Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  25|         pro castris duo exercitus, periculi magis praesentis quam curae
 2       I,    9,  52|             et [Turnus] sui cuique periculi, si adversatus esset, recens
 3      II,    2,  10|          factisque. Cum his primam periculi procellam et quod tumultuosissimum
 4      II,    2,  13|          adeo moverat eum et primi periculi casus, a quo nihil se praeter
 5      II,    3,  16|       tamen bellum erat, repentini periculi oreretur, P. Valerius quartum
 6      II,    3,  20|         genere pugnae secum partem periculi sustinentes vidit. Tum demum
 7      II,    3,  23|           morando an veniendo plus periculi contraherent, tandem in
 8     III,    1,   2|        conscientia contracti culpa periculi et desperatio futurae sibi
 9     III,    1,   4|            recepit. Neque is finis periculi fuit; namque et proxima
10     III,    3,  23|         meritum et similitudo ipsa periculi reposcere datum auxilium
11      IV,    4, 23b|          plus erat ab omni Etruria periculi quam ab duobus populis fuerat.~ ~
12      IV,    4,  27|        intentos homines in eventum periculi alieni, pro se incautos
13       V,    1,   5|            temporis iactura; quid? Periculi, quod differendo bello adimus,
14       V,    3,  21|       minor ab cuniculo ingruentis periculi sensus esset. Veientes ignari
15       V,    6,  47|           apud Romanos ab nocturni periculi memoria.~ ~48.
16      VI,    2,  6b|    attineat, plus ibi minarum quam periculi esse; se tamen, ut nihil
17      VI,    3,  17|          deinde in ipso discrimine periculi destituat: sic Sp. Cassium
18     VII,    2,  10|    vererentur et praecipuam sortem periculi petere nollent; tum T. Manlius
19     VII,    2,  15|           tela alienatis a memoria periculi animis. Hic primo impetus
20    VIII,    5,  24|           quid in tanto discrimine periculi cunctaretur interrogans
21      IX,    2,  7b|      ignominiosae pacis magis quam periculi nuntius fuit. Ad famam obsidionis
22      IX,    4,  18|     detulisset; immo etiam eo plus periculi subisset quod Macedones
23      IX,    8,  39|      adeoque ad ultimum laboris ac periculi ventum est ut equites Romani
24      IX,    8,  42|  militemque his artibus fecerat et periculi et laboris avidum. Q. Fabius
25       X,    1,   5|       legatum nec se procul abesse periculi vindicem, quam maxime volt
26       X,    2,  17|        Ceterum ibi plus laboris ac periculi fuit: et defensa summa vi
27     XXI,    1,   7|      iuventus delecta ubi plurimum periculi ac timoris ostendebatur
28     XXI,    3,  29|          se duces itinerum, socios periculi fore adfirmantes, integro
29     XXI,    3,  30|    caperetur, quid per octo menses periculi, quid laboris exhaustum
30     XXI,    4,  34|            Tunc quoque ad extremum periculi ac prope perniciem ventum
31     XXI,    5,  41|     fratrem consilii participem ac periculi socium haberem et Hasdrubalem
32    XXII,    1,   5|          minus sit, eo minus ferme periculi esse. Ceterum prae strepitu
33   XXIII,    5,  35|          ne quid ab Romano Poenove periculi esset. Cumani, quamquam
34    XXIV,    4,  26|           degentibus esse? at enim periculi quidem nihil ab se timeri,
35    XXIV,    5,  38|          sumpsi, qua vos certiores periculi instantis facerem. orta
36    XXIV,    5,  38|          spem ullam nec occupantes periculi quicquam habebitis; qui
37     XXV,    5,  26|     repentinis eorum excursionibus periculi foret. accessit et ad <haec>
38     XXV,    6,  29|          inter ipsos plus belli ac periculi erat. namque transfugae,
39   XXVII,    4, 15b|       ingenti tumultu unde minimum periculi erat de industria ortus.
40   XXVII,    7,  40|             et unum in locum totam periculi molem, omne onus incubuisse.
41  XXVIII,    4,  19|            et certamine laboris ac periculi atque ipso inter se conspectu.
42  XXVIII,    4,  19|         sibimet conandum ac partem periculi capessendam esse ratus increpita
43  XXVIII,    8,  41|           nihil reliqui est, quid? periculi tandem quantum adeatur quem
44  XXVIII,    8,  42|         Mandonio in fidem acceptis periculi fuit. Numidis tu credere
45  XXVIII,    8,  43|         Commemoravit quantum essem periculi aditurus si in Africam traicerem,
46     XXX,    2,  14|    hostibus armatis aetati nostrae periculi quantum ab circumfusis undique
47     XXX,    6,  34|           magnitudine vel spei vel periculi pares; sed et numero superior
48    XXXI,    1,   1|           ipse in parte laboris ac periculi fuerim, ad finem belli Punici
49   XXXII,    2,   9|         quidem re tanti laboris ac periculi per Dassaretios potius Lyncumque
50   XXXIV,    2,  12|       tamen se illorum temporis ac periculi magis quam sui rationem
51   XXXIV,    3,  27|    intestina satis caveatur, minus periculi esse - extemplo eos emissurum;
52    XXXV,    2,  14|          qua posset, metum demeret periculi quicquam ei ab Romanis esse.
53    XXXV,    3,  27|            nactus nihil iam a mari periculi fore, et terrestres aditus
54   XXXVI,    5,  40|         sine detractatione prioris periculi laborisque merces sit, an
55  XXXVII,    2,  4b|        depopulata ab Achaeis erat, periculi magis quam damni memores,
56  XXXVII,    7,  59| recordatione rerum et aestimatione periculi certaminisque non magis
57 XXXVIII,    3,  25|     postremo, cum iam plus in mora periculi quam in ordinibus conservandis
58 XXXVIII,    5,  49|   emollitum amoenitate Asiae, quid periculi vel iniquo loco subeuntibus
59   XXXIX,    1,  14|      nocturni fraudis occultae aut periculi importarent, tum privatim
60   XXXIX,    1,  16|            ne quid fraude noxiorum periculi aut tumultus oriatur.'~ ~
61      XL,    1,   5|    auxiliis est praesidii, quantum periculi <in> fraude domestica. proditorem
62      XL,    1,   9|       credis nihil a gladiis nocte periculi mihi futurum fuisse, quem
63    XLII,    2,  17|          plurimum difficultatis et periculi habere; pluribus consciis
64   XLIII,    2,  18|        averso se in Romanum bellum periculi ab iis esset, cum a Threcia
65    XLIV,    2,  22|            navigio participes sunt periculi. itaque si quis est, qui,
66     XLV,    4,  36|       militiae; plus laboris, plus periculi, quam desiderasset res,