Lib. Ep. Par.

 1    I,  13,   6|  recitationibus adfui, non auditor fuisse sed creditor. Nam ut in
 2  III,   5,  18|          nec in amicitia principis fuisse; rursus cum audis quid studiis
 3  III,   7,  11|        videtur tibi Nero modo modo fuisse? cum interim ex iis, qui
 4  III,  16     |    pulcherrimae mortis non subitum fuisse. Quin etiam, cum Thrasea
 5   IV,  22,   6|              Quid putamus passurum fuisse si viveret?' Et Mauricus: '
 6    V,   3,   1|           me celandum non putasti, fuisse apud te de versiculis meis
 7    V,   8,  13|       parcus, si culpaveris nimius fuisse dicaris, quamvis illud plenissime,
 8    V,  13,   4|            melius quidem Nominatum fuisse facturum, si causam Vicetinorum
 9    V,  17,   1|           festinantius nuntio tibi fuisse me hodie in auditorio Calpurni
10   VI,  12,   4|           hoc mihi iucundiores eas fuisse, quod habebam bonam causam,
11   VI,  16,   5| intuentibus ex quo monte; Vesuvium fuisse postea cognitum est - oriebatur,
12  VII,   6,  12|          quo non dubito omnia nova fuisse.'~ ~13.
13  VII,  17,   2|          magis miror, quod scribis fuisse quosdam qui reprehenderent
14  VII,  27,  14|          imminebat periculi signum fuisse.~ ~15.
15  VII,  32,   1|             Delector iucundum tibi fuisse Tironis mei adventum; quod
16 VIII,   6,  12|        decernere et perseveraturum fuisse, nisi obsequeretur principis
17 VIII,  14,  11|        tritum aut etiam inexpertum fuisse. Hoc et ego excusatior si
18 VIII,  18,   3|     temporum est. Addunt etiam non fuisse ei liberum alio testamento
19 VIII,  24,   9|           humanior melior peritior fuisse videaris, cum sit alioqui,
20   IX,  12,   2|            illum puerum esse et te fuisse, atque ita hoc quod es pater
21   IX,  17,   1|        quibus quereris taedio tibi fuisse quamvis lautissimam cenam,
22   IX,  40,   1|             Scribis pergratas tibi fuisse litteras meas, quibus cognovisti
23    X,  74,   1|           annis in ministerio eius fuisse, deinde fugisse, atque ita
24    X,  96,   5|            esse se Christianos aut fuisse, cum praeeunte me deos appellarent
25    X,  96,   6|        dixerunt et mox negaverunt; fuisse quidem sed desisse, quidam
26    X,  96,   7|             Affirmabant autem hanc fuisse summam vel culpae suae vel
27    X,  96,   7|     peractis morem sibi discedendi fuisse rursusque coeundi ad capiendum