Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  52|      merita poena adfecissent) ita verba fecit: posse quidem se vetusto
 2      II,    1,   3|           tantum repetentes. Eorum verba postquam in senatu audita
 3      II,    3,  32|          tamen quoniam in consulum verba iurassent sacramento teneri
 4      II,    4,  38|      sedulo audientes secunda irae verba, et per eos multitudinem
 5     III,    3,  20|         arma plebi dedit, omnes in verba iuraverint conventuros se
 6     III,    3,  20|      Edicimus itaque, omnes qui in verba iurastis crastina die armati
 7     III,    7,  53|            Icilius pro multitudine verba facit. Idem, cum de condicionibus
 8      IV,    4,  30|      patrum iurati repeterent res, verba sunt audita. Controversia
 9       V,    3,  18|  interregis P. Licinius Calvus ita verba fecit: "omen concordiae,
10       V,    7,  50|     prosequente escendit atque ita verba fecit.~ ~51.
11      VI,    1,   2|     aliquid roboris superesset, in verba sua iuratos centuriaret.
12      VI,    4,  22|       comitiisque iurare parato in verba excusandae valetudini solita
13      VI,    4,  26|            dictator Tusculanus ita verba fecit: 'quibus bellum indixistis
14     VII,    1,   5|           in quae ipse concepisset verba iuraret se patris eius accusandi
15     VII,    1,   5|        adiurat in quae adactus est verba; et prae se deinde tulit
16     VII,    2,  12|     extemplo ad dictatorem iretur; verba pro exercitu faceret Sex.
17     VII,    2,  16|        milites iuratos in consulis verba, quamvis perniciosum populo,
18     VII,    6,  40|     Volscus aut Samnis sed Romanus verba fecit, vester consul, vester
19    VIII,    1,   4|        consiliis accommodare rebus verba. nam si etiam nunc sub umbra
20    VIII,    2,   9|      publicus populi Romani, praei verba quibus me pro legionibus
21    VIII,    4,  23|      nostra certamina, Romani, non verba legatorum nec hominum quisquam
22      IX,    2,   9|           Samnites, coegissent nos verba legitima dedentium urbes
23      IX,    2,  10|      Cornelius Arvina fetialis ita verba fecit. "quandoque hisce
24      IX,    5,  26|        progressus in contionem ita verba fecit: "et omnes ante actae
25      IX,    8,  45|    transigi potuisse: nunc, quando verba vana ad id locorum fuerint,
26      IX,    8,  46|          Barbatus pontifex maximus verba praeire, cum more maiorum
27       X,    2,  19|           neminem quaesiturum quae verba Appi sed quae fortuna exercitus
28       X,    3,  23|           deinde egregio magnifica verba adauxit. In vico Longo ubi
29       X,    3,  24|          quam dictis fretos, pauca verba habita. Fabius, quam arborem
30       X,    3,  28|     vetuerat ab se, praeire iussit verba quibus se legionesque hostium
31     XXI,    2,  19|      concilio Hispaniae benigniora verba tulere. Ita nequiquam peragrata
32     XXI,    5,  40|           apud novos milites pauca verba facienda sunt. Ne genus
33    XXII,    2,  10|         non posse. Rogatus in haec verba populus: "Velitis iubeatisne
34    XXII,    2,  11|      essent et aetas militaris, in verba iuraverant. Ex hoc urbano
35    XXII,    5,  32|           curiam inlatae atque ita verba facta ut dicerent: scire
36    XXII,    6,  39|         faceretis, et mali nec mea verba auribus vestris nec consilia
37    XXII,    6,  39|       facturum et ubi extemplo res verba sequitur? Atqui si hic,
38    XXII,    7,  53|     pessimo leto adficias. In haec verba, L. Caecili, iures postulo,
39    XXIV,    3,  18|          nequissent, pronuntiarunt verba orationemque eos adversus
40    XXIV,    4,  24|            senatu et a collegis ut verba faceret.~ ~25.
41    XXIV,    6,  48|        gerundi, ut veterum militum verba audivit, quam multarum rerum
42     XXV,    3,  12|      praedicta clades in haec fere verba erat: 'amnem, Troiugena,
