Lib. Ep. Par.

 1    I,  12,  11|      superstitibus suis, florente re publica, quae illi omnibus
 2    I,  16,   5|         Catullus meus aut Calvus, re vera quales Catullus aut
 3    I,  20,  24|           tamen arbitror in tanta re ratione quam auctoritate
 4   II,  11,  11|         metus, quibus super tanta re in illo coetu praesente
 5   II,  17,  20|            diaeta est amores mei, re vera amores: ipse posui.
 6   II,  18,   4|            praesertim super tanta re. Nam quid magis interest
 7  III,   4,   2|                 Nam cuius integra re consilium exquirere optassem,
 8  III,   6,   1|       sapio, qui fortasse in omni re, in hac certe perquam exiguum
 9  III,   9,  12|          scriptum, quid ex quaque re, quid ex quaque causa accepisset;
10  III,   9,  20|      docuissentne me aliquid quod re probari posse confiderent;
11  III,   9,  36|         Hic erit epistulae finis, re vera finis; litteram non
12  III,  20,  10|          deinde ut non numquam de re publica loquerer, cuius
13   IV,   9,  23|          leviter et cursim, ut de re tanta retractanda est. Vale.~ ~
14   IV,  13,   5|    liberos habeo, paratus sum pro re publica nostra, quasi pro
15   IV,  15,   9|         tu, tales quasi liberos a re publica accipere, quales
16   IV,  25,   3|         domi facere, qui in tanta re tam serio tempore tam scurriliter
17    V,  13,   5|           habendo iurare coegit e re publica esse quod censuisset.~ ~
18   VI,  13,   4|             singulos enim integra re dissentire fas esse, peracta
19   VI,  33,   1|           num superbius potui? -, re vera ut inter meas pulchram;
20 VIII,   6,  10|       principis sui, cui in nulla re fas putaret repugnare, in
21 VIII,   6,  10|          repugnare, in hac quoque re obsequi.~ ~11.
22 VIII,   6,  12|         cui non esset fas in ulla re repugnare. Ita ne sestertium
23 VIII,   6,  12|        non obsecuturi, si in ulla re putasset fas esse non obsequi.~ ~
24 VIII,  14,  16|          tamquam ibi, sic peracta re tamquam adhuc integra rationem
25   IX,   6,   3|         quos ego cum recordor, in re inani frigida assidua, tam
26    X,  31,   3|          putabam; eosdem rursus a re publica pasci otiosos inutile,
27    X,  61,   1|         lacus effluat; sed ego in re praesenti invenisse videor,
28    X,  78,   3|        plus admiserint quam ut in re praesenti satis puniantur,
29    X,  81,   5|        consulendum existimarem in re ad exemplum pertinenti,
30    X,  81,   7|                           Ipse in re praesenti fui et vidi tuam
31    X,  81,   8| exspectatio, ut necesse est in ea re quae et in confessum venit
32    X,  96,   5|           posse dicuntur qui sunt re vera Christiani, dimittendos
33    X,  97,   2|         se Christianum esse idque re ipsa manifestum fecerit,
34    X,  98,   1|  porrigitur nomine quidem flumen, re vera cloaca foedissima,