Lib. Ep. Par.

 1    I,   8,   9| restrinxerit, nos contra multum ac diu pensitatus amor liberalitatis
 2    I,  12,   2|            quod creduntur potuisse diu vivere.~ ~3.
 3    I,  12,   8|       putas hos tantos dolores tam diu sustinere? - ut scilicet
 4    I,  14,   3|                         Qui quidem diu quaerendus fuisset, nisi
 5    I,  22,   1|                                    Diu iam in urbe haereo et quidem
 6   II,   2,   1|    graviter irascor, quod a te tam diu litterae nullae.~ ~2.
 7   II,   3,   1|            ex tempore, sed tamquam diu scripserit. Sermo Graecus,
 8   II,  10,   1|            tam insignes libros tam diu teneas!~ ~2.
 9   II,  13,  11|           preces nisi et tu rogari diu nolles et ego tota hoc epistula
10   II,  20,   3|        digitos computat. Nihil. Ut diu miseram exspectatione suspendit, '
11  III,   1,   8|         movetur pila vehementer et diu; nam hoc quoque exercitationis
12  III,   7,  14|           quatenus nobis denegatur diu vivere, relinquamus aliquid,
13  III,  16     |        cibum sumpsit.' Deinde, cum diu cohibitae lacrimae vincerent
14  III,  16     |        mecum?', respondit: 'Si tam diu tantaque concordia vixerit
15   IV,   9,   1|        duobus; ad senatum remissus diu pependit, tandem absolutus
16   IV,   9,  23|            onustamque. Exspectabis diu; neque enim leviter et cursim,
17   IV,  15,   8|             circumferres oculos ac diu pensitares, quem potissimum
18   IV,  16,   3|                            Nam tam diu dixi magno cum labore, maiore
19   IV,  23,   2|      totumque se rei publicae quam diu decebat obtulerit.~ ~3.
20    V,   4,   4|                               Quam diu nunc oportet, quam blande
21    V,  14,   8|            uxoris, eram cum amicis diu desideratis, circumibam
22    V,  17,   4|       recitatione finita multum ac diu exosculatus adulescentem,
23  VII,   6,  12|           Tum ego, cum omnes me ut diu responsurum intuerentur, '
24  VII,   9,   1|    quemadmodum in secessu, quo iam diu frueris, putem te studere
25  VII,  27,  15|       intendas. Digna res est quam diu multumque consideres; ne
26 VIII,   5,   2|    solacium, quod tantum bonum tam diu tenuit, sed hinc magis exacerbatur
27 VIII,  18,   8|            proba, aetate declivis, diu vidua mater olim, parum
28   IX,  13,  21|    cumularet, quod intermissum iam diu morem in publicum consulendi
29   IX,  23,   1|          evenit, ut centumviri cum diu se intra iudicum auctoritatem
30   IX,  36,   5|           aliqua mutantur; nam, si diu iacui vel ambulavi, post
31    X,  31,   2|             Quod ego cum audissem, diu multumque haesitavi, quid
32    X,  45,   1|           omnino observari et quam diu velis, rogo scribas meque
33    X,  96,  10|      celebrari, et sacra sollemnia diu intermissa repeti passimque