Lib. Ep. Par.

  1    I,   2,   1|              et legas et emendes, eo magis quod nihil ante peraeque
  2    I,   2,   5|            veniam postulare. Nam quo magis intendam limam tuam, confitebor
  3    I,   4,   4|         probarique dominis per alios magis quam per ipsos laborant.
  4    I,   6,   3|         feras: experieris non Dianam magis montibus quam Minervam inerrare.
  5    I,   8,   6|              honestati tum aliquanto magis gloriae eius praedicationique
  6    I,   8,  12|       alloquiis prosequuntur, quanto magis decuit publice consulentem
  7    I,   8,  13|               Sed ut tunc communibus magis commodis quam privatae iactantiae
  8    I,   9,   3|               inania videntur, multo magis cum secesseris. Tunc enim
  9    I,  10,   3|          addidit! aut ego nunc illas magis miror quia magis intellego.~ ~
 10    I,  10,   3|          nunc illas magis miror quia magis intellego.~ ~4.
 11    I,  10,   9|           mihi frui non licet? An ut magis angar quod non licet? Nam
 12    I,  10,  11|           discendoque consumere. Quo magis te cui vacat hortor, cum
 13    I,  12,  10|          impetraturum: tam obstinate magis ac magis induruisse. Dixerat
 14    I,  12,  10|               tam obstinate magis ac magis induruisse. Dixerat sane
 15    I,  13,   5|                            Sed tanto magis laudandi probandique sunt,
 16    I,  16,   4|               Idem tamen in historia magis satisfaciet vel brevitate
 17    I,  17,   4|          pariter et suae. Neque enim magis decorum et insigne est statuam
 18    I,  20,   3|            sic oratio animo non ictu magis quam mira imprimitur.~ ~
 19    I,  20,   5|             modo sint decorae, nihil magis quam amplitudo commendet.
 20    I,  24,   3|              modus ruris, qui avocet magis quam distringat.~ ~4.
 21    I,  24,   4|               Haec tibi exposui, quo magis scires, quantum esset ille
 22   II,   1,  10|            qua tanti viri mortalitas magis finita quam vita est.~ ~
 23   II,   3,   9|              semper. Praeterea multo magis, ut vulgo dicitur, viva
 24   II,   4,   2|      suscipere. Ad quod te ne verbis magis quam rebus horter, quidquid
 25   II,   6,   7|                 Igitur memento nihil magis esse vitandum quam istam
 26   II,   7,   7|       dolorem nostrum levant, quanto magis hae quibus in celeberrimo
 27   II,  10,   6|             voles: recita saltem quo magis libeat emittere, utque tandem
 28   II,  13,  10|           familiaritatem capacem quo magis scires, breviter tibi studia
 29   II,  14,   1|             causis, quae me exercent magis quam delectant. Sunt enim
 30   II,  14,   8|       plerique non audiunt, nec ulli magis laudant. Si quando transibis
 31   II,  17,   4|            nam specularibus ac multo magis imminentibus rectis muniuntur.~ ~
 32   II,  17,  11|             balinei, mox duae cellae magis elegantes quam sumptuosae;
 33   II,  18,   2|            referrem, nisi ad illorum magis laudem quam ad meam pertineret,
 34   II,  18,   4|             super tanta re. Nam quid magis interest vestra, quam ut
 35   II,  18,   4|         dicerem tui, nisi nunc illos magis amares - digni illo patre,
 36   II,  20,   4|                         Quod ut tibi magis liqueat, haruspicem consulam,
 37  III,   1,   1|               adeo quidem ut neminem magis in senectute, si modo senescere
 38  III,   3,   1|        sanctissimum virum suspexerim magis an amaverim dubitem, teque
 39  III,   5,   7|           homo occupatus absolverit? Magis miraberis si scieris illum
 40  III,   7,   9|    septuagensimum excessit, delicato magis corpore quam infirmo; utque
 41  III,   7,  14|                            Sed tanto magis hoc, quidquid est temporis
 42  III,   9,  25|    suspicitur laudaturque. Non potui magis te in rem praesentem perducere.~ ~
