Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   2|               cui pacta Lavinia ante adventum Aeneae fuerat, praelatum
 2       I,    3,  7b|             ante Sibyllae in Italiam adventum miratae eae gentes fuerant.
 3       I,    9,  53|             desint. sibi vero gratum adventum eius esse, futurumque credere
 4       I,    9,  60|          viam Brutus - senserat enim adventum - ne obvius fieret; eodemque
 5     III,    2,   9|           collega ut rem integram in adventum consulum differat. Ne Aequi
 6     III,    3,  24|              actiones tribuniciae in adventum consulum differrentur. Erat
 7     III,    3,  24|              utraque res in consulum adventum est. Qui ubi triumphantes
 8     III,    4,  28|              negat; illo clamore non adventum modo significari sed rem
 9     III,    6,  44|            ut rem integram in patris adventum differat, lege ab ipso lata
10     III,    6,  45|              puellam sistendamque in adventum eius qui pater dicatur promittat.
11     III,    7,  53|           essent, composito iam ante adventum legatorum consilio ea postulavit
12       V,    6,  41|              seniorum domos regressi adventum hostium obstinato ad mortem
13       V,    7,  53|             meministis ante Gallorum adventum, salvis tectis publicis
14      VI,    5,  36|             magnam partem abesse; in adventum militum comitia differri
15      VI,    5,  37|          earum rogationum comitia in adventum eius exercitus differunt
16     VII,    2,  12|            etiam bono fuisse Romanis adventum eorum constabat orientemque
17      IX,    5,  25|          pridem exoptantes Samnitium adventum, simul ad Lautulas pugnatum
18      IX,    6,  28|               Eo se intra moenia sub adventum dictatoris et Samnitium
19     XXI,    6,  49|            Sempronio consule et ante adventum eius terra marique res gestae.
20     XXI,    7,  61|           equitum, tamquam ad primum adventum Romanorum occursurus, postquam
21    XXII,    8,  61|            neque ante consulis Romam adventum nec postquam is rediit renovavitque
22   XXIII,    1,   1|         volgatumque Trebi sermonibus adventum Hannibalis cum Mopsiani
23   XXIII,    2,  14|      simulatione extrahi rem in suum adventum iussit; interim celari quae
24   XXIII,    2,  15|                                  Sub adventum praetoris Romani Poenus
25   XXIII,    2,  16|             spectaret, Marcellus sub adventum hostium intra muros se recepit,
26    XXIV,    1,   3|        habuit ante Pyrrhi in Italiam adventum; post vastitatem eo bello
27    XXIV,    4,  31|              haud dubie approbantium adventum eorum, extemplo praetores
28     XXV,    5, 22b|          solvisse obsidionem et nunc adventum suum consules non laturos.
29    XXVI,    2,  12|           per eos dies fuerat, tamen adventum Flacci sensit, et admiratio
30   XXVII,    8,  45|       praemissi erant qui nuntiarent adventum percontarenturque clam an
31   XXVII,    8,  46|          castra opus esse, ne hostis adventum alterius consulis sentiret;
32   XXVII,    8,  46|             castris habebat, et ante adventum eorum per loca alta ducendo
33   XXVII,    8,  47|               bina erant, sicut ante adventum consulis alterius fuerant,
34  XXVIII,    1,   4|              exercitui; et speciosum adventum suum ingentem turbam captivorum
35  XXVIII,    2,   5|            societate tum post Attali adventum finitimosque depopulabantur;
36  XXVIII,    2,   7|            cum trahere obsidionem in adventum suum potuissent, viso statim
37  XXVIII,    3,  10|           Romanis ad Hasdrubalem sub adventum eius consilia agitassent
38  XXVIII,    3,  10|           Gallorum qui ad Poenos sub adventum Hasdrubalis defecissent.
39  XXVIII,    3, 17a|           fide ab rege accepta tutum adventum fore, ad Scipionem redit.~ ~
40  XXVIII,    4,  20|            reliquiae tutabantur. sed adventum Scipionis praevenerat fama
41  XXVIII,    5,  25|      supervenerunt. ad quorum primum adventum exasperati animi: mox ipsis
42  XXVIII,    5,  26|    compositis - laetum opportunumque adventum eorum imperatori esse quod
43  XXVIII,    7,  36|        agrestiumque fugam et hostium adventum attulerant, et visa interdiu
44    XXIX,    6,  33|             Laeli classisque Romanae adventum in Africam consumpsit. haec
45    XXIX,    6,  35|          confecisset, non tamen ante adventum Syphacis castra propius
