Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  14|     multoque effusius, quippe vera fuga, qui simulantes paulo
 2       I,    5,  23|   eadem prae te ferre; sed si vera potius quam dictu speciosa
 3       I,    9,  51| destituerit. Non dubitare, si vera deferantur, quin prima luce,
 4      II,    5,  45|    originisque qua falsa, qua vera iacere. Haec cum sub ipso
 5     III,    9,  68|  dictu alia esse scio; sed me vera pro gratis loqui, etsi meum
 6      IV,    1,   5|     bella ista, seu falsa seu vera sunt, consules, parata vobis
 7      IV,    4, 31a|     fortuna civitatis virtute vera eguit, nihil censoria animadversio
 8      VI,    3,  14|        cum] omisso discrimine vera an vana iaceret, thesauros
 9      VI,    4,  21|   criminibus, quia nollent ea vera esse, appareret.~ ~22.
10      VI,    4,  26|    adhuc' inquit, 'Tusculani, vera arma verasque vires quibus
11      VI,    4,  26|       attinet, tamen, etiamsi vera sint, vel fateri nobis ea,
12     VII,    2,  15|      feroces, in acie pavidi? Vera audiebant; itaque tantos
13    VIII,    1,   6|     procellam effusam; nam et vera esse et apte ad repraesentandam
14      IX,    1,   2|     Haec non laeta magis quam vera vaticinatus, exercitu educto
15      IX,    6,  31| consulem adferentes - quae et vera erant - pecoris vim ingentem
16      IX,    8,  41|   cohortatusque praedicatione vera qua in Tuscis, qua in Samnio
17     XXI,    1,  13|     si periculum est apud vos vera referentibus - ego, ne ignoraretis
18    XXII,    4,  25|     nec litteris crederet, ut vera omnia essent, secunda se
19    XXII,    6,  40|      fatentis ea quae diceret vera quam facilia factu esse;
20   XXIII,    6,  47|    pugnae equestri rem - quam vera sit communis existimatio
21   XXIII,    6,  48|      nemo omnium erat quin et vera scribi et postulari aequa
22    XXIV,    2,  14|     sine ullo insidiarum metu vera virtute geri res posset.
23     XXV,    1,   3|     naufragia et ea ipsa quae vera renuntiaverant fraude ipsorum
24     XXV,    4,  16|   imperatoris iussit. haec si vera fama est, Gracchus in Lucanis
25    XXVI,    3,  19|    alia eiusdem generis, alia vera, alia adsimulata, admirationis
26    XXVI,    8,  48|       velint quam quae sciant vera esse, et obstringere periurio
27   XXVII,    4,  16|   Punico prodidissent. Fabius vera quae adferrent esse ratus,
28   XXVII,    8,  43|    tormentorum admotus fateri vera coegit, edocuerunt litteras
29  XXVIII,    5,  24|      quantam excitatura molem vera fuisset clades cum vanus
30    XXIX,    4,  19| vinculis causam dicere ac, si vera forent quae Locrenses quererentur,
31    XXIX,    4,  20|          Haec quamquam partim vera partim mixta eoque similia
32    XXIX,    5,  24|  venissent, periculum erat ne vera eo ipso quod celarentur
33    XXXI,    2,  18|     intulerunt arma?' insueto vera audire ferocior oratio visa
34   XXXII,    3,  21|   ipsius expugnavit. 'ne sint vera quae Atheniensis modo legatus
35   XXXII,    5,  33|     Philippum agere nec bella vera virtute unquam gessisse.
36  XXXIII,    2,  11|       in acie cecidissent, re vera ad petendam veniam legatis
37   XXXIV,    3,  32|  Lacedaemone, si audire iuvat vera dominationis impotentissimae
38    XXXV,    1,   4|   recto ac iusto proelio, ubi vera vinceret virtus, dimicandum
39    XXXV,    4,  31|  liberam Demetriadem esse, re vera omnia ad nutum Romanorum
40    XXXV,    5,  40|      ille non pavor vanus sed vera multorum clades fuit: incendio
41   XXXVI,    1,   6|    militum caedes illatum, re vera per multa iam saecula publice
42   XXXVI,    4,  26|     copiis in Asiam traicere. vera erant, quae dicebantur;
43   XXXVI,    5,  41|       regnum amittendum. unus vera et providere et fideliter
44  XXXVII,    7,  53|    beneficio verbo socios, re vera subiectos imperio et obnoxios
45 XXXVIII,    5,  48|      At enim sunt quidem ista vera; <sed> etiam Delphos quondam,
46 XXXVIII,    6,  51|       hominum et aestimatione vera magnitudinis eius fuit,
47   XXXIX,    1,  12|     socru adhibita consul, si vera dicere inducere in animum
48      XL,    1,  12|    illis ipsis, apud quos aut vera aut certe simulata probitate
49      XL,    4,  55|     te aestimaturum, si scire vera omnia posses de filiis tuis,
50     XLI,    1,   5|       hostibus nec fuga, quae vera erant, sed perditas res
51    XLII,    1,  13|     et cupidius credita, quia vera esse de inimico crimina
52    XLII,    2,  25|       nuper in senatu Eumenen vera omnia et conperta referentem
53    XLII,    3,  40|   vereor, ne superbum sit, et vera respondere ne nimis acerbum
54    XLII,    3,  40|   superbius tacuissemus, quam vera respondimus. equidem pro
55    XLII,    4,  47|        nec ut astu magis quam vera virtute gloriarentur, bella
56   XLIII,    1,   8|    Romano dicant, ea et scire vera eos referre senatum et perinde
57    XLIV,    2,  24|     missus legatus erat; <re> vera occultiora quaedam agebantur,
58    XLIV,    3,  44|      adversae pugnae: quae si vera foret, alium super alium