 43  III,   9,  32|             Obiecta sunt multa, quae magis quam praevaricatio nocuerunt;
 44  III,   9,  33|           cum Castam accusarem nihil magis pressi, quam quod accusator
 45  III,  13,   4|           pictura lumen non alia res magis quam umbra commendat, ita
 46  III,  13,   5|       putaveris corrigenda. Ita enim magis credam cetera tibi placere,
 47   IV,   1,   6|      fortasse et sequenti, sed tanto magis viam ipsam corripiemus.~ ~
 48   IV,   3,   1|           pulchrum; ego tamen te vel magis in remissionibus miror.~ ~
 49   IV,   7,   7|            enim tam ineptus ut risum magis possit exprimere quam gemitum:
 50   IV,   9,  12|              priore actione incitati magis quam satiati viderentur.~ ~
 51   IV,  12,   1|              saepe commendas; amabis magis commendabisque, si cognoveris
 52   IV,  12,   7|          Etenim nescio quo pacto vel magis homines iuvat gloria lata
 53   IV,  13,  10|         quasi a fonte repetenda, quo magis scires, quam gratum mihi
 54   IV,  17,   4|           quod evenire contra solet, magis admiratus sum postquam penitus
 55   IV,  18,   1|                          Quemadmodum magis approbare tibi possum, quanto
 56   IV,  21,   4|          salute pro moribus, hoc sum magis anxius quod unicus factus
 57    V,   2,   2|              quae facilitas tua, hoc magis dabis veniam, quod se non
 58    V,   5,   3|        historiamque medios, ac tanto magis reliquos perficere cupiebat,
 59    V,   6,  26|  benignissime praesto est; caldariae magis, prominet enim. In hac tres
 60    V,  13,   3|           operam dedit, ut deprecari magis - id enim et favorabilius
 61    V,  14,   2|            datus, meo quod aliquanto magis me delectat mandatum mihi
 62    V,  14,   6|          mihi gratulor, nec privatim magis quam publice, quod tandem
 63    V,  15,   2|                                  Quo magis hortor, ut quam plurima
 64    V,  17,   3|              Etenim nescio quo pacto magis in studiis homines timor
 65    V,  19,   2|      exhibenda est, quanto nunc illa magis eget.~ ~3.
 66    V,  19,   4|             tibi sedulo exposui, quo magis scires, quam multa unus
 67   VI,   1,   1|            tu adhuc in Piceno, multo magis, seu quod ipsa loca in quibus
 68   VI,   3,   2|           fructuosissimum non illius magis interest quae accepit, quam
 69   VI,   4,   1|                          Numquam sum magis de occupationibus meis questus,
 70   VI,   5,   5|              ipsis moleste tuli. Quo magis quosdam e numero nostro
 71   VI,   6,   4|             viventes reverentur. Quo magis huic, omissa gloria patris
 72   VI,   7,   3|                               Sed eo magis ad desiderium tui accendor:
 73   VI,  13,   2|         Claudius Capito irreverenter magis quam constanter, ut qui
 74   VI,  15,   3|        civile publice respondet: quo magis quod tunc fecit et ridiculum
 75   VI,  16,   5|     similitudinem et formam non alia magis arbor quam pinus expresserit.~ ~
 76   VI,  17,   4|                                Tanto magis ne invideris; nam qui invidet
 77   VI,  26,   2|           quidem tanto acrius quanto magis amo; tibique ut qui exploraverim
 78   VI,  27,   3|            optimus separari non alio magis poterat, quam diversitate
 79   VI,  29,   5|          assiduitate nimia facilitas magis quam facultas, nec fiducia
 80  VII,   3,   4|           his ipsis admoneris, ut te magis ac magis otio involvas;
 81  VII,   3,   4|            admoneris, ut te magis ac magis otio involvas; quod ego
 82  VII,   6,   7|           quibusdam capitis reis vel magis silentio quam oratione accuratissima
 83  VII,  11,   1|       milibus posse venire, ac tanto magis quaeris, an quod gessit
 84  VII,  17,   2|                                  Quo magis miror, quod scribis fuisse
 85  VII,  19,  10|         colui utramque dilexi: utram magis nescio, nec discerni volebant.
