Lib. Cap. Par.

 1       I,    8,  48|         esset; ceterum id quoque ad gloriam accessit quod cum illo simul
 2      II,    2,  12|           corpus sit iis qui magnam gloriam vident"; dextramque accenso
 3     III,    2,  10|             gloria rediit. Et auget gloriam adveniens exposita omni
 4     III,    3,  21|            meum a te impeditum, sed gloriam spreti honoris auctam, invidiam
 5     III,    9,  70|         Sabini etiam belli perfecti gloriam pepererant negatus ab senatu
 6      IV,    2,  10|     Quinctius consul togatus armati gloriam collegae, quia concordiae
 7      IV,    2,  12|             immeritam et gratiam et gloriam tulit. Qui cum multis circa
 8      VI,    4,  22|          potius eius sibi quam suam gloriam petiit. exactae iam aetatis
 9      VI,    4,  24|         utraque vestra fortuna suam gloriam videt; ego, ni restituitur
10      VI,    4,  25|           levavit infamiam tum sibi gloriam ingentem peperit. nec fuit
11      VI,    5,  37|             imperium atque honorem, gloriam belli, genus, nobilitatem,
12     VII,    6,  40|             vobis concordiae partae gloriam non victoriam darent. Satis
13    VIII,    3, 13b|        materia crescendi per summam gloriam suppeditat. certe id firmissimum
14    VIII,    5,  32|        vitam sibi eripi citius quam gloriam rerum gestarum posse vociferaretur
15      IX,    6,  31|        testatur deos se nullam suam gloriam inde sed praedam militi
16       X,    2,  13|     seniorum succrevisse et ad suam gloriam consurgentes alios laetum
17       X,    2,  14|          adnitantur ut ordinis eius gloriam invictam praestent: peditum
18       X,    2,  17|           qui novorum consulum hanc gloriam faciant, quidam non amborum
19       X,    3,  28|           faciant: duplicem illorum gloriam fore, si ab laevo cornu
20     XXI,    2,  20|              Cum verbis extollentes gloriam virtutemque populi Romani
21     XXI,    2,  21|           aliis gentibus praedam et gloriam quaeremus. itaque cum longinqua
22    XXII,    4,  25|           hostium occidisse maiorem gloriam esse. Huius generis orationibus
23    XXII,    4,  29|       gratorum certe nobis animorum gloriam dies hic dederit."~ ~30.
24    XXII,    6,  39|   contemnendo potius quam appetendo gloriam modum excesserim; sed ita
25    XXII,    6,  39|           aiunt, exstingui nunquam. Gloriam qui spreverit, veram habebit.
26    XXII,    8,  60|      exstitisset comes. Viam non ad gloriam magis quam ad salutem ferentem
27     XXV,    6,  29|            imposita a vobis fuerit. gloriam captae nobilissimae pulcherrimaeque
28     XXV,    6,  38|             sed differre in maiorem gloriam atque opportunitatem volui,
29     XXV,    6,  40|       composuisset ut non modo suam gloriam sed etiam maiestatem populi
30     XXV,    6,  40|      evenisset, haud dubie Muttinis gloriam fore.~ ~41.
31    XXVI,    5, 26b|       laudem minuat. moderati animi gloriam eo die adeptus consul senatum
32    XXVI,    5,  29| adversissimas haud> adversae pugnae gloriam ceperat, in eius laudem
33   XXVII,    7,  40|               aut ex hoste egregiam gloriam' inquit 'aut ex civibus
34  XXVIII,    2,   9|           honore collegae cesserat, gloriam auxit. illum equitem aiebant
35  XXVIII,    3, 17a|        velut consummatam eius belli gloriam spectabat. itaque praemoliendas
36  XXVIII,    8,  40|         adversus crescentem in dies gloriam fortissimi consulis. a qua
37  XXVIII,    8,  41|             fecerim, ne tuam quidem gloriam bono publico praeponam.
38  XXVIII,    8,  41|          magis partam quam speratam gloriam amplecteris, Hispania potius
39  XXVIII,    8,  44|             elevavit sic ego contra gloriam eius eludere et meam verbis
40     XXX,    7,  40|       finiti tanti belli se consule gloriam petens. negare itaque prius
41    XXXI,    5,  37|          praesentis modo certaminis gloriam sed in summam etiam belli
42   XXXII,    3,  17|          erant et multi et delecti, gloriam etiam egregiam rati si armis
43  XXXIII,    2,  11|        adrogantiam eorum, victoriae gloriam in se rapientium, quae vanitate
44   XXXIV,    3, 22b|             non plenam nec integram gloriam esse sinit. ceterum si vos
45    XXXV,    5,  42|         possit facere, et ipsam eam gloriam belli qua velut dote Hannibal
46    XXXV,    5,  42|        Hannibalis eam, non Antiochi gloriam fore; si vero universo bello
47 XXXVIII,    2,  17|          cum qua venerunt, bellique gloriam victores eandem inter socios
48 XXXVIII,    6, 50b|           quia pro periculo, non in gloriam referebantur.~ ~51.
49 XXXVIII,    6,  53|            gessere, unus praecipuam gloriam tulit.~ ~54.
50 XXXVIII,    6,  58|             occubuisse. Cum illorum gloriam tueri posteris satis esset,
51      XL,    4,  56|            recentem patrui Antigoni gloriam fore censebat. 'quando in
52     XLI,    1,   3|             equos tollant: egregiam gloriam legionis fore, si castra
53    XLII,    5,  61|     navandae regi operae et similem gloriam ex hoste pariendi occasionem <
54    XLIV,    2,  25|        tantas apisci opes tantamque gloriam, quanta Romanis victis eum
55     XLV,    4,  38|             communem nominis Romani gloriam habet? tot de Gallis triumphi,