Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  7b|          vidit nec in partem aliam ferre, confusus atque incertus
 2       I,    4,  20|          quae ancilia appellantur, ferre ac per urbem ire canentes
 3       I,    5,  23|       dubito, Tulle, eadem prae te ferre; sed si vera potius quam
 4       I,    5,  26|            tam deforme spectaculum ferre possent. I, lictor, colliga
 5       I,    6,  34|             ignorans nurum ventrem ferre, immemor in testando nepotis
 6       I,    6,  34|     Lucumonem exsule advena ortum, ferre indignitatem non potuit,
 7       I,    8,  44|      Fabius Pictor, eorum qui arma ferre possent eum numerum fuisse.
 8       I,    8,  46|          viritim diviso, ausus est ferre ad populum vellent iuberentne
 9       I,    9,  54|           regiam civibus esse quam ferre ne liberi quidem potuissent.
10      II,    1,   1|     libertatis maturis iam viribus ferre possent. Libertatis autem
11      II,    2,  13|           facinus esse, et prae se ferre quemadmodum si non dedatur
12      II,    5,  54|          Nec patres satis moderate ferre laetitiam, adeoque neminem
13     III,    1,   3|       audita incerta eoque vaniora ferre ad alios. Cursus clamorque
14     III,    1,   4|       conscribendos omnes qui arma ferre possent optimum visum est:
15     III,    2,  11|   lacessendam Caesonis temeritatem ferre. Ibi multa saepe ab iuventute
16     III,    2,  17|      hominesque omnes armatos opem ferre, in Capitolium currere,
17     III,    3,  19|            tribuni, auxilium plebi ferre, inermem eam hosti trucidandam
18     III,    3,  23|           cocti ad manum fuit cibi ferre militi licuit; commeatum
19     III,    5, 31b|           plebem et tribunos legem ferre non posse. Tum abiecta lege
20     III,    5,  37|          tribunalia obsederant; hi ferre agere plebem plebisque res,
21     III,    6,  42|         omnes qui per aetatem arma ferre possent custodire moenia
22     III,    8,  57|            ac saepius iudicem illi ferre ni vindicias ab libertate
23      IV,    4,  30| excepissent, ipsi praeoccupaverunt ferre. Consules L. Sergius Fidenas
24      IV,    5,  41|        spatio, tam tristem nuntium ferre ad Cincinnatum paterentur.~ ~
25      IV,    6,  45|       quisque belli ducem potiorem ferre, curam urbis ut ingratam
26      IV,    6,  49|          gentis populo, praesidium ferre. Excursiones inde in confinem
27       V,    1,   7|        plebem, diem ipsum laudibus ferre, victam esse fateri comitatem
28       V,    2,  11|           de aliis commodis plebis ferre ad populum tribuni frequentiaque
29       V,    6,  36|           cum illi se in armis ius ferre et omnia fortium virorum
30       V,    6,  39|        corporibus, quibus non arma ferre, non tueri patriam possent,
31      VI,    1,   3|     Etruscis se luctum lacrimasque ferre. Sarcinas inde deponi Sutrinosque
32      VI,    1,   3|        relicto, arma secum militem ferre iubet. Ita expedito exercitu
33      VI,    3,  13|       hostis ardore animi micantem ferre non potuit. impulsa frons
34      VI,    5,  39|           voluntatem. si coniuncte ferre ab se promulgatas rogationes
35      VI,    5,  40|        Sextius peteret, possetisne ferre Sextium haud pro dubio consulem
36    VIII,    5,  28|            fidei iussique consules ferre ad populum ne quis, nisi
37    VIII,    6, 37b|          tribu candidatum Papiriam ferre solitum.~ ~38.
38      IX,    1,   2|             quam vix di immortales ferre poterant, ab ducibus exposcunt.~ ~
39      IX,    3,  14|         proficiscimur". Signa inde ferre iussit et copias eduxit
40      IX,    3,  14|        aciem nec extra vallum arma ferre; deceptos potius quodcumque
41      IX,    3,  15|       aequa statui quam in se ipsi ferre maluerint, nuntiare Luceriam
42       X,    2,  11|    obstinatos animos esse ut omnia ferre ac pati tolerabilius ducant
43       X,    2,  19|  didicissem." postremo condicionem ferre, quae decretura sit, non
44     XXI,    3,  26|      consule conscriptis, auxilium ferre Manlio iubent; qui sine
45    XXII,    1,   1|        Capitolio nuncupatis, secum ferre; nec privatum auspicia sequi
