Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,   9|         Romana pubes passa et haud dubie ad vim spectare res coepit.
 2       I,    3,  13|          Id non traditur, cum haud dubie aliquanto numerus maior
 3       I,    8,  46|      Servius quamquam iam usu haud dubie regnum possederat, tamen
 4      II,    3,  23|            ipsos tergiversari, nec dubie ludibrio esse miserias suas.
 5     III,    3,  24|          Volscio, quod falsus haud dubie testis in Caesonem exstitisset,
 6     III,    6,  38|      prodeunt. Id vero regnum haud dubie videri. Deploratur in perpetuum
 7     III,    7,  53|            quippe liberatores haud dubie et motus initio et exitu
 8      IV,    1,   2|           creet. Et creaturos haud dubie ex plebe seditiosissimum
 9      IV,    3, 23a|    dissimulat. Licinio libros haud dubie sequi linteos placet: Tubero
10      IV,    6,  55|        annum tribunus plebis, haud dubie Icilios denotante senatu,
11       V,    2,  10|       Lacerius et M. Acutius, haud dubie patriciorum opibus~ ~11.
12       V,    5,  33|            quoque ea gentibus haud dubie origo est, maxime Raetis,
13       V,    7, 49b|        patriam iterum in pace haud dubie servavit cum prohibuit migrari
14     VII,    1,   8|      pepulerunt, postremo iam haud dubie avertunt; neque, tam vires
15     VII,    2,  11|   Tusculanoque et Albano agro haud dubie Tiburtibus ducibus sunt
16     VII,    3,  19|     Caeritum fines avectam et haud dubie iuventutem eius populi inter
17     VII,    5,  32|        vinci. Campanos quidem haud dubie magis nimio luxu fluentibus
18    VIII,    1,   3|            prospera fuissent, haud dubie ad Romanos pervenisset.
19    VIII,    2,   9|       obrutus telis, inde iam haud dubie consternatae cohortes Latinorum
20    VIII,    2,  10|         fuisset, eius futuram haud dubie fuisse victoriam. Latini
21    VIII,    6,  39|       nobilis potensque erat, haud dubie proximarum indutiarum ruptor.
22      IX,    3,  16|    auctores sunt. Et fuit vir haud dubie dignus omni bellica laude,
23      IX,    3,  16|          multa dicta dimisit. Haud dubie illa aetate, qua nulla virtutum
24      IX,    5,  22|           proelium iniit, quo haud dubie superat Romanus, reciperatumque
25      IX,    5,  26|         apud dictatorem, mors haud dubie ab ipsis conscita iudicio
26      IX,    6,  29|       bello agitat, quieturus haud dubie, nisi ultro arma Etrusci
27      IX,    8,  40|           turbavit ordines et haud dubie impulit aciem. Quod ubi
28      IX,    8,  44|       Tifernum pugnatum. Alii haud dubie Samnites victos ac viginti
29       X,    2,  13|            centuria, consulem haud dubie Fabium dicebat. Tum demum
30       X,    2,  15|          civilibusque artibus haud dubie praestantem.~ ~16.
31       X,    3,  21|            declaratum iri qui haud dubie tum primus omnium ductor
32     XXI,    1,   5|       Quibus oppugnandis quia haud dubie Romana arma movebantur,
33     XXI,    1,   6|        auxilium ad bellum iam haud dubie imminens orantes. Consules
34     XXI,    5,  41|  Hannibalem hostem et minorem haud dubie molem belli; tamen, cum
35     XXI,    6,  52|          per ambiguum favorem haud dubie gratiam victoris spectantes.
36    XXII,    2,  14|          suffragii res esset, haud dubie ferebant Minucium Fabio
37    XXII,    2,  16|           constitissent vallo haud dubie aequiore loco, successit
38    XXII,    4,  24|        luce palam iretur quia haud dubie hostis breviore via praeventurus
39    XXII,    4,  28|           quem qui occupasset haud dubie iniquiorem erat hosti locum
40   XXIII,    4,  29|          virorum praestarent, haud dubie superant. Magna vis hominum
41   XXIII,    6,  41|          Sardis bellique eius haud dubie concitor. Nec Sardorum duces
42    XXIV,    1,   6|      sublato e medio extemplo haud dubie ad defectionem res spectabat,
43    XXIV,    1,  7a|       audito in Dinomenem iam haud dubie obstantem tela coniciuntur,
44    XXIV,    2,   9|     publicae sciret seque eum haud dubie esse, minoris invidiam suam,
