Lib. Cap. Par.

 1     III,    9,  72|    praemortui iam sit pudoris, non facturum. Haec consules, haec patres
 2       V,    3,  19|     consulto vovit Veiis captis se facturum aedemque Matutae Matris
 3     VII,    2,  14|     probabili actam censebat tamen facturum quod milites vellent, in
 4     VII,    5,  31|        visa deditos non prodi; nec facturum aequa Samnitium populum
 5     VII,    6,  39|            erat voluntate quicquam facturum; vim adhiberi ac metum placuit.
 6    VIII,    1,   3|            dubios Samnites quidnam facturum Romanum censerent dimisit,
 7    VIII,    5,  31|    accensum dictatoris. quid illum facturum fuisse, si, quod belli casus
 8      IX,    8,  46|            iurasse se scriptum non facturum; quem aliquanto ante desisse
 9       X,    2,  15|            studia hominum sedavit; facturum enim se fuisse dixit ut
10       X,    5,  42|     priusquam temetum biberet sese facturum. Id votum dis cordi fuit
11     XXI,    5,  45|          fieri vellent, potestatem facturum; qui domos redire mallent,
12    XXII,    5,  32|          patres Romanos populumque facturum si omnes res Neapolitanorum
13    XXII,    6,  39|          armatam iuventutem censes facturum et ubi extemplo res verba
14    XXII,    6,  39|       sequitur? Atqui si hic, quod facturum se denuntiat, extemplo pugnaverit,
15   XXIII,    1,   9|       poneret fidemque daret nihil facturum tale. Tum iuvenis "ego quidem"
16   XXIII,    6,  43|        maiore et clariore victoria facturum. Cum hoc responso muneribusque
17    XXIV,    6,  40|       praesidium mittatur Romanum. facturum se quae vellent pollicitus,
18    XXIV,    6,  49| opulentiusque quam quod accepisset facturum. legati, quoniam Syphax
19     XXV,    1,  7a|       omniaque de sententia patrum facturum esse. eae litterae ad novos
20     XXV,    4, 15b|           belli, si Hannibal, quod facturum haud dubitabant, ad opem
21     XXV,    4,  19|      regionum brevi operae pretium facturum et quibus artibus ad id
22    XXVI,    5,  29|      questum venisse Siculos sciat facturum? obrui Aetnae ignibus aut
23   XXVII,    1,   2|        illi laetitiam qua exsultet facturum. et Romae quidem cum luctus
24   XXVII,    3,  11|           deos; se id suo arbitrio facturum lecturumque Q. Fabium Maximum
25   XXVII,    4,  17|     faceret. ita prorsus respondet facturum Romanus, nec pro transfugis
26   XXVII,    8,  45|    advenisse haud dubiam victoriam facturum. famam bellum conficere
27  XXVIII,    2,   7|            condicione liceat, paci facturum - cum expedito agmine profectus
28  XXVIII,    8,  45|            quod e re publica esset facturum, tum Fulvius: 'non ego ignarus
29    XXIX,    3,  11|           coeptam amicitiam esse - facturum eum quae posset populi Romani
30     XXX,    3, 19a|           legatos eadem iubentes - facturum; non in eo esse Carthaginiensium
31     XXX,    4,  25|            moribus indignum in iis facturum esse cum dixisset, dimissis
32    XXXI,    1,   8|         utrum eorum fecisset recte facturum. consuli a patribus permissum
33    XXXI,    2,   9|           censuisset ludos donaque facturum vovit. octiens ante ludi
34    XXXI,    4,  30|         Aetoliam Graeciamque omnem facturum. urbis quoque suae similem
35    XXXI,    5,  34|       omnem dimicationem videbatur facturum, id metum pigritiamque incussit;
36   XXXII,    2,   8|        populum Romanum: gratum eum facturum senatui si regno Attali
37   XXXII,    5,  32|        vicem audiamusque'. Cum rex facturum se id negaret, 'quem tandem'
38  XXXIII,    3,  24|        senatus censuisset id regem facturum esse dicerent. decem legati
39  XXXIII,    3,  28|            caedis nullo lacessente facturum fuisse; alii non dubitare
40   XXXIV,    4,  43|          transgressum. quid deinde facturum censerent, cum hinc Aetoli,
41    XXXV,    1,   6|          negotium esset, se quidem facturum quodcumque senatus censuisset;
42    XXXV,    2,  11|           esset: in eos se impetum facturum et nihil prius quam flammam
43    XXXV,    2,  18|            nullam moram rebellandi facturum. tantum non cunctandum nec
44   XXXVI,    1,   4|           senatui populoque Romano facturum, si M'. Acilio consuli non
45   XXXVI,    3,  16|           ea vim Romanum exercitum facturum, Aetolos ex quattuor milibus -
46   XXXVI,    4,  29|            possint, oblitum se non facturum, ut insultet adversis rebus
47  XXXVII,    1,   1|        senatui, renuntiat collegae facturum se, quod is censeret. cum
48  XXXVII,    2,  10|             quae pollicitus esset, facturum signoque suo impressas tabellas
49  XXXVII,    3,  14|         fuisse inutilemque classem facturum.~ ~15.
50  XXXVII,    4,  26|      provocatum, potestatem pugnae facturum esse, et turpe existimabat
51  XXXVII,    7,  52|          eius merita sint, senatum facturum, ad ea rex, si ab aliis
52   XXXIX,    1,  11|            negat eorum se quicquam facturum, nec initiari sibi in animo
53   XXXIX,    3,  35|          dedisset, aliquid momenti facturum. interim per speciem auxilii
54   XXXIX,    4,  39|            quod se indignum esset, facturum. medio responso spem ad
55      XL,    1,   3|         diutius quam necesse esset facturum. neque obscurum erat rebellaturum,
56      XL,    1,  15|          cum regnum ei tradideris, facturum credis in me esse, qui iam
57      XL,    2,  23|           adversus suorum quemquam facturum neque eum se esse, qui ullius
58      XL,    3,  29|             integra sua gratia eum facturum. scriba tribunos plebis
59      XL,    4,  44|       aedem equestri Fortunae sese facturum: in eam rem sibi pecuniam
60      XL,    4,  47|        referant, potestatem se eis facturum esse. tribunisque militum
61     XLI,    1,   4|  sequerentur, quo celerius fieret, facturum dixit; conisusque cum trans
62    XLII,    2,  17|         veneni experimentum esset, facturum pollicitus proficiscitur;
63    XLII,    2,  23|         libidinis arbitrio <finem> facturum. horum si nihil impetrarent,