Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  14|             Eam rem minus aegre quam dignum erat tulisse Romulum ferunt,
 2       I,    4,  17|         visum est. Patres deinde, si dignum qui secundus ab Romulo numeretur
 3       I,    8,  47|      serviret; defuisse qui se regno dignum putaret, qui meminisset
 4      II,    2,   8|              profectus. Aegrius quam dignum erat tulere Valeri necessarii
 5      II,    3,  19|         Sulpicius M". Tullius; nihil dignum memoria actum; T. Aebutius
 6      II,    5,  43|          Veientes. In Veientes nihil dignum memoria gestum; et in Aequis
 7      II,    5,  46|        proceres, ut Fabio nomine est dignum, pugnando potius quam adhortando
 8      IV,    2,  13|            de regno agitare: id unum dignum tanto apparatu consiliorum
 9      IV,    3,  17|               Quinctium Cincinnatum, dignum parente iuvenem, dixit.
10      IV,    4,  30|        Lucretius Tricipitinus. Nihil dignum dictu actum his consulibus.
11      IV,    5,  43|            provincia evenerat, nihil dignum memoratu actum. Cum trepidam
12      IV,    6,  49|          coloni laturum se dicenti - dignum enim esse qui armis cepissent,
13       V,    3,  21|        futuram urbem sequare, ubi te dignum amplitudine tua templum
14       V,    4,  23|               ut ex eo donum aureum, dignum amplitudine templi ac numine
15       V,    6,  36|            Quo facto haud secus quam dignum erat infensi Galli bellum
16      VI,    2,  6b|             ipso ac sex tribunatibus dignum est. Tertius exercitus ex
17      VI,    5,  33|              quam fide populi Romani dignum fuit exercitus Tusculum
18     VII,    1,   2|           pestilentia fuit. Eo nihil dignum memoria actum, nisi quod
19     VII,    2,  10|            quoniam id quoque memoria dignum antiquis visum est - linguam
20     VII,    2,  12|             Tullius, ut virtute eius dignum esset.~ ~13.
21     VII,    2,  13|          educat, ut viris ac Romanis dignum sit, pugnaturos: si nihil
22      IX,    2,  11|           hoc fetialibus caerimoniis dignum erat. Ut quidem tu quod
23      IX,    8,  43|             fuit: nihil usquam dictu dignum ausi, trinis castris intra
24       X,    2,  13|             concordi collegio virum, dignum vobis, dignum parente suo,
25       X,    2,  13|        collegio virum, dignum vobis, dignum parente suo, quaeso mecum
26       X,    3,  24|              nihil ultra quam ut, si dignum provincia ducerent, in eam
27       X,    3,  27|          proelio hostem; biduo nihil dignum dictu actum; pauci utrimque
28       X,    4,  35|             bene verterent - quod se dignum quisque ducerent; consulem
29    XXII,    4,  29|           erga nos ac maiestate eius dignum est, vos, milites, eos quorum
30   XXIII,    1,   3|         quisque clamare et supplicio dignum. Tum Pacuvius: "video quae
31     XXV,    1,   1|            proelia parva, haud ullum dignum memoratu fecit et ignobilia
32    XXVI,    8,  48|    adscendisset; profiteretur qui se dignum eo duceret dono. duo professi
33    XXVI,    8,  50|           tibi est, ut inviolatum et dignum me teque dari tibi donum
34   XXVII,    8,  49|        Hamilcare et Hannibale fratre dignum erat, pugnans cecidit.~
35  XXVIII,    5,  22|          semper partis; neque id tam dignum ira erat quam quod extra
36     XXX,    2,   8|              vicem nihil dictu satis dignum fecerunt: quarto die in
37     XXX,    2,  15|           quo unum omnium externorum dignum Masinissam populus Romanus
38     XXX,    7,  45|              omnique deinde vita, ut dignum erat, libertatis auctorem
39    XXXI,    3,  26|          excessit nec aliud quicquam dignum memoria in Graecia egit.~ ~
40   XXXII,    1,   4|     difficultates et quod haud satis dignum tanti laboris periculique
41    XXXV,    2,  11|               Diu nihil in Liguribus dignum memoria gestum erat: extremo
42 XXXVIII,    6,  58| praetereantur, consulem et ab senatu dignum habitum, cui extra sortem
43   XXXIX,    2,  28|        deprecor, ne me tanta iniuria dignum iudicetis.'~ ~29a.
44   XXXIX,    5,  52|           quam quod nemo eorum satis dignum splendore vitae exitum habuit.
45      XL,    1,  13|             antea admisissem piaculo dignum, lustratus et expiatus sacro,
46      XL,    4,  53|              L. Manlio nihil memoria dignum in Liguribus est gestum.
47      XL,    4,  56|             est. te unum habeo, quem dignum regno iudicem. si neminem
48    XLII,    2,  16|        Attalus quoque celerius, quam dignum concordia fraterna erat,
49    XLII,    3,  34|       experti sunt. hic me imperator dignum iudicavit, cui primum hastatum
50    XLII,    3,  34|           excusaturus. quo ordine me dignum iudicent tribuni militum,
51    XLII,    4,  50|           suae, aut, <ut> viro forti dignum sit, patiatur, quodcumque
52    XLIV,    2,  22|           diu trahitur, existimastis dignum maiestate populi Romani
53     XLV,    4,  42|        populi Romani, magis, quid se dignum esset, quam quid merito