43    XXVI,    4,  22|       venit, petitque ut pauca sua verba audiret centuriamque quae
44    XXVI,    5,  30|      perpetua erga populum Romanum verba fecerunt, in gratiam publicam
45    XXVI,    5,  31|          coram et Siculorum et mea verba audistis, patres conscripti,
46    XXVI,    6,  33| auctoritate senatus plebem in haec verba rogavit: 'omnes Campani
47   XXVII,    3,  11|            faciliore ad duplicanda verba Graeco sermone appellat,
48  XXVIII,    5,  27|        adloquerer credidi, non quo verba unquam potius quam res exercuerim,
49  XXVIII,    5,  29|           apud tribunos militum in verba P. Scipionis iurarunt stipendiumque
50    XXIX,    3,  12|           primus Philippus praetor verba facit et petit simul ab
51    XXIX,    4,  22|          Syracusas Scipio res, non verba ad purgandum sese paravit.
52     XXX,    4,  20|        temperans dicitur legatorum verba audisse. postquam edita
53     XXX,    5,  31|            se recepissent, frustra verba temptata renuntiant: armis
54     XXX,    7,  43|          senatus consultum in haec verba factum est ut privos lapides
55    XXXI,    2,   9|        decreverunt. vovit in eadem verba consul praeeunte maximo
56    XXXI,    6,  49|            qui bello interfuissent verba audiret: maiores ideo instituisse
57   XXXII,    1,   5|  pepigerant quotannis iuraturos in verba Philippi - exigerent, simul
58   XXXII,    3,  20|             cum legatorum utrimque verba audieritis, cum referant
59  XXXIII,    1,   2|            concilio Attalus primus verba fecit. orsus a maiorum suorum
60  XXXIII,    3,  24|      senatus datus. ibi haud multa verba facta, cum Macedones quodcumque
61  XXXIII,    4,  34|            fere quae Romae egerant verba sine fide rerum iactantibus
62   XXXIV,    1,   5|        respondere. qui tamen plura verba in castigandis matronis
63   XXXIV,    1,   5|            re publica abrogaretis. verba magna quae rei augendae
64   XXXIV,    6,  57|     facilius facturos si legatorum verba qui ex universa Graecia
65   XXXIV,    6,  57|      adhibitis iis legatorum regis verba audiret responderetque iis
66    XXXV,    5,  49|        quibus magis quam apud quos verba faceret dicere Archidamum
67   XXXVI,    1,   2|       pulvinaria. id votum in haec verba praeeunte P. Licinio pontifice
68  XXXVII,    2,  10|            agitabat animo, quam ut verba magnifica eius rebus confutaret.
69  XXXVII,    5,  35|          frequenti consilio legati verba sunt audita. is, multis
70 XXXVIII,    4,  38|           sententia foedus in haec verba fere cum Antiocho conscriptum
71   XXXIX,    1,  10|          suasissent. admiratus cum verba tum perturbationem tantam
72   XXXIX,    1,  18|           carmine sacro, praeeunte verba sacerdote, precationes fecerant, [
73      XL,    4,  45|         quos Q. Caecilius Metellus verba fecit.~ ~46.
74     XLI,    3,  15|            praetores ambo in eadem verba iurarunt. M. Titinius et <
75     XLI,    3,  21|        fuit, et Q. Marcio Philippo verba praeeunte populus in foro
76    XLII,    2,  28|          minus adessent. praeeunte verba Lepido pontifice maxumo
77    XLII,    3,  33|            ante consul fuerat, ita verba fecit: militares homines
78    XLII,    3,  36|          in senatum introducti ita verba fecerunt: mirari Persea
79    XLII,    4,  46|    respectus. magis et litterae et verba legatorum benigne sunt audita,
80   XLIII,    1,   5|    Cincibili venerunt. Frater eius verba in senatu fecit questus
81    XLIV,    2,  15|      fuisset, legatorum paulo ante verba ad certum redegisse, et
82    XLIV,    3,  34|           quanto adsensu audissent verba consulis, ostenderunt, sed
83     XLV,    1,   2|         iis omnes, qui in consulis verba iuraverant; et quod militum
84     XLV,    2,  24|            ullum nostrum est, <et> verba tumidiora legati offensionem
85     XLV,    3,  34|         tantum legatorum Romanorum verba valuisse, ut extemplo pacem