Lib. Ep. Par.

 1    I,  15,   3|        invidisti, nescio an tibi, certe mihi, sed tamen et tibi.
 2    I,  18,   1|          petam, et pauculos dies, certe proximum, excusem. Difficile
 3    I,  20,  21|          hic viribus peccat; quod certe etsi non limatioris, maioris
 4    I,  22,   2|           docere non possit; mihi certe quotiens aliquid abditum
 5   II,   3,   8|          ob alia nosque ipsos, at certe ut hunc audias veni. Numquamne
 6   II,   5,   7|                            Adnisi certe sumus, ut quamlibet diversa
 7   II,  14,   9|         auditores corrogaret. Ita certe ex Quintiliano praeceptore
 8  III,   6,   1|       fortasse in omni re, in hac certe perquam exiguum sapio: hoc
 9  III,   7,  14|         materia in aliena manu -, certe studiis proferamus, et quatenus
10  III,   9,  31|        confidenter an constanter, certe paratissime.~ ~32.
11  III,   9,  35|       eosdemque gratissimos: mihi certe debere se praedicant, quod
12   IV,   3,   3|           innectere videntur. Ita certe sum affectus ipse, cum Graeca
13   IV,   5,   4|           Oportet enim nos in hac certe in qua possumus breves esse,
14   IV,  11,   8|   supplicium, nescio an innocens, certe tamquam innocens ducta est.~ ~
15   IV,  13,   8|   fortasse de alieno neglegentes, certe de suo diligentes erunt
16   IV,  15,   1|               Si quid omnino, hoc certe iudicio facio, quod Asinium
17    V,   6,  46|     salubrius degunt; usque adhuc certe neminem ex iis quos eduxeram
18   VI,   6,   5|         quos paraverat coluit, me certe, ut primum sibi iudicare
19   VI,  14,   2|           aut ad suum facere. Mei certe stomachi haec natura est,
20   VI,  20,   9|          quasi repelli videbamus. Certe processerat litus, multaque
21   VI,  25,   4|          suis an cum suis dubium: certe non ipse, non quisquam ex
22  VII,   1,   3|                              Ipse certe sic agere sanus cum meis
23  VII,  15,   1|         non audeo dicere rectius, certe beatius erat.~ ~2.
24  VII,  17,   1|          ut si quid me fugit - ut certe fugit - admonear.~ ~2.
25  VII,  27,   3|         occurrisse narratur. Ipse certe implicitus morbo futura
26 VIII,  12,   2| benignitate mira frequentat; mihi certe, si modo in urbe, defuit
27 VIII,  12,   3|      obligari ego, ne dicam solo, certe maxime possum?~ ~4.
28 VIII,  14,  21|          istud ad censentes? quos certe non decet omnibus artibus,
29 VIII,  14,  24|         censebat, nescio an iure, certe aequitate postulationis
30 VIII,  20,   3|                              Ipse certe nuper, quod nec audieram
31   IX,  13,  16|   manifestissimi remittatur, nota certe quasi censoria inuratur.~ ~
32   IX,  14,   1|          cura nostri, nescio; nos certe meremur, ut sit aliqua,
33   IX,  24,   1|     recepisti. Iuvabit hoc te; me certe iuvat, primum quod te tam
34    X, 17b,   2|   mensurae fideliter agantur. Ita certe prospicio ex ratione Prusensium,
35    X,  39,   2|    gracilis et putris: dignum est certe deliberatione, sitne faciendum
36    X,  42,   1|         mare fuerit totus effluat certe, quantum aquarum et unde
37    X,  96,   3|           faterentur, pertinaciam certe et inflexibilem obstinationem
38    X,  96,  10|                                   Certe satis constat prope iam