Lib. Cap. Par.

 1     VII,    5, 29b|         Campanis sese coniungunt. Campani magis nomen ad praesidium
 2     VII,    5, 29b|     dimicatum; adversoque proelio Campani intra moenia compulsi, cum
 3     VII,    5,  30|           esse qui vos appeteret: Campani, etsi fortuna praesens magnifice
 4     VII,    5,  30|           amicorum aut inimicorum Campani simus. Si defenditis, vestri,
 5     VII,    5,  31|     senatus consul. "Auxilio vos, Campani, dignos censet senatus;
 6     VII,    6,  38|        versurum; cur autem potius Campani agrum Italiae uberrimum,
 7    VIII,    1,   1|       suis rebus, non adversis ut Campani, venissent, et adversus
 8    VIII,    1,   1|          in pace amicitiam nec ut Campani auxilium in bello petissent,
 9    VIII,    1,   2|          arma motos facta est. ne Campani quidem + adeo iniuriae Samnitium
10    VIII,    2,  10|         ibi vivi oppressi, maxime Campani. Decii corpus ne eo die
11    VIII,    2,  11|          Latini deditionemque eam Campani sequerentur. Latium Capuaque
12    VIII,    2,  11|           et Falernus, qui populi Campani fuerat, usque ad Volturnum
13      IX,    8,  40|           armis hostium usi sunt: Campani ad superbiam et odio Samnitium
14      IX,    8,  44|          in campum Stellatem agri Campani Samnitium incursiones factae.
15       X,    3,  20|        exercitu populationibusque Campani agri ad tuendos socios convertit.
16       X,    3,  21|               Magnum ea populatio Campani agri tumultum Romae praebuerat;
17    XXII,    2,  13|          dimissique fuerant, tres Campani equites erant, multis iam
18   XXIII,    1,   3|          saepe" inquit "optastis, Campani, ut supplicii sumendi vobis
19   XXIII,    1,   5|       atque infidelibus, ut erant Campani, spernendum. Et auxit rerum
20   XXIII,    1,   5|    loquendi cum sociis servastis, Campani, iubentes quae opus essent
21   XXIII,    1,   5|     iuvetis nos in bello oportet, Campani, sed paene bellum pro nobis
22   XXIII,    1,   5|         quae accepta est credere, Campani, oportet, communem patriam
23   XXIII,    1,   5|   detestabile sit? Pulchrum erit, Campani, prolapsum clade Romanum
24   XXIII,    1,   6|           tempus venisse ait, quo Campani non agrum solum ab Romanis
25   XXIII,    1,   7|         quae pacta erant facinora Campani ediderunt: nam praefectos
26   XXIII,    1,   8|         dignitate et gratia simus Campani [futuri] quam unquam fuimus.
27   XXIII,    1,  10|  vociferans: "habetis libertatem, Campani, quam petistis. Foro medio,
28   XXIII,    5,  35|     animis, segnius bellum esset, Campani per se adorti sunt rem Cumanam
29   XXIII,    5,  35|         milia passuum absunt. Iam Campani eo frequentes ex composito
30   XXIII,    6,  46|    depopulatus, donec coacti sunt Campani, nihil admodum viribus suis
31   XXIII,    6,  47|           frequentes exierant, et Campani non vallum modo castrorum
32   XXIII,    6,  48|          movit castra ut sementem Campani facerent, nec ante violavit
33    XXIV,    3,  19|  Casilinum venit, adventuque eius Campani iam moventes sese quieverunt.
34    XXIV,    6,  47|           centum duodecim nobiles Campani, per speciem praedandi ex
35     XXV,    3,  13|  obsidionis esse solet, iam famem Campani sentiebant, quia sementem
36     XXV,    3,  14|      hostium iungi, ne exire inde Campani neve Hanno regredi posset;
37     XXV,    3, 15a|                       Et [legati] Campani, audita sua pariter sociorumque
38     XXV,    5, 22b|    frustra tereret tempus, legati Campani ad eum venerunt querentes
39    XXVI,    1,   5|      parte ipse adortus est, alia Campani omnes, equites peditesque,
40    XXVI,    1,   6|       castrorum iam impulsi erant Campani Punicumque praesidium et
41    XXVI,    1,   6|    utrumque profectum ratus ut et Campani quam haud multum in Hannibale
42    XXVI,    2,   7|  abscessisset extemplo dederentur Campani. Numidam promptum ad omnia
43    XXVI,    2,  15|                      De supplicio Campani senatus haudquaquam inter
44    XXVI,    2,  15|           consedisset productique Campani deligarentur ad palum, eques
45    XXVI,    2,  16|            trecenti ferme nobiles Campani in carcerem conditi, alii
46    XXVI,    6,  33|        haec verba rogavit: 'omnes Campani Atellani Calatini Sabatini
47   XXVII,    1,   3|   incenderent, centum septuaginta Campani principibus Blossiis fratribus
48  XXVIII,    5,  28| consociaturi fuistis. illi, sicut Campani Capuam Tuscis veteribus
49  XXVIII,    8,  46|    pecunia ad bellum deerat, agri Campani regionem a fossa Graeca
50  XXVIII,    8,  46|           permisso qui ager civis Campani fuisset, uti is publicus
51  XXVIII,    8,  46|          urbano negotium datum ut Campani cives, ubi cuique ex senatus
52    XXXI,    4,  29|           sepulcrum ac monumentum Campani populi, elato et extorri
53 XXXVIII,    3,  28|      Capena ad Martis locaverunt. Campani, ubi censerentur, senatum
54 XXXVIII,    4,  36|     Aventino lapidibus pluvisset. Campani, cum eos ex senatus consulto,
55    XLII,    2,  19|          consulis magna pars agri Campani, quem privati sine discrimine