Lib. Ep. Par.

 1    I,  10,  12|           ea quae mihi denegantur amicis video superesse. Vale.~ ~
 2    I,  22,   9|      lacrimis, dandum etiam nobis amicis, ne spes nostras, si modo
 3   II,   6,   2|         et nobis, aliud minoribus amicis - nam gradatim amicos habet -,
 4   II,  19,   1|             Hortaris ut orationem amicis pluribus recitem. Faciam
 5  III,   1,   4|       interdum etiam praesentibus amicis, si tamen illi non gravantur.~ ~
 6  III,   1,   8|           omne tempus liberum est amicis vel eadem facere vel alia
 7  III,   2,   1|                         Quod ipse amicis tuis obtulissem, si mihi
 8  III,   5,  12|                 Memini quendam ex amicis, cum lector quaedam perperam
 9  III,   9,  24|          quam molesta, tot reorum amicis secreto rogantibus negare,
10  III,  11,   2|         quibusdam et locupletibus amicis mutuatus ipse gratuitam
11  III,  11,   3|       Atque haec feci, cum septem amicis meis aut occisis aut relegatis,
12  III,  18,   4|  voluptatem, quod hunc librum cum amicis recitare voluissem, non
13  III,  20,  12|        haurire ipsi et absentibus amicis quasi ministrare epistulis
14   IV,  23,   1|     voluptatem, cum ex communibus amicis cognovi te, ut sapientia
15    V,  10,   1|        qui scripta tua communibus amicis spoponderunt. Appellantur
16    V,  14,   8|        cum amita uxoris, eram cum amicis diu desideratis, circumibam
17   VI,   6,   7|     adiumento destitutum solisque amicis relictum.~ ~8.
18   VI,  22,   1|        qui se simpliciter credunt amicis.~ ~2.
19  VII,  15,   1|        nosti: distringor officio, amicis deservio, studeo interdum,
20 VIII,  21,   3|          recitaturus, quamquam et amicis et paucis, id est iterum
21 VIII,  21,   3|          et paucis, id est iterum amicis, foro et negotiis non abstinuissem.
22 VIII,  21,   3|    iucundis anteferrem, ac primum amicis tum mihi scriberem.~ ~4.
23   IX,   8,   2|         causa. Nam et tu, quae de amicis, optime scribis, et ego,
24   IX,  13,  10|         me quidam ex consularibus amicis, secreto curatoque sermone,
25   IX,  13,  17|      absolvitur; nominatus est ab amicis Arriae et Fanniae, nominatus
26   IX,  13,  17|          et Fanniae, nominatus ab amicis suis. Nec debemus solliciti
27   IX,  30,   1|     patriae propinquis, affinibus amicis, sed amicis dico pauperibus,
28   IX,  30,   1| propinquis, affinibus amicis, sed amicis dico pauperibus, non ut
29   IX,  34,   1|          recitaturus familiaribus amicis experiri libertum meum.
30   IX,  37,   1|    publica officia a familiaribus amicis contra ipsorum commodum
31    X,   4,   1|          ut audeam tibi etiam pro amicis obligari; inter quos sibi