Lib. Ep. Par.

 1    I,   5,  11|     haereret, quod in centumvirali iudicio aliquando dixisset, cum
 2    I,   7,   3|       solum studio tuo verum etiam iudicio satisfaciam. Neque enim
 3    I,  18,   3|         adhuc, eram in quadruplici iudicio, eram contra potentissimos
 4    I,  21,   1|                       Ut animi tui iudicio sic oculorum plurimum tribuo,
 5    I,  22,   3|       rationum, quas acri magnoque iudicio ab origine causisque primis
 6   II,   1,   9|       minuendis publicis sumptibus iudicio senatus constituebantur,
 7   II,   5,   2|       videbantur, non fuit alienum iudicio tuo tradi. His tu rogo intentionem
 8   II,  14,   4|            in triclinio dantur; ex iudicio in iudicium pari mercede
 9  III,   2,   3|          ego consilio in negotiis, iudicio in studiis utor; nam plurimum
10  III,   3,   5|            Genitorem. Amatur a me; iudicio tamen meo non obstat caritas
11  III,   3,   5|           caritas hominis, quae ex iudicio nata est. Vir est emendatus
12  III,  14,   5|        remissus et mitis; non enim iudicio domini sed scelere perimuntur.~ ~
13   IV,   1,   4|        maiore studio quanto minore iudicio. Adventus meos celebrat,
14   IV,  12,   6|         Marcellinus ita veretur ut iudicio tuo plurimum tribuat.~ ~
15   IV,  15,   1|          Si quid omnino, hoc certe iudicio facio, quod Asinium Rufum
16   IV,  15,  10|    propinquis consularibus, quibus iudicio ipsorum, quamquam asulescentulus
17   IV,  24,   1|         centumviros in quadruplici iudicio dixissem, subiit recordatio
18   IV,  24,   2|         coepi reputare quos in hoc iudicio, quos in illo socios laboris
19    V,   1,   7|      accidisse, ne ex centumvirali iudicio capitis rei exirent.~ ~8.
20    V,   3,   7|            nescio. Etiam: sed illi iudicio suo poterant esse contenti,
21    V,   3,  10| praeterisse, fortasse etiam ex suo iudicio, quamvis ipse nihil dixerit
22    V,   5,   1|    elegantem disertum, deinde quod iudicio eius uti solebam. Erat enim
23    V,   7,   3|          denegem? Scio te quoque a iudicio meo non abhorrere, cum eandem
24   VI,   8,   2|           hic postea, nec refrixit iudicio sed invaluit. Sciunt qui
25   VI,  33,   2|      captus induxerat, quadruplici iudicio bona paterna repetebat.~ ~
26   VI,  33,   7|          legere tibi sed interesse iudicio videreris; quam, sit licet
27  VII,   4,  11|          non de meo sed de aliorum iudicio loquor; qui sive iudicant
28  VII,  12,   4|    humilius et peius, vestro tamen iudicio rectius.~ ~5.
29  VII,  29,   3|           saepius a fortuna quam a iudicio proficiscerentur; maxime
30 VIII,  19,   2|       manus hominum, ante amicorum iudicio examinare, in primis tuo.
31 VIII,  24,   9|        quam liberos, ne sorte quam iudicio missus, ne rudis et incognitus
32   IX,  19,   8|                         Meo quidem iudicio neuter culpandus, quorum
33    X,  13,   1|       pertinere tam boni principis iudicio exornari, rogo dignitati,
34    X,  75,   1|          auditus quidem - scilicet iudicio tuo credidit - dispensationem