Lib. Cap. Par.

 1       I,    6,  32|      dic" inquit ei quem primum sententiam rogabat, "quid censes?"
 2       I,    6,  32|     eorum qui aderant in eandem sententiam ibat, bellum erat consensum.
 3      II,    3,  30|          utique Largi [putabant sententiam], quae totam fidem tolleret.
 4     III,    2,  17|      cum otium superat, senator sententiam dicit, alii Quirites suffragium
 5     III,    6,  40|  interpellandi verecundia fuit. Sententiam igitur peregit nullum placere
 6     III,    6,  41|                         In hanc sententiam ut discederetur iuniores
 7     III,    8,  63|    maiestatem teneat. In eandem sententiam multa et a ceteris senioribus
 8     III,    9,  67|                     Ibi in hanc sententiam locutum accipio: 'Etsi mihi
 9       V,    2,   9| magistratum occiperent. In quam sententiam cum pedibus iretur, ceteri
10       V,    4,  25| tribunorum plebi patres in suam sententiam traxerant --, nulla res
11       V,    7,  53|       videte quantum inter meam sententiam vestramque intersit, tribuni.
12      VI,    3,  19|   decurritur ad leniorem verbis sententiam, vim tamen eandem habentem,
13      VI,    5,  40|         et locutus in hanc fere sententiam esse: 'neque novum neque
14     VII,    5,  30|       in senatum maxime in hanc sententiam locuti sunt. "Populus nos
15     VII,    5,  35|     audiendo servandum est. Ubi sententiam meam vobis peregero, tum
16    VIII,    4,  21|         sperandam esse. in hanc sententiam maxime consul ipse inclinavit
17    VIII,    5,  31|    inclinaturum ad clementiorem sententiam animum. postremo se vitam
18      IX,    2,   8|     humanarum necessitatiumque, sententiam de eo de quo rettulistis
19      IX,    2,   8|      modo prosequentes virum in sententiam eius pedibus irent, temptata
20      IX,    8,  45|       urbes abirent, cuncti eam sententiam ingenti adsensu accepere.
21       X,    2,  19|         habitae in eandem ferme sententiam, in quam inter paucos certatum
22    XXII,    7, 50b|     Canusium abituros esse. eam sententiam alii totam aspernari; cur
23    XXII,    7,  56|                     Cum in hanc sententiam pedibus omnes issent summotaque
24    XXII,    8,  60|       severitatis, interrogatus sententiam ita locutus fertur: "si
25    XXII,    8,  60|        insectatione eorum brevi sententiam peregissem; quid enim aliud
26   XXIII,    1,  10|    consultum fiat. Omnes in eam sententiam ierunt, quamquam magnae
27   XXIII,    3,  22|         senatum legerentur. Eam sententiam haud aequioribus animis
28   XXIII,    5,  32|      quibusque in senatu dicere sententiam liceret ad portam Capenam
29    XXVI,    2,  12|     fortunam temptando. in hanc sententiam litterae conscriptae Numidis,
30    XXVI,    2,  13|    Romanis fuerat, interrogatus sententiam, negat eos qui de legatis
31    XXVI,    5,  29|         forsitan futuram fuisse sententiam suam dicere: nunc ne quis
32    XXVI,    6,  33|  Campanos vellent, interrogatus sententiam M. Atilius Regulus, cuius
33   XXVII,    5,  25| poenaeque. senatus consultum in sententiam M'. Acilii factum est ut
34   XXVII,    7,  34|    adsentiebatur aut pedibus in sententiam ibat donec cognati hominis
35   XXVII,    7,  34|        stantem coegit in senatu sententiam dicere. tunc ex tanto intervallo
36  XXVIII,    8,  40|          Fabius Maximus rogatus sententiam: 'scio multis vestrum videri,
37  XXVIII,    8,  40|  integra re de Africa provincia sententiam dixerit. ego autem primum
