Lib. Cap. Par.

 1      II,    3, 33a|      patrum capere eum magistratum liceret. Ita tribuni plebei creati
 2     III,    2,  11|        satis appareret, si sic agi liceret, victam legem esse. Tum
 3     III,    6,  39|        postulando ut de re publica liceret dicere, prohibentibus minaciter
 4     III,    6,  41|        vociferari ut de re publica liceret dicere; dicturos ad populum,
 5      IV,    1,   1|          alterum ex plebe consulem liceret fieri, eo processit deinde
 6      IV,    2, 16a|         tribunis collegam cooptare liceret.~ ~
 7      IV,    4,  25|            addere petitionis causa liceret. Parva nunc res et vix serio
 8      IV,    6,  54|           diu vellent et per leges liceret. Pro ingenti itaque victoria
 9      IV,    6,  54|        comitiis ubi utrumque plebi liceret similia fore cernentes,
10       V,    3,  21|           publicoque populi Romani liceret. Convertentem se inter hanc
11      VI,    5,  34|         petendum, quod tanta vi ut liceret tetenderant, sed ne ad plebeios
12      VI,    5,  36|            quingenta iugera habere liceret ut singuli prope trecentorum
13     VII,    2,  16|          perniciosum populo, si id liceret, ferri posse. Eodem anno
14     VII,    6,  42|      tulisse ad plebem ne fenerare liceret; item aliis plebi scitis
15     VII,    6,  42|            uno anno gereret utique liceret consules ambos plebeios
16    VIII,    2,  12|            utrumque plebeium fieri liceret + censor crearetur. plus
17       X,    2,  13|         eundem consulem refici non liceret. vix prae strepitu audita
18       X,    4, 37a|            ut mitti Romam oratores liceret, indutias in quadraginta
19       X,    5,  39|       postero die, si per auspicia liceret, confligere cum hoste; opus
20       X,    5,  46|        grandi pactos ut abire inde liceret, dimisit; ceteram multitudinem
21     XXI,    2,  19|              Et cum adsumere novos liceret socios, quis aequum censeret
22    XXII,    4,  27|       consiliis, quoniam omnia non liceret, quae posset servaturum.
23   XXIII,    2,  14|         populum ut equum escendere liceret, praeter duas urbanas legiones
24   XXIII,    5, 30b|        dictator vovisset, dedicare liceret. Senatus decrevit ut Ti.
25   XXIII,    5,  32|           senatu dicere sententiam liceret ad portam Capenam convenirent.
26    XXIV,    1,   3|           vellent; iam hoc ut sibi liceret impetraverant et ab Hannibale
27    XXIV,    3,  19|       orarent ut abire Capuam tuto liceret, paucis egressis Marcellus
28    XXVI,    3,  21|            triumphanti urbem inire liceret. id non impetravit. cum
29    XXVI,    5,  27|          sibi Romam ad senatum ire liceret oratum, si qua misericordia
30    XXVI,    8,  50|          fidem, quia ipse, si frui liceret ludo aetatis, praesertim
31   XXVII,    7,  34|          duos patricios creari non liceret; eandem causam in T. Manlio
32  XXVIII,    2,   9|         triumphantibus urbem inire liceret, se vero ea quae postularent
33  XXVIII,    8,  45|    voluntarios ducere sibi milites liceret tenuit et, quia impensae
34  XXVIII,    8,  46|         cuique ex senatus consulto liceret habitare, ibi habitarent,
35    XXIX,    3,  15|            equite uno tres pedites liceret dare; pedites equitesque
36    XXIX,    3,  15|         senatum adire ac deprecari liceret: nihil se quare perire merito
37     XXX,    4,  22|         Lutatio facta esset manere liceret. cum more tradito [a] patribus
38     XXX,    7,  43|          conloqui cum civibus suis liceret qui capti in publica custodia
