Lib. Cap. Par.

 1      II,    4,  40|       tradunt, alii alio leto. Apud Fabium, longe antiquissimum auctorem,
 2      II,    5,  42|           in publicum. Invisum erat Fabium nomen plebi propter novissimum
 3      II,    5,  42|            venientem etiam annum M. Fabium, Caesonis fratrem, et magis
 4      II,    5,  42|       iactando inritum munus facti. Fabium inde nomen ingens post tres
 5      II,    5,  43|        gente consulatus maneret: M. Fabium consulem creant; Fabio collega
 6      II,    5,  45|         patrum, eximia virtus fuit; Fabium nomen maxime enituit; multis
 7      II,    5,  46|       venerat. Inter primores genus Fabium insigne spectaculo exemploque
 8      II,    5,  46|             civibus erat. Ex his Q. Fabium - tertio hic anno ante consul
 9      II,    5,  47|           Nam ut altero in cornu Q. Fabium, sic in hoc ipsum consulem
10      II,    5,  59|     exercitum Romanum quod adversus Fabium consulem habuisset. Ceterum
11     III,    1,   2|           missos nuntiare iussit Q. Fabium consulem dicere se ex Aequis
12      IV,    2,  11|                  Consules creant M. Fabium Vibulanum, Postumum Aebutium
13      IV,    3,  17|         Quinctium Capitolinum et M. Fabium Vibulanum sequi se dictator
14      IV,    4,  28|   dictatorem umerus volneratus, non Fabium prope adfixum equo femur,
15      IV,    6,  59|           obstupefacti qui adversus Fabium urbem infimam tuebantur
16      IV,    6,  61|             Cn. Cornelium Cossum C. Fabium Ambustum Sp. Nautium Rutulum
17       V,    4,  24|          Valerium Maximum iterum K. Fabium Ambustum tertium L. Furium
18     VII,    4, 22b|          quoque hic annus habuit M. Fabium, nullo terrore belli sed
19    VIII,    3,  16|            Duillium T. Quinctium M. Fabium.~ ~17.
20    VIII,    3,  18|   morerentur, ancilla quaedam ad Q. Fabium Maximum aedilem curulem
21    VIII,    5,  32|            silentio facto praeco Q. Fabium magistrum equitum citavit;
22    VIII,    5,  32|             extrema contio et circa Fabium globus increpabant inclementem
23    VIII,    5,  32|           videri e re publica in Q. Fabium eo tempore animadverti.~ ~
24    VIII,    5,  33|          deinde contentio et prendi Fabium Papirius iussit. ubi cum
25    VIII,    5,  33|          conveniens esse propter Q. Fabium civitatem in laetitia victoria
26    VIII,    6,  40|             Samnitibus triumphasse; Fabium etiam in Apuliam processisse
27      IX,    2,  7b|       dicerent comitiorum causa. Q. Fabium Ambustum dixerunt et P.
28      IX,    4,  17|            L. Papirium Cursorem, Q. Fabium Maximum, duos Decios, L.
29      IX,    7,  36|       aderant, consulis frater - M. Fabium, Caesonem alii, C. Claudium
30      IX,    8,  38|      remitteret. Profecti legati ad Fabium cum senatus consultum tradidissent
31      IX,    8,  41|        incolerent. Itaque legati ad Fabium consulem missi sunt, ut,
32      IX,    8,  41|     certamen egit. Castra vallantem Fabium adorti sunt. Quos ubi effusos
33       X,    1,   3|              id magis credo quam Q. Fabium ea aetate atque eis honoribus
34       X,    2,  9b|     acceperunt. In eum annum cum Q. Fabium consulem non petentem omnes
35       X,    2,  11|       quibus aedilem fuisse eo anno Fabium Maximum placet, ni eius
36       X,    2,  13|    consulatum peterent, omnes in Q. Fabium Maximum primo non petentem,
37       X,    2,  13|       centuria, consulem haud dubie Fabium dicebat. Tum demum consensu
38       X,    2,  13|             supererant centuriae Q. Fabium P. Decium consules dixere.
39       X,    2,  15|         agere. Cum primo vocatae Q. Fabium consulem dicerent omnes
40       X,    2,  18|         optimatium voluntate per Q. Fabium, pro consule missum eo cum
41       X,    3,  24|          inutili habeatur? gloriari Fabium rebus in Etruria gestis;
