Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  50|   proximis ut purgaret se quod id temporis venisset, disceptatorem
 2      II,    3,  28|          Claudius fuerit, momento temporis discussurum illos coetus
 3      II,    5,  61|           Haud ita multum interim temporis fuit; ante tamen quam prodicta
 4     III,    4,  27|       incertum esse; puncto saepe temporis maximarum rerum momenta
 5     III,    5,  36|    exierat non in praesentis modo temporis eos iniuriam conspirasse,
 6     III,    9,  70|      satius visum est; momentoque temporis in aversam incursando aciem
 7      IV,    4,  24|    imperia diuturna non essent et temporis modus imponeretur, quibus
 8      IV,    5,  41|       gesserat, totam culpam eius temporis in praedamnatum collegam
 9       V,    1,   5|            Loquor de operae et de temporis iactura; quid? Periculi,
10       V,    1,   6|           primum illum brevissimi temporis sustinuerit impetum, nihil
11       V,    1,   7|      aggerem ac vineas, tam longi temporis opus, incendium hausit;
12       V,    3,  21|          ploratu complet. Momento temporis deiectis ex muro undique
13      VI,    5,  31|          ira facta, spatio quoque temporis gravior. quippe a Volscis
14    VIII,    4,  20|         post dies satis explorata temporis eius quiete a Gallis Privernum
15      IX,    7,  33|          finitum censurae spatium temporis erat, cum C. Plautius collega
16       X,    2,  11|  desiderio viri tum incommoditate temporis tristis nuntius fuit. Consulis
17       X,    2,  19|      pariter ambo ducti nec satis temporis ad instruendum fuit. Prius
18     XXI,    4,  33|           Sed is tumultus momento temporis, postquam liberata itinera
19     XXI,    7,  58|                   Haud longi inde temporis, dum intolerabilia frigora
20    XXII,    1,   2|     quaerentibus ad quietem parvi temporis necessarium cubile dabant.
21    XXII,    7,  51|            ad consilium pensandum temporis opus esse. Tum Maharbal: "
22   XXIII,    5,  34|        dum reficiuntur aliquantum temporis triverunt.~ ~35.
23   XXIII,    6,  45|       disciplinam, ibi praeteriti temporis famam, ibi spem futuri exstinctam.
24    XXIV,    2,   8|        comparabitur, nullis neque temporis nec iuris inclusum angustiis
25    XXIV,    3,  17|       errore viarum an exiguitate temporis Nero exsequi non potuerit
26     XXV,    1,   2|        haec fuit, ludi Romani pro temporis illius copiis magnifice
27     XXV,    3,  14|  nitebantur; capta itaque momento temporis velut in plano sita nec
28     XXV,    5,  23|          eundum esse. inde ubi id temporis visum quo <de> die epulatis
29     XXV,    5,  26|           corpora movit. ac primo temporis ac loci vitio et aegri erant
30    XXVI,    7,  39|           imminens certamen satis temporis esset. raro alias tantis
31   XXVII,    2,   6|       Cereris dedere et ludos pro temporis eius copia magnifici apparatus
32   XXVII,    4, 15b|        traducit. Fabius cum et ex temporis spatio et ex silentio ipso
33  XXVIII,    2,   5|        molirentur hostes, momento temporis acciperet.~ Romanus imperator
34  XXVIII,    6,  34|  advolutus genibus fatalem rabiem temporis eius accusat cum velut contagione
35    XXIX,    6,  34|      tantum moratus quantum satis temporis praegresso visum ad eliciendos
36     XXX,    1,   1|    exaedificaret. P. Scipioni non temporis, sed rei gerendae fine,
37     XXX,    2,   8|        versis aliquantum ad fugam temporis Syphax et Hasdrubal praeceperunt.
38     XXX,    2,  15|       exaudiri posset, aliquantum temporis consumpsisset, ingenti ad
39     XXX,    3,  16|      censuissent quippe qui moram temporis quaererent dum Hannibal
40     XXX,    6,  36|           res esset et quam longi temporis obsidio tam munitae et tam
41    XXXI,    5,  37|           equos, versaque momento temporis fortuna pugnae est terga
42    XXXI,    5,  38|       fuisse debellarique momento temporis potuisse. id dictu quam
43   XXXII,    1,   5|          data quanticumque quiete temporis simul animos corporaque
44  XXXIII,    4,  41|      mandata erat, spatium modici temporis ad conveniendum Ptolomaeum
45   XXXIV,    1,   6|       mansisset? nam si quae tunc temporis causa aut decrevit senatus
46   XXXIV,    2,  12|          minuat, tamen se illorum temporis ac periculi magis quam sui
47   XXXIV,    3,  31|          quidem et in hoc me iure temporis tutari: iam feceram haec,
48   XXXIV,    4,  39|          iussit. quae cum momento temporis arsissent, ut adiuvantibus
49    XXXV,    2,  11|           sua tutanda; momentoque temporis castra relicta erant, et
50    XXXV,    3,  30|     silvas diffugiunt, momentoque temporis strage armorum saepta via
51   XXXVI,    3,  19|     proelio edentibus; aliquantum temporis et direptio castrorum tenuit;
52   XXXVI,    4,  23|        sciret consul et ex spatio temporis et quod ita transfugae adfirmabant,
53   XXXVI,    5,  35|      consulem, qui indutias tanti temporis petant, ut mittere legatos
54  XXXVII,    2,   7|        convento, per eum indutias temporis eius, quod petebant, ab
55  XXXVII,    4,  24|                       Sed momento temporis et navium virtus et usus
56  XXXVII,    4,  30|         sese obiecere; momentoque temporis et media acies Antiochi
57 XXXVIII,    1,   9|          urbe, ubi maiorem partem temporis exulaverat, quam pro Aetolis
58 XXXVIII,    2,  19|        quae ad usum quamvis longi temporis sufficerent, taedio se fatigaturos
59 XXXVIII,    2,  22|        teli, intra vallum momento temporis compelluntur stationibus
60   XXXIX,    1,   4|          suum servaretur. Fulvium temporis iacturam facere: senatum
61      XL,    1,  15|           est usus: ego id tantum temporis, quo accusatus sum, ad cognoscendum,
62      XL,    3,  28|       forent trepidarent. exiguum temporis aliqua forma pugnae fuit:
63      XL,    4,  48|     instruxit copias. haud multum temporis intercessit, cum ex composito
64      XL,    4,  56|  profectus Thessalonicae plurimum temporis moratus fuerat. inde cum
65    XLII,    1,   6|          advexisse, ne cuius nisi temporis gratia regi fieret. donum
66    XLII,    1,  10| colligendas eas coacto aliquantum temporis absumpsit.~ Principium insequentis
67   XLIII,    2,  21|          amnis mansit. Quo spatio temporis ponte perfecto, traductis
68    XLIV,    1,  11|      summa vi niterentur, momento temporis parietes fornicum perfossi
69     XLV,    1,   2|     consul introduxit. ibi tantum temporis retenti, dum exponerent,
70     XLV,    3,  27|           fere tempus erat; cuius temporis initio ad circumeundam Graeciam
71     XLV,    4,  36|      octava diei esset, nec satis temporis ad demonstrandum haberet,