 86  VII,  19,  10|            feci tamen paria atque eo magis hanc cupio servari, ut mihi
 87  VII,  20,   5|                                  Quo magis gaudeo, quod si quis de
 88  VII,  24,   5|             quod mihi non amore eius magis facere quam reverentia videbatur.~ ~
 89  VII,  25,   4|          utraque lingua valet, ut ea magis videatur excellere, qua
 90  VII,  27,   4|                   Iam illud nonne et magis terribile et non minus mirum
 91  VII,  27,   7|             nihilo minus, immo tanto magis conducit. Ubi coepit advesperascere,
 92  VII,  33,   1|              immortales futuras; quo magis illis - ingenue fatebor -
 93  VII,  33,   3|           actis, demonstro tamen quo magis credas, iucundum mihi futurum
 94 VIII,   2,   3|        separatim consului. Nam et me magis iuverant, et maius ipsi
 95 VIII,   3,   2|                                  Quo magis adducor ut neutrum falli
 96 VIII,   4,   8|          potero fortasse scripta tua magis probare laudare, quanto
 97 VIII,   4,   8|             cautiusque, sed ipsum te magis amabo magisque laudabo,
 98 VIII,   5,   2|             tam diu tenuit, sed hinc magis exacerbatur quod amisit;
 99 VIII,  10,   1|                                  Quo magis cupis ex nobis pronepotes
100 VIII,  11,   3|        solari, memento tamen dilatum magis istud quam negatum, cum
101 VIII,  12,   1|               quem ego audire nescio magis debeam an cupiam. Vir est
102 VIII,  12,   5| laudationibus seris quidem sed tanto magis veris interesse. Vale.~ ~
103 VIII,  14,   7|         versa, postremo obliviscenda magis quam tenenda.~ ~8.
104 VIII,  14,  13|             et relegare? Non hercule magis quam relegare et absolvere;
105 VIII,  14,  17|          quantum altera valebit, nec magis poterit cum secunda prima
106 VIII,  18,   2|          pietate plenissima ac tanto magis inexspectata sunt.~ ~3.
107 VIII,  18,   8|        melius de viro merita, quanto magis est reprehensa quod nupsit.
108 VIII,  19,   1|            quae praestant ut adversa magis intellegam sed patientius
109 VIII,  20,   8|          tulerit ventus egressa, non magis se descendisse sentire,
110 VIII,  22,   1|              clementia ullius, nihil magis quam lenitas deceat.~ ~2.
111 VIII,  24,   9|                                  Quo magis nitendum est ne in longinqua
112   IX,   6,   2|                                  Quo magis miror tot milia virorum
113   IX,  14,   1|           tibi plaudis, et ego nihil magis ex fide quam de te scribo.
114   IX,  15,   1|            inquietor, quos aliquanto magis invitus quam meos lego;
115   IX,  19,   2|         Utrumque dilexi, miratus sum magis quem tu reprehendis, atque
116   IX,  26,   3|          artes ita eloquentiam nihil magis quam ancipitia commendant.
117   IX,  26,   4|             opericulosa utque Graeci magis exprimunt, 'parabola'. Ideo
118   IX,  27,   2|             legeturque semper, tanto magis quia non statim. Incitantur
119   IX,  28,   3|    repraesentes. Gratias ago; agerem magis si me illa ipsa, quae scribis
120   IX,  30,   4|         habendi cupido, ut possideri magis quam possidere videantur.
121   IX,  35,   2|              quod nimia cura deterit magis quam emendat, deinde quod
122    X,   2,   2|   indulgentiam tuam pertinere; eoque magis liberos concupisco, quos
123    X, 17a,   3|       excutio; quod ex ipso tractatu magis ac magis necessarium intellego.
124    X, 17a,   3|            ex ipso tractatu magis ac magis necessarium intellego. Multae
125    X,  39,   5|            ingens balineum defodiunt magis quam aedificant, et quidem
126    X,  62,   1|            periclitetur exhauriri et magis in usu nobis futurus sit.
127    X,  94,   1|      contubernium assumpsi, tantoque magis diligere coepi quanto nunc
128    X,  96,   8|                                  Quo magis necessarium credidi ex duabus