Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  11|     pepigisse eam quod in sinistris manibus haberent; eo scuta illi
 2       I,    3,  11|          tradendi quod in sinistris manibus esset derecto arma petisse
 3       I,    3,  16|             discerptum regem patrum manibus taciti arguerent; manavit
 4       I,    5,  25|       spiritusque. Consertis deinde manibus cum iam non motus tantum
 5       I,    5,  25|              Duos" inquit, "fratrum manibus dedi; tertium causae belli
 6       I,    7, 41a|       regnum, non eorum qui alienis manibus pessimum facinus fecere.
 7       I,    9,  56|            templa deum exaedificare manibus suis quam postquam et ad
 8      II,    3,  23|          inciderunt; nec temperatum manibus foret, ni propere consules,
 9      IV,    1,   3|        senatu sit factus, negent se manibus temperaturos, violaturosque
10      IV,    3,  19|           esse di volunt, legatorum manibus dabo". Calcaribus subditis
11      IV,    6,  57|        tempore, cum tantum belli in manibus esset, occupaverat cogitationes
12       V,    3,  20|                 Dictator cum iam in manibus videret victoriam esse,
13       V,    4,  25|        traxerant --, nulla res alia manibus temperare plebem cogebat
14       V,    4,  27|       vincam". Denudatum deinde eum manibus post tergum inligatis reducendum
15       V,    6,  46|           cinctus in] cinctus sacra manibus gerens cum de Capitolio
16       V,    6,  46|         patriam eripique ex hostium manibus; sed corpori valido caput
17       V,    6,  47|             saxa quibus adhaerebant manibus amplexos trucidat. Iamque
18       V,    7,  51|            quid obsessam ex hostium manibus eripuimus, si reciperatam
19      VI,    2,   8|         sese tererent, victoriam in manibus esse, ingenti militum alacritate
20      VI,    3,  17|        paene Iove erepto ex hostium manibus vidissent? selibrisne farris
21      VI,    3,  20|             quo sua templa erepta e manibus hostium essent.~ ~
22     VII,    2,  13|            animis, sine armis, sine manibus iudicas esse et, priusquam
23     VII,    2,  13|             compressis, quod aiunt, manibus sedeas? Utcumque enim se
24     VII,    5,  36|          posthabendi dum occasio in manibus esset, perpulit consulem
25    VIII,    1,   6|            ex altera exercitum Deis Manibus Matrique Terrae deberi;
26    VIII,    2,   9|       auxiliaque hostium mecum Deis Manibus Tellurique devoveo.' haec
27    VIII,    3,  16|        pinnam muri reste suspensus, manibus se demisisset, perpulit
28       X,    2,  19|            ita ut inter prima signa manibus ad caelum sublatis conspiceretur,
29       X,    3,  28|            mactandas Telluri ac Dis Manibus dabo." haec locutus M. Livium
30     XXI,    4,  36|             pedes fallente, ut, seu manibus in adsurgendo seu genu se
31     XXI,    6,  48|       terunt, emissus hostis est de manibus; et cum iam transgressos
32     XXI,    7,  63| immolantique ei vitulus iam ictus e manibus sacrificantium sese cum
33    XXII,    1,   3|            sunt. Hannibal emissus e manibus perpopuletur Italiam vastandoque
34    XXII,    1,   6|  depopulatus; iam ego hanc victimam manibus peremptorum foede civium
35    XXII,    5,  33|        Romae deprensus praecisisque manibus dimissus, et servi quinque
36    XXII,    6,  41|        vociferante emissum hostem e manibus debellarique ni cessatum
37    XXII,    6,  49|          miserando exiguum tempus e manibus hostium evadendi absumas.
38    XXII,    7,  51|           auribusque laceratis, cum manibus ad capiendum telum inutilibus,
39    XXVI,    2,   9|       orantesque ut urbem Romanam e manibus hostium eriperent matresque
40    XXVI,    4,  25|       omittere Philippum id quod in manibus erat coegerunt bellum, Iamphorynna
41   XXVII,    3,  13|      oportet referam - nempe aequis manibus hesterno die diremistis
42  XXVIII,    2,   8|           ipsis diebus Machanidam e manibus suis elapsum. sed non semper
43  XXVIII,    5,  22|          posset; ferrum ignemque in manibus esse; amicae ac fideles
44  XXVIII,    8,  42|        exercitu tuo es clausurus, e manibus tuis in Italiam emisisti.
45    XXIX,    6,  32|          Masinissam saucium prope e manibus inter tumultum amisit. in
46     XXX,    2,  13|           nec conquiesse donec ipsa manibus suis nefaria sibi arma adversus
47     XXX,    3,  16|        tamen cum victoriam prope in manibus habeat, pacem non abnuere,
48     XXX,    5,  30|             quique totiens prope in manibus victoriam habui, is ultro
49     XXX,    6,  32|          finem belli ac laboris; in manibus esse praedam Carthaginis,
50    XXXI,    3,  21|      revocati omissa praeda quae in manibus erat castra repetivere;
51   XXXII,    2,   9|        longius recessisset emisso e manibus hoste, si, quod antea fecerat,
52   XXXII,    3,  20|         Romanis mentio incidit, vix manibus temperatis? Nunc in concilio
53    XXXV,    1,   5|          adniterentur: victoriam in manibus esse; dum turbatos et trepidantes
54    XXXV,    1,   6|             successissent; hostes e manibus emissos quod equitibus legionariis
55  XXXVII,    3,  12|         Rhodiorum cladis, emissa de manibus res est; metuens enim Livius,
56 XXXVIII,    2,  17|        primo servare, dein, cum diu manibus humanis aluntur, mitescere,
57 XXXVIII,    6,  55|       inspectante senatu suis ipsum manibus concerpsisse indignantem,
58   XXXIX,    1,  13|        hominum esse, qui se indicem manibus suis discerpturi essent.
59   XXXIX,    3,  37|          ipsi Lacedaemonii, vestris manibus amoliri et diruere omnia
60      XL,    1,   4|      decessit. Theoxena, ut in suis manibus liberi sororis educarentur,
61    XLIV,    1,   8|             sese rebus, emisisse de manibus ea, quae mox repeti non
62    XLIV,    3,  36|       imperatores fugiendo certamen manibus emitteret: vereri, ne, <
63    XLIV,    3,  40|            circiter nona iumentum e manibus curantium elapsum in ulteriorem
64    XLIV,    3,  42|             postremo qui ex hostium manibus elapsi erant, inermes ad
65     XLV,    4,  38|             nolit: et eum non isdem manibus discerpitis, quibus Macedonas
66     XLV,    4,  38|       quoque se absentis, quod suis manibus parta victoria sit, triumphare