Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   2|    imperitans, iam inde ab initio minime laetus novae origine urbis
 2       I,    2,   5|         et aetatem eorum et ipsam minime servilem indolem, tetigerat
 3       I,    5,  25|        ergo erecti suspensique in minime gratum spectaculum animo
 4       I,    9,  53|           adempta esset, postremo minime arte Romana, fraude ac dolo,
 5       I,    9,  58| quaerentique viro "Satin salve?" "Minime" inquit; "quid enim salvi
 6      II,    5,  56|           sub titulo prima specie minime atroci ferebatur, sed quae
 7      IV,    2,   8|       senatum est rem operosam ac minime consularem suo proprio magistratu
 8      IV,    2,  11|       Aebutius Helva; qui praeter minime populare ministerium, agro
 9      IV,    2,  13|            Quinctius Capitolinus, minime opportunus vir novanti res;
10      IV,    6,  57|                    Haec contentio minime idoneo tempore, cum tantum
11       V,    1,   7|          plebis, cum subito, unde minime quis crederet, accepta calamitas
12       V,    2,  11|         exsecratus detestatusque. Minime convenire quibus iratos
13      VI,    1,   2|         dedit, quo minus speratam minime largitore duce, eo militi
14      VI,    2,  11|         defectione, seditio, unde minime timeri potuit, a patriciae
15      VI,    3,  14|    exercitum in stativis tenebat, minime dubius bellum cum iis populis
16      VI,    4,  23|     animos cunctando auximus, iam minime toleranda superbia insultat;
17      VI,    5,  34|            quo a proximis quisque minime anteiri volt, paenituisse.
18      VI,    5,  40|  accipietis? at hercule sermo est minime civilis; quid? rogatio qualis
19     VII,    6,  38|   excursiones arcerentur. Iam tum minime salubris militari disciplinae
20     VII,    6,  39|      quidem ignari ludificationis minime inviti domos revisebant;
21    VIII,    4,  20|      quoque volgus et sellularii, minime militiae idoneum genus,
22    VIII,    4,  23|           se sollicitatos; quippe minime paenitere se virium suarum,
23    VIII,    5,  30|           missae argumentum fuere minime cum eo communicantis laudes.
24    VIII,    6,  39|       omnibus conciliis fremerent minime id quidem mirum esse, si
25      IX,    3,  14|           est, ut doceretur miles minime cuiquam militum consules
26      IX,    5,  22|           summovit hostem. Tum in minime pertinaci genere pugnae
27      IX,    8,  42|        signis conlatis confligit. Minime ambigua res fuit; fusi hostes
28       X,    2,  18|          quisquam moratur; etenim minime consentaneum est, cum bello
29     XXI,    1,   3|          repeti censet; nos tamen minime decet iuventutem nostram
30    XXII,    2,  17|          praesidio excessere. Qua minime densae micabant flammae,
31    XXII,    4,  24|        gesturos; ipse autem, quod minime quis crederet cum hostis
32    XXII,    4,  25|           se abstinuit in actione minime populari. Ne in senatu quidem
33    XXII,    6,  47|          dextro Romano concurrit, minime equestris more pugnae; frontibus
34    XXII,    7,  51|      Maharbal praefectus equitum, minime cessandum ratus, "immo ut
35    XXII,    7, 57a|         iam ante hostiis humanis, minime Romano sacro, imbutum.~ ~
36    XXII,    8,  58|      castris essent, unus ex iis, minime Romani ingenii homo velut
37    XXII,    8,  61|        praeter exemplum civitatis minime in captivos iam inde antiquitus
38   XXIII,    6,  47|         verbis ferocior quam re, "minime, sis," inquit "cantherium
39    XXIV,    6,  40|         procul a flumine per viam minime ab regiis obsessam duxit
40     XXV,    2,  7b|      esset, vir inquieti animi et minime otium, quo tum diutino senescere
41     XXV,    6,  38|         ne timeatur fortuna facit minime tuti sunt homines, quia
