Lib. Ep. Par.

 1    I,   8,  17|                 Vereor ergo ut sit satis congruens, cum in dicendo
 2    I,  10,   4|            Quamquam ne nunc quidem satis intellego; ut enim de pictore
 3    I,  12,  11|          aetas etiam robustissimis satis longa est; scio. Evasit
 4    I,  19,   2|         tibi centum milium censum, satis indicat quod apud nos decurio
 5   II,   5,  10|                 Dices te non posse satis diligenter id facere, nisi
 6   II,   5,  11|        tamen iudicare, an id ipsum satis elegans esset;~ ~12.
 7   II,  12,   1|      proxime scripseram, nescio an satis, circumcisum tamen et adrasum
 8   II,  17,   5|   cavaedium hilare, mox triclinium satis pulchrum, quod in litus
 9  III,   5,  18|         impenderit, nec scripsisse satis nec legisse? Quid est enim
10  III,   9,  18|    implicita suspicionibus ita non satis convinci probationibus visa
11  III,  10,   3|     sanctissimam memoriam prosequi satis est, cuius famae latius
12   IV,  30,  11|     efficiunt: mihi abunde est, si satis expressi quod efficitur.
13    V,   1,   3|        secreto; praeterea non esse satis honestum donare et locupleti
14    V,   3,   5|           sed ego verear ne me non satis deceat, quod decuit M. Tullium,
15    V,   3,   7|   modestior constantia est quam ut satis absolutum putem, quod a
16    V,   3,   9|        manu murmure silentio; quae satis apertis notis iudicium ab
17    V,   8,   3|            quamquam o - ': sed hoc satis est, quod prope sola historia
18    V,   8,  14|             est enim mihi pro fide satis animi: illud peto praesternas
19    V,  17,   6|            et quod amborum gloriae satis magnum est, agnoscere videntur.
20    V,  20,   7|          nec lege comprehensam nec satis usitatam, iustam tamen.~ ~
21   VI,  22,   7|           tibi credas, nec cuiquam satis fidas, deinde scias si quis
22   VI,  33,   1|            meas pulchram; nam mihi satis est certare mecum.~ ~2.
23  VII,   9,   4|        sumpsisse, quosque subsequi satis habebant, dum non desperant,
24  VII,  17,  15|              Nihil enim curae meae satis est. Cogito quam sit magnum
25  VII,  21,   4|       missam libenter accepi; quam satis acribus oculis, quamquam
26  VII,  26,   2|    quantulumcumque, ut relicturus, satis habet. Tunc deos tunc hominem
27 VIII,   2,   2|      remittere aequaliter, sed non satis aequum. Mihi autem egregium
28 VIII,   6,   6|             quam ut erga Pallantem satis gratus videretur? Additur: '
29 VIII,  14,  11|          quod adfero ad te aut non satis tritum aut etiam inexpertum
30   IX,  11,   2| collegerint delector. Incipio enim satis absolutum existimare, de
31   IX,  13,   4|            crimine urgere, cum iam satis primus ille impetus defremuisset
32   IX,  19,   2|         ita miratus ut non putarem satis umquam posse laudari, cuius
33   IX,  26,   9|           polei paidotribein', nec satis: 'oude gar tous progonous
34   IX,  29,   1|          studiorum generibus nulli satis confisus experior.~ ~2.
35   IX,  31,   2|           et gratias agam? Neutrum satis possum et, si possem, timerem
36   IX,  36,   6|     colonis, ut videtur ipsis, non satis temporis, quorum mihi agrestes
37   IX,  39,   6|          latissimum pratum, in quo satis apte contra templum ipsum
38    X,   4,   2|            professa fuerat, nondum satis legitime peregerat; quod
39    X,  18,   3|            nam et esse eas vexatas satis constat. Mensores vix etiam
40    X,  26,   3|            eius nondum mihi videor satis plene fecisse, etiam atque
41    X,  31,   3|     officiis retinere damnatos non satis honestum putabam; eosdem
42    X,  33,   2|        deinde inertia hominum quos satis constat otiosos et immobiles
43    X,  58,   7|             quibus illum intellegi satis est, cum hoc sibi civium
44    X,  61,   3|             Est enim et lacus ipse satis altus et nunc in contrariam
45    X,  78,   3|            quam ut in re praesenti satis puniantur, si milites erunt,
46    X,  96,  10|                              Certe satis constat prope iam desolata