46    XXII,    4,  30|         Maximum laudibus ad caelum ferre. Par gloria apud Hannibalem
47    XXII,    7,  56|            cui cum opem imploranti ferre vellent [praefecti ab se
48   XXIII,    1,   5|   nudandoque. Nam cum legati aegre ferre senatum populumque Campanum
49   XXIII,    2,  16|           invalidos milites vallum ferre. Media porta robora legionum
50   XXIII,    3,  19|       Marcellum et ipsum cupientem ferre auxilium obsessis et Volturnus
51    XXIV,    4,  32|          vani quidam homines palam ferre perbene detectam in Leontinis
52    XXIV,    6,  46|            eum locum scalas iussit ferre. porta ibi humilis et angusta
53     XXV,    4,  16|          et> id pignus fidei secum ferre: locum se concilio iis dixisse
54     XXV,    5,  23|         esset, signi unius milites ferre scalas iussit; et ad mille
55    XXVI,    2,  12|          litterasque ad Hannibalem ferre: id unum ex iis qui sibi
56    XXVI,    4,  22|      vestros' inquit 'mores consul ferre potero neque vos imperium
57    XXVI,    7,  44|            ad oppugnandam urbem et ferre scalas iubet. ipse trium
58   XXVII,    3,  14|            qui nec bonam nec malam ferre fortunam possit. seu vicit,
59   XXVII,    4, 20a|   citeriorem Hispaniam sociis opem ferre, hostium oppida atque agros
60   XXVII,    5,  23|        Varus praetor urbanus legem ferre ad populum iussus ut ii
61   XXVII,    5,  24|      castra habebat signa in urbem ferre iussit praesidiaque locis
62   XXVII,    6,  30|     victori sibi ultro condiciones ferre, ne antea quidem se aut
63   XXVII,    8,  43|           Hasdrubale ad Hannibalem ferre. cum iis litteris, sicut
64  XXVIII,    1,   3|             non subire, non scalas ferre ad muros prae incidentibus
65  XXVIII,    8,  39|          Capitolium victoriae ergo ferre. id uti permittatis quaesumus,
66    XXIX,    6,  31|       incendio cum iam nullam opem ferre possent arsuros; adhuc teneras
67    XXIX,    6,  34|        arcessunt; Hasdrubalem opem ferre prope circumsessae patriae
68     XXX,    2,  15|          erat, et mixtum in poculo ferre ad Sophonibam iubet ac simul
69     XXX,    5,  28|          caede imperatorum prae se ferre posset Hannibal. has formidines
70    XXXI,    5,  37|            qua quisque posset opem ferre laborantibus ipse legiones
71  XXXIII,    1,   5|        arbores caedebant quam quas ferre cum armis miles posset,
72   XXXIV,    2,  19|       trium condicionum electionem ferre iubet: primam, si transire
73   XXXIV,    4,  39|         alias ad extinguendum opem ferre solent, ruere in Romanos
74    XXXV,    3,  27|          qui senserant nullam opem ferre potuerunt. ferro flammaque
75   XXXVI,    5,  39|          gentes mutua ex propinquo ferre auxilia. si P. Scipio devictis
76  XXXVII,    7,  58|        populus de multa suffragium ferre voluit, et tribuni eo negotio
77 XXXVIII,    1,   5|         Amphilochis nuper receptis ferre opem, quos Perseus, Philippi
78 XXXVIII,    2,  18|        coniugibus ac liberis, quae ferre atque agere possint, prae
79 XXXVIII,    2,  19|   Tolostobogiis statuisse auxilium ferre. Erant autem tunc trium
80 XXXVIII,    2,  20|     geratur, animadvertant opemque ferre, quo postulet res, possint.~ ~
81 XXXVIII,    3,  30|  labefactare conatus legem parabat ferre, ut in omnibus civitatibus,
82   XXXIX,    5,  53|     Philippi similitudinem prae se ferre. ad hoc Romanos Demetrium
83    XLII,    3,  29|           fratrem uxoris <se> arma ferre, et apud Persea victorem
84    XLII,    3,  30|        comitiis primo <quoque> die ferre ad populum consules iusserunt,
85    XLIV,    1,   2|      frumentum> iusso milite secum ferre profectus decumo post die,
86    XLIV,    2,  26|           sagula donum principibus ferre et parvom auri, quod inter
87    XLIV,    3,  33|            more scutum in vigiliam ferre vetuit: non enim in pugnam
88     XLV,    2,  17|      inchoata omnia legati ab domo ferre ad imperatores possent.~ ~
89     XLV,    2,  18|         tributi, quam quod regibus ferre soliti erant, populo Romano
90     XLV,    4,  44|       libertumque se populi Romani ferre: ideo insignia ordinis eius