42    XXVI,    2,  15|      bello forent adiuti. id vero minime committendum esse Fulvius
43    XXVI,    5,  27|         pignus imperii Romani. se minime censere tutum esse Campanis
44    XXVI,    6,  38|     partes carpere exercitum quod minime tum expediebat poterat,
45   XXVII,    8,  47|        abscessisset cura angebat. minime id quod erat suspicari poterat,
46  XXVIII,    3,  11|           metu in agris habitari; minime convenire Siciliae quam
47  XXVIII,    5,  27|         imperii taedere exercitum minime mirandum sit --: patria
48    XXIX,    5,  24|     ignominiosam posse. et Scipio minime id genus militum aspernabatur,
49    XXIX,    7, 36b|   quaestiones ex senatus consulto minime ambitiose habuit; multique
50     XXX,    2,  10|           ad obsidionem versae ac minime navali proelio aptae opprimerentur:
51     XXX,    2,  10|  onerarias adgrediuntur. erat res minime certamini navali similis,
52     XXX,    5,  30|           Maximae cuique fortunae minime credendum est. in bonis
53    XXXI,    1,   1|    singulis tanti operis fatigari minime conveniat, tamen, cum in
54    XXXI,    1,   8|      consul habuisset, ut quisque minime multa stipendia haberet,
55    XXXI,    1,   8|         nominis Latini, qui eorum minime multa stipendia haberent,
56   XXXII,    3,  16|  Quinctius noctu ab ea parte quae minime suspecta erat impetu facto
57   XXXII,    3,  18|       quicquam succederet, consul minime aequo animo comparationem
58   XXXII,    3,  21|          reliquit. Ac mihi quidem minime conveniens inter se oratio
59   XXXII,    5,  32|      circa te video, atque omnium minime Aetolis'. 'istuc quidem'
60  XXXIII,    4,  36|       reficeret. Boi, ut est gens minime ad morae taedium ferendum
61   XXXIV,    1,   1|          rogare audebant; ceterum minime exorabilem alterum utique
62   XXXIV,    1,   4|          senatui coeperat? itaque minime mirum est nec Oppiam nec
63   XXXIV,    5,  47|        fluida corpora Gallorum et minime patientia sitis cum decedere
64   XXXIV,    5,  48|          Nabidis ventum esset: id minime conveniens liberanti Graeciam
65    XXXV,    1,   5|           ingenti ardore torrebat minime patientia aestus corpora
66   XXXVI,    1,   5|           Epirotarum legatio erat minime in partem ullam liberi aut
67   XXXVI,    2,  10|          anni nulli bellicae rei, minime obsidioni atque oppugnatione
68  XXXVII,    7,  53|           qui ab vobis habebitur, minime aequo animo vinci possum.
69 XXXVIII,    2,  21|   deprensi genere pugnae, in quod minime apti sunt. Nam quemadmodum
70 XXXVIII,    3,  32|         in re publica, tum quoque minime inter se convenientis orationes
71   XXXIX,    1,   9|     vicinitatem cum Aebutio fuit, minime adulescentis aut rei aut
72   XXXIX,    1,  11|      spoliatus fortunis, a quibus minime oporteret, apud se tunc
73   XXXIX,    3,  35|        sibi placere, et Philippus minime, quin rebellandum esset,
74      XL,    1,   8|     timebam, cum vultus inter vos minime fraternos cernerem, cum
75      XL,    1,  12|        quaesivit, ut repentina et minime praeparata accusatio videretur,
76      XL,    1,  14|   simplicitate tuear, ipse quoque minime malus ac suspicax frater '
77     XLI,    3,  15|         ipsa efficacissima esset, minime convenire; inter traditionem
78    XLII,    3,  38|         cum Philippo fuisse, <et> minime immemorem necessitudinis
79    XLII,    4,  48|          crimen et maxima cura et minime tamen probabiliter - manifesta
80    XLIV,    3,  33|           qua in ulteriorem ripam minime inicus ascensus esset. his
81     XLV,    1,   4|          reliqua parte litterarum minime regiae preces erant, tamen
82     XLV,    4,  36|            ad suadendum, ut in re minime dubia, haud quisquam procederet,