45    XXIV,    2,  16|           impulsa acies; inde haud dubie terga data ruuntque fugientes
46    XXIV,    3,  17|        esset, superior quidem haud dubie Romanus erat; sed quia equites
47    XXIV,    4,  31|  fremitusque toto agmine erat haud dubie approbantium adventum eorum,
48    XXIV,    5,  36|   venientem Syracusas praedae haud dubie sibi futuram Himilco ratus
49     XXV,    3,  13|         castra posita essent, haud dubie primo impetu capi potuerint.
50     XXV,    6,  34|      passim vox, ut et hostes haud dubie pro victoribus et Romani
51     XXV,    6,  40|            fortuna evenisset, haud dubie Muttinis gloriam fore.~ ~
52   XXVII,    4,  17|    Indibili Mandonioque fuit, haud dubie omnis Hispaniae principibus,
53   XXVII,    8,  49|       restituit; postremo cum haud dubie fortuna hostium esset, ne
54  XXVIII,    3,  13|        proelium rueret, terga haud dubie vertunt Poeni Numidaeque.
55  XXVIII,    3,  16|    vestigia sequentes issent, haud dubie adsecuturi fuerint: ducibus
56    XXIX,    6,  31|      certatum fuerat, tamquam haud dubie iuris sui, castra locet.
57     XXX,    4,  25|       super aliud scelere cum haud dubie indutiae ruptae essent,
58   XXXII,    3,  22|          omnibus fere populis haud dubie adprobantibus relationem
59  XXXIII,    1,   9|          ea parte suorum quae haud dubie vincebat, brevi circuitu
60  XXXIII,    2,  11|      Romanus in se vertat. et haud dubie decesserat iis aliquantum
61  XXXIII,    4,  31|    Graeciae atque Asiae urbes haud dubie liberabantur, de iis tribus
62   XXXIV,    1,   2|            Valeri, facta est, haud dubie ad culpam magistratuum pertinens,
63   XXXIV,    6,  60|      Carthagine legati bellum haud dubie parare Antiochum Hannibale
64   XXXIV,    6,  61|      secretis notis, per quas haud dubie agnoscerent sua mandata
65   XXXIV,    6,  62|           ipsum agrum tamquam haud dubie Carthaginiensium iuris petisset.
66    XXXV,    1,   3|          castra, consul urbem haud dubie servatam adventu suo est
67    XXXV,    2,  14|         quem tertium duceret, haud dubie semet ipsum dixisse. tum
68    XXXV,    4,  31|         quod semper Romanorum haud dubie partis fuerat, ab Quinctio
69   XXXVI,    4,  24|           clamor exaudiretur, haud dubie ratus hostis concursuros.
70   XXXVI,    5,  45|            ut virtute militum haud dubie se superari vidit, sublatis
71  XXXVII,    3,  18|          summae rei discrimen haud dubie detractante. paucos post
72  XXXVII,    4,  24|           demersa; itaque iam haud dubie dextrum cornu hostium in
73 XXXVIII,    2,  23|            Numerus captivorum haud dubie milia quadraginta explevit,
74 XXXVIII,    3,  31|      civitatis fortuna esset, haud dubie arma extemplo capturi fuerint.
75 XXXVIII,    6,  57|           P. Cornelio Nasicae haud dubie a patre collocata erat -
76   XXXIX,    1,  13|                        Mulier haud dubie, id quod erat, Aebutium
77   XXXIX,    2,  26|        captam. Xynias quidem, haud dubie Aetolicum oppidum, sibi
78   XXXIX,    3,  32|        erat. opinione hominum haud dubie destinabantur Q. Fabius
79   XXXIX,    5,  53| indignabatur. et ipse iuvenis haud dubie inflatior redierat, subnisus
80      XL,    4,  42|           quas ibi gessisset, haud dubie in regem Illyriorum Gentium
81      XL,    4,  50|        pugnatum, et tum demum haud dubie victos Celtiberos castraque
82      XL,    4,  54|        animum et alter filius haud dubie et sua et aliorum opinione
83     XLI,    3,  19|           circumsidunt urbem, haud dubie postero die aut metu dedituris
84     XLI,    3,  20|           simpliciter, quidam haud dubie insanire aiebant. in duabus
85    XLIV,    3,  30|      iniuria accensus, bellum haud dubie adversus eum gesturus. Anicius
86    XLIV,    3,  34|           sua circumire ducem haud dubie transitus speculantem, nunc * * *
87    XLIV,    3,  36|         conticuit adulescens: haud dubie videre aliqua impedimenta
88     XLV,    1,  12|            legatio fuit, quod haud dubie adempta Antiocho Aegyptus
89     XLV,    4,  40|            Antias tradit; qua haud dubie maior aliquanto summa ex