39    XXXI,    2,  17|        Attalique praesidium emitti liceret atque ipsis urbe excedere
40    XXXI,    3,  20|            triumphanti sibi invehi liceret in urbem, res triumpho dignas
41    XXXI,    6,  47|   triumphanti sibi in urbem invehi liceret petit.~ ~48.
42   XXXII,    2,   7|         quem sibi capere per leges liceret peteret, in eo populo creandi
43   XXXII,    2,   8|          Antiochum regem ultra non liceret: vacuum namque praesidiis
44   XXXII,    4,  25|            Philocle ut abire illis liceret, ipse quo loco steterat
45   XXXII,    5,  35|         cum ipso imperatore Romano liceret sibi conloqui. Id primo
46   XXXIV,    1,   4|          non possunt habiturae, si liceret, fuisse videantur?" vultis
47   XXXIV,    3,  29|            praesidii causa habebat liceret, tradidit Quinctio urbem.
48   XXXIV,    3,  30|            conloqui cum imperatore liceret. consilio advocato cum omnes
49   XXXIV,    3,  33|            nunc etiam orare ut dum liceret, dum occasio esset, sibi
50    XXXV,    1,   8|   triumphantique sibi urbem invehi liceret, M. et C. Titinii tribuni
51    XXXV,    5,  51|       milites pacti ut sine fraude liceret abire, praesidio excesserunt;
52   XXXVI,    1,   3|           senatu sententiam dicere liceret, quique minores magistratus
53   XXXVI,    4,  31|         superiorem partem Aetoliae liceret, qua expeditione fractis
54   XXXVI,    5,  35|          in amicitia pristina esse liceret, respondit consul se, utrum
55   XXXVI,    5,  35|         Capitolio donumque ex auro liceret ponere in aede Iovis optimi
56   XXXVI,    5,  39|    postulavit, ut sibi triumphanti liceret urbem invehi. P. Sempronius
57  XXXVII,    6,  45| impetravitque, ut oratores mittere liceret regi. paucos post dies Zeuxis,
58  XXXVII,    6,  47|          senatu, ut sibi id facere liceret, reliquisset. petebant cum
59 XXXVIII,    3,  32|             quae decressent, agere liceret, libertatemque sibi illibatam,
60 XXXVIII,    4,  36|        cives Romanas ducere uxores liceret, et, si qui prius duxissent,
61 XXXVIII,    5, 44b|           triumphanti urbem invehi liceret, contradixerunt pars maior
62   XXXIX,    1,  19|           utique ei ingenuo nubere liceret, neu quid ei qui eam duxisset
63   XXXIX,    3,  37|   magnopere Achaeis dixit, ut, dum liceret voluntate sua facere, gratiam
64   XXXIX,    4,  38|    praetoribus exercitum deportare liceret. supplicatio in biduum decreta
65   XXXIX,    5,  55|        Histriam traducere legiones liceret. id senatui <non> placuit.
66      XL,    3,  28|          et deducere secum milites liceret atque dimittere. utrumque
67      XL,    3,  35|          eum praetores usi essent, liceret. quod fieri, praeterquam
68      XL,    4,  47|            castra Celtiberorum ire liceret ad auxilia accienda: si
69      XL,    4,  49|            si cum Romanis militare liceret. id quoque Graccho permittente, '
70     XLI,    3,  17|          exercitum secum deportare liceret. senatus in aede Apollinis
71    XLII,    1,  10|         aut supplementum veteribus liceret, utrumque negatum est. praetoribus
72    XLII,    3,  34|            paucis ad populum agere liceret. permissu omnium ita locutus
73    XLII,    5,  66|            roboris secum esse, dum liceret intacto abire, et ipse hostium
74   XLIII,    1,   6|    Capitolio ponere et sacrificare liceret, petebant. Hoc [et] Lampsaceni,
75    XLIV,    2,  14|           sacrificare in Capitolio liceret, permissum; benigneque amicitiam
76     XLV,    4,  44|           Praeneste unam Fortunae, liceret - ea vota pro victoria populi