Lib. Ep. Par.

 1    I,   8,   9|       homines ad custodiam eius natura restrinxerit, nos contra
 2    I,  12,   1|       genus mortis, quae non ex natura nec fatalis videtur.~ ~2.
 3   II,  17,  25|      omnino litoris illius mira natura: quacumque loco moveris
 4   II,  19,   5|      contentiosa est. Porro ita natura comparatum est, ut ea quae
 5  III,   5,   6|      nec minus varium quam ipsa natura.~ ~7.
 6  III,  11,   1|   Artemidori nostri tam benigna natura, ut officia amicorum in
 7   IV,  15,   9|      publica accipere, quales a natura solemus optare.~ ~10.
 8   IV,  30,   2|       lacum decidit. Huius mira natura: ter in die statis auctibus
 9   IV,  30,   7|                 An, quae oceano natura, fonti quoque, quaque ille
10    V,   5,   1|       solebam. Erat enim acutus natura, usu exercitatus, veritate
11    V,   6,   7|   immensum, et quale sola rerum natura possit effingere. Lata et
12    V,   6,  18|           Pratum inde non minus natura quam superiora illa arte
13    V,   8,   4|     delectat. Sunt enim homines natura curiosi, et quamlibet nuda
14    V,  19,   2|        familiae'. Quod si essem natura asperior et durior, frangeret
15    V,  19,   5|                    Est enim ita natura comparatum, ut nihil aeque
16   VI,   4,   4|         imaginor omnia, quaeque natura metuentium est, ea maxime
17   VI,  14,   2|         Mei certe stomachi haec natura est, ut nihil nisi totum
18   VI,  16,  19|     clausoque stomacho qui illi natura invalidus et angustus et
19   VI,  21,   1|      enim quasi lassa et effeta natura nihil iam laudabile parit.~ ~
20  VII,   1,   2|       salutare. Admittit humana natura quod suadeo.~ ~3.
21 VIII,  13,   2| potissimum imitandum habes, cui natura esse te simillimum voluit!
22 VIII,  20,   1|        neglegimus, seu quia ita natura comparatum, ut proximorum
23 VIII,  24,   2|       maxime liberos, qui ius a natura datum virtute meritis amicitia,
24    X,  61,   4|      Quorum si nihil nobis loci natura praestaret, expeditum tamen