuria
66    XXXV,    5,  46|  beneficio et libertatem habeant. amicitiam regis non aspernari nec
67   XXXVI,    1,   3|           praesidium nuntiaretur; amicitiam renuntiatam videri, cum
68   XXXVI,    1,   6|           Achaeorum usus erat, ut amicitiam secum institui, non bellum
69   XXXVI,    2,  12|   societate, alii non aspernandam amicitiam regis censerent, media visa
70  XXXVII,    4,  25|   exemplis Prusiam ad promerendam amicitiam suam compulit: regulos se
71  XXXVII,    7,  53|        Graeciamque incolentium in amicitiam venit vestram eamque perpetua
72 XXXVIII,    1,   9|           qui cum ea gente primum amicitiam pepigerat, consulis frater
73 XXXVIII,    1,   9|    Romanis esset aut voluntate in amicitiam venisset; Cephallania insula
74 XXXVIII,    2,  18|        Oroandensium cum venissent amicitiam petentes, ducenta talenta
75 XXXVIII,    4,  38|          belli iure teneat aut in amicitiam accipiat. Controversias
76 XXXVIII,    4,  39|           dies filiam, remissa in amicitiam est acceptus. Civitatium
77      XL,    4,  58|    firmaret res, legatos Romam ad amicitiam paternam renovandam petendumque,
78     XLI,    3,  22|            instituendam fideliter amicitiam; cum Achaeorum maxime gente
79    XLII,    2,  19|         suam, qui Persei secuturi amicitiam essent, legati Ariarathis
80    XLII,    2,  19|         iusserunt, simul renovare amicitiam, simul speculari, num sollicitati
81    XLII,    2,  25|        Macedoniam renuntiandamque amicitiam regi missi redierunt; qui
82    XLII,    2,  25|       regia omnes coeptos. tum se amicitiam et societatem renuntiasse.
83    XLII,    3,  38|        patre suo accepisse dixit, amicitiam hospitiumque cum Philippo
84    XLII,    3,  42|  praesidia misimus et cum Boeotis amicitiam fecimus. haec, qualiacumque
85    XLII,    4,  44|    singulis fuerunt ad renovandam amicitiam mittendi Romam legatos.
86    XLII,    4,  46|         peteret rex, quod veterem amicitiam, multis magnisque meritis
87   XLIII,    1,   6|         id se tantum orare, ut in amicitiam populi Romani reciperentur,
88   XLIII,    1,   7|          Romani quam regis Persei amicitiam habere, senatum quoque Romanum
89   XLIII,    2,  19|            hortarentur Gentium in amicitiam secum et cum Macedonibus
90    XLIV,    2,  14|    liceret, permissum; benigneque amicitiam renovare volentibus legatis
91    XLIV,    2,  14|  Macedonas Romanosque esset, sibi amicitiam cum rege Perseo coeptam;
92     XLV,    2,  23|        fuisse apud nos, qui regis amicitiam petentes plebem nostram
93     XLV,    3,  31|        aut Romanorum imperium aut amicitiam regum sibi privatim opes