Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  28|          humanum genus ea sancta credere quae a te violata sunt.
 2       I,    7,  39|        tantus illi honos habitus credere prohibet serva natum eum
 3       I,    9,  50|       non raptum parricidio sit, credere et Latinos quamquam ne sic
 4       I,    9,  53|   adventum eius esse, futurumque credere brevi ut illo adiuvante
 5       I,    9,  54|      dono deum sibi missum ducem credere. Apud milites vero obeundo
 6      II,    1,   2|       rei publicae vinceret: non credere populum Romanum solidam
 7      II,    5,  45|     magis non confidere quam non credere suis militibus; novum seditionis
 8      II,    5,  54|          deterritum a primoribus credere et desertam ac proditam
 9     III,    2,  12|          Caesonis libertatem agi credere. Tum demum coactus cum multa
10     III,    2,  16|       domi hostis esset, cui nec credere nec non credendo, ne infestior
11     III,    5,  37|         probare quae fierent, et credere haud indignis accidere;
12     III,    9,  65|     patrum ut nimis feroces suos credere iuvenes, ita malle, si modus
13      IV,    4,  29|     percussum tradunt. Nec libet credere, et licet in variis opinionibus;
14      IV,    5,  41|         prae multitudine hostium credere perrumpi potuisse. Exercitus
15      IV,    5,  41|      Volscorum meliores res esse credere quam populi Romani; fortunam
16       V,    5,  34|          nisi de Hercule fabulis credere libet, superatas. Ibi cum
17       V,    6,  36|         audiant Romanorum, tamen credere viros fortes esse quorum
18       V,    6,  46|        perduxere, seu-quod magis credere libet, non prius profectum
19      VI,    2,  6b|          maiestate sua detractum credere quod maiestati eius viri
20     VII,    2,  14|     veris viribus profuit. Primo credere duces Gallorum non descensuros
21     VII,    5,  36|         dissipatos adgrederetur: credere etiam aliquos ad se sequendum
22    VIII,    5,  30|          deorum cuipiam fuit seu credere libet Fabio auctori eo factum
23       X,    4,  34|         prima vigilia profectos; credere eandem in aliis urbibus
24     XXI,    1,   4|    redditum sibi veteres milites credere; eundem vigorem in voltu
25     XXI,    4,  38|        Alpes transierit et volgo credere Poenino - atque inde nomen
26     XXI,    6,  49| occupandi praecipuam curam esse; credere eadem tempestate qua ipsi
27    XXII,    2,  14|      sedendo aut votis debellari credere posse. Arma capias oportet
28    XXII,    6,  41|      aegerrime pati; quin potius credere velut inescatam temeritatem
29    XXII,    8,  60|          esse possunt? Nisi quis credere potest aut adfuisse erumpentibus
30   XXIII,    1,   5|          cladem quae accepta est credere, Campani, oportet, communem
31     XXV,    2,  10|     Romanos ad diripiendam urbem credere coortos; Romanis seditio
32     XXV,    4,  17|     fluvium interfectum memorant credere velis, capitis tantum Gracchi
33   XXVII,    2,  5b|          in eo positam victoriam credere Carthaginienses; classem
34   XXVII,    2,  5b|    Siciliam repetendam eamque se credere brevi traiecturam. haec
35   XXVII,    8,  47|       suas ad eum non pervenisse credere interceptisque iis consulem
36   XXVII,    8,  50|      quod mente capere aut satis credere possent; et ipsa celeritas
37  XXVIII,    2,   9|     praesidii Galliae provinciae credere L. Porcium cum suis legionibus
38  XXVIII,    8,  42|        periculi fuit. Numidis tu credere potes, defectionem militum
39    XXIX,    1,   4|          in Africa esse; classem credere profectam a Carthagine cum
40     XXX,    1,   6|   conspexissent, ab eodem errore credere et ipsi sua sponte incendium
41    XXXI,    5,  35|       pedesque hostem aequarent. credere regii genus pugnae quo adsueverant
42   XXXII,    2,  11|         essent. Cum magis vellet credere quam auderet mixtumque gaudio
43  XXXIII,    4,  32|    homines acciperent: vix satis credere se quisque audisse et alii
44    XXXV,    5,  49|     spectataeque Romanorum fidei credere. nam quod optimum esse dicunt,
45   XXXVI,    3,  19|         agmen apparebat, Aetolos credere visa procul pugna subsidio
46  XXXVII,    4,  20|     amentiam magis quam audaciam credere esse, et hostes paulisper
47 XXXVIII,    2,  12|        abesse - Romae tum erat - credere consul, gnarum locorum hominumque,
48   XXXIX,    1,  13|     Aebutio se amatore cavillari credere, non in domo gravissimae
49   XXXIX,    1,  15|     concessum ludum et lasciviam credere esse, et qualecumque sit,
50   XXXIX,    5, 41b|    tenuerunt. si Antiati Valerio credere libet, ad duo milia hominum
51   XXXIX,    5,  47|     praeterita senatum posse, et credere etiam Demetrio [credendum
52    XLII,    2,  25|        faciundum esset, et illos credere e re publica consulturos.
53    XLII,    4,  48|      lembos nanctus, simulans se credere eos in usum Romanorum conparatos
54    XLII,    5,  62|         secundis rebus nec nimis credere serenitati praesentis fortunae,
55   XLIII,    1,   1|          visa, et pro se quisque credere Carnis forsitan aut Histris
56    XLIV,    1,   7|    munitamque egregie, vix satis credere in tantis rebus sine causa
57    XLIV,    2,  28|        iis occurrit. nihil minus credere praefecti Eumenis, quam
58     XLV,    1,   8|    consulere decet nec praesenti credere fortunae, cum, quid vesper