38  XXVIII,    8,  40|       consulitur suo loco dicit sententiam. atque ego certum habeo
39  XXVIII,    8,  45|     plebis, postulo' inquit 'ut sententiam mihi ideo non dicenti quod,
40  XXVIII,    8,  45|      dicenti quod, etsi in meam sententiam discedatur, non sit ratum
41  XXVIII,    8,  45|        suo quisque loco rogatus sententiam diceret. tribuni ita decreverunt: '
42  XXVIII,    8,  45|         permittit, qui de ea re sententiam recusabit dicere auxilio
43    XXIX,    4,  19|      militum et saevire in eos. sententiam deinde aeque trucem orationi
44     XXX,    1,   4|        iam sententia, <promeret sententiam>, seu consulendus Hasdrubal
45     XXX,    4,  23|   gesturos. eo magis in Laevini sententiam discessum. legati pace infecta
46     XXX,    5,  31|  imperator Romanus in hanc fere sententiam respondit: 'non me fallebat,
47   XXXII,    3,  23|      sustineri posse, in Attali sententiam concessit. Ita inrito incepto
48   XXXII,    5,  36|     auctoritatem posse. In hanc sententiam et ceteri sociorum principes
49   XXXII,    5,  39|     tyrannum eundum diceret, in sententiam suam Quinctium traduxit
50  XXXIII,    2,  12|  Amynander Athamanum rex paucis sententiam absolvit: ita componendam
51  XXXIII,    2,  12|         sibi ipsis convenientem sententiam dixisse; et illos prioribus
52   XXXIV,    1,   5|      erant, cum pauca in eandem sententiam adiecissent, tum L. Valerius
53   XXXIV,    3,  34|  simulando se transire in eorum sententiam omnes in adsensum consilii
54   XXXIV,    4,  43|         senatus frequens in eam sententiam ibat ut, quoniam in Hispania
55   XXXIV,    6,  61|                         In hanc sententiam cum adduxisset regem, praeparandos
56    XXXV,    3,  25|         multitudo Philopoemenis sententiam expectabat. praetor is tum
57    XXXV,    3,  25|        bello consuluisset, ipse sententiam diceret, statuere quam primum
58    XXXV,    5,  42|         de Hannibale est movere sententiam prope iam certam regis.
59    XXXV,    5,  45|                         In hanc sententiam rex cum magno omnium adsensu
60   XXXVI,    1,   3|      essent quibusque in senatu sententiam dicere liceret, quique minores
61   XXXVI,    1,   7| Hannibal nominatim interrogatus sententiam in universi belli cogitationem
62   XXXVI,    1,   7|        Boeotia agebatur, eandem sententiam dixissem, quam hodie, cum
63   XXXVI,    1,   7|       avertet. de Philippo meam sententiam habes; de ratione universi
64   XXXVI,    1,   7|    polliceor. dii approbent eam sententiam, quae tibi optima visa fuerit.'~ ~
65   XXXVI,    2,  11|    summa potestas erat, in suam sententiam adduxerat. is cum Leucadios,
66  XXXVII,    3,  14|         enim est primus rogatus sententiam - neminem fidelius posse
67  XXXVII,    3,  15|       magis eam sibi displicere sententiam ostendit, quam ipse, quid
68  XXXVII,    6,  49|         consultum in M'. Acilii sententiam, qui Antiochum Aetolosque
69 XXXVIII,    6,  52|   adscribi, tristioremque omnes sententiam expectarent, ita decrevit:
70    XLII,    1,   3|   relatione facta in unam omnes sententiam ierunt, ut eae tegulae reportandae
71   XLIII,    2,  16|       circumirent. Maxime tamen sententiam vertisse dicitur Ti. Gracchus,
72    XLIV,    3,  38|     postea, ita ut transisse in sententiam meam videri posset, tacuit.
73    XLIV,    3,  40|       fuit, partim traductis in sententiam eius, partim verentibus