42       X,    3,  26|         inito profectos in Etruriam Fabium Deciumque sine ulla mentione
43       X,    3,  27|          Clusini tres clam nocte ad Fabium consulem transgressi, qui
44       X,    3,  28|             cornu erat. Romani apud Fabium arcebant magis quam inferebant
45       X,    4,  32|                                  Q. Fabium P. Decium L. Postumius Megellus
46       X,    5,  47|         habuit; creavit consules Q. Fabium Maximi filium Gurgitem et
47     XXI,    2,  18|            legatos maiores natu, Q. Fabium M. Livium L. Aemilium C.
48    XXII,    1,  7a|            ferme scribentium animi, Fabium, aequalem temporibus huiusce
49    XXII,    2,   8|       dictatorem populus creavit Q. Fabium Maximum et magistrum equitum
50    XXII,    2,   9|      permansisset. Senatus, quoniam Fabium belli cura occupatura esset,
51    XXII,    4,  25|           mittendum ad exercitum Q. Fabium quam consulem in locum C.
52    XXII,    4,  30|        magister equitum, cum patrem Fabium appellasset circumfusosque
53    XXII,    5,  31|    acciperent. Omnium prope annales Fabium dictatorem adversus Hannibalem
54    XXII,    6,  41|            imagine castrorum, sicut Fabium priore anno frustratus esset,
55    XXII,    6,  44|           segnibus ducibus exemplum Fabium obiceret testareturque deos
56   XXIII,    3,  22|            proxima, ut mos erat, M. Fabium Buteonem ex senatus consulto
57   XXIII,    5, 30b|             ad populum ferret ut Q. Fabium duumvirum esse iuberent
58   XXIII,    5, 37a|                      Eae causae cum Fabium tenerent, Sempronius in
59    XXIV,    2,  11|       Sardiniam obtineri; duabus Q. Fabium praetorem Apuliae, duabus
60    XXIV,    2,  12|      Beneventum copias admovere, Q. Fabium praetorem - is filius consulis
61    XXIV,    3,  19|            oppugnandum. nihil eorum Fabium fefellit. itaque Nolam ad
62    XXIV,    3,  19|             admoverentur Campanique Fabium orarent ut abire Capuam
63    XXIV,    3,  19|          egressi Campanorum, cum ad Fabium confugissent, praesidio
64   XXVII,    2,   6| praerogativa erat, Q. Fulvium et Q. Fabium consules dixerat, eodemque
65   XXVII,    2,   7|           ex Sicilia Tarentum ad Q. Fabium consulem mitti iussae: cetera
66   XXVII,    3,  11|             facturum lecturumque Q. Fabium Maximum quem tum principem
67   XXVII,    4, 15b|         cetera inopem, concessere.~ Fabium Tarentum obsidentem leve
68   XXVII,    4,  16|         principum eius civitatis ad Fabium Tarentum mittit, fidem ab
69   XXVII,    6,  29|       altero fecerunt. itaque et Q. Fabium filium ad exercitum Venusiam
70   XXVII,    7,  34|           esset: C. Neroni neque Q. Fabium neque M. Valerium Laevinum
71     XXX,    4,  25|            L. Baebium L. Sergium L. Fabium extemplo misit. qui cum
72     XXX,    5,  28|            qui nuper decessisset Q. Fabium haud frustra canere solitum
73   XXXII,    5,  36|           legationi adiceret, et Q. Fabium - uxoris Quincti sororis
74  XXXVII,    7,  51|       pontificem maximum fuit et Q. Fabium Pictorem flaminem Quirinalem,
75   XXXIX,    2,  27|         finium pauca adiecerunt: Q. Fabium Labeonem, cum in regione
76   XXXIX,    3, 29b|        argenti et octoginta auri Q. Fabium quaestorem advehere: id
77   XXXIX,    3,  32|            patricios L. Aemilium Q. Fabium Ser. Sulpicium Galbam, veteres
78   XXXIX,    5,  45|            M. Claudium Marcellum Q. Fabium Labeonem. M. Claudius Q.
79      XL,    3,  26|      Aquileiam deduci: eo profectum Fabium, neque inde regredi bello
80    XLIV,    3,  35|            P. Scipionem Nasicam, Q. Fabium Maximum filium suum cum
81     XLV,    1,  13|              quinque viros misit Q. Fabium Buteonem, P. Cornelium Blasionem,
82     XLV,    4,  37|             magistrum equitum et Q. Fabium Maximum dictatorem interfuerit,