46     XXX,    2,  10|         parati atque intenti hostium adventum opperiebantur.~ Carthaginienses,
47    XXXI,    1,   2|           audisset a Boiis ante suum adventum incursiones in agros sociorum
48    XXXI,    5,  40|               ad hoc classis Romanae adventum Oreum et super circumfusas
49    XXXI,    6,  48|            ut acie non decerneret in adventum eius rem extrahere - et
50   XXXII,    2,  15|       trepidavere Thessali ad primum adventum Romanorum; et Philippus
51   XXXII,    5,  32|              Romanum nuntio usque in adventum eius tenuit urbem. Arcem
52  XXXIII,    1,   1|             cetera multitudo e muris adventum imperatoris Romani regisque
53  XXXIII,    3,  20|            vetarent eos pertimescere adventum regis: nihil aut iis aut
54  XXXIII,    5,  44|              omnes curae utique post adventum decem legatorum in Antiochum
55   XXXIV,    3,  25|          uxoris eius frater, qui sub adventum Romanorum et utrasque arces -
56   XXXIV,    4,  41|         belli mala praetermissum, in adventum Romani exercitus ducisque
57   XXXIV,    5,  46|          venire: se tergiversando in adventum eius rem extracturum. quae
58    XXXV,    3,  23|         Aetolos ita se parare ut sub adventum eius in armis essent. et
59    XXXV,    3,  27|           absumpti sunt quam hostium adventum sentirent, et qui senserant
60    XXXV,    4,  34|           moti et sedentes expectare adventum viderentur regis, concilium
61    XXXV,    4,  37|              T. Quincti legatorumque adventum, et Herodorum, Cianum mercatorem
62    XXXV,    5,  45|            censebat quam duce belli: adventum eius et maiestatem ad verecundiam
63    XXXV,    5,  51|             Romanae partis erant sub adventum regis urbe excesserunt.
64   XXXVI,    2,  13|           Malloeam se coniungit. sub adventum Romani exercitus seu ad
65   XXXVI,    3,  21|                        Antiochus sub adventum consulis a Chalcide profectus
66   XXXVI,    5,  33|        noctesque aut Philippi hostis adventum aut infestiorem etiam, quo
67  XXXVII,    2,   6|        Africano Amphissam ducit. sub adventum eorum oppidani relicta urbe -
68  XXXVII,    3,  19|           Antiocho est ante consulis adventum de pace agi non posse. Antiochus
69  XXXVII,    5,  33|           rerum commeatibus velut in adventum exercitus praeparatis eos
70  XXXVII,    5,  34|           est, potuisse. ob haec cum adventum P. Scipionis legatus expectasset,
71 XXXVIII,    1,   9|          Thyrreo iussit; quorum post adventum agi coeptum est de pace.
72 XXXVIII,    4,  43|        retineat Ambraciensis suos in adventum M. Fulvii; ego nec de Ambraciensibus
73   XXXIX,    1,   4|             ante M. Aemilii consulis adventum decerneretur, intercessurum
74   XXXIX,    1,   4|            ea disceptatio integra in adventum suum servaretur. Fulvium
75   XXXIX,    2,  24|               Sempronium. quorum sub adventum ad Thessalica Tempe omnibus
76   XXXIX,    3,  30|           hoste, dum miratur subitum adventum consultatque, qui tumultum
77   XXXIX,    5,  51|      expertus erat; Flaminini quoque adventum velut fatalem sibi horruerat.
78      XL,    2,  23|            haec super cetera tristem adventum in Macedoniam regi fecerunt.
79      XL,    4,  38|                    Ligures, qui ante adventum in provinciam consulum non
80      XL,    4,  56|          Perseum, et mortem regis in adventum eius omnes, qui extra regiam
81     XLI,    3,  18|                           hostes sub adventum C. Claudi, a quo duce de
82     XLI,    3,  26|          provinciam. rebellarunt sub adventum Ap. Claudi orsique bellum
83    XLII,    1,   7|        Ligurum contulerat. primo sub adventum M. Popili consulis moenibus
84    XLII,    1,  14|           senatu egisset; et propter adventum eius, quem moturum aliquid
85    XLII,    4,  54|      progressus opperiri ibi hostium adventum statuit; simul et frumentari
86    XLII,    5,  66|       intacto abire, et ipse hostium adventum elatus successu mansit et,
87    XLIV,    3,  32|           magno terrore erat propter adventum simul Aemili novi consulis,
88    XLIV,    3,  33|             ut, cum senserit hostium adventum, recipiat se excitetque
89     XLV,    1,  10| condemnarentur. excesserant urbe sub adventum Romanorum quidam, alii mortem
90     XLV,    2,  21|         tempus intercedendo * * * in adventum imperatoris * *~ ~22.
91     XLV,    3,  27|       Illyrico geruntur, Paulus ante adventum decem legatorum Q. Maximum